Vorig jaar waren we voor het eerst naar Camping Bakkum in de herfstvakantie. Ik wilde er graag eens naartoe en ervaren wat nu ‘dat’ is waar iedereen het over had. En eerlijk, we hebben daar heerlijke dagen gehad. We hadden een mooie plek voor onze caravan, de jongens vermaakten zich uitstekend, ze hadden de grootste lol bij Eeki, de speeltuinen waren waanzinnig, we zaten dicht bij het strand én het bos, de koffietjes bij de gezellige plek Op de hoek maakten het nog fijner en alles bij elkaar zorgden ervoor dat ik in de meivakantie terug wilde. Ook toen hebben we het prima gehad. We waren ziek en dat drukte wel een stempel op de vakantie en ook het weer werkte niet helemaal mee. Zo hing Raymond met windkracht 10 aan de tentstokken zodat de boel niet wegwaaide en kwam mijn vader ’s avonds met touw om de boel extra vast te zetten. Maar Bakkum bleef Bakkum, de jongens waren weer helemaal in hun element, Eeki werd weer hun held en het dorpse gevoel dat op de camping heerst vond ik nog steeds fijn. Ik zei na deze vakantie dat ik het wel even gezien had, maar na de zomervakantie van dit jaar begon het toch weer te kriebelen. En toen wist ik: in de herfstvakantie wil ik weer terug.
Echt vrij met de kinderen
Raymond heeft helaas geen vrije dagen meer, maar toch voelde ik dat ik er even uit wilde. Als we tijdens een schoolvakantie thuisblijven, heb ik toch vaak de neiging om gewoon aan het werk te gaan. Ik laat dan de jongens te veel aan hun lot over, heb weinig ruimte in mijn hoofd en in mijn agenda om vrij te pakken en iets met hen te doen en het resulteert in hangende kinderen, veel schermtijd, veel geruzie en onrust. Ik besliste dus: in de herfstvakantie gaan we weg.
Een panoramatent
Ik wilde graag naar Camping Bakkum. De jongens kennen daar de weg, ik voel me daar prima en het is niet zo ver rijden. In de omgeving zijn er ook genoeg dingen te doen om onze tijd door te komen. Omdat Raymond geen vrij heeft, durfde ik het niet aan om met de caravan te gaan. Raymond zou hem dan wel daar naartoe rijden en opzetten, maar het idee dat ik daar dan zit… Ik zit toch een beetje met die windkracht 10 in mijn maag en dat zou ik echt niet trekken en kunnen. Ik keek dus naar de accommodaties die nog vrij waren en zag dat er nog een panoramatent beschikbaar was, van vrijdag tot en met vrijdag. Perfect! De jongens zijn die vrijdag al vrij vanwege een studiedag, we hebben daar dan een leuk weekend met zijn vieren omdat Raymond er dan wel is en die overige dagen vermaak ik me met de jongens.
Overdag alleen
Raymond is er overigens wel gewoon bij. Hij gaat vanuit Bakkum naar zijn werk en komt ’s avonds vanaf zijn werk weer naar ons. Tenzij hij echt flink over moet werken, dan gaat hij gewoon richting huis. Overdag ben ik dus alleen met Skyler en Maddox. Dat komt helemaal goed. De omgeving is bekend, ik zit in een prima tent, ik heb mijn auto als we weg willen en hoef me geen zorgen te maken om spullen die wegwaaien, spullen die vastgebonden moeten worden en natte zooi die later misschien weer opgeruimd moet worden. We nemen een tas kleding mee en gáán gewoon.
Verrassing
De jongens weten het nog niet. Ik vind het zó leuk dat ik ze hiermee kan gaan verrassen. Als we zeggen dat we op vakantie gaan naar een camping, horen we steeds: ‘naar Bakkum?!’ De liedjes worden nog steeds iedere week meegezongen en het komt altijd wel weer ter sprake. Leuk om dit nu met ze te kunnen doen. En om weer even echt die vakantie te pakken en gewoon te gaan met de jongens. Nu al zin in. Ik verheug me zó op die blije koppies!
