Op 5 november 2013 braken plotseling mijn vliezen. Ik was outfitfoto’s aan het maken voor de deur met een vriendin en ik voelde wat nattigheid tussen mijn benen.Ik wuifde het weg onder het mom van ‘afscheiding’ en ‘hoogzwanger’ en vond het allemaal wel best. Tijd om te shooten. Ik grapte zelfs nog; ‘wie weet zijn mijn vliezen wel gebroken en ben jij er als eerste bij’ en ‘sta ik nu outfitfoto’s te maken met gebroken vliezen?’ Maar toen ik daarna nog even met ons hondje ging wandelen werd het wel erg heet (lees: nat) onder mijn voeten. Het was nu wel noodzaak om even te kijken naar wat er aan de hand was. Ik ging naar binnen, pakte het boekje van de verloskundige en volgde netjes het stappenplan. Een glas pakken, weer terug naar het toilet, het vocht opvangen en kijken of ik vlokjes zag. Bingo! Ik belde de verloskundige, vertelde haar dat mijn vliezen waren gebroken en dat ik ‘pas’ 36 weken zwanger was. Ze zou er zo aankomen en ik moest me rustig houden. Oké, rustig. Dat kan ik.
Maar toen dacht ik aan allerlei dingen die nog moesten gebeuren. Want halló, ik was 36 weken zwanger en geen 40. Voor mijn gevoel begonnen nú pas de laatste loodjes. Bij week 36 had ik me voorgenomen om het iets rustiger aan te doen met mijn werk en me rustig voor te bereiden op de zwangerschap. Dat rustig aan doen werd hem niet meer. Nog voordat de verloskundige voor de deur stond had ik al heel wat van mijn to do-lijstje afgestreept.
1. Mijn vluchttas. O jee! Die heb ik zo lang mogelijk uitgesteld en daar moest ik dus nu heel snel vaart achter gaan zetten. Maandverband tussen mijn benen en die tas inpakken, dus.
2. O shit, ik was nog bezig met mijn artikel. Ik plande mijn outfit in voor de volgende dag, zette een ander artikel in concepten en sloot de computer af.
3. O nee, ik wilde nog scheren! Ik wil wel een beetje netjes ‘voor de dag komen’. En dus sprong ik met mijn broek op mijn enkels onder de douche om het even netjes in model te brengen.
4. O, en Raymond! Op het moment dat ik bezig was kwam hij thuis van zijn werk. ‘Schat, mijn vliezen zijn gebroken en de verloskundige komt zo’. Oké, die was ook ingelicht.
5. Wat voor outfit heb ik aan? Shit, dat is helemaal niet comfortabel. Alles uit en wat anders aan.
6. Waar blijven die weeën? Waarom heb ik geen weeën?
7. Naar het ziekenhuis? Nu?
8. Waarom ben ik zo akelig rustig? Moet ik me niet druk gaan maken om de naderende bevalling? Ik ga bevallen! O, shit.
9. Mamaaaaaaa!
10. Oké, I can do this. De site is klaar, ik ben geschoren, heb een outfit aan, de vluchttas is klaar, Raymond is thuis, de hond is uitgelaten en ik ga bevallen. Op naar het ziekenhuis!
Dit alles was op 5 november 2013 rond 15:15 uur. De nacht die volgde verbleef ik in het ziekenhuis, ik werd om 05:29 uur wakker met weeën en om 09:21 uur is Skyler geboren.
Mocht mijn bevalling starten met het breken van de vliezen zoals bij jou, dan ben ik héél benieuwd wat er allemaal door mijn hoofd gaat dan, haha. Ook als de bevalling begint met harde buiken en voorweeen hoor. Zal ik gespannen zijn, neurotisch, lichtelijk in paniek, blij, euforisch? Ik weet wel met morgen 38 weken op de teller dat ik er naar uit kijk, zoveel is zeker! De vraag is alleen of Pinda dit weekend komt of toch echt pas over 3 weken.. Time will tell! Leuk artikel Shirley. X
Leuk om te lezen 🙂 Haha die vluchtte was bij mij ook al zo’n dingetje. Normaal doe ik dat soort dingen ver van te voren, behalve dus met die tas 😛
Hihi, leuk om te lezen!
Leuk om te lezen!
Ik moest op goede vrijdag, 18 april 2014 was toen 34 weken zwanger, op extra controle komen omdat ik letterlijk sterretjes zag. Ik weet nog goed dat de verloskundige belde of het goed was dat ze aan het eind van de middag langs kon komen. Geen probleem! 5 minuten later belde ze mij op of ik nu naar de praktijk kon komen, ze wilde me toch eerder zien. Geen probleem, wij naar de praktijk.. En jawel, we zaten in de spreekkamer en mijn vliezen braken! Wat je zegt ik had mijzelf, qua gevoel nog helemaal niet voorbereid! De praktische zaken al wel gelukkig. Ik zat in de eerste week van mijn zwangerschapsverlof.. Je staat er dus ook absoluut niet bij stil dat je al kan gaan bevallen. Ik kwam om 14.30 uur aan in het ziekenhuis en om 19.20 uur werd onze zoon geboren.
Erg leuk hoe je het heb beschreven met wat je nog moest doen! Er kwamen flink wat glimlachjes op mijn gezicht te voor schijn :).
Oh ja die vluchttas.. Van de week had ik een soort voorweeën (of weet ik veel wat) en ik dacht ineens: Mijn koffer! Die staat al wel boven, na ons weekendje weg, maar nog hartstikke leeg haha. Dit weekend maar gewoon beginnen met inpakken. Ik ben zo benieuwd wat ik ga denken als mijn vliezen gaan breken, áls ze al gaan breken in ieder geval. Erg leuk om te lezen!
Hahaha te leuk om te lezen! Van die praktische dingen waar je dan nog aan denkt, artikelen klaar zetten, scheren haha..
Wat leuk om te lezen! En hoe kalm jij eigenlijk bleef, ik ben bang dat ik in een soort giga stress bui zou gaan schieten. Wel een subtiele hint voor alle mama’s om je vluchttas op tijd klaar te hebben staan!
Wat een superleuk artikel. Wat goed dat je zo kalm bleef en dat je nog zo’n to-do lijst af hebt kunnen strepen met gebroken vliezen en al. Ik moest hardop lachen om dat scheren; dat had ik zelf ook echt kunnen doen. Hier nu bijna 30 weken op de teller, en ik ben zó benieuwd hoe ik straks ga reageren als mijn bevalling op welke manier dan ook begint.
Haha wat leuk om te lezen!
Toen mijn vliezen braken had ik meteen flinke weeen, dus geen tijd om aan andere dingen te denken.
Leuk geschreven! Ik zat juist, beide keren, maar te wachten en te wachten…
Haha, ik moest ook meteen denken aan mijn ongeschoren benen 😀