Mijn zwangerschap: week 29

Het is vandaag 14 september en dat betekent dat ik nog maar 2.5 maand zwanger ben. Dat de baby over 2.5 maand zijn opmars maakt. Waar blijft die tijd?! Volgens de weekplanner mag ik vandaag week 29 afsluiten en ga ik richting de 30. O boy… Het gaat hard. Héél hard. Terwijl ik enerzijds heel nieuwsgierig ben naar de baby en niet kan wachten tot ik hem vast kan houden, ben ik anderzijds als de dood voor wat komen gaat. Niet zozeer voor de bevalling want daar sluit ik me vooralsnog helemaal voor af, maar vooral voor de tijd daarna. Hoe gaat het verlopen? Gaat het ons goed af? Wat gaat er allemaal veranderen en tot hoever kunnen we verder op dezelfde voet als dat we nu doen? Veel vragen die me de afgelopen week hebben bezig gehouden. Maar er was, uiteraard, nog meer. Ik bespreek mijn afgelopen week met jullie;

• Mijn lichaam heeft me deze week tot halt geroepen. Volgens mij vertel ik het al zo’n twee weken maar nu moet ik er echt aan gaan geloven: ik moet rustiger aan gaan doen. Terwijl ik normaal mijn hand niet omdraai voor drie afspraken op een dag en de avonduurtjes achter de laptop doorbreng, ben ik nu echt helemaal kapot als ik naar twee events moet. De afgelopen week was hectisch en ik was dan ook ontzettend blij toen ik vrijdagochtend wakker werd en besefte dat mijn agenda tot komende woensdag gewoon leeg is. I need it. Big time. De komende tijd gaan we dus minderen: maximaal 1 afspraak per dag en ook echt niet meer 4 of 5 dagen achter elkaar. Tijd om keuzes te maken en wat meer om mezelf – en vooral de baby – te denken. Met een strenge vriend naast me moet dat helemaal goed komen.

• Door de drukte had ik niet eens tijd om te zwemmen! Ik merk dat ik dat wel echt héél erg jammer vind. Het doet me goed om een uurtje in het water te liggen en ik ga dat dan komende week ook weer doen. Als ik het weerbericht mag geloven is een blokkie om ook voldoende om zeiknat te worden maar juist de banen trekken vind ik heerlijk. Ik krijg ook nog eens de vraag over Mom in Balance. Ik was zo enthousiast en nu horen jullie niks meer. Klopt helemaal. Ik heb me namelijk niet ingeschreven. Ik merkte dat ik meer voldoening haalde uit zwemmen en vond dan 50 euro per maand, voor 1x in de week een uurtje trainen, best veel geld. Dan ga ik liever twee keer in de week naar het zwembad, waarna ik meer uitgerust ben en minder last heb van mijn banden.

• O, wat ben ik trots op mijn buik! Hij wordt dikker, steviger en helemaal mooi rond. Ik voel me op en top zwanger en bekijk mezelf in iedere winkelruit die ik tegenkom. Het is nog steeds bizar om jezelf met de dag te zien groeien maar het blijft toch ook wel een wonder om dit mee te mogen maken. Vooral het verhaal van Sanne afgelopen week zette me weer even met beide benen op de grond. Ondanks de vermoeidheid en de andere kwaaltjes die me momenteel even dwarszitten is het echt iets moois wat ik mee mag maken. Daar moet ik optimaal van genieten. Ik maak dan ook veel foto’s van mezelf en heb een hele collectie buikfoto’s verzameld. Eerdaags ga ik ook afspreken met fotografe Lizet voor een leuke shoot. Wel met kleding aan, maar wel met focus op de buik. Ik ben zo benieuwd! Ik ben dol op haar foto’s dus ik denk dat dat een heel mooi aandenken gaat worden. Ik zal dan zo’n 33 weken zwanger zijn. Perfect moment!

• Over de kwaaltjes gesproken. Behalve de vermoeidheid heb ik nog steeds last van mijn banden, maar ook het maagzuur begint weer flink op te spelen. Ik slik voor het slapengaan twee Rennies maar ook overdag moet ik eraan geloven. Bovendien word ik vaak ‘s avonds laat of ‘s nachts wakker met het maagzuur in mijn keel. Ik ga uit bed om te plassen, neem weer Rennies, probeer zelfs melk waar ik absoluut niet van houd en leg mijn kussen iets hoger. Het is zelfs zo erg, dat ik donderdagavond mijn kussen rechtop heb gezet en met een stijve nek wakker werd omdat ik zo hoog in slaap ben gevallen. Maar ik sliep wel! Liever even een stijve nek dan dat het maagzuur me wakker houd. De nachten zijn me momenteel heilig en het wakker worden om te plassen (iedere nacht stipt om 04:30 uur) vind ik meer dan genoeg.

• +9 kilo. Need I say more? Nee dus. Ik vind het eigenlijk wel best. Ze zeggen dat je zo’n 0.5 kilo per week aankomt vanaf week 20 en daar zit ik nog prima onder. Bovendien zou dat betekenen dat, als het vanaf nu zou gaan gebeuren, ik uitkom op zo’n 14/15 kilo. Daar kan ik mee leven! Ik zit nog prima rond het gemiddelde en ben toch blij dat ik nog niet zo huge ben als waar ik zo bang voor was.

• De kinderkamer staat in elkaar en wordt steeds meer een écht plekje voor de baby. Mijn vriend heeft zelfs zijn computer weggehaald en in het ‘washok’ geinstalleerd. Zijn collega reageerde nog met ‘tsjah, ken je plek’ en dat is ook een beetje zo. Maar een babykamer moet ook echt een babykamer worden, zonder een bureau met computer. Dus hup, weg ermee en plaatsmaken. De meubels staan in elkaar en we gaan nu even schuiven met de indeling. Daarna wordt het een kwestie van aankleden. Leuke plankjes aan de muur, lakentjes aanschaffen, klamboe ophangen en alles zo goed mogelijk indelen. Het wordt zo nog een stukje echter. Spannend allemaal, hoor! Zodra het af is komen er natuurlijk foto’s.

• De zwangerschapshormonen maken er weer een fijn, emotioneel feestje van. Ik huil mee met Expeditie Robinson, Love Is In The Air, GTST en zelfs The Voice of Holland. Daarnaast vond ik mezelf ontzettend zielig toen ik in metro 51 stapte in plaats van 50 en daardoor om moest reizen, heb ik buien dat ik roep dat ik mezelf gigantisch walrusserig voel en lopen de tranen over mijn wangen bij het lezen over kinder- of dierenleed. En als de sluizen eenmaal open staan, dan is er geen ontkomen meer aan en kan ik die dag beter naar bed gaan en hopen dat de volgende dag beter is.

• Die naam voor de baby die we vorige week hadden, hè? Die hebben we nog steeds, maar wat is het raar om daar aan te wennen. We vragen elkaar regelmatig of we het er nog over eens zijn en zeggen dan allebei ‘ik weet het niet zo goed’. De naam is leuk en het is ook zeker iets wat het uiteindelijk kan gaan worden, maar wat is het raar om iets voor je baby te verzinnen. Dat de baby in je buik opeens een naam heeft en dat jij daarover beslist voor de rest van zijn leven. We hebben het niet over een pop, die ik vroeger iedere week anders noemde omdat ik een leukere naam tegenkwam. Ik weet niet of die twijfel gaat blijven tot de kleine man er is, maar ik hoop toch wel dat we eerdaags de naam definitief kunnen maken en er 100% zeker van zijn.

• De laatste weken gaan in en dat betekent dat het tijd is voor de rest van de aankopen. Het badje, een luieremmer die ik graag wil hebben, lakentjes voor in bed, de box, een luiertas, het wipstoeltje. We gaan eerdaags maar weer even een tripje Babypark/Babydump plannen om daarna de hele auto vol te laden. Het is immers nog maar zo’n 10-12 weken tot de kleine er is en het wordt tijd om alles grotendeels af te ronden.

• Aankomende week staat het intakegesprek met de kraamhulp gepland en ik ben heel benieuwd naar de mensen die daar werken. Bovendien ben ik nieuwsgierig naar alles wat ze te vertellen heeft. Wat kunnen we verwachten en hoe gaat alles verlopen? Ook bestelde ik het kraampakket wat ik na levering, over ongeveer drie dagen, ongeopend in de kast ga zetten. Als ik de verhalen geloof zit het vol met grote lappen maandverband waar je U tegen zegt. Ik sluit me af voor de bevalling en dus ook voor het pakket. Vanaf week 37 ga ik me daar maar eens mee bezig houden. Ik krijg al de kriebels van de gedachte dat het onderwerp van gesprek gaat zijn bij de volgende controle-afspraken met de verloskundige.

• Nog meer op de planning deze week? Morgen maakt Puck zijn debuut op de Nederlandse televisie (RTL 4, LifestyleXperience) en ga ik naar de Joolz Positive Studio voor een korte 3D-echo. Leuk om de kleine man weer even te zien! Ook hoop ik natuurlijk dat telefoontje van Bugaboo te krijgen, dat ik mijn kinderwagen kan gaan halen. Ik kan niet wachten! Het is immers medio september, de datum die in de mail gecommuniceerd is. Woehoe!

• Had ik al gezegd dat de tijd vliegt? Week 30, here I come!