Eén van de grootste Zara’s is geopend in Amsterdam en als megafan van deze winkel kon ik niet wachten om een bezoekje te brengen. Gisteren besloot ik dan eindelijk – een week na de opening – langs te gaan om eens rustig op mijn gemak te kijken. Maar toen ik de drempel over stapte merkte ik het al: hier heb ik geen zin in. Ik heb geen zin om door de rekken te struinen, ik heb geen zin om dingen te passen en ik heb zelfs geen zin om naar babykleding te kijken. Ik wilde naar huis, in mijn joggingpak op de bank zitten en vooral niks doen. En als ik zo denk en vooral de Zara wil gaan vermijden; dan is het echt goed mis met me.
Ik vind het een feest om zwanger te zijn en kan niet wachten tot die kleine er is. Ik begrijp absoluut dat het niet iedereen gegund is en dat ik in mijn handen mag knijpen dat de zwangerschap zo soepeltjes en zonder problemen verloopt. Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. Mijn buik groeit als een malle, mijn kleding zit niet meer lekker en het moment is aangebroken dat ik mijn schoenen niet meer aan krijg zonder in ademnood te komen en de baby lichtelijk te verdrukken. Ik wil mijn mooie, oude jeans weer aan, niet na hoeven denken over mijn energieverdeling en vooral niet bezig zijn met het voorbereiden van een bevalling. Maar hé, gelukkig zijn dit slechts buien. Volgende week ben ik vast weer a one big happy mommy to be. Met de nadruk op big.
- Als je bovenstaande tekst leest merk je dat ik me wil afzonderen. En dat klopt. Ik had het er met mede-zwangere Kelly over en we willen cocoonen. Met kleedjes op de bank, in onze eigen wereld, dingen doen die wij zelf willen. We willen geen mensen om ons heen, geen gezeur, geen afspraken en vooral: niet denken aan anderen. Lekker egoïstisch met onze bolle buik in een hoekje kruipen, om vervolgens te huilen dat mensen je niet meer bellen of sms’en om iets leuks te gaan doen.
- Als ik dan eenmaal wel uit huis ben getrokken door iemand, beland ik in een lunchtentje waar ze een broodje geitenkaas verkopen. Ik heb er nog steeds een zwak voor en nog steeds in combinatie met een glas vers geperste jus d’orange. Twee glazen. Het zijn mijn zwangerschapscravings sinds het begin en ik denk niet dat dat nog gaat veranderen. Dit geitenkaas-met-jus-dieet werkt trouwens prima. De weegschaal geeft nog steeds +10 kilo aan en ik vind dat echt perfect van mezelf. Met nog zeven weken zwangerschap op de teller kan ik het gewicht een beetje loslaten. Misschien wordt het 13 of 14 kilo? Prima te doen om na de bevalling de overige kilo’s eraf te werken en mezelf te kunnen hijsen in die favoriete mooie jeans.
- ‘Je weet echt precies hoe de baby ligt. Hoe is het mogelijk?’ Nou, misschien door de schoppen die hij me steeds tussen de ribben geeft? Ik voel zijn billen soms omhoog drukken waardoor mijn buik rare vormen gaat aannemen en met zijn voetjes laat hij duidelijk merken dat ik even niet meer op mijn rechterzij mag gaan slapen. Binnen no time weet hij me zo hard te schoppen dat het pijnlijk wordt zodat ik wel moét draaien. Ik heb nu al niks meer te vertellen. Dat wordt wat als ‘ie straks geboren is en ik moet leven met twee mannen om me heen.
- Over dat slapen gesproken: DRA-MA. Ik moet er drie keer per nacht uit om te plassen, slik het ene doosje Rennies na het andere en weet gewoon niet meer hoe ik moet liggen. Op mijn rechterzij is dus geen optie vanwege Badr Hari II; de linkerzij wordt pijnlijk vanwege de trekkende banden. Het voedingskussen is alweer naar het voeteneind gegooid omdat dat ook niet meer lekker ligt. Momenteel lig ik dus plat op mijn rug. Naar het plafond te staren en te wachten tot de wekker gaat.
- Gisteren was het zover en besprak ik samen met de verloskundige de bevalling. En tsjah, eigenlijk viel dat best mee. Ik weet zeker dat ik in het ziekenhuis wil bevallen en weet ook dat ik in eerste instantie zónder pijnbestrijding de baby op de wereld ga proberen te zetten. Mocht dat toch te heavy worden kies ik voor de optie dat ik een infuus krijg en zelf mijn medicatie kan gaan bedienen. En de bevallingshouding? Hoe moet ik dat in godsnaam weten? Ik heb niet zoveel met krukken, ballen en baden, maar misschien draai ik zo door van de pijn dat ik wel wil dat ze direct een bal voor me oppompen. Of ik blijf kalm op mijn rug liggen, spring bij mijn vriend op zijn nek, rol van gekkigheid door de gang of besluit op mijn kop te gaan staan. Ik weet het niet en beslis op dat moment. Laat ik maar liggend beginnen, dan zien we de rest later wel als het zover is… Eén ding wat ik wél zeker weet: ik moét muziek bij me hebben en dan vooral Anouk voor de laatste energieshot.
- Nog zoiets: de vluchttas. Het zijn allemaal dingen die me even te snel gaan. Er moet een tas klaargemaakt worden met spullen die ik direct kan meepakken als de bevalling eenmaal begint en ik naar het ziekenhuis vertrek. Waar ik in ga bevallen? ‘t Zal me een worst wezen. Ik denk dat mijn Betty Boop slaapshirt in de tas verdwijnt. Of een shirt van Anouk? Is ze er toch een beetje bij om me te steunen… Laatst las ik iets over kaarsjes, vaasjes en bloemetjes om de boel gezellig te maken. Mijn god. Gezelligheid is wel het laatste waar ik op dat moment behoefte aan ga hebben. Die baby moet ter wereld, en snel ook. Dan kan ik daarna hopelijk snel weer naar huis om het thuis gezellig te maken. Dat lijkt me een beter plan.
- Mijn energie ergens gevonden of zelf nog een beetje over om te doneren? Je kunt me mailen via het contactscherm. Gráág zelfs! We worden het wel eens over de prijs. Mail me. Alsjeblieft!
- Ik ben zo wispelturig als de pest. Nog voordat het 08:00 uur is heb ik me al drie keer omgekleed omdat ik wat anders aan wil en momenteel heb ik al drie keer geroepen dat de baby toch een andere naam moet gaan krijgen. En dan de geboortekaartjes. Het leed dat geboortekaartjes heet… Heb je eindelijk een keuze kunnen maken, valt je oog weer op een ander kaartje. Eigenlijk zou iedereen een babyplanner cadeau moeten krijgen die gewoon alles voor je regelt zodat je zelf kunt cocoonen op de bank en ‘alleen’ maar zwanger hoeft te zijn. De kleertjes shop ik zelf; de rest besteed ik maar al te graag uit. Ook de bevalling.
- Al dit bovenstaande verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik ‘s avonds op de bank lig en die kleine zie bewegen. Mijn buik gaat van links naar rechts en volgens de verloskundige heeft ‘ie het prima naar zijn zin. En dan is opeens alles acceptabel geworden. Het hoort er allemaal bij en een weekje minder blij lossen we gewoon op door af en toe een paar minuten in de babykamer te gaan staan en te fantaseren dat daar over zeven weken een kleintje ligt te slapen. Vredig ligt te slapen, zonder te weten wat ‘ie zijn moeder de laatste weken van de zwangerschap heeft aangedaan.
- Disclaimer: neem alles met een korreltje zout. Zwanger zijn is mooi en het is heus wel heel erg leuk. Echt. Alleen deze week even niet. Op naar (een goede) week 34!
Pfoeh, als ik dit zo lees, hoef ik voorlopig echt nog niet zwanger te worden haha. Succes met alles, en ga maar lekker cocoonen, dat heb je best verdiend:)
Wat schrijf je toch leuk! Dat cocoonen begrijp ik helemaal. Vooral met het weer van nu. Zelfs ik heb daar zin in en ben toch echt niet zwanger. Ik zou zeggen: geniet van de laatste weken. Kruip onder je dekentje op de bank. Nu kan je daar nog even van genieten. Straks wordt dat allemaal anders.
Heerlijk weer om te lezen. Lekker doen waar jij je goed bij voelt! Goed van je dat je je agenda leeg hebt voor komende week 😉 Lekker genieten van het getrappel. Mijn vk heeft me van de week echt laten schrikken! Het KAN over 5 weken al gebeuren, uhm liever niet dan zit ik pas in week 37 en pas 1 week met verlof, HELP! Hoop dat het niet zo is maar we zullen er rekening mee houden haha.. Trouwens heb haar ook kennis laten maken met het boek Buskruit met muisjes, ze gaat hem bestellen! Thanks weer voor de tip! Heb echt veel aan het boek =D Succes deze week weer!
Leuk om te lezen!! Woehoeeee 33 weken 🙂
Dat je trouwens niet duizelig wordt van plat op je rug slapen! Maar is juist fijn, anders was je ook door je slaaphoudingen heen 😉
Heel mooi beschreven Shir! Leuk dat je ons gesprekje over het cocoonen en het afzonderen benoemt, we zijn echt bezig om ons nestje te bouwen en rust is soms alles wat we nodig hebben! Prachtig en zo herkenbaar verslagje! We can do this yeah haha
Wat is dit leuk om te zeggen! En wat heb ik er respect voor dat je zo open en eerlijk bent. Ik wist alleen niet dat hormonen tijdens de zwangerschap zo ‘erg’ konden zijn. Ik heb nu al medelijden met m’n vriend, aangezien ik tijdens mijn maandelijkse feestje al een hormoonmonster ben.
Wat schrijf je alles toch leuk op! Hopelijk is komende week wat minder zwaar.
Volgende week is vast alles weer beter! En zo niet, dan niet. Lekker cocoonen en doen wat je wil. Heb ik ook zin in! Kan niet wachten tot mn verlof! Nog 5 weken!
Je beschrijft het weer leuk! Dat uitbesteden van alle zwangerschapsklusjes, daar heb je je vriend toch voor? 😉
🙂 Gewoon heen en weer lopen met de bevalling, werkt de zwaartekracht mee.
En mijn oudste heeft me gekneusde ribben geschopt..dus herkenbaar. En jezelf opsluiten hoort er ook helemaal bij.
Nelly
hey!!
zo een “mindere week” is heel normaal hoor!!
probeer wat aan jezelf te denken, die baby krijgt binnenkort al genoeg aandacht!!
Op naar week 34 die vast en zeker goed zal meevallen!
ik kan me voorstellen dat je even genoeg hebt van die buik, kleertjes… 9 maanden duren lang hé om te wachten.. 🙂
succes en GENIETEN!!
Haha, herkenbaar hoor. Ik wilde op een gegeven moment niet eens meer praten. Wilde dat iedereen op zou rotten en me met rust zou laten. Ik moest bedrust houden dus ik was afhankelijk van anderen maar als die niet zo was geweest, was ik de laatste maand een kluizenaar geweest. Het lijkt me dus wel vrij normaal wat je ervaart. Geef je gewoon lekker over aan dit gevoel en spaar je energie voor als de baby er is.
Leuk om te lezen, gelukkig duurt het voor mij nog wel een poosje. Hoop ik!
Ach! Ik vind het juist leuk hoe jij over je zwangerschap denkt! Lekker luchtig, humor tussendoor is ook nodig lijkt mij. En ik heb hardop gelachen over hoe jij denkt te bevallen, haha 😉 Rollend over de gang, dat doe ik je denk ik niet na… Heel veel succes de laatste weken en blijf ervan genieten 🙂 Liefs!
Shirley, als ik jouw nou wat van mijn energie geef kan jij dan een babyplanner voor mij regelen? Wat zou dat heerlijk zijn!
Leuk geschreven stukje weer, en volgende week zie je hopenlijk alles weer door een iets rozer gekleurd brilletje.
Op naar een goede week 34! Iedereen heeft wel eens een mindere week, zwanger of niet. En ik kan me voorstellen dat het soms allemaal even veel, en minder handig enz wordt. Fijn dat even in de babykamer staan en fantaseren over de baby boy (en op de bank zitten met een actieve baby) je dan weer goed doet 🙂
En je straalt nog steeds op de fotos hoor!!! Mopperen hoort erbij, op naar week 34.. komt allemaal goed! Liefs Tamara
Zo ontzettend herkenbaar!!!! Lekker coconnen meid, je hebt je energie straks hard zat nodig!
Zo herkenbaar en dat pas in week 15 🙂 Erg moe en ontzettend verkouden…. Op naar een betere week, ik ga mee hihi
Oh-ohhh.. week 34.. vanaf toen werd het bij mij echt niet leuk meer.. Hopelijk gaat het voor jou snel beter in de komende weken. Bij mij staat de teller vrijdag op 40 weken.. Ben het echt zat.. maja kheb nog n klein beetje geduld.. soms dan :p
Ben benieuwd hoe je komende weken gaan verlopen;.. i will keep following you 😀
Thanks for sharing! Ben ook 33 weken en heb het
Even helemaal gehad! Lig ik dan op vrijdagavond op de bank terwijl
Iedereen aan het borrelen is of op een bootje hier voorlangs
Over de gracht vaart. Maar ik heb ook even geen zin om te praten
Of in mensen om me heen! Vooral mijn vriend mijdt mij omdat
Ik alleen maar kan snauwen dat hij zo’n leuk leven heeft en ik momenteel niet
Pff zucht erg hè?
Haha.. Super grappig om te lezen. Voor jou alweer een hele tijd geleden. Zelf ben ik nu 33 weken en het is zooooooo herkenbaar 😉 Leuk!