Zo’n twee jaar geleden voerde ik mijn eerste sollicitatiegesprek in járen. Daarna zijn er nog veel andere gesprekken gevoerd, meer dan ik gedeeld heb. Het is jammer dat er nooit echt iets concreets is uit gekomen, maar ik geloof steeds meer in ‘alles gebeurt met een reden’. Wat ik wel heel erg heb geleerd van al deze gesprekken, is hoe ik die gesprekken moet voeren. Ik heb veel over mezelf geleerd, weet veel meer wat ik wel en niet wil en kan mezelf goed presenteren in sollicitaties. Er zit een groot verschil tussen de Shirley van een paar jaar geleden die dit doodeng vond en de Shirley van nu, die ergens vrolijk en enthousiast binnenkomt. Nog steeds een tikkeltje nerveus, maar wel een stuk meer zelfverzekerd. En dat is natuurlijk heel erg fijn en een grote win.
Alles wat de afgelopen jaren de revue is gepasseerd was achteraf niks voor mij. Het is mooi om te zien hoe dat pad voor me is uitgestippeld. Door al die afwijzingen heb ik mezelf meer kunnen ontwikkelen omdat er tijd over bleef voor mijn boek en cursussen. Maar ook was er opeens tijd om als ondernemer te groeien en mooie opdrachten aan te pakken. Opdrachten waar ik nog steeds met veel plezier aan werk. Maar jeetje, ondanks de grote ontwikkeling heb ik ook wat anders geleerd van een sollicitatieproces: het zit vol met frustratie. Een en al frustratie.
Een paar dingen waar ik tegenaan ben gelopen!
1. ‘Je praat wel veel voor een introvert’. Een zin die ik nooit meer ga vergeten. Ik heb er een blog aan gewijd omdat ik flabbergasted was door de uitspraak.
2. ‘Als opdracht willen we graag dat je deze drie cases uitwerkt en een presentatie maakt’. Ik schrok me rot van het aantal A4’tjes. Hier zat zeker een paar dagen werk in, haha. Het is me uiteindelijk gelukt, ik heb er weer van geleerd maar je voelt hem al aan komen: ik ben het niet geworden.
3. ‘We bellen je vrijdag!’ De beste man moet nog steeds bellen.
4. ‘We waren heel enthousiast maar er was iemand met net iets meer ervaring. Je bent een fantastische tweede!’ Ugh.
5. ‘Nee, we geloven absoluut niet in thuiswerken en willen je elke dag op kantoor zien’. Jammer, want ik was zeker geschikt voor de baan, al zeg ik het zelf. Leuk detail: een half jaar later stond de vacature nog steeds open.
6. ‘Je had onwijs leuke ideeën, maar we hebben toch voor iemand anders gekozen’. Helemaal prima, kan gebeuren. Maar vervolgens wel je ideeën voorbij zien komen. Jammer wel.
7. Gewoon helemaal geen reactie krijgen op je mail blijft natuurlijk altijd zuur.
8. ‘Kun je nu echt rondkomen, van zo’n babyblogje?’ Hou je b*k en doei.
9. ‘We hebben helaas voor iemand anders gekozen. Ik zou jouw sollicitatie wel heel graag bewaren, mochten we in de toekomst opnieuw zoeken’. Ik wil het altijd graag geloven maar negen van de tien keer is hier niks van waar, haha.
10. ‘Oh, heeft hij niks laten horen? Dat is echt niks voor hem. Maar inmiddels is er al iemand anders aangenomen die beter bij de functie past’. Niks horen op een mail is één; niks meer horen na een gesprek is helemaal aso.
