Zelf ben ik altijd wel een huismus geweest. Ik vind het heerlijk om dagenlang binnen te zitten en weet me altijd wel goed te vermaken. Skyler zit wat dat betreft redelijk hetzelfde in elkaar dus toen hij kleiner was, hadden we vaker wel dan niet een thuisdagje. Hij hoefde niet zozeer naar buiten en aangezien dat mijn voorkeur ook niet had, waren we vaak binnen te vinden. Maddox daarentegen veranderde de boel. Al van kleins af aan moet ‘ie eropuit. Ergens naartoe, prikkels ervaren, onder de mensen zijn, nieuwe dingen ontdekken. We waren en zijn nog steeds vaak op pad. Inmiddels vindt Maddox het ook wel fijn om af en toe een ochtendje thuis te spelen, maar negen van de tien keer is hij gelukkiger buiten de deur. En ik inmiddels toch ook wel een beetje, helemaal met twee kinderen om me heen.
Thuis
Los van elkaar vind ik het heerlijk om met de jongens thuis te zijn. ’s Middags met Skyler als Maddox nog op school zit of bijvoorbeeld de hele dag tijdens vakanties als Maddox’ kinderdagverblijf gewoon doorloopt. Met Maddox ben ik woensdagochtend en donderdag tot 15.00 uur samen en ook al waren we voorheen veel weg; inmiddels hebben we onze draai wel gevonden en gebeurt het regelmatig dat we besluiten om thuis te blijven. Dat verloopt allemaal prima en daar geniet ik dan ook onwijs van.
Noodzaak
Woensdagmiddag zijn de jongens samen thuis en ook donderdagmiddag heb ik ze allebei om me heen. En op die momenten doordeweeks, als ze samen thuis zijn, is het voor mij bijna noodzaak geworden om naar buiten te gaan. Of het nu een rondje bos is, de kinderboerderij, even naar de speeltuin of een tosti eten bij Lollipopland (wel binnen maar wel ‘eruit;); als we niet gaan staat dat garant voor ruzies en irritaties. Vooral de laatste weken is het bijna onmogelijk om niet niét naar buiten te gaan. Ik rij of loop liever ergens met ze naartoe, dan dat ik ze thuis heb samen. Ik ben liever met de jongens in de buitenlucht dan dat ik thuis politieagent moet spelen of dat de drukte mij teveel wordt.
Rustiger
Het is eigenlijk ontzettend dubbel; ik ben zo’n persoon die graag thuis is en daar van oplaad, maar tegelijkertijd moet ik naar buiten omdat ik anders thuis qua energie ook weer leeg loop. Voor een of andere reden gaan de jongens even niet zo lekker samen. Veel geruzie, veel geschreeuw, veel verschillende interesses, veel elkaar opjutten en als er dan uiteindelijk wél samen gespeeld wordt, eindigt dat negen van de tien keer in huilbuien. Om die negativiteit te vermijden, -en ook zeker omdat ik momenteel de drukte wat heftig vind-, ben ik dus graag buiten. Maar ook eigenlijk gewoon op gezellige dagen; het is heerlijk om leuke dingen met ze te doen en niet thuis te blijven zitten. Het doet mij als moeder goed en het is leuk voor de kinderen. En we hebben nu uitjes en manieren gevonden dat niet alleen de jongens er van opladen, maar dat mijn energiebalkje ook weer wordt aangevuld op zulke momenten. Het klinkt misschien ook een beetje gek, maar buitenshuis kan ik net even wat meer hebben en ben ik toch weer wat relaxter. We hebben écht gezelligere weken als we eropuit zijn geweest. Aan het eind van de week voel ik me rustiger en minder uitgeput. Simpelweg omdat het me buiten de deur allemaal iets minder moeite kost. En het ook gewoon minder moeite nodig heeft.
Gezellig
Rennend in het bos gaat het altijd goed, even buiten de deur een koffie doen terwijl de jongens kunnen spelen verloopt ook vrijwel altijd rustig. Maar ook als de jongens apart van elkaar zijn en ik met Maddox ben als Skyler op school zit, doet het hem goed om eruit te gaan. Dat maakt het aantal uren binnen minder, waardoor het ’s middags met zijn tweeën meer behapbaar is. Ik ben momenteel op zo’n punt dat ik even geen zin meer heb in jongens uit elkaar trekken, deskundig ingrijpen, goed opvoeden. Ik vermijd liever de situatie en neem ze mee uit hun vertrouwde omgeving vandaan in plaats van dat ik ze uit elkaar moet halen en we de negatieve sfeer tussen ons in hebben hangen. Toch heeft het ook niet alleen maar met de ruzies te maken want ik doe nu net alsof ze elkaar constant in de haren vliegen. Dat is absoluut niet het geval. Het is simpelweg omdat we er op dit moment allemaal van opknappen. We voelen ons rustiger, gezelliger en kunnen elkaar net wat beter handelen. Ik hoor weleens; ‘wat knap dat je ondanks je weinige energie toch lekker vaak op pad bent met de jongens!’ Het is echter voor mij meer een prestatie om lang binnen te zitten met ze.
Ik ben wel benieuwd; zijn jullie echte binnenmensen of ben je wel heel erg graag buiten en/of op pad?
Hier geen binnengezin. We zijn ook graag buiten. Ik geloof overigens dat de meeste mensen buiten nodig hebben. Frisse lucht. Wat meer van de elementen. Daarbij hebben kinderen veel energie. En dat kun je buiten toch beter kwijt dan binnen.
Overigens gaan wij vaak naar de speeltuin in de buurt of de kinderboerderij. Of even in de tuin omklooien. Al is het maar een half uurtje. Het maakt een wereld van verschil.
Mooi dat jouw jongens jou mee naar buiten nemen en dat jij merkt dat het jou ook goed doet 🙂 ben je toch minder een binnenmens dan je dacht haha
Weet je Shirley, ik twijfel al een tijdlang of ik kinderen wil (als het me gegund is). Jouw blogs schetsen een heel realistisch beeld, waardoor ik veel beter weet waaraan ik zou beginnen (en waardoor ik niet per se weet óf ik eraan wil beginnen). Dat eerlijke, soms wat negatieve inkijkje vind ik echt heel fijn. Tegelijkertijd laat je met dit blog weer zien dat mijn “horrorscenario” van thuiszitten met twee drukke kinderen vrij makkelijk op te lossen valt. Ik peins nog even verder, heb gelukkig nog even, meer ben je heel dankbaar!
Ik merk dat te veel binnen zijn voor de oudste niet goed is, hij kan zijn ei dan niet goed kwijt. Dus gaan we vaak, als ik vrij ben, op pad. Naar het winkelcentrum, gewoon wat rond kijken. Nu ook naar tuincentra, Ikea, de supermarkt, het bos, de speeltuin. Eventjes een frisse neus halen doet ons allemaal goed. En ik ben er dan thuis ook relaxter door
hier met herfst winter echt binnen mensen maar in de lente en zomer dan weer liever buiten! trek die kou gewoon niet en om nu elke dag in een thermopak rond te lopen zie ik niet zitten hahah
Hier ook een kleine die graag buiten is. We hebben daarom een museumjaarkaart aangeschaft dan heb je genoeg te doen!
Zozozo herkenbaar. Ik ga ook graag met de jongens maar buiten om de vrede te bewaren. Kost me veel minder moeite zo.
Hier eentje die ook het liefst buiten is. Ik moet toch elke dag hem even ‘uitlaten’ om het oneerbiedig te zeggen. Als het slecht weer is bvb en de hele dag gaat regenen kan ik ‘s morgens al opzien tegen de komende dag.
Helaas is het spontaan op pad gaan nu wat moeilijker want de baby van 7 maanden slaapt het liefst thuis in haar eigen bed dus is het vooral een rush en heel goed plannen om dan alsnog naar buiten te gaan. Zal blij zijn als de jongste van 2 naar 1 dut gaat.
Vandaag nog zo’n dag gehad. Ook al regende het, er zat maar een ding op; eentje voorop, eentje achterop en lekker fietsen. Rondje winkelcentrum, boodschappen doen en weer terug met een omweg (toen was het inmiddels droog en stuk gezelliger met elkaar).
Heel herkenbaar! Ik ben ook een echte huismus, maar mijn 2-jarige dochter heeft het gewoon nodig om eens naar buiten te gaan. Soms blijft het bij een halfuurtje spelen in de tuin. Soms gaan we naar het bos of de speeltuin. Als er maar een moment is dat we even naar buiten kunnen want dat breekt echt de dag. Ik heb een hekel aan die regenachtige dagen want die zijn heel vermoeiend. Mijn dochter kan zich niet goed vermaken, ze verveelt zich snel (ondanks genoeg speelgoed) en dan gaat ze dingen doen die niet mogen. Zoals jij ook zegt, vraagt dat veel energie. Daarom alleen al kan ik niet wachten tot het weer lente is zodat we vaker naar buiten kunnen.
Met de oudste was ik echt een buitenmens. Toen werd de 2de geboren en ben nu echt een binnenmens en ben nu ook in verwachting van de 3de dat speelt ook heel veel mee. Ik merk dat die kinderen er wel op uit moeten maar heb eerlijk gezegd het puf er nu niet voor