(~215 B)




‘Zeg, wanneer komt die tweede?’

‘Zeg, wanneer komt die tweede?’

Voordat ik zwanger was droomde ik altijd van een gezin met twee kindjes. Mijn vriend en ik waren het al gauw eens over dat aantal en daardoor was het toekomstbeeld vastgelegd. Raymond, Shirley en de twee kinderen. In ons ogen perfect en daar gingen we dan ook voor. Natuurlijk is het niet allemaal zo vanzelfsprekend. Je kan nog zoveel willen; of het lukt is een tweede. Toen ik voor de eerste keer zwanger wilde worden en we daar toch een paar maanden mee bezig zijn geweest, begon het een beetje te kriebelen. Wat nou als het niet zo lukken? Als ik niet zwanger kon raken? Ik voelde me naar worden bij die gedachte. Maar gelukkig was ik na zes maanden zwanger en kon de pret beginnen. We konden beginnen met het starten van ons droomgezinnetje.

Mijn zwangerschap verliep vlekkeloos en ik vond het heerlijk om met een kindje in mijn buik te lopen. Vol trots showde ik mijn buik en iedere keer keek ik weer uit naar de controles bij de verloskundige. Ik genoot intens van ieder moment en miste het zwanger zijn oprecht na mijn bevalling. Maar gelukkig hadden mijn vriend en ik het voornemen om een tweede te ‘nemen’ en kon ik me verheugen op een nieuwe zwangerschap, over een tijdje.

Niet alleen de zwangerschap verliep prima; ook de bevalling liep op rolletjes. Mijn vliezen braken ietwat te vroeg, maar Skyler kwam gezond en wel ter wereld, in slechts vier uur tijd. Natuurlijk ga ik niet ontkennen dat het pijn deed, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het makkelijker vond dan gedacht. Na afloop kon ik terugkijken op een goede en snelle bevalling en ik zou het absoluut geen straf vinden om het nogmaals mee te maken. De energie en oerkracht die vrijkomt tijdens zo’n moment, de nuchterheid die me er doorheen heeft gesleept en de kalmte omdat ik wist dat alles goed kwam. Het is heel bizar maar ondanks de hectiek was ik rustiger dan ooit en vertrouwde ik op mezelf. Na de bevalling ben je zo trots en verliefd. Met nog een tweede in ons achterhoofd zou het betekenen dat ik dit nogmaals zou kunnen meemaken. En ik zie er helemaal niet tegenop eigenlijk. Integendeel. Laat maar komen.

Maar toen was Skyler geboren en viel alles me toch zwaarder dan gedacht. Ik vond het een hele omschakeling, had veel last van het ontzwangeren en vond het heftig om alles te combineren. Tel daarbij op dat Skyler een aandachtvragertje was en slechts drie nachten in bijna acht maanden tijd heeft doorgeslapen, en je zal beseffen dat ik er wel even klaar mee was. Ik kwam dan ook terug op de gedachte om twee kindjes te krijgen. ‘Schat, ik weet eigenlijk niet zo goed of ik een tweede wil’. Ook tegen mijn ouders vertelde ik dat ik dat niet zo zag zitten en tegen iedereen die het maar wilde horen verkondigde ik dat ons gezinnetje zo wel compleet was met alleen Skyler. Ik zou een tweede zwangerschap en bevalling dan wel moeten missen; waarom zou ik het mezelf aandoen om weer het traject van onrust en slapeloze nachten in te gaan terwijl het misschien tegen die tijd beter gaat met Skyler en eindelijk de rust is teruggekeerd? Ik zag dat helemaal niet zitten en begon sterk te overwegen om Skyler enig kind te laten zijn. Maar nu kan ik toch wel zeggen dat het misschien de hormonen zijn geweest die me dat hebben laten roepen. Want heel stiekem denk ik na over een tweede. Over een nieuwe kleine Skyler of een klein poppetje erbij. Het kriebelt zelfs een beetje als ik nadenk over een volgende zwangerschap. Want dat zou ik wel héél erg leuk vinden weer.

Begrijp me niet verkeerd; voorlopig is het goed zo en heb ik mijn handen vol aan Skyler. Ik slaap nog geen nacht door en ben overdag nog veel in de weer met ons kereltje, maar het wordt wel steeds leuker en makkelijker. Skyler wordt rustiger, kan zichzelf beter vermaken en ik heb weer wat meer tijd voor mijn werk en andere bezigheden. Mijn moeder helpt iedere week en ook ik word steeds meer de oude Shir. En ja, dan begint het toch wel weer een beetje te kriebelen om nogmaals zo’n zwangerschap en bevalling mee te maken en ons gezinnetje compleet te maken. Niet over een week, niet over een maand en misschien niet over een jaar. Maar over een tijdje zal er absoluut plek zijn voor een tweede. Voor een broertje of zusje voor Skyler om toch ons plaatje compleet te maken.

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

24 Reacties

  1. 30 juni 2014 / 12:48

    Wat fijn dat het steeds beter gaat met Skyler! Ik snap heel goed dat het zwaar is, en dat je daardoor twijfelde of je nog wel een tweede wil. Fijn dat je er nu wel positief tegenover staat, en Skyler is nu nog zo jong, dat kan ook nog wel een tijdje wachten toch? 🙂

  2. 30 juni 2014 / 13:06

    Wat mooi geschreven Shirley! Bij mij kriebelt het ook zeker wel weer, het was zo mooi om zwanger te zijn en die babytijd is zo speciaal. Ik heb aan Lana best een makkelijk kindje maar ik zou bij een tweede juist een onrustiger kindje kunnen hebben, maar wie weet wordt jullie tweede zo makkelijk. Niets over te zeggen maar wel heel leuk om naar uit te kijken. Als het nu goed komt dan komt het dan ook goed 🙂 Eerst even lekker genieten nu:D

  3. Melanie
    30 juni 2014 / 13:23

    Ooh wat ontzettend mooi geschreven!! Lekker genieten van jullie driekoppige gezinnetje nu haha! 😀

  4. 30 juni 2014 / 13:46

    Mooi geschreven Shirley en ook hier kriebelt het ontiegelijk, maar we willen het allemaal wat stabieler hebben op sommige vlakken, en als dat zo is gaan we proberen of we een tweede mogen krijgen. Het was zo mooi en wil het zeker nog eens meemaken als het ins gegund is. Liefs

  5. 30 juni 2014 / 13:52

    Wat persoonlijk! Leuk om te lezen.

    Ik riep voor de eerste zwangerschap dat we voor een kindje zouden gaan, maar toen Hayden er eenmaal was begon het toch te kriebelen. Uiteindelijk besloten mijn man en ik, toen Hayden bijna 11 maand was, dat we definitief voor een tweede zouden gaan, maar er niet bewust mee bezig zouden gaan, zoals tijdens de eerste zwangerschap. Ik raakte (wel weer) gelijk zwanger! Superleuk! We verwachten ons tweede wondertje in oktober en dan zijn wij “compleet”.

  6. Lara
    30 juni 2014 / 14:01

    Mooi geschreven! Zelf heb ik nog geen kinderen (ik ben ook nog onder de 20 haha), maar in de toekomst zou ik ontzettend graag een gezinnetje willen vormen! Ik snap nooit als mensen zeggen dat ze geen, of maar 1 kindje willen hebben. Waarschijnlijk onderschat ik het moederschap een beetje, maar het lijkt me zo geweldig, ik zou er wel 4 willen hebben haha. Ik vind het altijd ” zielig” als kinderen enig kind blijven, heb jij dat gevoel niet? Nooit 24/7 iemand om mee te spelen thuis.. Misschien ook omdat ik zelf uit een groot gezin kom, en mijn moeder het gewoon aankon. Ik weet natuurlijk niet of zij het moeilijk heeft gehad of niet, maar ik denk altijd als mensen vroeger een gezin met 12 kinderen konden runnen, waarom kunnen wij dat dan niet? Maar goed, we zien tegen die tijd wel weer haha.

  7. Lisette
    30 juni 2014 / 14:08

    Ik ben in aug. 2013 bevallen van mijn eerste dochtertje en in aug. 2014 komt ons tweede dochtertje al. Ik vond mijn 1e zwangerschap niet geweldig en het bevallen viel me ook vies tegen. Maar wij hadden/hebben een heerlijk/makkelijk kind en ik had zoiets we zien wel. Dus ook geen anti conceptie gebruikt, en ik was eigelijk 3 mnd na de bevalling alweer zwanger. Ik heb best veel negatieve reacties hierop gekregen, en dat heeft me wel pijn gedaan. Het is tenslotte ons leven/ons gezin/ ons geluk.
    Hopelijk blijft ons kindje zo makkelijk en word nr. 2 ook makkelijk. Maar ik ga er niet vanuit, we zien het wel.

    Maar wat fijn dat het met Skyler ook beter gaat. Komt waarschijnlijk ook door zijn ontwikkeling, kan steeds meer, eten gaat steeds beter. Etc. Goed om te lezen!

  8. Valérie
    30 juni 2014 / 14:29

    Lurker hier, ik volg je al een behoorlijke tijd, maar wat een mooie, eerlijke en intieme blogpost heb je geschreven! Heel erg leuk om te lezen hoe zo’n proces verloopt in iemands gedachten. 🙂

  9. 30 juni 2014 / 15:07

    Mijn plaatje is ook altijd twee kindjes. Nu ik zwanger ben heb ik zelf beelden dat ik ooit drie kindjes wil haha. Mijn vriend is het daar dan niet zo mee eens maar twee kinderen passen echt perfect in mijn toekomstplaatje. Maar precies wat jij zegt: ik wacht eerst deze zwangerschap/bevalling/eerste periode af en dan zien we wel verder!

  10. 30 juni 2014 / 15:09

    Ik snap je helemaal. Ook ik heb een hele fijne zwangerschap en een makkelijke bevalling gehad. Toch vond ik de eerste weken met Lise best aanpoten. En het idee dat je er dan twee hebt die om je aandacht vragen… Ach, de eerste tijd zal heus zwaar zijn maar daar komt ook weer een eind aan. En hoe leuk is het als Skyler straks een broertje of zusje heeft om lekker mee te spelen? 🙂

  11. Marja
    30 juni 2014 / 15:23

    Hier was het precies hetzelfde! Ik zat ook echt te twijfelen of ik wel eentweede wou!
    Mijn leven draaide alleen maar uit zorgen. En mijn eigen leventje was niks meer van over. (Voor mijn gevoel dan hoor!)
    Pas toen ons zoontje 2,5 jr was begon het toch weer te kriebelen.
    Hij is nu 3,5jr en in oktober komen zijn zusjes (tweeling :-o)

  12. 30 juni 2014 / 16:10

    Leuk artikel! En wat cool dat je mening al begint te veranderen! Ik was idd ook overtuigd van je stelligheid dat het bij Skyler bleef 😉 Hier altijd de wens voor 2 gehad en naarmate Joost en ik langer bij elkaar waren groeide dat naar 3. Dat is nog steeds zo. Toen Olivia 6 maanden was kriebelde het het hardst, maar ik moest een jaar wachten na de ks. We probeerden het vanaf 11 maand weer en zijn dit keer ruim een halfjaar bezig geweest, maar straks in december komt de 2e. En stiekem denk ik alweer aan een halfjaar later een 3e haha, maar eerst maar eens zien hoe dit allemaal verloopt 😉

  13. 30 juni 2014 / 17:26

    Wauw, mooi geschreven Shir!

    En ik wist meteen al dat je vanzelf van gedachten zou veranderen, haha. Een paar vriendinnen van mij hebben allemaal hetzelfde geroepen: nooit een tweede. En die zijn er allemaal ondertussen op terug gekomen.

    Lijkt me ook logisch hoor. Jij hebt het, zeker de eerste maanden (!!), niet makkelijk gehad met Skyler. Alleen maar normaal dat je niet meteen staat te springen voor de tweede. Die komt inderdaad ooit vanzelf wel 🙂

    Ik weet bijna zeker dat wij na onze jongen nog een kind willen. Hoe zwaar het ook wordt. Ik ben zelf zó blij dat ik zelf een broertje heb en ik zie het om mij heen ook. Het is zo fijn om een broer of zus te hebben, die dezelfde jeugd en opvoeding heeft gehad. De band die ik met mijn broertje heb, heb ik met niemand anders. Daarom zou ik heel graag ook een broertje of zusje voor mijn zoon willen. Maar: eerst hem maar eens op de wereld zetten, afwachten wat voor bevalling ik krijg en hoe de eerste maanden ons bevallen. Dan kom ik er nog wel op terug!

  14. Ann
    30 juni 2014 / 20:17

    Leuk om te lezen!
    Mijn dochter was een stuk rustiger ’s nachts, maar verder ook een baby die veel aandacht vroeg. Ik dacht er wel klaar voor te zijn, maar kon niet inschatten hoe een baby mijn wereld op z’n kop zou zetten! Ik had gezworen dat een tweede er de eerste 5 jaar absoluut niet zou komen.
    Toch begon het anderhalf jaar geleden al snel weer te kriebelen. Net als de eerste keer, gaf mijn biologische klok aan dat de tijd er wel rijp voor was. Jammergenoeg lijk ik maar niet zwanger te raken. Ik ben al een jaar in behandeling en moet nu even alle hormoonbehandelingen stil leggen omdat mijn lichaam er niet meer op reageert. Je kan niet geloven hoe hard ik nu naar enkele slapeloze nachten verlang… 🙂

  15. 30 juni 2014 / 21:29

    Binnen een jaar ga je er weer voor, wedden 😉
    Ik zou er ook nog wel een willen, ben alleen heeeeel bang dat het een huilbaby zal zijn, of moeilijke slaper of allebei.. Lijkt me heel pittig! En ik werk 4 hele dagen, met een kleine en dan ook nog weer zwanger zijn, pfoe!

  16. Alida
    30 juni 2014 / 23:56

    Wat leuk dat jullie nog een 2e kindje willen.
    Hier willen we aan het eind van het jaar waarschijnlijk voor nr. 2 gaan. Dan is ons zoontje 1. Denk dat er zowel voor- als nadelen zitten aan 2 kindjes dicht op elkaar, maar de voordelen wegen voor ons zwaarder!
    En hoe verschrikkelijk Ik zwanger zijn ook vind, ik moest vanaf 30 weken absolute rust houden, ik verlang er nu toch wel weer naar.

  17. 1 juli 2014 / 09:57

    Leuk om te lezen! Ook herkenbaar, al hebben wij de knoop doorgehakt om het bij een kind te houden. Geniet lekker van de tijd met Skyler en hopelijk voel je vanzelf wanneer de tijd rijp is!

  18. 1 juli 2014 / 10:03

    Totaal niet herkenbaar maar wel heel mooi om te lezen! 🙂
    Ben benieuwd wanneer we het blijde nieuws mogen verwachten 🙂

  19. Eline
    1 juli 2014 / 13:21

    Hihi heerlijk om te lezen Shir!! Ik dacht het stiekem al toen je me vertelde dat je geen tweede wilde, maar kan me heel erg goed voorstellen dat het zo was voor jou!!
    Geniet nu vooral van Skyler en geniet tegen die tijd van de tweede zwangerschap!! Liefs!!

  20. t.
    1 juli 2014 / 19:52

    Haha en wat vindt je vriend hiervan, heeft die ook nog een aandeel in het verhaal of wilde die altijd al een tweede? 😉 🙂

    • Shirley
      Auteur
      1 juli 2014 / 20:02

      Dat staat al in de intro 😉

  21. 2 juli 2014 / 12:42

    Mijn ideaalbeeld bestond altijd uit een gezin met 4 kindjes. Of dat het ook gaat worden weet ik niet, maar het blijft zeker hiet bij 1. Het scheelt wel dat Aeden een makkelijke, tevreden baby is die goed slaapt.

  22. Nynke
    2 juli 2014 / 20:50

    (L)
    Wat schrijf je toch altijd lief en leuk over dit soort dingen 🙂

Secured By miniOrange