Al enige tijd ben ik een trouwe volger van Mommytobe. Mommytobe is in mijn ogen een plek waar je terecht kan wanneer je zwanger wil worden, zwanger bent of wanneer je inmiddels al mama bent. Een site voor elke mommy (tobe), de naam van zegt al genoeg. Toch ontbrak er in mijn ogen één onderwerp: Wat nu als het zwanger worden niet wil lukken? Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en Shirley een mail te sturen met de vraag of ik over dit onderwerp voor Mommytobe mag gaan schrijven. Shirley reageerde (gelukkig) heel positief en met als resultaat; mijn eerste artikel voor jullie!
Ik zal mijzelf eerst even voorstellen. Ik ben Diana Carlton, 27 jaar oud , getrouwd met de liefde van mijn leven Michael en mama van een prachtige zoon; Levi van 3 jaar oud. Op mijn site Diana Carlton schrijf ik over beauty, diy, persoonlijke- en mama gerelateerde onderwerpen. Toch vind ik het moeilijk om mijn verhaal op mijn eigen site te delen, daar er ook bekenden op mijn site te vinden zijn. Het voelt toch als een taboe om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Daarom ging ik op zoek naar een plek waar ik een grotere doelgroep kon bereiken, waar wellicht ook vrouwen te vinden zijn die zich in hetzelfde schuitje bevinden en waar ik ervaringen mee zou kunnen uitwisselen. Elke laatste week van de maand deel ik met jullie een stukje van mijn verleden, heden en toekomst; alles omtrent de medische malle molen waarin ik ben beland.
Hoe het allemaal begon..
Hoe gek het ook klinkt, maar het zwanger worden van Levi heeft nooit problemen opgeleverd. Na het stoppen van de pil heeft het wel ruim 4 maanden geduurd voordat mijn cyclus vanuit zichzelf op gang kwam, maar toen mijn cyclus eenmaal daar was, zat er ook regelmaat in. Eind december 2010 was ik ervan overtuigd dat ik weer ongesteld zou gaan worden, daar ik last had van een lichte bloeding. Niets bleek minder waar; begin januari 2011 deed ik een zwangerschapstest; positief! Zwanger! De zwangerschap verliep voorspoedig en met precies 39 weken zwangerschap braken mijn vliezen midden in de nacht.
De mooiste dag van mijn leven (hoe cliché), 27 augustus 2011, werd ik moeder van het mooiste kindje van de hele wereld; Levi. 2700 gram en 46 cm groot, 10 vingers en 10 tenen, alles zat erop en eraan. Ons geluk kon niet op en lange tijd bevonden wij ons op een blauwe wolk. Lange tijd twijfelde mijn man of hij wel toe was aan een tweede kindje. Waar bij mij de wens voor een tweede kindje altijd aanwezig was, heeft mijn man lang getwijfeld. Eind 2013 kwam het hoge woord eruit. Zijn wens voor een tweede kindje was er en zo besloten wij samen om vanaf januari 2014 voor een broertje of zusje voor Levi te gaan. Spannend, hoe snel zal het deze keer raken zijn? Stiekem ben je in je hoofd al bezig met plannen en ‘wat als ik dan zwanger ben’. Zullen we nog op vakantie gaan in juli of zullen we nog maar even wachten met boeken? Dat we in het jaar 2014 in zo’n rollercoaster zouden belanden, hadden wij vooraf nooit gedacht.
Volgende keer start ik met het begin van mijn verhaal, mijn verhaal vanaf januari 2014.
Shirley: ‘kindjes krijgen is niet vanzelfsprekend en dat bewijst het verhaal van Diana. Omdat ik hier op de site over mijn zwangerschap heb verteld die eigenlijk heel vlot binnen zes maanden gebeurde, Betty vertelde dat ze binnen een maand zwanger was en ook Whitney heel snel in verwachting was van een tweede, vond ik eigenlijk dat dit een vertekend beeld van de werkelijkheid gaf. Een zwangerschap plan je niet zomaar en het is al helemaal niet zo dat iedereen binnen een half jaar zwanger is. Er zijn veel mensen die zodoende in de medische molen terecht komen en ook hen wil ik herkenning bieden. Toen ik de mail van Diana ontving was ik er dan ook snel over uit dat ik haar verhaal wilde plaatsen. Ik werk niet veel meer met gastbloggers maar hiervoor maak ik heel graag een uitzondering. Iedere maand zal zij vertellen over haar voortgang en we hopen natuurlijk dat deze samenwerking van korte duur is en dat ze heel snel een positieve test mag vasthouden. We hebben gekozen voor iedere maand zodat het voor Diana te behappen is en we zeker weten dat ze steeds iets nieuws te vertellen heeft. De medische molen is ingewikkeld en sommige dingen duren wat langer. Vandaar de keuze voor een maandelijks artikel. Ik hoop dat veel vrouwen, maar ook Diana, steun halen uit deze teksten.’
Wat bijzonder en mooi dat je hier je verhaal wilt delen. Ik ben heel benieuwd naar je volgende artikel, klinkt heel aangrijpend en goed dat je dit onderwerp bespreekbaar wilt maken
Ik heb nog nooit een reactie geplaatst, maar hierop wil ik graag reageren voor jou! Super dat je je verhaal wilt delen en zo anderen die in het zelfde schuitje zitten misschien een steuntje in de rug kan geven.
Ik weet hoe het voelt, gelukkig is het bij mij na 2.5 jaar toch gelukt. Maar de onzekerheid, de angst en het verliezen van het vertrouwen in je lichaam gaat je niet in de koude kleren zitten. Heel veel sterkte voor jou en ik duim voor je dat het een mooi einde gaat hebben.
Ik ben benieuwd naar je verhalen en natuurlijk hoop ik dat jij binnenkort een positieve test in handen hebt. Ik duim voor je. Take care!
Goed dat er op een grote site als Mommy to be ook aandacht komt voor ‘het niet zwanger kunnen raken’. Zwanger worden of blijven niet zo vanzelfsprekend als dat het soms lijkt, weet ik uit ervaring. Ik ben erg benieuwd naar je verhaal. Hopelijk krijgt het sneller dan gedacht een positief vervolg.
Wat goed dat hier aandacht voor is! Niet iedereen weet dat het niet zo vanzelfsprekend is om een kindje te krijgen. Ik ben me er van bewust dat een 2e kindje bij misschien wel nooit komt, of niet zo snel als de eerste.
Diana, knap dat je hierover schrijft, denk dat je hier veel dames hiermee steunt.
Fijn dat je je verhaal wilt delen Diana.
Zwanger worden was hier ook niet vanzelf sprekend, het heeft 1,5 jaar geduurd voordat ik met behulp van het ziekenhuis een positieve test in handen had. Mijn zoontje is bijna 11 maanden.
Wij willen graag een tweede kindje en zitten daarom alweer in medische molen
Wat stoer dat je na je eigen blog vorige wk ook hier voor het grote publiek je verhaal vertelt. Ik hoop echt dat het snel toch lukt en ben benieuwd naar je verdere blogs hier.
Hoi Diana, wat goed dat je dit wilt vertellen. En ik hoop echt dat je snel zwanger mag raken!
Ik was er voor mijn eerste zwangerschap heel bang voor dat het lang zou gaan duren. Als ik stop het anticonceptie is mijn eerste cyclus lang, maar de lengte neemt af tot 2 weken bij de 4e cyclus en dit blijft vervolgens zo tot ik weer met anticonceptie start. Bij mijn zoontje hebben we de mazzel gehad om in de 1ste cyclus zwanger te raken. Maar wat als dit niet weer lukt?
Ik moet zeggen dat dit nu al de nodige stress en onzekerheid met zich mee brengt, terwijl we nog niet eens ‘bezig’ zijn..
Supermooi Shirley dat hier aandacht aan besteed wordt en Diana, welkom. Een beetje dubbel, maar ik kijk uit naar je verhaal, al hoop ik ook dat je test snel positief mag zijn!
Jullie reacties zijn hartverwarmend en zo fijn om te lezen! Dank jullie wel!
Ik heb nog nooit een reactie geplaatst maar wil toch graag even reageren. Ik volg Shirley al heel lang, maar ben een typische ‘lurker’ ;). Mijn man en ik zijn nu ruim een jaar bezig voor onze eerste en zijn nu bezig met onderzoeken. Het gaat je inderdaad niet in de koude kleren zitten. Ook omdat dit onze eerste is, twijfel ik of mijn lichaam het wel ‘kan’. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik inmiddels op gezond gewicht ben en goed bezig ben.
Ik vind eigenlijk mijn omgeving het meest lastig. Stellen die spontaan zwanger lijken te zijn, waarbij het de normaalste zaak van de wereld lijkt. Ook op het internet lijkt dat inderdad wel eens het geval. Eigenlijk zijn het allemaal kleine wondertjes :). Ik vind het fijn dat je hier ook aandacht aan besteedt!
Zo fijn dit artikel! Ook ik ben een typische lurker en volg deze site al sinds ik de eerste keer een positieve test in handen had. Wij besloten er in maart 2014 voor te gaan, het was de 2e maand al raak, alleen bleek het later om een partiele mola zwangerschap te gaan. Ik viel van het ene moment net gewend zijn aan het feit dat je zwanger bent en euforie, terug naar verdriet om een verloren zwangerschap en angst voor je eigen gezondheid. We hebben sinds vorige maand goedkeuring om het opnieuw te proberen, spannend! Merk dat ook ik wel veel bezig ben met ‘kan ik het wel?’, ‘wat is er mis gegaan in mijn lichaam?’, ‘heb ik iets verkeerd gedaan?’ Enz.. Erg vermoeiend! Ik merk ook dat ik dat eigenlijk met niemand goed kan delen, iedereen gaat er vanuit dat het nu wel vanzelf zal gaan en dat het iets eenmaligs is. Ik ben ondertussen mijn onbezorgdheid wel kwijt.. Ben hier altijd trouw blijven lezen, omdat het zo leuk is om te zien hoe andere (jonge) mama’s leven. Maar het klopt inderdaad, het gaat niet altijd vanzelf en het gaat ook niet altijd meteen goed, verhalen van anderen lezen kan dan echt een ontzettende steun bieden! Echt een heel fijn initiatief :).
Dit ga ik zeker volgen! Goed dat hier aandacht aan wordt besteed.
Wat fijn dat ook deze kant van het zwanger worden wordt belicht.
Ben benieuwd naar je verhaal Diana en hoop voor jou dat je de medische malle molen snel achter je mag laten en mag genieten van een nieuwe zwangerschap.
Augustus 2013 kregen wij ook de wens voor een kleintje. Gestopt met de pil en we zouden wel zien. Bekenden van ons waren allen tussen de 3 maanden en een half jaar zwanger dus daar ga je wel een beetje van uit maar stiekem hoop je dat het meteen raak is.
Maar daar kwam het probleem om de hoek mijn cyclussen waren zeer onregelmatig en werden alleen maar langer. Eerst nog de gedachte dat het aan het stoppen van de pil lag maar toen het in januari 3 maanden duurde voordat ik weer menstrueerde toch maar naar de huisarts gestapt. Die nam ons gelukkig meteen serieus en na een maand ovulatietesten gebruiken (geen ovulatie) werden we doorgestuurd. In april de medische molen in gegaan en bleek ik geen eisprong van mijzelf te hebben. Dan kan het lang duren voordat je zwanger bent. Gelukkig met medicatie goed op te lossen en na 3 cyclussen met medicatie een positieve zwangerschapstest en inmiddels 15 weken zwanger!
Die onzekerheid en teleurstelling die de medische molen met zich mee brengt is voor veel mensen niet voor te stellen. Ze proberen met je mee te leven maar het is voor hen toch een ander gevoel dan voor jezelf. Hopelijk lukt het jou met je blog deze kant van het zwanger worden ook goed te belichten.
2014 is mijn fertiliteitshel topjaar geworden! Na 27 maanden medische behandelingen – clomid, iui, ivf, 2 miskramen werd ik in Januari toch zwanger en is 6 weken geleden onze prachtige dochter geboren! Een zusje voor onze zoon die ook in 2011 geboren is. De medische molen is zo zwaar, maar ik ben zoooooo blij dat het gelukt is. Wat goed dat je hierover gaat schrijven! Zeker als jong persoon. Ik kreeg zo vaak te horen dat ik nog jong was, en alle tijd had, en dat ik mij daarom niet druk moest maken. Wat is er soms een onbegrip, en wat fijn dat jij hierover gaat schrijven!
Ik vind het een mooi verhaal, maar heel eerlijk… in Januari van dit jaar ben je gestopt met de pil? Het is nu November? Dat is nog geen jaar. En natuurlijk, bij je eerste was je sneller zwanger. Maar dat het nu iets langer duurt betekend niet meteen dat er iets mis met je is. Ik had liever een verhaal met dit onderwerp gelezen van iemand die al wat langer bezig was. Bij mij heeft het ook 15 maanden geduurd voordat ik zwanger was. Een ontzettend onzekere tijd en iedere maand weer een teleurstelling. Dat is ook heel zwaar. Dus ik begrijp je zeker.
He Daniëlle, ik begrijp je reactie heel goed. Groot gelijk, zou ik ook denken bij het lezen van mijn introductie. Nu gaat mijn verhaal wel wat verder dan dat. Ik heb het afgelopen jaar 2 miskramen gehad, waaronder 1 miskraam in februari. Door deze miskraam heb ik geen eisprong meer, waardoor ik aan de medicatie moest. Ik oktober heb ik weer een miskraam gehad, dit in combinatie met diverse medicatie waaronder clomid en utrogestan. Mijn vervolgstap is dat ik nu moet gaan starten met Pregnyl. Ik wil mijn situatie niet voordoen als “erg”, er zijn vrouwen die vele malen langer bezig zijn. Ondanks dat het zwanger worden i.c.m. medicatie lukt, ligt het probleem bij mij bij het zwanger blijven. Ik bevind mij dus wel degelijk in de medische molen, waardoor ik wel thuis hoor ik de categorie “moeilijk zwanger worden”.
Dankjewel voor je verdere uitleg Diana, ik had nl. in eerste instantie dezelfde gedachte als Daniëlle. Ik hoop dat jullie wens voor een 2e kindje snel in vervulling mag gaan.
Sorry. Dan is het toch wel iets heftiger dan ik uit je introductie kon halen. Bedankt voor je antwoord, ik begrijp nu beter waarom je graag je verhaal wil doen en dit wil delen. Zwanger worden is inderdaad niet vanzelfsprekend. Ik wens jullie alle goeds en veel geluk voor de toekomst! Koppie op!
Ik ben in september gestopt met de pil. Voorlopig heb ik nog altijd geen menstruatie gehad. Soms vraag ik me wel af of ik me al zorgen moet maken. Ik had gewoon gedacht dat ik maandelijks zou menstrueren. Toen ik 12 – 15 jaar was en de pil nog niet nam, kreeg ik mooi maandelijks mijn menstruatie …. Nu duurt dat zolang 🙁
Feit dat ik ng niet zwanger ben, daar maak ik me zeker nog geen zorgen over. Maar zou gewoon graag mijn menstruatie krijgen.
Het kan een paar maanden duren voordat je menstruatie op gang komt na het stoppen met de pil. Mocht er in januari nog niets zijn lijkt het mij verstandig langs de huisarts te gaan, misschien is het niets maar het zou zonde zijn als je een jaar lang wacht terwijl je bijvoorbeeld net als ik geen eisprong heb (ik ben na een half jaar al doorgestuurd) en je iedere maand hoop houdt.
Inderdaad, wat je zegt Shirley! Jij, Betty en Whitney zijn snel zwanger geraakt en dat is natuurlijk heel fijn, maar niet altijd de werkelijkheid. Ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Diana. Als wij binnenkort voor een kindje gaan, dan moeten we ook nog maar hopen dat het lukt. Op deze manier krijgen wens-aanstaande-moeders een compleet beeld denk ik. Ik kan niet wacht op je volgende verhaal, Diana!
Hier ben ik heel erg blij mee! Ik volg de site ook al even, maar dit was toch een onderwerp dat ik hier miste…
Mijn verhaal lijkt wel een beetje op dat van Marianne. Ook ik was na de pilstop heel onregelmatig, en had niet altijd een eisprong. Na een periode van 15 maanden met 6 cycli Clomid en 2 cycli Menopur/Pregnyl ben ik op dit moment 15 weken zwanger van ons eerste kindje.
Ik heb de afgelopen maanden mentaal vaak heel diep gezeten, omdat ik dacht dat ik een uitzondering was. Pas toen we het begonnen te vertellen in onze omgeving, merkten we dat we absoluut niet de enigen waren (geweest) in zo’n situatie. Getuigenissen horen/lezen van mensen die min of meer hetzelfde hebben doorgemaakt, doet ook nu nog enorm veel deugd. Openheid hierover is ZO belangrijk!
Een dikke virtuele knuffel voor alle mama’s (in spé) hier, die de doktersbezoeken aan elkaar rijgen of misschien wel een kindje verloren hebben. Jullie zijn allemaal helden, en ooit komt het allemaal goed!
Fijn om herkenbaarheid te hebben ook al hoop je natuurlijk dat het jou bespaard blijft.
Pas als je er over praat kom je erachter dat er meer mensen zijn waarbij het allemaal niet zo makkelijk gaat maar die verhalen hoor je vaak niet.
Ik ben ook blij dat ik vanaf het begin af aan open ben geweest naar vrienden/familie. Zo konden wij de steun ontvangen die wij zo hard nodig hadden in dit traject.
En nu dan echt een klein hummeltje in je buik, wat een geschenk!
Ik ben erg benieuwd naar je verhalen, maar aan de andere kant ben ik van de struisvogel politiek en weet ik niet of ik het allemaal wel wil weten. Wij zijn nog geen jaar gestopt met de pil maar ik ben zo bang dat het niet lukt.. Vriendinnen worden zwanger binnen 3/4 maanden, sommige zelfs in een maand. En ik hoopte ergens dat het bij ons ook wel met een half jaar raak was. Je weet dat het heel goed mogelijk is dat het langer duurt, maar je hoopt stiekem toch dat het snel lukt. Ik heb periodes dat ik er heel veel mee bezig ben en periodes dat ik het heel erg los probeer te laten. Ik voel me ergens wel een mommy to be omdat de wens zó groot is, maar ik vind het wel lastig om alle verhalen te lezen (in de comments bijv) van vrouwen bij wie het niet lukt of het heel lang heeft geduurd.. Dus tot aan je volgende column ga ik lekker zitten dubben of ik voor de nieuwsgierige ik ga of voor de struisvogel in mij 🙂
Wat goed dat hier ook aandacht aan besteed wordt!
Het had mijn verhaal kunnen zijn. Nu inmiddels al bijna 2 jaar bezig voor nummer 2 en ik vind het zo frustrerend iedere maand. Je verhalen zullen vast veel herkenning oproepen. Was zwanger worden maar een wachtrij in de supermarkt. Hoe lang de rij ook is, je ziet tenminste wanneer het jouw beurt is. Het is alleen jammer dat ik hoe langer het duurt ik steeds meer “voorkruipers” zie en ik het moeilijk vind daar nog leuk en enthousiast op te reageren…
Lieve Diana wat goed dat je een wat breder publiek op zoekt voor je verhaal. Super knap van je dat je dat ook aandurft! Ik heb van de week natuurlijk het stuk op je eigen blog al gelezen en ik vond het super stoer dat je het helemaal uitgetikt had. Wat een rot tijd heb je gehad. Ik hoop zoals Shirley al zegt van harte dat het van korte duur is je stukjes hier want dat zou betekenen dat jullie wens uit komt!
Succes met het schrijven van de blogjes voor mommytobe!
Wat een goede aanvulling. Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg van jullie verhaal. Dit is zeker de andere kant van de medaille.
Ik kan me goed voorstellen hoe zwaar het is om zo naar een tweede kindje te verlangen en er zo lang op te moeten wachten. Ik leef enorm mee met de stellen voor wie het geen vanzelfsprekendheid is om zwanger te raken. Hoe cliché het ook mag klinken, ergens is een gezond kind krijgen wel een wonder. Ik duim voor je!
Ook hier een normaal stille meelezer!
Ik heb er zelf ook wel aan zitten denken Shirley te mailen voor dit maar ik durfde niet zo goed.
Ook In januari zijn wij na vele maanden wachten en onderzoeken begonnen met
Icsi behandelingen in dusseldorf. De derde poging was raak, maar helaas na een aantal weken toch een miskraam. Gelukkig was ook de vierde raak, maar weer een miskraam. Na deze miskraam bleek er nog een kindje te zitten, het waren er twee geweest. Nu ben ik alweer 13 weken in verwachting! Het is echt heel heftig de medische wereld, en je hebt het gevoel dat niemand je begrijpt, behalve de mensen die hetzelfde meemaken! Ik ben ook voor openheid, wij hebben de meeste mensen nu gewoon over ons traject verteld. Dat het
echt allemaal niet vanzelf is gegaan en veel pijn en moeite heeft gekost. En het heel zwaar en emotioneel is geweest. Nu blijft het spannend, en hopelijk blijft het goed gaan!
Heel veel sterkte en succes meid, en dapper dat je erover gaat schrijven! Ik ga je zeker volgen!
Ik ga zeker je stukken lezen Diana! Ik hoop voor jullie op een blijvende zwangerschap op de korte termijn! En Shirley, goede keuze om ook dit soort stukken te plaatsen! 🙂
Lieve Diana, ik kijk uit naar je volgende verhaal. Wat Shirley zegt, ik hoop dat je snel een positieve zwangerschap test in je handen hebt en dat het goed gaat.
Heb even wat comments door gespit en zag al een reactie erop.
Shirley! Echt top dat ook dit op je blog komt! Nog een reden waarom ik je blog top vind!
Wat goed dat hier ook aandacht aan besteed wordt.
1 op de 6 stellen heeft moeite met zwanger raken, dus er zullen ongetwijfeld ook een hoop lezers hier zijn die daar ervaring mee hebben.
Heb heeft het bij ons bijna 2,5 jaar geduurd voor ik zwanger werd.
Na een jaar naar de dokter, toen de onderzoeken, waar niks afwijkens uit kwam.
Dus werden we naar huis gestuurd om het nog een half jaar zelf te proberen.
Daarna mochten we terugkomen. Zo gezegd zo gedaan.. en toen kwamen we op de wachtlijst.
Een half jaar daarna was het eindelijk zover en moest ik mijzelf met hormonen spuiten, waarna de eerste IUI behandeling kwam.
De maand erop weer, maar het is altijd afwachten hoe je lichaam reageert op de ingespoten hormonen en ik kreeg overstimulatie (=8 eitjes die op springen stonden). Dus deze maand mocht de IUI niet doorgaan (want grote kans op meerling en dat is gevaarlijk).
De maand erop weer hormonen spuiten en voor de 2e keer IUI. Deze keer raakte ik zwanger en inmiddels is dat eitje een klein meisje van 1 jaar.
De periode van het zwanger proberen te raken vond ik erg moeilijk. Reacties als “je bent er teveel mee bezig daarom lukt het niet” maken dat je je onbegrepen voelt. Mensen met goede adviezen die onbedoeld hard en kwetsend aankomen.
Heel confronterend om mensen op straat en om je heen te zien die wel zwanger zijn. En zelf in de onwetendheid of je grootste droom ooit zal uitkomen… Verschrikkelijk. Ik ben heel blij en dankbaar dat ik inmiddels moeder ben.
Diana, ik ben benieuwd naar de rest van je verhaal, dus ik zal je artikelen blijven volgen.
Ik wens jou, en alle anderen in hetzelfde schuitje, snel een goede zwangerschap toe.
Ook ik wens je heel veel succes en sterkte en hoop dat je met jouw verhaal ook andere vrouwen kunt helpen!
Ik weet maar al te goed hoe je je voelt, ik heb zelf ook ’n ellendig IVF traject achter de rug met hormonen prikken en veel te veel inwendige echo’s.. Ook kamp ik nog steeds met de nasleep van complicaties wat ontzettend rot is.
Ik heb er zelf ook over geblogd en er veel over gepraat en ik denk dat het mij heeft geholpen om er een beetje doorheen te komen, ik hoop dat het dat voor jou ook kan doen!
Mocht je er ooit doorheen zitten of gewoon willen praten met iemand die precies weet waar je het over hebt als je vertelt hoe je je voelt, je kan me altijd contacten!
Ik wens je een hele snelle positieve test en veel geluk! X Alexandra
Ik ga je artikelen zeker lezen! Ik merk in mijn omgeving ook veel dat het als vanzelfsprekend wordt gezien dat iemand wel sowieso binnen een jaar zwanger is, helaas geldt dat niet voor iedereen. Toen ik de keuze moest maken of ik mijn kindje wel of niet moest houden en opvoeden als alleenstaande moeder heb ik dit scenario altijd in mijn achterhoofd gehouden: misschien duurt het in de toekomst wel erg lang of lukt het zelfs niet.
Ik duim mee dat jullie snel opnieuw in verwachting mogen raken!