Begin december vond ik het wel welletjes. De kriebels om er weer voor te gaan kwamen weer naar boven, dus besloot ik contact op te nemen met het ziekenhuis. De gynaecoloog had mij gezegd dat op het moment dat wij er weer aan toe waren we contact op konden nemen en er via de verpleegkundige een afspraak ingepland zou worden. Met dat in mijn achterhoofd nam ik contact op met het ziekenhuis. De verpleegkundige belde mij terug en zei dat ik gewoon moest wachten totdat mijn menstruatie door zou komen. Dat was raar, want de gynaecoloog had mij gezegd dat ik hoe dan ook langs mocht komen. Ik besloot te wachten op mijn menstruatie.
Onverwachts had ik twee weken ná mijn menstruatie weer bloedverlies. Ik nam wederom contact op met het ziekenhuis, maar weer werd er geen gehoor aan gegeven om een echo in te plannen. Dit moest ik maar zien als een tussentijdse bloeding en ik moest afwachten tot mijn echte menstruatie. Heel vervelend als mij een belofte is gedaan door de gynaecoloog en daar blijkbaar geen gehoor aan wordt gegeven. Drie weken later was het dan eindelijk zover. Mijn menstruatie was daar (hoe blij kun je zijn met je maandelijkse periode?) en ik plande een afspraak in voor de eerste echo. Op dag drie mocht ik weer van start met de clomid. In eerste instantie dacht ik er goed mee weg te komen, maar helaas. Blijkbaar moet je niet te vroeg klappen. Een paar dagen had ik continu last van opvliegers. Met Levi ging ik naar de stad om kerstcadeautjes in te kopen. Ik stond in de Bijenkorf en opeens kreeg ik het zo warm. Niet gewoon wat warm wat wel weggaat door je jas open te doen. Nee, ik moest en zou zo snel mogelijk naar buiten. Ik stond op ontploffen, zo voelde het. Zo heb je in een uur tijd een paar keer last van opvliegers. Wat een ellende als mij dit over 20 jaar weer staat te wachten. Ik ben in ieder geval voorbereid, dat wel ;-). Op dag 11 stond de eerste echo gepland. Zoals bekend met mijn lange cyclus is er nog niets te zien op beeld. Daaropvolgend heb ik een afspraak met de verpleegkundige, een zogezegde “prikinstructie”. Ik weet niet wat ik mij had voorgesteld bij een prikinstructie, mar het stelde werkelijk waar niets voor. Ik weet niet of ik had verwacht dat ik op een pop mocht oefenen, maar er werd slechts uitgelegd hoe je de spuit klaar moet maken en waar je de spuit moet zetten. Na 10 minuten stond ik weer buiten.
De dag daarna kon ik weer terug naar het ziekenhuis. Dit keer voor een afspraak met de gynaecoloog wat betreft de uitslag van het chromosoomonderzoek. Helaas was mijn “eigen” gynaecoloog ziek, dus ik moest het doen met een vervanger. Gelukkig kan ik vertellen dat er niets bijzonders is gekomen uit het chromosoomonderzoek en dat alles prima in orde is. Hoe duidelijk mijn eigen gynaecoloog was, hoe haaks deze arts stond op de plannen die wij hadden gemaakt. Ik vertelde haar dat ik een spuit had opgehaald, maar dat het onduidelijk was wanneer ik deze zou moeten zetten. Ik had namelijk met een vriendin die een traject heeft doorlopen in Duitsland gesproken en zij gaf aan dat de spuit die in mijn koelkast lag bedoeld was om de eisprong op te wekken. Dat was raar, want ik gebruik clomid dat ervoor zorgt dat ik een eisprong heb en de pregnyl zou als vervanger optreden voor de utrogestan. Wat blijkt; ik had de verkeerde spuit gekregen! Wat een kwalijke fout gemaakt door het ziekenhuis. Wat nu als ik deze spuit had gezet, had dat gevolgen gehad?
Uiteindelijk kreeg ik te horen dat de pregnyl in haar ogen geen toegevoegde waarde heeft voor mij, aangezien utrogestan het beste aansluit bij mijn probleem. Het is succesvol, alleen het is wachten tot het een keer goed gaat. Ik vroeg haar of er een alternatief plan was dat we eventueel zouden kunnen doorlopen. Dat blijkt er niet te zijn. Ik moet doorgaan met de clomid in combinatie met de utrogestan. De gynaecoloog zei letterlijk “er zijn vrouwen die 8/9 keer een miskraam hebben ondergaan, maar die uiteindelijk wel zwanger zijn geworden van een gezond kind”. Kortom, er is geen back-up plan. Er is geen alternatief, niet in dit ziekenhuis. Ik ging weg met de mededeling dat ik de keuze moest maken tussen de pregnyl (prikken) of de utrogestan (de bollen). Dat was het dan. Ik had gehoopt duidelijkheid te krijgen, maar ik ging weg met nog meer onrust in mijn hoofd. Dit had ik mij zo niet voorgesteld. Ik moest weer zin hebben om dit traject in te gaan, niet om nog meer angst te krijgen voor de mogelijke lijdensweg die mij staat te wachten.
Thuis besprak ik de opties met Michael. Maar ja, hoe moeten wij als leken in de medische wereld nu weten wat het juiste is? Juist door de eerdere conflicten met het ziekenhuis, ben ik juist aan het twijfelen over de samenwerking met dit ziekenhuis. De manier waarop ik ben behandeld door de verpleegkundige, de verkeerde medicatie voorgeschreven krijgen en dan ook nog eens geen gehoor geven aan afspraken die zijn gemaakt? Ik weet het niet, maar dit voelt niet goed. Op dit moment twijfelen we over een mogelijke second opinion bij een ander ziekenhuis. Alleen, hoe weet je nu welk ziekenhuis jou wel meer kan bieden? Hoe gaat zoiets in zijn werk? Kan ik nog terug op het moment dat mijn medische dossier is overgeheveld? Voor nu gaan we de opties bekijken en gaan we deze ronde toch weer aan de slag met de utrogestan. Hopelijk is de second opinion niet nodig en raak ik blijvend zwanger. Op dit moment kunnen we niet anders dan afwachten.
Lees hier Diana’s eerdere stukken:
In de wachtkamer #1
In de wachtkamer #2
In de wachtkamer #3
In de wachtkamer #4
Wat een nare situatie in dat ziekenhuis. Ik hoor dit helaas vaker.
Hoor wel goede verhalen over Belgie van vrouwen die in Nederlamd niet gehoord werden en werden weggestuurd om na 6 maanden nog maar eens een keer terug te komen voor een afspraak. Bizar hoe het hier gaat!
Wil je meer info, dan hoor ik het graag.
Hi Danielle, zou je mij wat meer informatie kunnen geven over welk ziekenhuis in België het specifiek gaat? Zou je mij hierover willen mailen op het adres: info@dianacarlton.com? Ik woon in het zuiden van het land, dus voor ons is België prima te doen. Wij zijn namelijk op het punt gekomen om een second opinion aan te vragen. Alvast bedankt! X
Hou er rekening mee dat je 50% moet betalen ongeveer als je zelf na buitenland gaat.
Wij zijn in het catharina ziekenhuis in eindhoven geweest. Lief personeel en een super resultaat.
Succes!
Ik zit bij genoemd ziekenhuis. Ik ga eens informeren bij mijn zorgverzekeraar hoe het zit!
Wat jammer dat jullie niet zo fijn zijn geholpen als wij. Wij vonden juist wel dat we goed gehoord werden fijn behandeld werden. We hebben er maar liefst 2 ivf en 1 icsi gedaan. En zijn inmiddels ouders van een tweeling! Hopelijk vind je een ziekenhuis war je wel op je plek bent. Wij wouden na dusseldorf als het niet meer was gelukt hier! Hoorde we ook altijd super ervaringen over en inderdaad liggen ze een stuk voor! Succes!
Ik woon zelf in België (Gent) en ik weet dat heel veel Nederlanders naar het UZ Gent gaan omdat ze in Nederland niet worden gehoord.
Onze buurvrouwen zijn ook in UZ Gent geholpen, de rest van de zwangerschap hebben ze dan wel gewoon hier laten opvolgen (we zijn ook Belgen, dus geen idee hoe het dan zit met terugbetaling)
Wat vervelend… Hier zou ik me ook helemaal niet goed bij voelen, denk ik. Neem maar je tijd om hier even over na te denken en ik hoop dat je daar of ergens anders goed geholpen kan worden! Probeer het je in ieder geval niet té hard aan te trekken…
Wat vervelend dat je zo slecht geholpen wordt! Dat is echt niet netjes.
Jeetje meid, wat een rottigheid is dit! Ik hoop toch zo dat jullie binnenkort eindelijk eens gehoord worden… Dit is toch te gek voor woorden? Sterkte!
Wat naar! Wij zijn ook al erg lang bezig om zwanger te worden, van onze eerste. Tot nu toe nog redelijk onverklaarbaar waarom het niet gelukt is. Ik ben eerst in het ziekenhuis geweest maar ik werd daar voor mijn gevoel erg slecht geholpen. Het was gehaast en ik voelde me constant een aansteller. Niet leuk! Na lang wikken en wegen zijn we overgestapt. We hoorden erg goede verhalen over het Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp en zijn daar naartoe gegaan. Ik ben ZO BLIJ met deze keuze! Wat een verademing. Het voelde helemaal niet medisch, heel vriendelijk en geduldig en ik mag bijvoorbeeld altijd een afspraak maken als ik wat moet weten. Ik kan het niet genoeg aanraden. Ben daar ook bij de aangesloten psycholoog geweest, om wat van me af te blazen en dat luchtte ook enorm op. Als je meer informatie wilt, geef maar aan dan kan ik altijd nog even mailen :). Succes in ieder geval!!!
Wat klinkt het als een naar ziekenhuis zeg. Ik heb geen tips voor je waar je een second opinion zou kunnen doen, maar er zal hopelijk wel een lezeres zijn die je daar verder bij kan helpen! Hopelijk vind je een geschikt ziekenhuis, heel veel sterkte.
Ik vind het bijna een gouden regel dat als je het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt of niet geholpen wordt, je naar een andere dokter moet gaan.
Dit geldt voor zowel een huisarts, gynaecoloog, NKO arts,…
Er zijn vele verschillende dokters waar je terecht kan, je hoeft echt geen schrik te hebben dat je niet terug kan.
Mijn zus wou een 2e kindje maar het wilde niet lukken. Haar eigen gynaecoloog had IVF en icsi toegepast, allen zonder succes. Uiteindelijk is ze naar een andere gynaecoloog gegaan en na één consultatie en kleine ingreep was ze onmiddellijk zwanger.
Dokters zijn ook maar mensen en weten soms ook geen raad. Alleen zijn dokters vaak te trots om dit toe te geven…
Jeetje wat heftig zeg. Ik hoop dat je snel een ziekenhuis vindt waar je wel een goed gevoel bij hebt en die je kunnen helpen. Succes en sterkte! x
Heftig om weer te lezen ben sinds 1 januari moeder van een tweeling heb t ook meegemaakt ik had geen eisprong clomid lukte niet 2 de iui met hormonen spuiten en pregnyll zwanger dus geef de hoop niet op hoe zwaar t ook is ik liep in t diaconessenhuis zhuis had twee fijne gynaecologen Gelukkig veel succes en blijf m hoop hopen zei me gynaecoloog altijd
Zelf ben ik ook door de molen gegaan met clomid ect, voor de fl meetingen heb ik een zh dichterbij huis gezocht, dit was voor mij ook geen succes de gyn wilde in ene een ander traject starten en wat ik ook zei, zij wilde eerst de methode van 7 behandelingen uitvoeren(in mijn ogen weer 7 lange maanden wachten op niks) voor we verder zouden gaan met waar ik al mee bezig was…. Kortom terug gegaan naar het “oude” zh. Waar ik gelukkig “snel” zwanger werd. Het is zo fijn je begrepen te voelen door een arts
Misschien een universitair ziekenhuis als het Radboud in Nijmegen? Ik heb geen ervaring met trajecten, maar heb gehoord dat het een goed ziekenhuis is. Eventueel je verzekering vragen en kijken wat zij weten.
Jeetje, zo weet je nog niet waar je aan toe bent. Ik zou in jouw situatie zeker voor een second opinion gaan. Het kan nooit kwaad en misschien levert het wel wat meer duidelijkheid op welk pad je het beste kunt gaan bewandelen. Ik duim er nog steeds heel hard voor dat je nog een gezond kindje is gegund!
Ik lees dat jij in het zuiden van het land woont. ik zou eens bij het Amphia gaan kijken. Een goed ziekenhuis wat baby’s maken betreft 😉 Ik heb daar eenzelfde traject doorlopen en dat ging super. Toen ik zelf een echo afspraak had gemist (dag te laat gekomen) deden ze alles om mij er tussen te wringen. Echt een aanrader. Is dan op de langedijk
Bedankt! Ik heb 27 januari nog een afspraak staan bij mijn eigen gynaecoloog. Dat kijk ik nog even aan en anders ga ik al jullie aanbevelingen bekijken en bespreken. Ik ken het Amphia niet, maar ik zie dat het inderdaad niet ver weg is, dat is ook wel fijn. Heb jij een soortgelijk “verhaal”?
Hey diana, ik heb al eens ooit op jouw eerste berichtje gereageerd.. (Volg sindsdien ook je leuke blog)
Wij zijn naar Dusseldorf geweest voor onze icsibehandelingen.
En ik krijg er geen commissie voor (haha vroeg laatst iemand omdat ik zo enthousiast was) maar ik ben niks dan lof over dusseldorf. We zijn daar zo goed behandeld en het is zo’n fijne klinkiek. Ze praten er ook gewoon
Nederlands. (2 nederlandse artsen en een heel nederlands secretariaat)
Het ligt aan je verzekering, maar ik heb daar wel alles vergoed gekregen.
Vorig jaar januari zijn we met icsi 1 begonnen, icsi drie lukte, eindigde in een miskraam. Icsi 4 lukte ook weer (leek even een miskraam, was waarschijnlijk een tweeling waarvan dus wel een miskraam van eentje) en daarvan ben ik nu 22 weken zwanger. Een heel heftig jaar dus maar met een prachtig resultaat.
Ik ben er echt van overtuigd dat als ik in nederland behandeld was ik niet zover was gekomen…
Wat je ook gaat doen, ik denk dat het belangrijk is vertrouwen te hebben in je artsen! Veel succes met alle keuzes die je moet gaan maken!
(Je mag me altijd mailen met vragen)
Hoi! Wat een heftige tijd, maar wat mooi om te lezen dat je nu zwanger bent! Een vriendin heeft ook haar icsi traject in Dusseldorf doorlopen. In nederland is het al die behandelingen nooit gelukt en in Dusseldorf gelijk de eerste ronde zwanger geworden van een tweeling. Zou je mij wat meer informatie kunnen sturen over het ziekenhuis en behandeld arts? Mijn mailadres is info@dianacarlton.com. Liefs!
Ik heb ook ervaren dat er een groot verschil kan zijn tussen ziekehuizen. Niet alleen in de behandeling die ze willen/kunnen geven, maar vooral in de persoonlijke bejegening. Wij hebben bij ons eerste ziekenhuis ook zelf aangegeven dat we een second opinion wilden, dat kon gewoon.
Ben zelf erg tevreden over het LUMC, zij hebben een herhaalde miskramen poli en zijn erg gespecialiseerd in problemen met zwanger worden en blijven. Bovendien is er bij alle personen die ik tot nu toe meegemaakt heb (artsen, verpleegkundigen, verloskundigen, assistentes) er veel begrip over hoe zwaar het is dit soort situaties mee te maken en wordt er veel aandacht besteed aan uitleg geven en het persoonlijk contact.
Sterkte de komende tijd!
Hé wat vervelend, dat het ziekenhuis zulke fouten maakt en zo onduidelijk is in dit al lastige traject.
Ik kan me voorstellen dat je een second opinion overweegt
Wat vervelend en raar dat ze zulke tegenstrijdige dingen zeggen en doen, kan me heel goed voorstellen dat je hier niet blij van word
Ik vind t erg leuk om je blog te lezen, heel herkenbaar ook. Tegenstrijdige adviezen maken enorm onzeker! En als je iets niet kan gebruiken bij zwanger worden, is dat onzekerheid. Wij hielden ons op een gegeven moment zoveel mogelijk aan 1 arts, die wij t meest vertrouwden. Praktisch gezien lukte dat niet altijd en we hielden dan onze poot stijf als een andere gynaecoloog toch het plan wilde veranderen, maar het voorkwam veel onrust. Het heeft denk ik niet zozeer met het ziekenhuis te maken, maar met individuen. Clomid viel bij mij overigens niet goed, ik was een heks! Fostimon injecties ipv Clomid, in combinatie met Pregnyl om de eisprong op te wekken hebben in de derde cyclus geresulteerd in ons wondertje dat alweer 14 maanden is. Op de website van Freya kun je wel meer info vinden over ‘goede’ ziekenhuizen (maar ik denk dat t echt met individuen te maken heeft).
Wat een fijne blog dit, niet om wat we meemaken maar wel om te kunnen delen…
Gaan nu 3e traject in en overgestapt naar Gent. Heel goed gevoel bij. Moeten alleen nog kijken waar we de tussentijdse echo kunnen doen, dat mag ook in Nederland. Heeft iemand hier ervaring mee of tips?