De afgelopen jaren stonden in het teken van de kinderen en al hun eerste keren en momenten. De jaren stonden in het teken van de verhuizing naar Aalsmeer, onze verloving en Corona. Veel losse studies en mijn boek. Twee jaar geleden begon ik aan een grote freelance klus, die helaas niet zo lekker afliep in verband met een faillissement. Afgelopen jaar stond mijn leven in het teken van mijn nieuwe baan. En dit jaar stond volledig in het teken van de bruiloft. En nu de bruiloft achter de rug is, is het even over met alle grote projecten op mijn lijstje. Ik val in een zwart gat.
Geen bucketlist
Nee, dat zwarte gat is niet helemaal waar. Maar het is wel gek dat er nu even niks groots op mijn lijst staat. Ik heb geen bucketlist meer, want het enige dat daar op stond was trouwen en een boek schrijven. Ik zit heerlijk op mijn plek op mijn werk, dus een nieuwe baan ambieer ik vooralsnog niet. Ik ben niet van plan om nog een kind te krijgen, heb geen verhuizing in het vooruitzicht en ook geen plannen om aan boek twee te beginnen. En ondanks dat ik ontiegelijk heb genoten van de bruiloft, ben ik niet van plan om nogmaals in het huwelijksbootje te stappen.
Afstrepen
Aan de ene kant vind ik het wel even rustig, dat alles nu achter de rug is en we gewoon ons dagelijkse leven kunnen leven zonder iets groots. Aan de andere kant ken ik mezelf, en ga ik wel weer op zoek naar iets groters waar ik mee aan de slag kan. Maar wat dat dan is? Ik heb nog geen flauw idee. Ik vind het ergens ook wel bijzonder dat ik alles wat de laatste jaren op mijn bucketlist stond, heb kunnen afstrepen. Het wordt dus ‘gewoon’ de dagen doorbrengen met wat er is. Ik ben geen type dat in een hangmat gaat liggen en gaat afwachten tot er iets komen gaat, maar het is wel fijn om de dagelijkse dingen te doen zonder deadline. En die hangmat regel ik dan op een vakantie wel. Want die wil ik wel gaan boeken om in ieder geval iets in het vooruitzicht te hebben.
Gewoon zijn
Skyler zit in groep 7 en dus stapt hij over twee jaar de brugklas binnen. Dat is een enorm groot ding en ik weet zeker dat dat veel tijd en energie gaat kosten. Niet persoonlijk voor mij, maar wel voor hem. En in ons gezin zal dat ook een grote rol gaan spelen. Dus misschien is het wel even goed zo. Geen grote projecten en gewoon even zijn. Genieten van alles dat er is. Waar we de afgelopen jaren voor hebben gewerkt en waar we nu van kunnen genieten. Het is wel goed zo. Tot ik me weer onrustig ga voelen, dan is het tijd om weer iets te gaan zoeken. Toch die creatieve hobby waar ik me volledig op kan storten?
