Mijn afgelopen anderhalf jaar

Op Styleguide, mijn andere blog, schreef ik van de week een openhartig stuk over mijn afgelopen anderhalf jaar. Niet alleen daar, maar vooral hier op Mommytobe.nl hebben jullie kunnen lezen en merken dat het me allemaal zwaar viel. Natuurlijk is het hartstikke leuk met Skyler om me heen. Ik zou hem voor geen goud willen missen en hou zielsveel van dat kleine draakje. Maar toch vond ik het moeilijk en lastig. Om alle ballen hoog te houden, om iedereen te plezieren, om het thuis op rolletjes te laten lopen, om twee sites te vullen, sociale contacten te behouden en nog aan mezelf te denken ook. Helemaal met die slapeloze nachten en de ziekenhuisbezoeken ging het me niet in de koude kleren zitten. Vandaag de dag gaat het beter met me. Ik lijk alles wat meer onder controle te hebben en zit een stuk beter in mijn vel. Op Styleguide is dat te zien op de outfitfoto’s die ik maak maar op Mommytobe mag ik het ook wat harder roepen; het gaat goed! Omdat ik vind dat het artikel dat ik schreef eigenlijk nóg beter op Mommytobe.nl past wil ik hem hier, iets aangepast en iets uitgebreider, ook publiceren.

Laat het weten
Laat ik beginnen met het allerbelangrijkste: laat weten dat het niet zo goed gaat. Daar ben ik nogal slecht in en ik zeg altijd maar ‘ja, het gaat goed! Hoe gaat het met jou?’ Dat is ook prima, maar weet wel dat anderen niet kunnen ruiken dat je niet zo lekker in je vel zit. Raymond is nu vaak ’s avonds op tijd thuis, neemt veel dingen uit handen en doet echt zijn best om me te ontlasten. Hij is natuurlijk de vader van Skyler en dat is logisch, maar soms is het na een lange en zware werkdag nog best lastig om op te brengen. Maar goed, die lange dag heb ik ook gehad. Dus de taken zijn meer verdeeld en dat haalde de druk een beetje bij mij van de ketel. Natuurlijk gebeurt het nog weleens dat hij pas laat thuis komt en Skyler al in bed ligt, maar nu heb ik het veel meer onder controle en hecht ik zelfs waarde aan die avondjes alleen.

Ook mijn moeder kwam uiteindelijk iedere vrijdag langs. In eerste instantie voor de gezelligheid, uiteraard, maar uiteindelijk nam ze ook wat dingen van me over. Het is fijn dat je strijkgoed weg is, het huis weer fris is of dat Skyler even bezig wordt gehouden zodat ik net even dat ene artikel kan afmaken. Of dat ik op vrijdag drie artikelen kan schrijven en dus klaar ben voor het hele weekend. Natuurlijk moet ik nog zelf wat doen in het huishouden, maar wat kleinere dingen iedere dag zoals de stofzuiger er doorheen trekken, een wasje draaien of de badkamer schoonmaken is al veel minder dan het hele huis van top tot teen soppen. Juist omdat we het nu zo goed bijhouden is het slechts een kwestie van kleinere klusjes om het schoon te houden. Ontzettend fijn. Het is absoluut een zorg minder en een schoon en fris huis maakt ook gelijk een wat schoner hoofd.

Lekker zweten
Ik dank nog steeds God op mijn blote knietjes dat ik opeens een mail ontving van Younes, mijn personal trainer. Hij wilde me trainen in ruil voor wat naamsbekendheid op Styleguide en zoals je zult begrijpen greep ik deze kans met beide handen aan. Dit was precies wat ik nodig had om weer een beetje in shape te komen. Ik ben namelijk erg aangekomen ná de zwangerschap. Zowel letterlijk als figuurlijk niet zo lekker in mijn vel, dus. Ik ging van stilzitten naar twee a drie keer per week fanatiek trainen en alhoewel het behoorlijk zwaar is, haal ik er ontzettend veel voldoening uit. Ik vind het fijn om aan mijn lichaam te werken, mezelf tot het uiterste te drijven en mijn lichaam te zien veranderen. Ondanks dat Skyler vaak mee is (zo fijn dat dat kan!), is het echt een momentje voor mezelf. En bovendien is Younes heel gezellig en hebben we de grootste lol met elkaar. Dat helpt natuurlijk ook mee. Streng en gezellig is altijd beter dan alleen streng. Momenteel train ik alweer heel wat maandjes met hem en ben ik 8 kilo lichter, is mijn vetpercentage met maar liefst 10% naar beneden, zit ik strak in mijn vel en kan ik mentaal ontzettend veel aan. Naast deze trainingen ben ik ook begonnen met hardlopen. Heb ik er plezier in? Ik weet het niet zo goed. Ik vervloek het en vind langere afstanden dan 5 kilometer vreselijk. Maar ik doé het wel. Afgelopen week rende ik de Nike Run; 10 kilometer door Amsterdam. En wow, wat ging dat goed en wat kreeg ik er een kick van. Ik voel me heel goed over mezelf dat ik het gedaan heb en denk dat ik er nieuwe bezigheid bij heb; hardlopen en meedoen met runs. Het gevoel daarna is zo onbeschrijfelijk. Het is fijn om jezelf zo te pushen en even meer te zijn dan alleen moeder. Het is een mentale strijd met jezelf. Jezelf letterlijk tot het uiterste drijven. En het voelt fijn als dat gedaan is. Dat je werkt aan je lichaam is natuurlijk mooi meegenomen.

Me-time
Sowieso vind ik tijd voor mezelf enorm belangrijk. Kreeg ik eerst hartkloppingen van het idee dat ik Skyler moest achterlaten ergens; kan ik er nu enorm van genieten. Na een goed gesprek met Raymond een heel tijd geleden hebben we dan ook besloten om Skyler naar het kinderdagverblijf te brengen zodat het voor mij voor wat meer ruimte zou gaan zorgen. Ruimte om te werken, maar ook ruimte om even alleen te zijn en iets voor mezelf te kunnen doen. En dit bleek uiteindelijk een fantastische keuze. Het gaat goed met Skyler op de creche en ik gebruik die uren om flink aan de bak te gaan zodat ik op woensdag en donderdag wat meer rustmomenten met Skyler kan pakken. Niets meer dan een win-win situatie. Of de avondjes dat Raymond wat drinken is met collega’s, aan het mountainbiken of wielrennen is. Hartstikke lekker op dit moment; ik plof op de bank en kom er niet meer vandaan. Skyler in bed en tijd voor mezelf. Natuurlijk kun je het allemaal invullen zoals je dat zelf wilt. Maar pak dit soort momentjes, je wordt er alleen maar leuker van. Hetzelfde geldt natuurlijk voor dingen samen met je partner doen. Breng je kindje eens naar opa en oma en ga er lekker op uit samen. Dat hoeft echt niet meteen een stedentrip te zijn; een hapje eten of een filmpje is ook prima. Je kindje wordt verwend bij opa en oma en jullie hebben weer even aandacht voor elkaar. Ik merk dat we na onze New York trip samen echt veel beter in ons vel zitten, vooral naar elkaar toe.

Egoïst
Een moeilijk stukje maar ook iets wat ik moet noemen: ik heb het losgelaten om iedereen te moeten plezieren. Om overal bij aanwezig te zijn, om continu te moeten afspreken en om de beste vriendin te moeten zijn. Ik vind het nog steeds heel lastig want ik wil heel graag aardig gevonden worden en leuke mensen om me heen hebben om regelmatig te lunchen of andere gezellige dingen mee te doen. Ik ben hierdoor bepaalde mensen verloren en nog steeds vind ik dat ontzettend jammer, maar ik voel me ook beter. Minder rusteloos, minder de druk om sociaal actief te zijn. Ik word er verdrietig van als mensen boos worden omdat ik niet zo spontaan kan afspreken als normaal of dat ze zeggen dat ik ‘zo anders ben sinds ik moeder ben.’ Ja, dat is nu eenmaal zo. Ik heb een kind en hij is het belangrijkste in mijn leven. Zolang ik mezelf én hem gelukkig maak, is mijn doel bereikt. Sociale contacten zijn heel fijn en ik ben blij dat ik nog veel lieve mensen om me heen heb. Mensen die me begrijpen, het snappen als ik even wat minder aanwezig ben en die net als ik gewoon een druk leven naast onze vriendschap hebben. En dat voelt fijn. Dat de druk eraf is en ik niet mijn energie hoef te verspillen aan anderen. Ik heb het namelijk het afgelopen anderhalf al druk genoeg met mezelf gehad. Heel egoïstisch, maar dat mag soms best in het leven. Het leven is nu eenmaal heel egoïstisch. Mensen die echt veel van je houden zullen dit echt wel begrijpen.

Prioriteiten
Dan een verandering die ik pas sinds dit jaar heb doorgevoerd: het moederschap op 1 en mijn werk op 2. Het eerste jaar was ik 50% moeder en 50% aan het werk. Dit betekende ook dat ik alles 50% deed. De sites waren niet gevuld zoals ik dat wilde en met Skyler deed ik niet de dingen die ik zou moeten doen als moederzijnde. Ik heb mijn titel ‘fulltime blogger’ daarom veranderd naar ‘fulltime moeder met twee blogs’. En dat klinkt me als muziek in de oren. Prioriteiten stellen zodat je alles met 100% toewijding kan doen. Op welk gebied dan ook. Ik heb gemerkt dat dat ontzettend belangrijk is. Natuurlijk ben ik nog weleens aan het werk terwijl Skyler aandacht vraagt en ik ben ook nog wel met Skyler in de speeltuin terwijl er werk ligt te wachten. Maar ik heb ook geleerd dat het allemaal wel goed komt. Sommige dingen kunnen wachten. Op maandag en dinsdag werk ik aan de sites, op woensdag en donderdag werk ik als Skyler slaapt en op vrijdag is mijn moeder er en kan ik ook wat dingetjes doen. Op zaterdag werk ik eigenlijk niet en op zondag zet ik alleen de weekly diary in elkaar. Een schema dat me tot op de dag van vandaag heel erg bevalt en ervoor zorgt dat ik lekker veel tijd met Skyler kan spenderen.

Accepteer de situatie en laat perfectie los. De wasmand mag best een keer vol staan een dag langer. De stofzuiger kan best twee uurtjes wachten en het is ook echt niet erg als je eens makkelijk eet in plaats van een uur in de keuken staat te kokkerellen. En nee, je hoeft niet overal ja op te zeggen. Een avondje bankhangen in je eentje en huilfilms kijken kan soms net even wat lekkerder zijn dan een avondje eten met een vriend of vriendin. Alles komt wel weer op zijn pootjes terecht. Denk heel erg aan jezelf. Zet muziek op en zing en dans mee. Let it go!