Zo’n drie maanden geleden zat ik in de auto vanuit Heemskerk, tot ik gebeld werd door Skyler. ‘Mama, het hele huis ligt vol met water en papa’s aquarium is leeg.’ De paniek in zijn stem was te horen en met een bloedgang reed ik over de A9 naar huis. Het is een wonder dat ik toen geen bekeuring heb gekregen, maar het enige wat ik wilde was naar mijn kind toe. Ik hield mijn hart vast toen ik de deur opende, maar in de tijd dat ik in de auto zat heeft Skyler het onwijs goed gegaan. Met Raymond aan de telefoon heeft hij het huis redelijk goed vol gelegd met handdoeken. Maar de schade was al gemaakt. De houten vloer was afgeschreven. Omdat deze helemaal krom trok en het beton moest drogen, moesten we twee maanden geleden de houten vloer eruit laten halen. Ik kon wel janken.
Verandering
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben heel gevoelig voor veranderingen. Toen de twee mannen binnenkwamen om de vloer eruit te trekken, ben ik de auto in gesprongen en met gierende banden buitenshuis gaan werken. ’s Middags had ik ook nog eens een event, waardoor ik die dag het huis kon vermijden. Maar ooit moet je terug, hè. Ik voelde me echt vreselijk toen ik de betonnen vloer zag en omdat we nog geen datum voor de nieuwe vloer hadden, zag ik het somber in. Inmiddels zijn we twee maanden verder en kunnen we gaan aftellen.
Volgende week
Aankomende maandag wordt de nieuwe vloer gelegd. Vorige week zijn de muren opnieuw gestuukt, Raymond heeft de muren geschilderd en morgen wordt de vloer geleverd. Niks staat meer een nieuwe vloer in de weg. Zaterdag gaan de meubels naar de opslag en die zaterdag daarop halen we de meubels weer op. Omdat we weer voor een houten vloer hebben gekozen, kunnen we er twee dagen niet op lopen vanwege het oliën. We gaan dus een paar dagen ergens anders zitten, in een vakantiehuis iets verderop. Zo kan ik de jongens toch nog een beetje de rust bieden (en mezelf ook), aangezien ik in een hotel echt geen kant op kan en dat niet handig is met eten maken, brood smeren, voor de jongens een plek bieden, etc. Ik ga het jullie nog wel laten zien. Bovendien gaan Raymond en ik vrijdag (ja, echt een super timing maar het stond al gepland) naar Breda, om te genieten van Anouk en een nachtje weg. Mijn ouders zijn dan bij de jongens in dat huis. Als we zaterdag dan terugkomen, kunnen we onze meubels ophalen en hopelijk genieten van een nieuwe woonkamer. IK. KAN. NIET. WACHTEN.
Doorbijten
Het is nog heel even doorbijten, maar ik kan niet wachten tot de rust in huis weer terug is. Nu ik extra werk, veel sport, de jongens de laatste weken op school zitten met veel activiteiten, we een bruiloft plannen én ook nog eens mijn auto mankementen vertoont en ik er niet in kan rijden (sinds gisteren omg, wanneer houdt het op?), vind ik het wel een beetje veel allemaal. Ik Facetime mijn moeder de laatste weken standaard met de boodschap: ‘Hallo vanuit de chaos in Aalsmeer’. Zo voelt dat ook echt. Waar ik naartoe wil met dit verhaal? Echt geen idee, het is al fijn om het van me af te schrijven.
Leermomenten
Ik heb er in ieder geval wat dingen van geleerd;
- Een rustig huis betekent echt een veel rustiger gevoel. Ik voel me al weken opgelaten en elke keer als ik de deur open, ervaar ik stress. Ik word er doodmoe van. En dan is het alleen een chaotische vloer, kun je nagaan als je echt in een complete verbouwing zit. Ik wil eigenlijk gewoon niet thuis zijn en ben blij als ik ’s ochtend de deur dicht kan trekken om naar mijn werk te gaan.
- Bij ‘Help, mijn man is klusser’ hoor je het wel eens: schoonmaken loont niet. Ik snapte dat niet. Nu hou ik zelf het huishouden netjes op orde elke week, maar het is dweilen met de kraan open (daar hebben we ervaring mee). Wat je afstoft, is binnen no time weer wit en stoffig. De stofwolken hangen in de hoeken en het blijft er ook gewoon goor uitzien. Ik snap wel dat mensen niets meer doen als ze jarenlang in een bouwval zitten, haha.
- Ik ben geen type om een bouwval te kopen en te verbouwen. Sowieso kan ik op klusgebied niks, maar maandenlang in deze ellende? En dan zijn het nu alleen de vloeren en muren in ons geval. Als je dit van top tot teen hebt, ben je toch echt helemaal koekoek aan het eind van een verbouwing. Als Raymond ooit het idee in zijn hoofd haalt, dan zet ik gelijk de scheiding in gang. Ook als hij weer een aquarium koopt, trouwens.
- We hebben echt veel spullen. De spullen beneden moeten weg, veel wordt opgeslagen en ook veel gaat naar boven. Toen onze vloer eruit moest, is er al veel naar boven gebracht. En alles staat nu in onze slaapkamer en op zolder. Daar word ik ook onrustig van. Wat moet ik met al die spullen? En waarom mis ik het nog niet nu het twee maanden boven staat? Tijd om daar iets mee te gaan doen, als ik weer een beetje de rust gevonden heb.
- Een betonlook vloer haal ik voor altijd uit mijn hoofd.
