Maddox werd eind april 4 jaar en omdat ze op de basisschool maar liefst tien wenochtenden willen plannen, mocht hij eind maart al komen. Twee ochtenden per week ging hij naar school en mocht hij kennismaken met de juf en zijn klas. Deze wenochtenden gingen eigenlijk wel prima; hij ging redelijk gemakkelijk de klas in en keek een beetje de kat uit de boom. Prima, als ze moeten wennen. Maar toen hij na de meivakantie ging starten, vond hij het helemaal niks. Huilen, niet de klas in willen en zich vastklampen aan mij.
Moeilijke weken
De weken waren moeilijk. Iedere ochtend was het drama voor de deur en wilde hij weer mee naar huis. Als ik hem ophaalde en vroeg hoe de dag was geweest, zei hij alleen maar: ‘ik heb de hele dag op school zitten wachten tot mijn mama me kwam halen.’ Hij vertelde weinig en ik vond het heel moeilijk om hem zo achter te laten. Gelukkig ken ik Maddox langer dan vandaag en wist ik dat het wel goed kwam als ik wegging. De juf zei dat hij wat aanhankelijk was, maar dat het uiteindelijk helemaal prima ging. Zowel de juffen als ik merkten dat hij blij werd van klusjes. Ik zei al tegen de juf: ‘verpak alles maar in een klusje, hij is dol op helpen.’ Dat hebben ze goed opgepakt. In plaats van werkjes doen, koos hij vaak voor ‘de juf helpen’ met bijvoorbeeld het sorteren van de potloden of een themamuur opzetten. Op deze manier kwam hij steeds meer los en kreeg hij vertrouwen. En toen gingen we op vakantie.
Zomervakantie
Ik dacht dat de zomerbreak hem niet veel goeds zou doen. Was ‘ie eindelijk rustiger en redelijk gewend, moest hij er opeens weer zes weken tussenuit. Maar in de zomervakantie is er een hoop qua groei gebeurd. Maddox is letterlijk en figuurlijk groter geworden. Op vakantie merkten we al dat hij met sprongen vooruit ging. Zijn spraak werd steeds beter, maar ook de onafhankelijkheid begon te komen. We hebben dan ook een beetje losgelaten tijdens onze vakantie naar Frankrijk. Hij wilde vaak naar de speeltuin en wist de weg te vinden. Hij mocht samen met Skyler mee naar voren, naar de trampolines, of juist achteraan op de camping naar een grotere speeltuin. We lieten hem een beetje gaan en dat heeft hem absoluut vertrouwen gegeven.
De drempel
Toen het weer tijd was om te starten op school, merkte ik dat de eerste dagen nog wat moeizaam gingen. Of anders gezegd: hij ging wat lastig naar binnen. Wat we toen merkten, was dat het létterlijk de drempel was. Ik liep mee naar de deur, duwde hem zacht de drempel van het lokaal over en hij ging moeiteloos naar binnen. Of de juf nam hem bij de hand, de drempel over. Terwijl hij van tevoren aan het treuzelen was en zich aan me vastklampte, was het na de drempel helemaal over.
Lekker druk en energiek
Een week na de start mocht ik in de klas kijken en liet Maddox alles vol trots zien. Ik hoorde een andere juf in de gang tegen me zeggen dat het zo’n lekker ventje is en dat ze steeds om hem moet lachen omdat hij grappige opmerkingen maakt en lekker gevat is. Ik was blij om dat te horen, want dat betekent dat ‘ie op zijn plek zit. Vorige week had ik een startgesprek met de juf en hoorde ik dat Maddox ‘lekker druk en gezellig is’. De juffen vertelden me dat Maddox maar doorgaat, heel energiek is en zelfs de grenzen aan het opzoeken is. Dan gaat ‘ie opeens tegen iemand praten als de juf aan het voorlezen is bijvoorbeeld, haha.
Zijn maatje
Ook is er een meisje op school gestart, de dochter van Stonne. Ze zijn maatjes van elkaar, wat op school inhoudt dat je elkaar helpt en ook in de rij elkaar een hand geeft. Maddox is heel trots, roept van de daken dat ze zijn maatje is en heeft ook al bij haar gespeeld. Van de week wilde hij zelfs de klas nog niet in want ‘ik moet nog even op mijn maatje wachten!’ Ze wachten elkaar op en gaan dan samen naar binnen. Superfijn, want dat maakt de drempel voor hem echt lager. Er lijkt inmiddels geen sprake meer te zijn van de drempel.
Vertrouwen
Maddox had de tijd nodig. De tijd om te wennen en de tijd om te groeien. De juffen hebben het fantastisch aangevoeld met hem, hem de tijd gegeven en het gedaan op een manier die voor hem goed voelde. Ook had hij de zomervakantie nodig. Om meer vertrouwen te kweken en iets meer los te komen van mij. Tijd om nog meer te groeien, ventje!
