Op 6 november 2013 om 09:21 uur is Skyler geboren en dat betekent dat hij volgende maand vijf jaar wordt. Als de dag van gisteren herinner ik me het moment dat er zo’n hoopje baby na een zwangerschap van ruim 36 weken op mijn borst gelegd werd. Zo welkom, maar ook zeker zo onverwachts en snel. Dat kleine hoopje van 2800 gram is nu een kleuter van ongeveer 18 kilo en ik kan er niet over uit hoe snel de afgelopen jaren zijn gegaan. Zo zit je beduusd midden in je kraamweek en zo breng je je kind naar de basisschool.
De afgelopen twee jaar is Skyler onwijs gegroeid en dat heeft te maken met twee dingen; Skyler is grote broer geworden en dat is een rol waar hij heel erg trots op is en die hij uiterst serieus neemt. Bovendien is hij natuurlijk gestart op de basisschool en daardoor heb ik een heel ander kind gekregen. Skyler voelt zich steeds meer op zijn gemak en zolang hij de tijd krijgt om te wennen, is hij steeds meer zichzelf. Dat is wel te zien op school. Hij heeft praatjes, komt goed mee en voelt zich heel erg stoer. Hij heeft vrienden, er worden playdates geregeld en de eerste uitnodigingen voor twee feestjes zijn in the pocket. Mooi om te zien hoe Skylers wereld steeds groter wordt maar dat hij zich ook nog af en toe even heel klein kan maken door op mijn schoot te kruipen.
Skyler wordt groot, hij speelt het ene level na het andere van Mario uit, we hebben dates samen, kunnen zo een uur in de bieb snuffelen voor dat ene boekje en ondanks dat we eigenlijk iedere dag wel discussies hebben omdat Skyler behoorlijk mondig is, hoor ik ook nog steeds iedere dag trouw ‘ik vind je lief, mama’.
Ik schrijf niet zo heel veel over Skyler en dat heeft zo zijn redenen, maar een foto delen vinden we allebei erg leuk. Sterker nog: Skyler vraagt regelmatig of hij even mag laten zien voor de foto en of ik het dan wil delen zodat iedereen kan zien hoe mooi het is. Ook vraagt ‘ie vaak na school of hij even een foto van me mag maken, haha. De schat. Van dat hoopje baby is echt helemaal niks meer terug te zien. Alhoewel Skyler voor mij natuurlijk altijd mijn eerste baby zal blijven.
Volgende maand wordt ‘ie vijf. Hij is bezig met zijn verlanglijstje, vraagt regelmatig hoeveel nachtjes hij nog moet slapen en is al druk aan het brainstormen over zijn feestje. Zijn eerste partijtje. Het ene moment wil hij naar Chimpie Champ, het andere moment met de hele klas naar McDonald. Thuisblijven mag absoluut niet want ‘maahhaaaam, dat vind ik geen feestje!’
Skyler wordt groot. Hij draagt 116, kan crackers en brood wegwerken als een bouwvakker, voelt zich heel stoer als er een vriendje mee naar huis komt en is ’s ochtends niet uit zijn bed te krijgen. Halleluja, want dat is weleens anders geweest. Maar toch blijft hij mijn kleine baby, als hij op schoot zit, even lekker samen op de bank wil knuffelen, in bed tegen me aankruipt om nog even uit te slapen en als hij vol enthousiasme in de klas voor het raam staat te zwaaien en handkusjes staat te blazen. Mijn kleine baby, mijn eerste kind. Volgende maand vijf jaar. Hoe dan?
haha hoe dan 😀 ja gaat snel he mop 😀 jeetje weet alles nog zo goed en dat ik hem als klein babytje vast hield en moet je nu kijken wat een stoere vent het aan het worden is :D. hoe heerlijk!!