Afgelopen week zat ik Editie NL te kijken, waar het ging over verschillende apps om je gezondheid in de gaten te houden. Je hebt er tegenwoordig enorm veel. Stappentellers, bloeddrukmeters, slaapgrafieken, eetschema’s, hartslagmeters, noem het maar op. Toevallig stond dit onderwerp gelijk aan een artikel wat ik laatst las in Fabulous Mama. Het heette Big Mother is watching you en ging over de nieuwste apps waarmee je je kindje 24/7 in de gaten kan houden. Mijn mond viel open van verbazing en ik stond werkelijk perplex van alles wat er op de markt was. Rompertjes met sensoren die iedere beweging in de gaten houdt en de temperatuur continu blijft checken, Sammy Screamer die een alarm laat afgaan als er iets beweegt wat je niet wil zien bewegen, een oorthermometer die alles direct doorstuurt naar jouw smartphone en zelfs een monitor die de hele kamer checkt op vochtigheid en de temperatuur in de gaten houdt. Klinkt dit bizar? Het gaat nog verder. Knuffelberen die het zuurstofgehalte checken, een enkelband dat je hele baby doorlicht en een polsbandje en sokjes die signalen af geven als je kindje zich buiten een bepaalde zone bevindt. De technische wereld is compleet doorgeslagen.
Nu zijn we allemaal bekend met de babyfoon en zelfs de babyfoon met beeld waarmee je je kindje in de gaten kunt houden. Wij hebben er zelf geen één omdat we gelijkvloers wonen en ik Skyler enorm snel hoor huilen en naar hem toe kan gaan. Een videocamera wilde ik absoluut niet. Als hij dan rustig ligt te slapen ga ik iedere keer op dat ding zitten kijken, om te zien of alles nog wel goed gaat. Dat heeft toch een beetje te maken met vertrouwen en leren loslaten. Je kindje slaapt veilig in zijn eigen bedje, wat valt er in de gaten te houden? Hij of zij ligt negen van de tien keer doodstil in het bedje te slapen. De keren dat het kindje omdraait word je wel wakker van gehuil. Geloof mij.
Dat Skyler niet goed slaapt weten we intussen allemaal. Maar het is nog nooit in me opgekomen om iets te traceren door middel van een app. Voor zijn temperatuur hebben we een thermometer, zijn bloeddruk zal vast goed zijn, zijn hartslag maak ik me ook niet druk om en de thermostaat in de woonkamer zal vast de juiste temperatuur weergeven in ons huis. We moeten ook een beetje vertrouwen hebben in ons eigen vlees en bloed.
In het artikel vertelde een man dat hij veel van huis was omdat hij in het buitenland werkte, en door middel van een teddybeer met camera op zijn computer kon zien hoe het zijn kindje verging. Hmm, wat dat betreft vind ik het een goede uitvinding. Het is immers erg vervelend als je veel in het buitenland werkt en niet veel van je kindje meekrijgt. Anderzijds heb je daar ook Skype voor, waar je ook nog eens gezellig met de moeder kan kletsen.
Mama’s kunnen erg onzeker zijn en daar weet ik alles van. Als Skyler hysterisch wakker wordt zou ik ook wel willen weten waar dat opeens vandaan komt. Of toen hij die nachten doorsliep; ik ging continu kijken of hij nog ademde. Maar dat hoort er een beetje bij, vind ik. Om alles met een app te traceren en continu via grafiekjes de toestand van je kind bij te houden gaat me een beetje ver. Ik vind het ontzettend leuk om de grafieken van zijn gewicht en lengte te bekijken om te zien hoe Skylers groei er voor staat, maar ik denk dat ik met andere statistieken teveel ga twijfelen en me ongerust ga maken. Stel dat je enorme uitschieters qua ademhaling ziet? Of dat zijn slaapcurve er volgens jou abnormaal uit ziet? Hoe weet je wat goed is? Ga je dan naar de dokter met je apps om te laten zien wat je bevindingen zijn? Ik denk dat ik er alleen maar meer onzeker van zou worden… Wel denk ik dat het de toekomst gaat zijn. Dat het over een tijdje niet meer dan normaal is om je kind zo in de gaten te houden via de sensoren en de bijbehorende apps. Er wordt zelfs in het artikel gesproken over een chip die bij je kind ingebracht kan gaan worden tot zijn of haar 18e verjaardag. Je kunt dan werkelijk álles checken. Gelukkig is dat slechts een hersenspinsel van iemand die hoopt dat het werkelijkheid wordt. Ik kan alleen maar zeggen: nee, doe maar niet.
Vertel: hoe denken jullie over al deze apps en het feit dat je alles van je baby in de gaten kunt houden?
Dan ben ik denk ik echt een ouderwetse moeder maar ik vind nabijheid en er zijn voor je kind het belangrijkste. Onze babyfoon wordt niet gebruikt want als ik ook maar iets hoor dan sta ik naast haar bedje. En mijn moedegevoel voelt het goed aan als ze ziekjes is en koorts is met een thermometer van 2. Euro zo opgemeten. Dit soort gadgets zijn voor ouders die te weinig tijd voor hun eigen kinderen hebben. Interessant artikel Shirley!
Goed artikel! Ik heb helemaal niets met de apps, wij hebben een babyfoon gehad totdat mijn nichtje geboren werd, toen heb ik hem aan mijn zus gegeven. En eigenlijk had ik hem nog niet gemist. Wel nu we afgelopen weken veel buiten zaten als hij sliep maar dan is eentje met geluid voldoende. Met dat soort apps heb ik helemaal niets, een beetje vertrouwen hebben in je moedergevoel.
Ik had er geen idee van dat dat soort dingen op de markt waren. Vind het vrij ver gaan allemaal. Speelt in op de onzekerheid van nieuwbakken mama’s. Wat je zegt, je moet ook gewoon op je moederinstinct leren vertrouwen. Het enige dat we wel hebben is een babyfoon met camera. Wij wonen niet gelijkvloers en dat leek me wel makkelijk. Al gebruik ik hem tegenwoordig niet zo vaak meer. Vind het wel handig toen Sam nogal beweeglijk werd. Zo kon ik zien of hij gewoon wat geluidjes in z’n slaap maakte of dat hij echt wakker was. De babyfoon zorgde ervoor dat ik minder snel naar boven liep.
Ik vind het ook allemaal een beetje ver gaan. Die apps en thermometerrompers enzo weet ik t zijn allemaal niet mijn ding. Mijn vriend is wel heel erg van de gadgets en die wil een babyfoon met beeldschermpje, nouja prima… We hebben wel afgesproken dat we dat ding dan niet naast de TV of iets dergelijks zetten maar ergens achter ons, zodat je er niet contant tegenaan kijkt of een babyfoon waar het beeld ook van uit kan.
Ze weten van gekkigheid niet wat ze allemaal moeten bedenken. Een babyfoon lijkt me voldoende. Anders wordt je helemaal zo’n controlfreak. Alhoewel het voor sommige ouders met een nare ervaring misschien wel geruststellend kan zijn. Wat zullen ze over 5 jaar wel niet uitvinden?
Wij hebben alleen een babyfoon, omdat wij waarschijnlijk ons mannetje niet horen als wij beneden zijn en hij boven ligt. Met beeld vond ik ook onzin. We zullen zien hoe het gaat als hij geboren is,
Verder super artikel.
Bizar zeg die dingen! Wij net als Jess wel babyfoon met camera. Mijn mans gadget toen we hem kochten haha, mr inmiddels zweer ik erbij. Olivia gaat vaak zitten en zingen enzo en als ik dan zie dat ze nog gewoon veilig zit en geen slaapzak open ofzo, draai ik me weer om. En ze is gerust een uur druk als ze in bed ligt en valt dan pas in slaap, mr wij op de bank zien dan dat het goed gaat. Vind het erg fijn!
Ik vind het ook te gek, al zou het soms wel handig zijn nu onze kleine man van4 maanden alleen maar op zn buikje wil slapen en soms met zn hoofdje in het matras ligt….. maar ik blijf gewoon ‘ouderwets’ naar zn kamertje lopen om te controleren!
Bizar zeg! Al die apps.. gewoon scary eigenlijk!
Wij hebben wel een babyfoon met camera, maar helft van de tijd staat hij zo dat we haar niet zien. Ik kijk ook niet vaak op het ding, maar toen Fay zo ziek was geweest en in het ziekenhuis had gelegen was ik toch wel blij dat we hem hadden. Zo kon ik het vertrouwen dat alles goed was juist opbouwen.. Want eerst lag ze aan allerlei monitoren waardoor ze in de gaten werd gehouden ook met haar hartje en thuis was dat plots in een keer weg.
Ik heb ook alleen een babyfoon. Toen Maxim met 1 maand oud het RS-Virus kreeg (waar hij 5 dagen voor is opgenomen) en hij soms geen adem kreeg was een babyfoon met camera voor mijn rust wel goed geweest, dat moet ik eerlijk toegeven. Ik probeer niet gelijk naar zijn kamertje te rennen als hij even huilt want op een gegeven moment krijgen ze ook door dat je toch wel steeds komt. Ik vraag me af of mensen dan niet op zo’n beeldschermpje gaan kijken en concluderen dat hun kind huilt en dat ze er niet naartoe hoeven te gaan zolang er niks vreemds aan de hand is? Dat je er zegmaar makkelijker door word. Ik loop voordat ik ga slapen nog even zijn kamertje in, aai hem over zijn wangetje en krijg dan echt een warm gevoel als ik hem lekker zie slapen 🙂 Dat doen al die apps niet…
Mij lijkt het absoluut niet nodig voor de meeste kindjes/gezinnen. In sommige gevallen kan het wel handig zijn, zoals dat geval van vaders die in het buitenland zit (maar niet ter vervanging van bellen/skype), of wanneer het kindje om medische redenen meer monitoring nodig heeft zonder dat het in het ziekenhuis hoeft te zijn.
Een chip in je kind? Mijn hemel moet niet gekker worden…
Wat de commercie allemaal niet bedenkt om te profiteren van onwetende, nieuwbakken moeders. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat dat hier aan slaat. Volgens mij zijn wij Nederlanders daar toch veel te nuchter voor?
Mij zou het niets zeggen. Ik heb nu al zoiets van “geen gsm in de slaapkamer” omdat ik geloof dat alle draadloze netwerken en bluetooth toestanden niet gezond kunnen zijn voor mensen & een goede nachtrust. Dus voor mijn kind (dat onderweg is) wil ik graag een slaapkamer zonder al die technologie & stralingen, zodat het goed tot rust kan komen. Een babyfoon zal later wel moeten, vermits we verhuizen naar een huis … maar in het begin zal ons meisje gewoon bij ons in de buurt slapen zodat we haar in de gaten kunnen houden zonder alle technologie. Ik denk dat je als moeder wel een geoefend oor krijgt als het gaat om geluidjes van je kind.
Je hebt helemaal gelijk met dat de technische wereld is doorgedraaid met al die apps en toestanden. Als er nou echt iets medisch aan de hand is, dan is het wel handig dat er tegenwoordig sneller onderzoeken ed kunnen worden gedaan. Maar verder is het vooral overbodig… Maar goed, ik vind toch al dat het hele technische aspect is doorgeslagen: kijk maar naar de jeugd en mobiele telefoons bv. Gisteren geloof ik was nog in het nieuws dat jongeren hun ouders opzadelen met enorme belkosten, tot wel honderden euro’s per maand. We leven tegenwoordig in een maatschappij waarin de echte communicatie met bijbehorend contact ver te zoeken is. Iedereen staart de hele dag op zijn mobieltje en leeft in zijn eigen wereld (en als je het niet gelooft dan moet je maar eens een uurtje op elk willekeurig station van Nederland gaan zitten mensen kijken…) En het is zo jammer dat de baby’s en jonge kinderen daarin nu opgroeien. Ben erg benieuwd hoe dat er over 20 jaar uitziet maar ik denk niet dat het veel positiefs gaat opleveren.
Veel van die apps lijken me overbodig. En een chip? Nee, dat gaat veel te ver. Wij hebben een babyfoon met camera. Dit vind ik wel prettig, omdat Evie graag op haar buik slaapt en ik dat toch wel eng vind.