Glansrijk door de keuring!

Vannacht sliep ik behoorlijk onrustig. Ik was aan het draaien, aan het hoesten, een paar keer naar de wc om te plassen en ook nog eens met mijn telefoon aan het spelen. Ik kon niet slapen en besloot de social media kanalen maar eens te checken en een vriendin terug te Whatsappen. Om 02:18 uur. Tsjah, je moet toch wat. Alhoewel ik vertelde dat de 20 weken echo ‘heus wel goed zou zijn’ en ik me er ‘helemáál niet druk om maakte’ kneep ik hem toch een beetje. De echo staat bekend als ‘medische echo’ en houdt in dat je baby gecheckt wordt op alles wat er maar gecheckt kan worden. Werken de hartkleppen naar behoren? Zit er nergens een gaatje? Heeft de baby geen open ruggetje? Geen hazenlip? Geen waterhoofd? Gewoon 10 vingers? Kloppen de afmetingen met het termijn dat ik nu zwanger ben? Onze kleine man zou ondersteboven en binnenstebuiten worden gekeerd en natuurlijk ben ik dan zenuwachtig. Komt de baby door de keuring? We hebben bij de geslachtsbepalende echo al gehoord dat, voor zover ze het kon zien, alles er wel goed uit zag, maar natuurlijk is dat bij de 20 weken echo nog steeds erg spannend. Er wordt ingezoomd op belangrijke organen en niet gezocht naar een piemeltje maar naar ernstige afwijkingen. Ik vind het nogal wat.

Gelukkig waren we vanmorgen om 08:30 uur aan de beurt en hoefden we slechts twee minuten te wachten voordat we de kamer binnen mochten. Ik ging liggen, de gel werd op mijn buik gespoten en het onderzoek kon beginnen. We zagen al vrij snel dat de baby op zijn buik lag en dat dat perfect is om het ruggetje te checken. Bingo, alles in orde! Daarna werkte de kleine man niet helemaal mee. Hij weigerde zich om te draaien en zelfs na een springsessie van mij waar ik me letterlijk in het zweet werkte om de baby in beweging te krijgen, gaf ‘ie geen kik. Nu al eigenwijs! Gelukkig bewoog ‘ie goed genoeg op zijn buik om alles één voor één in beeld te krijgen. En wat we zagen zag er allemaal perfect uit!

De maag en blaas waren in orde, de hartkleppen functioneerden goed, de bloedstroom bleef in de juiste kamers waardoor er geen grote lek was, de hersentjes waren duidelijk zichtbaar inclusief scheidingslijn, alle vingertjes zaten eraan, er was geen hazenlip zichtbaar en ook alle afmetingen klopten met het termijn dat ik zwanger was. Bovendien werd er toch nog even voor de zekerheid gekeken of het wel een jongetje was. Tsjah, fouten maken is menselijk, toch? Maar gelukkig was ‘ie totaal niet verlegen en gooide ‘ie zo zijn piemeltje omhoog. Onze bebe is goedgekeurd. En hoe!

Ik kan je zeggen: het is een pak van mijn hart. Mijn vriend en ik zijn jong, allebei gezond en er komen geen heftige afwijkingen voor in de familie. De kans is daarom klein dat er iets mis is. Maar toch. Het is altijd fijn om de bevestiging te krijgen dat alles voor zover te zien is, in orde is. Toch weer een stukje meer zekerheid en nóg meer genieten.
De echoscopiste drukte vanmorgen zo hard met het echo-apparaat op mijn buik dat ik de hele dag al een zeurende pijn heb. Vorige keer had ik dat ook al en ik zie het als iets dat er bij hoort. Maar ook de kleine man was boos dat ‘ie wakker geschud werd. Ik voel hem de hele dag al flink bewegen en schoppen en hij laat goed merken dat ‘ie er is door mijn buik naar voren te duwen. Maar dat mag hij van mij. Hij is door de medische keuring en ik ben een héle trotse mama. Van mij mag hij zich laten zien. Big time!