Ons bezoekje aan de kinderdermatoloog

Het stond al weken in de agenda en ik heb de dagen en uren afgeteld tot we er eindelijk naartoe mochten; de dermatoloog in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Ik heb de doorverwijzing even geleden van de huisarts gekregen, nog voordat we bij de kinderarts liepen. Op eigen verzoek trouwens, want met mijn eczeemhuid wilde ik heel graag direct naar een arts die precies wist hoe en wat. Omdat ik zelf onwijs goede ervaringen heb met het UMC wilde ik graag naar Utrecht en omdat Maddox nog een baby is, kom je terecht in het WKZ. Prima! Tussendoor zijn we bij een kinderarts beland waar koemelkallergie en reflux vermoed werd. Daar kun je hier en hier meer over lezen.

Niet genoeg verbetering

Er was dus verbetering na het overstappen op Neocate maar zeker niet genoeg qua Maddox’ huid. Hij was rustiger, ja. Hij huilde minder, absoluut. Zijn huid zag er ietsje beter uit, zeker weten. Maar zijn huid bleef onrustig, af en toe vuurrood en met de lichte hormoonzalf en ‘maar wat doen’ redde ik het niet. Ik ken verschillende smeerschema’s en heb veel zalfjes in huis, maar met zo’n babyhuidje wist ik het gewoon niet zo goed. En dus liet ik, ondanks dat we nu bij de kinderarts lopen, ook de afspraak met de dermatoloog in de agenda staan. Daar was de kinderarts het volledig mee eens. ‘Zij weten op dit gebied meer dan ik.’ Ergens diep van binnen wist ik al dat ik iets ging horen wat ik niet wilde.

Niks te maken met voeding?

Afgelopen vrijdag was het zover en had ik twee afspraken, eentje bij de dermatoloog en eentje bij de verpleegkundige. De dermatoloog wist me eigenlijk precies te vertellen wat ik diep, diep van binnen al wist maar toch steeds maar weer weg drukte: het eczeem komt niet van de koemelk maar is overgedragen van mij naar hem. We zijn immers alweer weken met koemelkvrije voeding bezig en als dat écht het enige was geweest, had ‘ie er gewoon beter uit moeten zien. Het gaat beter, maar niet genoeg. Hij was afgelopen week zo vuurrood op zijn rug, dat de tranen in mijn ogen stonden. Dat had niks meer te maken met voeding.

Lichamelijke stress

Met de dermatoloog heb ik veel dingen besproken. Ook het feit dat ‘ie nu wel echt een stukje beter gaat dan voorgaande weken. Er was hier wel een verklaring voor: als Maddox echt reageert op koemelk, was zijn lichaam natuurlijk flink aan het protesteren toen hij dat kreeg. En ik weet zelf wat er gebeurt als je lichaam flink aan het protesteren is vanwege ziekte, vermoeidheid of andere oorzaken; dan vlamt het eczeem op. Bij mij is het nu ook heftiger omdat ik me druk maak en niet zo heel veel slaap. Als ik goed in mijn vel zit gaat het simpelweg een stuk beter. Het kán dus nog wel dat Maddox koemelkallergie heeft of daar gevoelig voor is. Ik heb immers geen andere verklaring voor het feit dat hij minder huilt en gewoon beter in zijn vel zit met de andere voeding. Maar de koemelk is niet de hoofdoorzaak van het eczeem. Dat ben ik, om het even stom neer te zetten. Ik voel me daar enorm klote over en dat zal echt nog wel even blijven. Ik weet wel dat ik er niks aan kan doen want iedereen weet dat ik dit het ergste vind en er álles voor over zou hebben gehad om dit te kunnen voorkomen, maar dat moet ik echt even laten bezinken allemaal. Ik weet gelukkig ook dat ‘ie op dit gebied geen betere moeder had kunnen treffen. 

Ondanks dat ik natuurlijk al zo’n vermoeden had is het gewoon ontzettend *** om te horen. Was het maar door de koemelk gekomen, dan kun je nog voedingsmiddelen vermijden om hem eczeem te besparen. Als ‘ie dezelfde kant als ik op gaat, kan het zo per dag wisselen en zal hij gewoon altijd moeten blijven smeren. Iets waar ik al tijdens de zwangerschap van Skyler bang voor was.

Smeerschema en nieuwe zalf

Ik heb hormoonzalf voorgeschreven gekregen en ben naar huis gegaan met een fanatiek smeerschema. Twee keer per dag van top tot teen wordt Maddox ingesmeerd, volgende week is dat één keer per dag en vervolgens om de dag. Over drie weken gaan we dan weer terug om te zien hoe het resultaat is. Ik kan nu gelukkig wel zeggen dat Maddox er heel goed uit ziet. Het eczeem zie ik heel snel verdwijnen en zijn huidje voelt weer zacht en glad. Ik smeer me rot iedere dag en sla geen plekje over. Dat wordt in ieder geval keihard beloond met een prachtig huidje.

Misschien gaat het vanaf nu heel erg goed omdat zijn lichaam geen koemelk krijgt. Hij krijgt voorlopig geen inentingen meer, zijn huid is weer herstellende, de darmkrampen zijn verminderd, de rust in zijn lijfje is weer terug en wie weet was het fanatieke smeren op de juiste manier precies dat laatste zetje dat ‘ie nodig had om weer (voorlopig?) eczeemvrij te worden. Wie weet is het zo rustig geworden dat het nu uitblijft. Het kan ook zo zijn dat ‘ie over een paar weken weer helemaal onder zit en dat er helemaal geen verklaring voor is. Voor nu lopen we dus bij de dermatoloog om hem goed in de gaten te houden.

Maar het gaat wel beter…

Over een paar weken zullen we bij de kinderarts gaan kijken of Maddox echt koemelkallergie heeft of niet door middel van een provocatietest. Ik weet momenteel niet of er écht sprake is van een allergie. Hij doet het beter op de koemelkvrije melk, hij is vrolijker en heeft geen hysterische krijsbuien meer. Hij kan beter liggen, beter alleen zijn en slaapt ook relatief goed. Zijn huid is ook echt wel minder vlekkerig sinds de overstap. Wat dat betreft zou ik zeggen ‘ja’. De exacte woorden van de dermatoloog waren echter ‘dat het eczeem absoluut niet door de koemelk kwam’. Daar vanuit gaande kan het ook zijn dat Maddox in het algemeen iets rustiger is omdat ‘ie weer ouder is en uit die eerste onrustige drie maanden is. Of de koemelk had alleen een slechte uitwerking op zijn buik waardoor de onrust het eczeem veroorzaakte/verergerde en nu alles rustiger is én in combinatie met smeren, dat dat het antwoord is.

Alleen de tijd gaat het ons vertellen. We blijven lekker door smeren en zijn in goede handen bij beide doktoren. Voor nu gaat het goed, daar gaat het om!