Maddox is cold turkey van de speen af

Toen Maddox net geboren was zijn we eigenlijk vrij snel begonnen met een speen. Zijn zuigbehoefte was enorm en om hem rustig te krijgen, gaf ik hem de speen van Philips Avent. Dat ging prima, maar ik merkte dat hij op een gegeven moment de speen uit begon te spugen. ‘Nou, prima. Dan hebben we dat gehad!’, dacht ik nog. Echter was dat niet helemaal het geval. We merkten namelijk dat Maddox beter sliep met een speen én dat hij vaak de fles nodig had om weer in slaap te komen. Omdat ik de flessen graag wilde minderen en het sowieso niet echt de bedoeling is om drie keer per nacht een fles te geven zodat een baby maar gaat slapen, ben ik op zoek gegaan naar alternatieven. Ik stuitte op de One Piece speen, van Dr. Browns. Deze speen heeft dezelfde vorm en zachtheid als de speen op de fles en was direct een schot in de roos. De flessen werden minder en Maddox werd helemaal verliefd op zijn speen.

Uit het assortiment

Tot ik opeens het nieuws kreeg dat de spenen uit het assortiment werden gehaald. Het hoe en waarom weet ik nog steeds niet (ze werden al alleen online verkocht), maar ik kocht de spenen die ik online nog kon vinden, om ze maar achter de hand te hebben. Op een gegeven moment had Maddox er zes in zijn bed liggen. Kon ‘ie wel even mee voort! De speen is van 0 tot 6 maanden maar eigenlijk kijk ik daar nooit echt naar. Hij vond hem fijn en dus mocht hij deze speen van me hebben. Hij heeft deze babyspeen dus ook gebruikt tot afgelopen dinsdag. En dat lees je heel goed; sinds dinsdag is hij van de speen af. Cold turkey.

Zijn tanden erin

Maddox had er dus zes maar Maddox werd steeds groter. Vrijwel al zijn tanden zijn doorgekomen en hij vindt het dan ook erg leuk om op de spenen te kauwen. We verloren een speen, ik gooide er eentje weg. Ik gooide er nog één weg en nog één omdat ‘ie ze stuk maakte. Toen hij er nog maar één in zijn bed had liggen begon ik wel een beetje te zweten. Dat was dus echt de laatste. Ik waarschuwde Maddox een paar keer; ‘dit is echt je laatste speen, kauw er maar niet op!’ En deze laatste speen bewaakte ik zo’n beetje met mijn hele leven. Als hij kwijt was moest iedereen zoeken en zelfs toen hij in het slootje hier om de hoek belandde omdat we eenden aan het voeren waren, trommelde ik twee jongens aan de overkant op om me even te helpen. Ze waren aan het spelen en ‘vissen’ met twee magneten en wisten na een uur Maddox’ speen uit het water te trekken. Ik heb hem grondig gereinigd en uitgekookt en daarna mocht hij hem weer hebben. Maar toen opeens ontdekte ik gaatjes in deze laatste speen.

In de prullenbak op school

Dinsdag toen ik Maddox naar het kinderdagverblijf bracht, legde hij zijn speen in zijn bakje. Ik keek ernaar en zag dat de gaatjes wel erg groot aan het worden waren. De leidster vertelde me dat het protocol was dat kapotte spenen werden weggegooid, omdat ze het rubber eraf kunnen trekken. Snap ik uiteraard helemaal, dat ze dat risico niet willen en mogen nemen. Toen het tijd was om daar te gaan slapen, heeft Maddox hem onder begeleiding van de twee juffen in de prullenbak gegooid. Ik kreeg een berichtje dat hij zonder enige problemen was gaan slapen en mijn twijfel om misschien de spenen op Amazon voor 44 euro (!!!) te kopen verdween als sneeuw voor de zon. Dit gaan we doorzetten zodat ‘ie definitief geen spenen meer nodig heeft. Ik had namelijk, toen de Dr. Browns speen nog in orde was, wat Philips Avent spenen in zijn bed gestopt, maar daar moest hij helemaal niks van weten. Ik haalde direct alles uit zijn bed maar stuurde wel het bericht terug dat ze de speen inderdaad maar even moest bewaren, zoals ook in haar bericht stond. Ze hadden hem uiteraard weer uit de prullenbak gehaald, omdat zij de keuze bij mij wilden leggen en niet voor mij konden bepalen om hem definitief weg te gooien. Echter werd dit natuurlijk wel een beetje in mijn schoot geworpen. De speen was gemakkelijk in de prullenbak gegooid, hij was gaan slapen en dan zou het wel heel stom zijn om dit niet door te pakken.

Bij Skyler heb ik alles op zijn beloop gelaten en hij heeft de speen dan ook pas met vier jaar weggegooid in ruil voor een cadeautje. We bouwden af van overdag naar alleen slapen en vervolgens namen we er afscheid van omdat ‘ie naar logopedie ging. Maddox had van mij de speen nog lang mogen hebben, aangezien ‘ie daar behoefte aan had. Echter heeft hij dus de pech dat de spenen op zijn en ook nergens meer verkrijgbaar zijn, op wat enkele oplichters na. Dan maar cold turkey afkicken. En dat is best lastig voor iemand, die aardig vaak zijn speen had op een dag.

Cold turkey

De eerste avond duurde het ontzettend lang voordat Maddox sliep. Toen hij in bed stapte vroeg hij om zijn speen en heb ik hem uitgelegd dat ‘ie stuk was en dat hij hem samen met de juffen in de prullenbak had gegooid. ‘Mama, peen?’ ‘Die heb je weggegooid met de juffen omdat ‘ie stuk was, Maddox.’ ‘Peen weg!’ Hij was een beetje verdrietig maar voor de rest ging het prima. Wel sliep hij erg laat, twee uur na zijn bedtijd. Hij heeft er een handje van om vaak uit bed te komen en nu kon hij helemaal de slaap niet vatten. Van zijn speen wordt hij toch wat sneller moe. ’s Avonds laat werd hij ook nog wakker van erge jeuk op zijn voeten. Normaal krijg ik hem wel redelijk snel kalm met zijn speen; nu duurde dat echt een hele tijd. Op een gegeven moment heb ik hem maar bij me genomen bij ons in bed. De volgende ochtend was hij aan het zoeken naar zijn speen en legde ik weer uit dat ‘ie weggegooid was omdat hij stuk was. Die middag heeft hij een uur in bed gelegen maar lukte het hem niet om te slapen. Het middagslaapje werd overgeslagen. Gedurende de dag werd er om de speen gevraagd, maar door het continu uit te leggen, zijn tut te geven (zijn doekje mag hij gewoon houden) en hem af te leiden, is dat helemaal goed gekomen.

Heel onrustig

De tweede nacht zonder speen begon heel erg voorspoedig. Maddox sliep vrijwel meteen omdat hij ’s middags niet had geslapen en dat was al erg fijn. Wel werd hij gedurende de avond een paar keer huilend wakker omdat hij weer veel jeuk had. Meestal kon ik dat dus sussen met zijn speen; nu was ik weer een stuk langer en vaker aan het troosten. Uiteindelijk lukte het me wel, ging hij weer heerlijk slapen, werd hij even na middernacht wakker voor een fles (nee, die is er nog niet af, volgende project) en werd hij vervolgens om 06.00 uur wakker. Hij vroeg toen ook weer om de speen, maar ik blijf continu herhalen wat ‘ie er mee heeft gedaan, ook al is dat soms met een knoop in mijn maag omdat ik weet dat hij er veel troost in kon vinden. Hij noemt dan de namen van de juffen en gaat verder met waar hij mee bezig was.

De derde dag ging al beter. Maddox ging een extra dag naar de crèche en daar kwam het woordje speen helemaal niet ter sprake. Wel hebben we het nog even over dit afkicken gehad en ze waren zo ontzettend trots op hem. Volgens mij hadden ze het ook niet verwacht van de speenverslaafde en toen ze de speen aan me mee gaven naar huis, haha. Hij sliep daar ’s middags goed en rustig en ’s avonds thuis werd er ook niet meer om gevraagd. Wel duurde het weer ontzettend lang voordat ‘ie sliep. Hij kwam weer vaak uit bed maar aangezien hij de speen niet vroeg, wijd ik het maar weer aan het peutergedrag en tijdrekken. Wel merk ik dus dat ‘ie lekker suf werd van de speen als hij naar bed ging en dat hij toch wat rustiger en sneller accepteerde dat ‘ie moest gaan slapen. Zal ook weer een kwestie van wennen zijn.

Duidelijk uitleggen

Al met al ben ik blij met hoe het is gelopen. Veel eerder dan verwacht, en met een beetje hulp van het kinderdagverblijf en Dr. Browns zelf omdat ze hem niet meer maken. We hadden gewoon geen andere keuze. Ik ben zelf niet zo standvastig en heb geen moeite met een speen, vind het vaak ook prima als ik hem daarmee rustig krijg of als hij daar zijn rust in vind. Ik ben dus ergens wel blij dat het op deze manier is gebeurd en wederom ben ik blij met Maddox’ school die al vaker zo naast me heeft gestaan in bepaalde situaties. Ze hebben me simpelweg een beetje geholpen met hun regels. Gelukkig gaat het relatief goed, maar ik heb zo’n vermoeden dat het woordje ‘speen’ nog een aantal keer gaat vallen, zoals nu ook het geval is. Echter zijn we natuurlijk pas drie dagen verder en ging dag drie al onwijs veel beter. Gelukkig heeft hij zelf gezien wat er met zijn speen is gebeurd en dat helpt zeker. Ik had hem ook mee naar huis kunnen nemen, maar dan was het voor hem een groot raadsel wat er met zijn speen was gebeurd. Nu kan ik het goed blijven uitleggen. Het extreme huilen en het niet slapen blijven uit, maar het is nog wel even een kwestie van volhouden. Doen we gewoon! Maddox cold turkey van de speen af. Hij is wel de laatste bij wie ik dit zo snel voor me had gezien. Wel een heel mooie stap, en wat doet die kleine het goed!