Half september. We hebben kans op een fijne nazomer met mooi weer en een aangename temperatuur. Maar voordat we het weten wordt het toch echt tijd om onze jassen en sjaals weer uit de mottenballen te trekken (doet iemand dit überhaupt?) en weer voor ander schoeisel te kiezen dan slippers en sandalen. Voor veel mensen is dit ook weer de periode dat de zomer afgesloten wordt. We maken ons weer op voor kortere dagen, kunnen straks genieten van de prachtig verkleurde bomen en zullen niet lang meer hoeven wachten tot we dagelijks weer weg regenen bij de tramhalte.
Voor mij heeft half september eigenlijk een hele andere invulling. Ik denk amper na over kaarsjes aan en dikke truien. Het enige waar ik al maanden aan denk, als ik half september in mijn hoofd heb, is natuurlijk aan de bevalling. In mijn hoofd is er niets behalve bevallen en mama worden de komende tijd. Hoe beide bezigheden eruit gaan zien, daar kan ik me geen voorstelling bij maken. Maar dat er in mijn gedachte geen ruimte is voor iets anders, dat is zeker. Ik wéét dat mijn liefste dit jaar 30 wordt, dat we weekendjes weg zullen gaan met onze ouders, dat we voor het eerst Sinterklaas gaan vieren als ouders en dat de kerstdagen en oud en nieuw eraan gaan komen. Maar ik kan me met tot aan de bevalling met niets anders bezighouden dan met nu.
Concreet houdt dat voor mij in dat ik me oprecht verbaas als ik mensen plannen hoor maken voor het aankomende weekend. Ik heb geen plannen de komende weken. Geen plannen! Ik heb nog nooit langer dan een dag of twee geen afspraken in het vooruitzicht gehad. Nu dus wel, heel vreemd! Ik ben voornamelijk thuis of ga even naar buiten voor een blokje om. Waar ik na tien minuten lopen alweer van terugkeer, omdat ik kramp in mijn zij krijg. Alsof ik net een stuk heb hardgelopen terwijl ik vlak daarvoor te veel had gegeten. Ik wissel wat hele lichte huishoudelijke klusjes of het typen van blogjes af met op de bank liggen en slechte televisieprogramma’s kijken of tijdschriften lezen.
De tijd van afwachten is begonnen en ik weet niet of ik er heel blij van word. Aan de ene kant geniet ik van deze laatste periode met mijn zoon in mijn buik. Het is zo bijzonder om hem te voelen duwen tegen de rand of om te voelen dat hij de hik heeft. Ergens doet het me zelfs een beetje pijn om te beseffen dat mijn allereerste zwangerschap straks voorbij is. Dat mijn buik dan leeg is. Bovendien is het stiekem wel heel fijn om weinig te hoeven deze laatste periode, dat Maran me om het half uur vraagt of ik nog een kopje thee of gesneden appeltje wil. Anderszijds kan ik niet wachten tot de bevalling zich aan dient. Ik heb het gevoel dat ik voor een enorme uitdaging sta, maar dat ik het kan! En dat ik dan als cadeautje eindelijk mijn zoon kan vasthouden en knuffelen. En dat iedereen dan in de wolken is met ons kleine mannetje, wijzelf nog het meest. En dat ik me uiteindelijk niet meer zo gehandicapt voel, maar gewoon weer prima voor mezelf en ons huishouden kan zorgen. Ach, het heeft allebei voor- en nadelen. Als ik niet zo verdomd nieuwsgierig en ongeduldig was, zou ik van beide periodes heel veel genieten. Misschien moet ik dat maar gewoon proberen 🙂
————
Het zou goed kunnen dat dit mijn laatste column als zwangere voor Mommy to be was. Ik merk namelijk dat ik erg in de herhaling begin te vallen en dat is voor niemand interessant. Deze laatste periode gebeurt er gewoon niet zoveel nieuws, waar ik een leuk verhaal van kan maken.
Na de bevalling, als ik weer een beetje ben bijgekomen, wil ik jullie natuurlijk nog graag een update geven over hoe het met ons gaat. Ook wil ik jullie laten zien voor welk geboortekaartje we uiteindelijk gekozen hebben.
Voor nu wil ik jullie in ieder geval ontzettend bedanken dat jullie het al 30 weken hebben volgehouden om steeds mijn stukjes te lezen. Ik heb genoten van al jullie comments. Alle lieve complimentjes, waar ik stiekem soms wel eens van moest blozen, maar ook al jullie tips en eigen ervaringen. Ik heb naar aanleiding daarvan een aantal andere keuzes gemaakt wat betreft de babyuitzet, ik heb toch maar een geboorteplan opgesteld en het allerleukste: we hebben uiteindelijk de naam van onze zoon gevonden via twee comments op Mommy to be! Al met al heb ik dus genoten van mijn column op donderdag, en nu is het een kwestie van afwachten wanneer de volgende online komt. Wie weet sneller dan we denken! 🙂
Wat een leuk geschreven artikel Betty! Die zwangerschapsupdates zal ik zeker gaan missen maar ik kijk ook zo uit naar je verhalen als kersverse moeder van een zoon. Ik wacht met je mee en hoop voor je dat jullie mannetje onverwacht ineens zich komt melden, ik ben ook zo benieuwd naar hem! 🙂
Ik heb gewoon plaats vervangende spanning voor je! Iedere morgen als ik op twitter spiek denk ik ‘Zou Betty al bevallen zijn?’ Ik volg je al vanaf je eerste blogs hier dus ik heb helemaal meegeleefd hihi!
Jij ook bedankt Betty! Je stukjes zijn altijd leuk om te lezen. Heel veel succes de komende spannende tijd. Dat je nog maar niet meer zo lang hoeft te wachten! En probeer inderdaad te genieten, voor je het weet is hij er al!
Zo spannend betty! Nog eventjes vol spanning, ik ben zo benieuwd en heb genoten van je leuke artikelen. Liefs
Superleuke blog weer! Ik herken dat stukje dat de periode waarin je gaat bevallen ineens een andere betekenis krijgt. Ik ben bevallen in de winter vlak voor Kerst en oud en nieuw. Nooit zal die periode van het jaar hetzelfde zijn als voor mijn zwangerschap. Bijzonder! Ik wens je veel succes de laatste weekjes, het wachten is soms stom en lang.. maar dat wordt dubbel en dwars goedgemaakt straks hihi. Zet ‘em op!
Hihi, herkenbaar! Zo ben ik (nu al) zo bezig met het idee eind november/begin december te bevallen, dat ik ‘vergeten ben’ dat Olivia over 4 weken alweer 2 wordt, oeps! Dat moet dus ook nog gevierd worden haha, niks eerst de baby 😉
Ik kijk elke donderdag uit naar jouw blogs omdat ik precies 1 weekje achterloop dus ik lees je blogs met hetzelfde gevoel en vind het fijn om te lezen dat jij net als ik gewoon de hele maand september geen afspraken hebt, per dag leeft en alleen maar aan de bevalling en het kindje denkt, ben benieuwd hoe ons leven straks opeens totaal gaat veranderen! dat we straks met de feestdagen een gezinnetje zijn ontroert met stiekem wel een beetje! succes met de loodjes 🙂
Wat spannend zeg! Ik vond (en vind) je blogjes altijd heel leuk om te lezen, en ik ben heel benieuwd wanneer je kindje geboren gaat worden 🙂
Ik ben ook zo blij dat je bent gaan bloggen voor deze website ^^ Anders had ik je denk ik nooit “gekend” en hadden we nooit zulke leuke e-mailtjes en WhatsAppjes gehad en elkaar ontmoet! Ik denk ook echt heel vaak: zou Betty al begonnen zijn? Haha, ben zooo benieuwd! Voor mij is het trouwens ook heel gek, 21 november is mijn datum en het lijkt wel alsof het in mijn hoofd niet “verder gaat” dan 21 november. Ik hoop dat er geen zwangerblogjes meer zullen komen van jouw hand maar mamablogs 😀
Spannend! Ik snap je volkomen, gewoon lekker genieten van dag tot dag. Als je kleine er is nog meer genieten. Heb de afgelopen maanden niet veel meer gelezen, dus ga het eens nog een keer terug lezen.
Spannend meid! Ik heb (ondanks dat ik al even niet meer zwanger ben) erg genoten van je updates. Ik herken heel erg je gevoel van niet verder leven dan de uitgerekende datum en eigenlijk die 3 weken daarvoor telde ook al niet meer mee. Nog heel even geduld Betty en dan mag je eindelijk kennis maken met jullie kindje.
Succes de laatste weken!! En probeer te genieten..
Heel leuk geschreven Betty! Ik heb met veel plezier je artikelen gelezen en blijf natuurlijk je blog volgen. Voor nu wens ik je nog hele fijne dagen? weken? met Maran en je zoontje in je buik en ik ben super benieuwd wanneer het bericht komt dat je zoontje geboren is!
Ik vond het erg leuk om je stukjes te lezen en ben benieuwd naar je verhalen na de bevalling!
Ik heb je vanaf het begin gevolgd en echt genoten van je posts!
Inmiddels heb ik je eigen persoonlijke blog ook gevonden en alles teruggelezen. Ik denk regelmatig als ik achter mijn computer kruip..zal Betty al bevallen zijn? Haha gek he, net alsof ik je persoonlijk ken. Geniet nog even van je laatste dagen als zwangere vrouw en hopelijk mogen jullie snel kennismaken met jullie kleine man! Ik hoop dat je na de bevalling ook verder gaat met bloggen!