Het is bizar hoe snel de tijd gaat. Ik werk alweer een jaar en negen maanden bij AmstelveenZ en ik kan wel zeggen dat ik helemaal op mijn plek zit. Ik ga nog steeds elke dag met plezier naar kantoor en heb ook het idee dat ik elke week weer een stukje ontwikkel. Toen ik net begon, wist ik nog niet of het wel mijn plek zou zijn. Nu vraag ik me af waarom ik überhaupt heb getwijfeld. Dit is helemaal mijn ding en ik ben niet van plan om snel weg te gaan. Wat ik het leukste vind? Het is het totaalplaatje, maar ik zal het allemaal vertellen.
Het is compleet onvoorspelbaar
Als we beginnen aan een magazine, weten we niet hoe deze er aan het eind van de maand uit komt te zien. We werken niet vooruit en zijn dus de eerste twee weken veelal verhalen aan het zoeken, om vervolgens een of twee weken alles te regelen en te schrijven. Ik weet nu ook niet wat er in het volgende magazine komt. Dat is soms spannend want ‘gaan we wel iets vinden?’, maar een van de eerste zinnen die ik leerde van mijn collega was: ‘het komt altijd goed. Het is in 10 jaar nog niet niét gelukt.’ Daar hou ik me elke maand aan vast, haha.
De afwisseling
Juist de afwisseling zorgt ervoor dat het elke keer weer leuk is om te schrijven. Het ene moment zit ik bij een BN’er aan tafel; het andere moment interview ik de jongens van de plaatselijke slager. Ik kom bij makelaarskantoren en tandartsen, bij voetballers, actrices en een bekkenbodemspecialist. Het is elke keer weer leuk om iets over een onderwerp te weten te komen. Het voelt altijd heel leerzaam dat ik zo breed georiënteerd ben.
Van A tot Z
AmstelveenZ heet zo, omdat het Amstelveen van A tot Z is. En zo is het ook om het magazine te maken. We zijn maar met zijn drietjes (een doet de sales en samen met een collega schrijf ik de teksten) en daardoor mag ik alles doen. Ik regel de interviews, ik schrijf, ik ben betrokken bij de vormgever, doe de eindredactie, beslis over beeld. Echt heel tof. Ik denk niet dat ik ergens anders de kans had kunnen krijgen om een magazine van begin tot eind helemaal zelf te maken.
Schrijven is het allerleukst
Ik ben dol op schrijven en mag nu iets doen waar ik heel gelukkig van word. Ik vind het heerlijk om woorden op papier te zetten en vind het dan ook fijn als ik weer achter de computer mag kruipen om een interview uit te werken. Ik loop soms te vloeken en te tieren omdat alle letters op papier staan, maar het verhaal totaal niet kloppend is. Maar met veel gepuzzel en geschuif volgt er uiteindelijk altijd een goed verhaal. En daar ben ik trots op. Het ene verhaal gaat beter dan het andere, maar ik heb echt een paar toffe dingen geschreven die me nog altijd bijblijven. Juist door de afwisseling van onderwerpen ben ik qua schrijven meer ontwikkeld.
De samenwerkingen
Elke dinsdag in de deadlineweek rij ik naar Alphen voor de samenwerking met onze vormgever. Ik vind het heerlijk om de foto’s en teksten bij elkaar te zien komen en mee te denken met de pagina’s. Ook de samenwerking met de fotografen vind ik erg leuk. Ik ben soms heel kieskeurig en wil altijd alles dubbelchecken. Het moet echt zo worden zoals ik in mijn hoofd heb. Maar als dat eenmaal is gelukt, kan ik niets anders dan trots zijn. Natuurlijk werk ik ook op kantoor met mijn twee collega’s en is mijn wereld een stuk groter geworden door het netwerk dat ik heb opgebouwd. Dat voelt goed en ik merk dat ik dat echt gemist heb toen ik thuis blogde.
Spelfouten vissen
Ja, dat blijft toch wel mijn hobby, haha. Laat die eindredactie maar aan mij over. Ik krijg soms het magazine binnen met een enkele spelfout, en dan ben ik zo gefrustreerd. Als het gedrukt is, kan ik er niks meer aan doen. Dat is soms balen. Maar over het algemeen gaat het magazine vrijwel foutloos naar de drukker en daar ben ik altijd weer trots op.
