Toen ik tien weken zwanger was, leken de dagen vooruit te kruipen. Ik wilde een aantal dingen zó ontzettend graag en daar moest ik in mijn beleving ontzettend lang op wachten! Zo wilde ik het liefst meteen aan de hele wereld vertellen dat ik zwanger was, kon ik niet wáchten om het geslacht van ons ukkie te weten en leek me niets leukers op de wereld dan het kleintje tegen mijn buik aan te voelen schoppen. Ik had het gevoel dat ik minstens nog jaren moest wachten op al die leuke dingen. En zelfs daarna pas kon het échte voorbereiden beginnen: het werken aan de babykamer, het verzinnen van de naam en het aanschaffen van de uitzet.
De dagen gingen langzaam in die periode. Ik vond de nekplooimeting enger dan verwacht en was dan ook extreem opgelucht toen we daar een positieve uitslag over kregen. Vanaf dat moment telde ik de uren af tot de geslachtsbepaling, die we met 15 weken deden. Maar vanaf dat moment lijkt er iets drastisch te zijn veranderd in mijn beleving van tijd. Want waar de uren eerst dágen leken te duren, vliegen ze nu in een zucht voorbij. Er zijn, sinds we weten papa en mama te worden van een jongetje, alweer ruim vijf weken voorbij. Ik vind het niet te geloven dat ik alweer twintig weken zwanger ben en dat we over nog eens twintig weken dan eindelijk dat lieve ventje kunnen knuffelen.
Alle hoogtepunten die ik van tevoren had bedacht, bleken ook allemaal echt heel erg leuk. Zo was het een feest om iedereen te mogen vertellen dat wij een baby verwachten. De geslachtsbepaling was een super speciaal moment dat ik nooit zal vergeten en de eerste schopjes zijn ook al een feit. Maran voelde zijn zoon de afgelopen week zelfs ook! Zo ontzettend, niet te geloven, fantastisch leuk! We hebben al een aantal zakken (en een verhuisdoos!) aan kleding voor onze kleine man aangeschaft en gekregen, maar behalve dat hebben we nog niets om goed voor een baby te kunnen zorgen. Vanuit onze omgeving worden we tegenwoordig belaagd met vragen hierover. “Zijn jullie al bezig met de babykamer?”, “Hebben jullie al een kinderwagen?”, “Hebben jullie al een naam?” Ik zal er nu even antwoord op geven.
Toen mijn moeder zwanger was van mij, heeft mijn vader (timmerman) zelf de meubels voor de kinderkamer gemaakt. Deze hebben mijn ouders, nadat ook mijn broertje er geen gebruik meer van maakte, opgeslagen om misschien ooit voor eventuele kleinkinderen te gebruiken. Het lijkt mij een mooi idee als ons kleine mannetje in hetzelfde wiegje zal liggen als waar ik 28 jaar geleden lag, het wiegje gemaakt door zijn opa. Aan de andere kant zijn de meubeltjes waarschijnlijk een beetje oubollig. Binnenkort gaan Maran en ik even langs om ze in het echt te bekijken. Als we ze willen, gaat mijn vader ze voorzien van een nieuw laagje verf. Zo niet, dan gebruiken mijn ouders de meubeltjes als ze ooit oppassen op hun kleinzoon en moeten Maran en ik als een dolle op zoek naar spulletjes die we wel mooi vinden. Daarnaast moeten we überhaupt nog een keuze maken voor de kinderkamer: we hebben twee extra slaapkamers. Maran heeft in de grote zijn kantoor en de kleine is een logeerkamer. We weten niet zo goed welke kamer we geschikt vinden voor de baby, daar moeten we binnenkort maar een knoop over doorhakken. Lekker inconcreet dus, zoals jullie merken!
Een kinderwagen hebben we nog niet. Zijn we ook totaal niet mee bezig. Mijn niet-zwangere vriendin heeft al een droomkinderwagen uitgekozen, maar ik (met 20 weken zwangerschap) heb nog geen flauw idee wat er überhaupt op de markt is. Binnenkort maar een tripje naar een baby-groothandel, denk ik dus!
Over de naam kan ik ook snel zijn: zoals jullie in mijn stukje van vorige week konden lezen, is dat nogal een klusje. Ik heb wel een aantal van jullie suggesties opgeschreven op mijn lijstje. Er is zelfs één naam die uit jullie suggesties kwam, die me óntzettend aanspreekt. Maran is met zijn eigen lijstje bezig en (wederom) ‘binnenkort’ gaan we die lijstjes eens naast elkaar leggen. Ik vraag me af of we overeenkomsten hebben en of we elkaar suggesties zien zitten.
De weken vliegen nu voorbij en ik merk dat we concreter moeten worden in plaats van alles vooruit te blijven schuiven. Met twintig weken zwangerschap voel ik me superfit en vrolijk, dus ik heb er nu enorm veel zin in om op pad te gaan voor onze kleine man. Deze keer zal ik babykleding proberen over te slaan en me focussen op de dingen die we écht nodig hebben. En die naam hè… Ik houd jullie op de hoogte! Als jullie trouwens nog iets willen lezen over mijn zwangerschap: kom maar op met die suggesties!
(Meer lezen over mij? Bekijk dan mijn blog!)
Ik vond de eerste 20 weken van mijn zwangerschap echt voorbij kruipen en helemaal nog niet zo speciaal maar toen we het geslacht wisten en door de medische keuring heen kwamen werd het leuker. Ik ben wel benieuwd naar wat buikfoto’s Betty! Dat vind ik altijd zo leuk om te zien
Wij wisten het geslacht met 15 weken al, en toen was onze kleine man ook meteen min of meer goedgekeurd. We hadden dus al 5 weekjes eerder dat fijne gevoel dat het goed zat 🙂
Toevallig had ik een logje met wat buikfoto’s in de planning op mijn eigen blog, vandaag! Heb hem net afgemaakt!
Zo herkenbaar! Leuk om te lezen. Ik ben ook op de helft haha. Deze zondag 21 weken alweer. Lastig hè een mooie naam kiezen voor de kleine? Succes ermee! Vanaf nu gaat de tijd heel snel lijkt wel. 🙂
Heel lastig inderdaad! Zo’n kind moet er toch z’n hele leven mee doen! Weten jullie inmiddels het geslacht al? En hoe was jullie 20-weken echo?
Ik ben vandaag 19 weken en waarschijnlijk al op de helft (of er al over heen). Herken het enorm. Tijd vliegt ineens! Buik begint flink te groeien, het zijn er wel twee dus dat scheelt. Namen weten we, we moesten er vier bedenken toen we se geslachten nog niet wisten! En verder hebben we nog niets, want we hebben net de sleutel van ons nieuwe huis. Spannende tijd komt eraan, gelukkig eerst er lekker even met vriendin tussenuit, weekje Kos. Veel succes bij je zwangerschap toegewenst!
Ohh ik leef me helemaal in haha. Bij mij duurde de eerste 20 weken zo lang, ze konden steeds het geslacht niet zien maar gelukkig bij de 20 weken echo wel en daarna vloog het voorbij tot 38 weken en toen ging het weer als een slak. Ik wens je veel succes bij het uitzoeken naar een geschikte kinderwagen, soms zo lastig en zoveel keus. Liefs
Ah wat leuk om te lezen Betty! Ik ben dol op jouw stukjes 🙂
Aaw wat lief! Ik bezoek jullie blog ook (veel te!) vaak! 😉
Heel herkenbaar die ongeduldigheid inzet begin en dat daarna de tijd voorbij vliegt en alles nog geregeld moet worden! Geniet ervan, van het shoppen en de energie. Niets leuker dan al die leuke spulletjes verzamelen en een plekje maken voor de kleine.
Bij mijn eerste ging het voor mijn gevoel zo langzaam, ik wist ook dat wij een zoontje zouden krijgen. Bij de tweede had ik al een peuter rondlopen, wat ging het voor mijn gevoel snel. Bij deze zwangerschap wilde wij het geslacht niet weken. 40 spannende weken en uiteindelijk konden wij ons prinsesje in de armen houden. Ze is nu bijna 10 maanden en is 2 dagen voor mijn zoontjes derde verjaardag geboren. Heel veel succes met de laatste maanden.
O ik vond het vanaf de twintig weken ook zo snel gaan. En bij mijn eerste hadden we alles heel snel af maar bij de tweede niet, waardoor er vanaf week 29 bij mij de hormonen in alle hevigheid toesloegen. Alles moest af! En daardoor moest mijn man dik aan de klus:)
Ps; ik zou lekker de logeerkamer voor de babykamer gebruiken, zodra deze te klein is dan verhuisd de kleine man vast naar de kantoorkamer en is de babykamer klaar voor nummer 2:)
Veel,plezier bij alle babywinkels, en op marktplaats, ook daar is genoeg moois te vinden voor jullie baby!
Maak in deze periode nog maar lekker gebruik van je te veel aan energie. Ik ben nu 32 weken en ik zit een beetje in de piepzak omdat de babykamer nog steeds niet klaar is. Daarom zit ik vriendlief maar even veel achter de broek! Ik merk dat het wel zwaarder wordt en dat ik geen energie meer heb en de dagen gaan zo snel! Nogal last van nestdrang denk ik haha 🙂
ik vond het ook zo traag gaan in het begin… maar nu begint alles echter te worden en het komt steeds dichterbij 😀
Heel erg leuk om te lezen! Ik ben benieuwd hoe de kinderkamer er uit gaat zien!
Bedankt voor jullie leuke reacties! Ik heb er iedere week zoveel zin in om weer lekker voor Mommy to be te schrijven! 🙂
Ik geloof dat ik inderdaad maar een beetje vaart moet gaan maken met die babykamer! Morgen man-lief maar eens aan z’n staart trekken om op pad te gaan! Op naar een babykamer en kinderwagen. Als die besteld zijn kan ik weer even rustig achterover hangen!
Ik ben ook zo ongeduldig als wat.hihi.wij hadden ook de combinatietest.die vond ik ook eng vooraf maar op het moment dat ik daar lag kwam er rust en vond ik het eigenlijk een mooie echo.was helemaal verliefd.ik ben nu 17 wk.en ik heb alles al gekocht 2 wk geleden al 15 mei komt alles binnen.de meubeltjes heb ik via marktplaats gekocht en zelf opgeknapt.ik houd van.landelijke meubeltjes.echt als je ze opknapt echt massief houten meubels is zo mooi en stevig.maar ieder zijn ding.22 mei de 20 wk echo.nu ga ik langzaam beginnen aan het kamertje de meubels staan al op zijn plaats.als we het geslacht weten ga ik een paar leuke pakjes shoppen.maar wat voor maat pfff dat is lastig.ik had al wel wat dingen in neutrale kleuren mtje50.maar daar heb ik nu zat van denk ik.ga een leuk geboortepakje kopen.ben op zich best snel met voorbereidingen.hahahaha.maar dat is puur ongeduld
Ik vond de eerste 18 tot 20 weken langzaam gaan. Toen ik over de helft was leken we tijd te kort te hebben om alles te regelen. Overigens stond de tijd vanaf week 37/38 weer stil. Ik werd ongeduldig en was nieuwsgierig.
Auteur
Tot week 20 ging het inderdaad super langzaam en de tweede helft juist enorm snel. Juist omdat het dan allemaal heel echt is, je buikje groeit en je begint met regelen 🙂 Ze zeggen dat het vanaf week 38 weer langzaam gaat, maar zover ben ik nooit gekomen. Haha. Gelukkig maar eigenlijk want ik heb een hekel aan wachten 😉
Wauw, al op de helft… wat gaat het hard!