Opvoeden is iets heel persoonlijks. En het is best raar om die zin uit mijn mond te horen. Want wie zet hier nu alles online? Wie deelt bijna iedere scheet die ze laat, om anderen te kunnen laten mee genieten? Ik zet sinds het begin van mijn zwangerschap alles online en zou na de geboorte van Skyler stoppen. Maar o, wat vond ik het leuk! En wat was het een verademing om van andere moeders te horen dat ik niet de enige was met alle onzekerheden. In mijn omgeving lijkt het namelijk bij iedereen maar perfect te gaan. Kindjes die de hele dag slapen, moeders die al vanaf dag 1 heerlijk in hun vel zitten, kerels die voor de moeders kruipen en een huishouden dat fantastisch door blijft draaien. Dat was voor mij de reden om door te blijven schrijven. Om de realiteit weer te geven, zoals het bij mij in huis gaat. Maar wat ik niet wist, is dat ik dat weleens moet bekopen met zeer negatieve, aanvallende reacties. Moeders die het beter weten, die mij op fouten willen wijzen en die -naar eigen zeggen- perfect handelen omdat ze het perfecte kindje thuis hebben. Zodra je moeders onder elkaar zet veranderen ze in heksen. Het wordt een welles/nietes spelletje en iedereen weet het beter. Maar wat is nu beter? Wat is nu precies goed of fout als het om de opvoeding gaat? Volgens mij weet iedereen dat voor haar eigen kindje het beste.
Zodra ik andere moeders vertel dat ik geen borstvoeding geef kijken ze me aan alsof ik mijn kindje vergiftig. Zonder dat ze überhaupt maar de reden weten hebben ze hun oordeel al klaar. En zeg ik dat mijn baby in bed slaapt? Ho, dan mag ik me gaan bergen. Dan is het hek van de dam en ben ik de meest slechte moeder op aarde. Hoe komt het toch dat iedere moeder zich geroepen voelt om hun mening te verkondigen, zonder dat iemand daar maar om vraagt? Ik weet dat ik een heel makkelijk doelwit ben zo op internet; ik zet tenslotte alles maar online. Maar dat doe ik niet om aangevallen te worden. Om een slechte moeder genoemd te worden. Ik wil delen hoe het bij óns gaat, mijn onzekerheden met andere net geworden mama’s delen, laten zien dat het echt niet altijd koek en ei is en dat dat helemaal niet erg is. Laten zien dat iedereen een super mama is, op haar eigen manier. Een andere visie mag je absoluut hebben en dat lees ik dan ook graag. Mits het een beetje respectvol is geredeneerd. Laat een ander toch in zijn waarden. Ook zij doet het goed, op haar manier.
Ik zat laatst op Whatsapp met een goede vriendin van me en vertelde haar over mijn onzekerheid. Waarom zit ik even niet op die roze wolk, waar andere mensen wel wekenlang op bivakkeren? Waarom heb ik het moeilijk met het combineren van alles en ben ik uitgeput als ik om 21:00 uur op de bank plof? Ze vertelde me dat ik echt niet de enige was en dat al haar vriendinnen met hetzelfde kampen. Ze zeggen het alleen vrijwel nooit. Want hun kindje is perfect en zij doen het, als moeder zijnde, het beste van allemaal. Totdat ze op een gegeven moment op instorten staan en moeten toegeven dat het allemaal wat zwaarder is dan dat ze dachten. Dat moment had ik ook vorige week. Ik schreef weken geleden nog heel positief dat mijn werk en het ouderschap écht wel te combineren waren. Skyler slaapt heerlijk en ik kan aan het werk. Dat moet lukken, toch? Zodra je zelf moeder bent geworden kun je pas echt vertellen hoe het allemaal gaat. En toen moest ik toch echt toe gaan geven dat ik me vergist had. Dat het allemaal koud op mijn dak viel en dat ik er eventjes doorheen zat en aan mezelf moest gaan denken. Ik stel me enorm kwetsbaar op met dit soort artikelen. Niet erg, want ik wil andere moeders graag bewust maken van de andere gevoelens die óók op kunnen spelen. En als het dan bij een andere moeder wel perfect gaat, dan vind ik dat alleen maar fijn om te horen. Maar door dan de andere moeder af te gaan lopen zeiken? Zeggen dat zij alles verkeerd doet omdat het echt wel anders kan? Ik heb nu al drie van dit soort heksenmoeders moeten blokkeren. Omdat ik schijnbaar de meest slechte moeder ben die er op deze aardbol rond loopt. Beetje jammer en in mijn ogen absoluut niet nodig.
Opvoeden is iets heel persoonlijks. Iedereen heeft een andere mening, andere visies. Het is, naast diëten, misschien wel het meest geschreven onderwerp in de boekenwereld. Iedere psycholoog, mama, pedagoog of professor heeft er wel een woordje over te zeggen, over te schrijven. Maar het is echt waar; je leert het in de praktijk. Geen één persoon kan jou vertellen hoe je je kindje moet gaan opvoeden en wat het beste is. Want er is geen goed of fout. Zolang je je kindje niet alle hoeken van de kamer laat zien, je hem of haar gewoon heerlijk voedt en laat slapen, veel liefde geeft en jezelf niet voorbij loopt, doe je het in mijn ogen helemaal perfect. Met of zonder borstvoeding. Slapend in zijn eigen bed of niet. Mommy knows best. Welke visie dat ook is. Respect voor alle mama’s op deze aardbol. It’s a though job. En volgens mij doe ik het zo slecht nog niet, aan mijn kereltje te zien.
Herkenbaar! Wij zijn niet het “ideale”, meest “conservatieve” paar ouders maar als ik mijn mannetje vrolijk zie rondlopen en tetteren, denk ik dat wij het zo slecht nog niet doen. Ik zei vorige week nog tegen mijn vriend dat je eigenlijk pas binnen 20 jaar kan zien of we het goed of slecht hebben gedaan. Zolang hij niet met een naald in zijn arm in de goot belandt, mogen wij onszelf een pluim geven.
Het is inderdaad iets heel persoonlijks en zolang jij zeker weet dat je alles doet wat in jouw macht ligt om Skyler op te voeden tot een zelfstandige man en hem normen en waarden meegeeft (welke dan ook, ook dit is aan jullie) dan heeft niemand daar wat over te zeggen. Het ouderschap is het mooiste wat er is maar daarnaast ook iets wat je meer dan ooit onzeker kan maken; doe ik het wel goed?
Ik vind dat je het prima doet en weet je, al zou ik dat niet vinden… Wie ben ik? Leuk om weer zo’n persoonlijk artikel te lezen!
Mooi en goed artikel Shir! Ik vind je een topper!
Waar blijven eigenlijk die verhalen van de papa in spé? Niet jouw vriend, maar ik ben z’n naam even kwijt, haha.
Auteur
Dwight? Die moest even stoppen vanwege zijn werk 🙂
Die ja! Kon z’n naam niet meer terug vinden, slecht he (a) Wel jammer, vind de mannelijke input ook heerlijk stiekem 😉
Amen shirley! Wat een goed geschreven stuk en goed dat je opkomt voor het feit dat niemand perfect is en dat je eerlijk bent in je onzekerheid. Vreselijk doe concurrentie strijd tussen moeders altijd. Nog erger is het dat mensen het recht denken te hebben je met nare opmerkingen omlaag te duwen. Je bent wie je bent lieve shirley en jouw openheid en kwetsbaar opstellende houding daarmee ben je een voorbeeld voor zoveel vrouwen! Mommy always knows best 😉 en niemand is perfect en dat is maar goed ook! Keep up the good work en blijf lekker jezelf want die shirley vinden we het leukst!
Amen. Niets meer aan toe te voegen. Ik ben dan wel geen moeder, maar ik volg je graag. Je bent een topper!
Helemaal mee eens! Vind het echt stoer van je dat je zo open je verhaal doet. Dat verdient zeker een compliment! En van wat ik zie en lees van je, ben je gewoon een top (en vooral hippe!) mama! 😉 x
Heel goed artikel Shirley!
Ik heb tijdens mijn yoga nu al heel vaak gehoord dat 9 vd 10 moeders echt niet op een roze wolk zitten na de bevalling dus ben daarop wel voorbereid. Maar niet op de meningen van anderen ben ik bang. Ik kan daar heel slecht tegen en ga dan aan mezelf twijfelen..
Ben benieuwd hoe t straks gaat als de kleine er is!
Goed van je Shir. Het is goed wat je doet, aan de rest laten zien hoe het er eigenlijk allemaal echt aan toe gaat! Helemaal niet erg, want dat is de realiteit. Ik vind het dapper van je. Je bent een super moeder, en laten de heksenmoeders zich hier maar niet zien. Die zijn niet welkom!
Super artikel, met een mooie gedachte!
Je hebt helemaal gelijk, goed dat je opschrijft hoe het echt is. Dat is wat andere moeders herkennen en willen weten, hoe doet de ander dat? Want dat je als moeder perfect bent is een fabeltje, tenminste in de ogen van een ander, in de ogen van je eigen kindje ben jij alles. Valt me vaak op dat als iemand het beter denkt te weten dat uit onzekerheid komt.
Ik hoop dat je gewoon open en eerlijk blijft schrijven over het moederschap en alles, dat je gewoon alles kwijt blijft kunnen… Dat gezeik van anderen altijd! Zo te lezen/zien doen jullie het prima.
Ik ken idd ook veel moeders die doen alsof alles perfect is
Inmiddels weet ik wel beter, geen enkel gezin is perfect en zelfs de meest makkelijke baby kan dodelijk vermoeiend zijn. En weet je, het is nooit goed. Ik geef dus
wel bv maar ook daar krijg ik veel commentaar op. Ik heb al vrij snel besloten dat ik een goed-genoeg-moeder ben. Op die manier is het leuk voor mezelf en voor mijn kind. En diegenen bij wie het zogenaamd perfect is, komen zichzelf nog wel eens tegen denk ik altijd maar 😉
Die heksenmoeders zijn dan waarschijnlijk dezelfde moeders die dan als hun kind een tiener is maar vol blijven houden dat hun kind zo perfect is terwijl die elk weekend de beest uithangt. Maargoed, balen dat mensen zo aggressief erover kunnen zijn. Voor mij komt het eigenlijk altijd over alsof je alles met een goede reden doet en tuurlijk zijn er meningsverschillen maar je doet het goed :). (Nu weet ik niet hoeveel waarde je aan mijn mening moet hechten gezien ik zelf geen kinderen heb)
Volgensmij doe je het super goed. Iedereen heeft een andere mening en dat is logisch, maar respecteren is het minste wat ze kunnen doen. Aan Skyler te zien gaat het heel goed en hij groeit volgensmij ook flink. Dat is toch waar het om draait in het leven, dat je kind gelukkig is. Ik zou zeggen probeer er niet te veel van aan te trekken, ook al is het makkelijker gezegd dan gedaan. Liefs
Ik lees je blog met veel plezier, jij schrijft heel open en eerlijk. En jij beschrijft het tenminste hoe het echt gaat of hoe het kan gaan.
Ik had het zelf ook tijdens mijn zwangerschap (ben bevallen in aug 2013), heel veel ongevraagde adviezen van bekende en onbekende. Zelfs als ik bij boodschappen doen een pakje sigaretten haalde voor mijn vriend. Ik rook niet en heb ook nog nooit gerookt. Kreeg ik of van de verkoper of een klant in de wachtrij commentaar. Omdat ik met een dikke buik daar stond. Ik hou van zon en heb toch wel eens in de zon gezeten en er heerlijk van genoten. Dus als ik dan aan het water lag met een dikke buik, kwamen er mensen naar mij toe. Dat ik uit de zon moest…wtf. Is mijn eigen verantwoordelijkheid toch??
En in mijn omgeving vond iedereen zwanger zijn geweldig en het mooiste wat er is. Ik niet, vond het verschrikkelijk. En als ik dat dan zei, mocht ik dat niet zeggen. Want ik moet dankbaar zijn dat ik zwanger kon worden.
Maar goed om even terug te komen bij jou. Jij kiest er voor om alles online te zetten en helaas krijg je dan veel goed bedoelde adviezen/tips, maar ook mensen die denken het beter te weten. Filter het voor jezelf. En volg je eigen gevoel! Jij zorgt al gewedig voor Skyler, maar vergeet vooral jezelf niet!
Goed artikel en ook erg herkenbaar!
Mooi geschreven! Volgens mij doe je het super goed als mama, en ik ben het er helemaal mee eens dat opvoeden heel persoonlijk is. Niets of niemand kan je zeggen hoe je het moet doen. Volg je hart en dan komt alles goed.
Wat mooi geschreven. Ik heb het ook minder zwaar ingeschat, maar doe het nu lekker op mijn manier, en iedereen kan zeggen wat ze willen, maar ik doe het op mijn manier. Goed dat je er zo voor uit durft te komen. Liefs
Ik ga even mijn ongezouten mening geven: mensen moeten stoppen met meteen oordelen en conclusies trekken. Zo vervelend. Ik snap ook helemaal wat je bedoelt. Als je oud genoeg bent om een baby te krijgen, ben je oud genoeg om keuzes te maken die anders zijn. Ik denk dat veel moeders hiermee kampen, maar ze durven het niet te zeggen. Blijf bloggen, want ook al vertel je andere niet hoe het moet, je vertelt andere hoe het (ook) kan. Dat is de bedoeling toch?
Weer een heerlijk en eerlijk stukje, het is niet alleen rozengeur. Maar gek genoeg valt een tweede helemaal niet zo zwaar als een eerste, omdat je dan weet wat je kan verwachten, je leven draait al volledig rond de kids. En waar je het toen best pittig vond, dacht ik nu zon platte baby is toch de rust zelve tegenover een puberende peuter met een grote eigen wil
Lieve Shirley, dank voor je openheid! Mijn zoon is nu 8 weken oud en ondanks tomeloze liefde heb ik die zogenaamde roze wolk nooit gezien. Je inspireert me en maakt me minder onzeker. Jij en ik hebben het beste voor met onze mannen (ja ook die groten) en that’s all that matters!
Mooi geschreven!
Zo is het! Iedereen heeft wel kritiek. Je moet lekker doen wat jij denkt wat goed is voor jullie gezin. Nobody’s perfect. Veel mensen die hun oordeel klaar hebben, zijn vaak ook niet bewust hoe ze zelf zijn. Doe gewoon je ding, bemoei je met je eigen zaken en geniet ondertussen gewoon normaal van iemand haar artikel 😉 We zijn tenslotte allemaal moeders. Leuk toch dat we allemaal anders zijn?
Heel goed geschreven! Ik volg deze, en je andere, site al sinds het begin. Ik vind het zo naar voor je dat anderen je zo makkelijk afkraken. Ik reageer eigenlijk nooit maar bij deze een keertje wel. Ik kan me heel goed voorstellen dat het lastig is. Ik ben zelf nog geen mama maar ik heb een tijdje heel intensief voor mn nichtje mogen zorgen toen ze 10 maanden was tot ongeveer 14 maanden. Je bent er zo druk mee ! Ik weet nog wel dat ik amper naar de wc durfde te gaan haha. Moet je nagaan om ff te gaan douchen, wanneer dan? Ik zou je graag willen helpen met je site ofzo maar ik gok dat je 1123 van die aanbiedingen krijgt ! Wie weet ga ik je wel mailen ! Ik wilde nog heel veel dingen type maar ik ben het allemaal even kwijt! Succes met alles, en ga vooral zo door! Je doet het volgens mij fantastisch!
Zoals iedereen zijn eigen leven leeft en leidt, voedt ook iedereen volgens zijn eigen normen, waarden en levensstijl op. Ik geloof echt wel dat je als je een kind krijgt jezelf in drievoud tegenkomt. Het is alleen zo jammer dat opmerkingen van anderen ervoor zorgen dat je aan jezelf en je levensstijl gaat twijfelen (ik heb het hier niet alleen over jou Shirley maar over iedere moeder en vrouw, en man ook trouwens for that matter…) Het woordje respect is soms ver te zoeken, en sommige mensen beseffen niet wat het “iemand in zijn waarde laten” precies inhoudt. We leggen de lat voor onszelf al vaak zo hoog, vooral als moeder zijnde wil je dat alles perfect gaat, maar die lat moet ook niet onbereikbaar worden. Want wat in het leven gaat er nou werkelijk perfect? Op andere vlakken toch ook bijna niets. En weet je: dat is helemaal niet erg… Ik zag eens een uitspraak: “het meervoud van LEF is LEVEN.” En zo zie ik het ook. En door dit blog te plaatsen heb je zeker laten zien dat je lef hebt! Het is nogal wat om je totale leven zo’n beetje online te plaatsen.
Heel goed dus dat je dit stukje hebt geschreven, veel mensen herkennen zich er ook in. Maar aan de andere kant ook wel weer jammer. Het stemt me een beetje treurig omdat ik het gevoel krijg dat je jezelf loopt te verantwoorden voor je leven en je moet verdedigen voor je keuzes en je persoonlijke leven dat je deelt online. Ik kan alleen maar echt respect voor je hebben! En als ik je mannetje zo zie dan heb je heel veel om trots op te zijn. Dat betekent niet dat je jezelf moet vergeten, dat betekent alleen maar dat je onvoorwaardelijke liefde voor je zoon in je hebt. En dat is toch het belangrijkste dat telt.
Amen! Jij bent de perfecte mama voor jou ventje! (en de papa is natuurlijk de perfecte papa voor jullie ventje :-)).
Goed geschreven! En heel erg herkenbaar! Ondanks een makkelijk kind valt het me soms toch ook heel zwaar en dan zijn eerlijke verhalen gewoon het prettigste om te lezen En liefde is toch het allerbelangrijkste en daar komt hou mannetje zo te lezen niks van tekort!
Heel jammer dat je soms negatieve reacties krijgt!
Gelukkig houdt dat je niet tegen om verder te bloggen over het moederschap!
Wat een geweldig stukje!!
Blijf gewoon jezelf, aan iedereen, want jouw gevoel is op dat moment het beste!! Helemaal gelijk Shirley!!
Iedere moeder weet wat het beste is voor haar eigen kind.
Wat ik erg leuk vind aan mijn moederschap is dat ik veel hetzelfde doe als hoe mijn moeder het bij mij deed, terwijl ik voor mijn zwangerschap dacht dat ik bepaalde dingen echt anders zou doen als mijn moeder.
Hoi Shirley
Ik volg je blog met veel plezier,. Zo fijn om te lezen hoe jij het moederschap ervaart. Ik ben zelf moeder van 2 kinderen, waarvan een baby van bijna 16 weken. Ik herken zoveel in wat je schrijft! Het doet mij elke keer weer goed om te lezen dat ik niet de enige ben die onzeker kan zijn, twijfelt of ik de juiste keuzes maak, het soms best zwaar vind etc. Je wilt zo graag het beste voor je kinderen. Wat jij zegt is zo waar: jij als moeder weet wat het beste is voor je kind. Je doet het vanuit en met liefde, en dat is het belangrijkste. Ik ben niet iemand die reageert op blogs, ben altijd een “onzichtbare” lezer, maar wil nu toch een keer reageren. Je blogs geven mij altijd het gevoel dat ik niet de enige ben met twijfels en onzekerheden. Na het lezen zit ik altijd met veel herkenning en ook opluchting ( ik ben niet de enige die zich zo voelt, ik hoef mij hier niet schuldig over te voelen etc) op de bank…..
Je doet het goed, zolang je je gevoel volgt! Je hebt een pracht kereltje!
Ach meid……die onzekerheid of je het als moeder goed doet….dat blijft voorlopig wel. Denk dat er ook niets mis mee is, je blijft leren en zeker met je eerste kind. Alles doe je voor de eerste keer. Je krijgt nog genoeg over je heen. Wacht maar tot Skyler gaat puberen ;-))))
Enne….ik heb het in de ogen van velen zo fout gedaan…..
5 kinderen, allemaal heel lang borstvoeding (ook niet goed) de 4e zelfs 5 jaar..ahum
Ze hebben alle 5 bij ons geslapen…..en nu…de oudste is 20 en alles wat ik kan zeggen is: zolang je kinderen met je blijven praten en hun hart kunnen luchten heb je het goed gedaan als moeder. Al komen ze stomdronken thuis of is hun fiets gestolen of hebben ze ruzie of komen ze onder het bloed thuis of zitten ze trillend van de stress over school bij je op de bank……….zolang je kan blijven praten is het goed. Je hoeft niet alles goed te doen, je bent “maar” een mens, een moeder. En je onzekerheid hoef je niet te verbergen, daar prikken kinderen haarfijn door heen……….
Ga gewoon door met Shirley zijn.
Nou Shirley, ik kan met geen woorden beschrijven hoe blij ik ben met jouw blog. Dat jij juist WEL de momenten deelt dat het even wat minder gaat. En ik snap dat gedoe van borstvoeding echt totaal niet, dat mensen daar zo extreem in zijn. Ik ben met flesvoeding grootgebracht (of nou ja grootgebracht, in m’n babytijd haha) ben zo ver ik weet gezond en ben bijna nooit ziek. En wie ben ik om helemaal tegen het feit te zijn dat Skyler bij jou in bed slaapt? Het is jullie kindje en als iemand ergens anders over denkt dan kan diegene dat gewoon op een normale manier zeggen! Sorry kan er een beetje boos en geirriteerd van worden dat mensen zo vaak kritiek hebben op alles.
Je hebt helemaal gelijk Shirley.
En PS wat een leuke foto 🙂
Je hebt helemaal gelijk! We doen alles op onze eigen manier
Niemand heeft het zelfde leven/ritme. Ik heb sommige dingen ook anders gaan bij mijn dochtertje maar om nu de bezemsteel te pakken en jou daar op aan te vallen?! Nee echt niet. Iedereen zijn eigen ding. En zoals in een reactie hierboven al gegeven werd zijn het mensen waarvan hun kind nooit wat fout kan doen nee mijn kind zou zoiets nooit doen! Mag ik een teiltje welk kind heeft nou geen streken!
En als je echt zo ” slecht” bent vind ik het heel knap dat je steeds je vrolijke mannetje lachend op de foto krijgt!
Vreselijk dat zoveel mensen toch ergens de drang voelen om anderen onderuit te halen, omdat ze iets op een andere manier aanpakken…
In plaats dat moeders elkaar steunen in elkaar onzekerheden en in de moeilijke eerste tijd, maken ze elkaar liever belachelijk.
Lieve Shirley, ik heb echt geen verstand van de opvoeding van een baby, maar ik heb het idee dat je heel goed bezig bent! Je houdt je websites draaiende en krijgt het toch voor elkaar om een lachend, gezond ventje op te voeden, dat groeit als kool. Probeer je niets aan te trekken van die zure krengen! 😉
Je hebt serieus mensen moeten blokkeren omdat ze zo te keer gingen?! Wat bizar, laat iedereen lekker in zijn waarde! Ik vind dat je het goed doet hoor, het is gewoon niet altijd even makkelijk. Ik persoonlijk drijf nog steeds op die roze wolk, 6 van de 7 dagen per week. Die andere dag is het allemaal te zwaar en ben ik te moe. Maar ja, dat is ook zo met werken bijvoorbeeld: het is niet altijd even leuk. En idd: wat je doet en hoe je het doet is persoonlijk! 🙂
Super mooi geschreven. Helemaal mee eens. Ik heb zelf (nog) geen kindje, maar ik vind dat het punt dat je volgens mij wil maken op heel veel vlakken van toepassing kan zijn. Laat iedereen in zijn eigen waarde. Respecteer ieders mening. En als je het met iemand oneens bent, geef dan jouw visie als je dat wilt, maar doe het wel op een respectvolle manier.
Ik heb veel bewondering voor je dat je dit met je lezers deelt. Zulke persoonlijke stukken zijn wat jouw blog zo eigen en leuk maken (al besef ik dat “leuk” een vreemde woordkeuze is in deze context, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). 🙂
You’re a super blogger mom!
Amen!! Heel goed! Moeders zouden elkaar moeten steunen in plaats van elkaar af te zeiken. We zietten allemaal in hetzelfde schuitje en proberen allemaal onze kinderen zo goed mogelijk op te voeden; we zouden ons juist allemaal moeten verenigen!
Lieve Shirley, voor zover ik kan bepalen doe je het hartstikke goed. Ik doe het je niet na; thuiswerken met een baby. Ik kon werkelijk nergens aan toe op een thuiswerkdag. Ik zou je graag vertellen dat die vervelende moeders en onzekerheden vanzelf weggaan. Maar helaas weet ik uit ervaring dat het niet het geval is. Enige wat je eraan kan doen, is een olifantenhuid kweken. En vervolgens kijken naar je fantastische mannetje, die vindt dat hij de liefste moeder van de wereld heeft!
Absolutely! Niets meer aan toe te voegen. Ik voel me soms ook heel onzeker en weet ik echt even niet wat te doen. Ben dan zo blij met blog en vele mama’s die ik via dit blog heb leren “kennen”. Niet veel vriendinnen hebben kids dus die snappen mij niet. Elk kind is ook anders, elk ouder heeft een andere opvoeding want we zijn uniek! Keep up the good word girl!
Heel erg fijn om te lezen, zo is het. We zouden elkaar best wat meer mogen helpen in de vorm van steun ipv ongevraagde adviezen. Iedereen maakt zijn eigen keuzes. Elke mama is anders, elk kind en dus ook elke opvoeding en elk verhaal wat er achter zit. Jouw ventje ziet er top en tevreden uit. Laat je niet kisten, je bent misschien een makkelijk doelwit maar je doet het fantastisch! Liefs en een dikke knuffel