Toen ik Mommytobe.nl begon nam ik me één ding voor; ik wilde een persoonlijke en vooral eerlijke blog neerzetten. Ik wilde schrijven over mijn zwangerschap zonder de negatieve kanten onder stoelen of banken te schuiven. Alle kanten belichten, mijn keuzes vertellen, onzekerheden delen en persoonlijke ervaringen online zetten. Het was eigenlijk de bedoeling om na de geboorte van Skyler te stoppen. Mommytobe was immers een zwangerschapsblog waar ik deze fase kon delen met anderen zonder mijn andere blog Styleguide vol te spammen. Maar ik vond het zo ontzettend leuk en liep als moeder zijnde weer tegen zoveel dingen aan, dat ik besloot door te gaan. Want als je eenmaal moeder bent, krijg je te maken met nóg meer onzekerheden, nog meer kwesties en kun je nog meer verhalen delen. Keuzes die we maken en dingen waar ik mee worstel, maar ook gewoon om te vertellen hoe het met Skyler gaat, hoe hij zich ontwikkelt. Alles vanuit mijn eigen standpunt, positief en negatief en precies zoals ik het moederschap zie: eerlijk, fijn maar soms toch ook wel een beetje moeilijk.
Maar wat ik niet wist, is dat veel moeders van een discussie houden.Die types die vinden dat zij het het beste doen en hun keuzes het liefst door je strot heen duwen. Het begon al toen ik schreef over het feit dat ik van borstvoeding over ging naar flesvoeding. ‘Maar waarom hou je niet vol? Dat is toch echt veel beter voor je kindje!’ En dat terwijl ik openlijk schreef over de worsteling hier thuis, de tranen die het kostte en dat ik op dat moment alles had geprobeerd wat er in mijn mars lag en waar ik het geduld nog voor kon opbrengen. En wat dan nog? Het is mijn kind en het was op dat moment mijn keuze. Een keuze die tot de dag van vandaag enorm goed voelt. Geef je borstvoeding? Heel erg goed. Ik ben blij voor je dat het gelukt is. Hier helaas niet, maar ook met flesvoeding is niets mis.
En toen begonnen de nachtelijke taferelen. Ik deelde het verhaal, vroeg duidelijk om jullie advies en kreeg enorm veel tips. Ontzettend fijn, want dankzij veel van jullie stapte ik naar de kinderarts. Ik zette me zelfs over mijn sceptische houding heen en ging naar een osteopaat. Een aantal weken later bleek al het medische te zijn uitgesloten en was Skyler slechts een ‘slechte slaper’. Prima. Ik heb het geaccepteerd en weet dat ik er ’s nachts uit moet. Maar daar komen de discussies weer. Andere moeders kunnen het namelijk niet accepteren dat mijn kind hiér in huis de boel op stelten te zet. En is dat niet een beetje gek? ‘Je moet Skyler niet in je eigen bed nemen! Dan slaapt ‘ie nooit meer!’, ‘Ga toch nog maar naar de arts want dit is niet gezond!’, ‘Schreeuwt hij nog zo? Ach, het is maar een fase.’
Toen Skyler vijf maanden was begonnen we met bijvoeding. We hebben een tijdlang staan kijken bij babycookers en andere stamp- en stoofmachines en mijn vriend was er heilig van overtuigd dat hij iedere avond stamppotjes voor Skyler op tafel zou zetten. Maar dat liep iets anders. We kozen uiteindelijk voor de gewone potjes uit de supermarkt. Potjes die tegenwoordig helemaal prima zijn en waar menig moeder van nu mee is grootgebracht. Zowel fruit als groente wordt hier opengedraaid en Skyler doet het er enorm goed op en smult ervan. Je zou denken dat dat het belangrijkste is. ‘Maar weet je wel wat voor vergif dat is?’, ‘Heb je die ranzige troep zelf wel eens geproefd?’, ‘Je bent zelf zo bezig met gezonde voeding en dan toch potjes geven?’
Momenteel is Skyler lekker actief, kruipt hij het hele huis door en heb ik mijn handen vol aan de kleine man. Raymond en ik maakten dan ook de keuze om Skyler naar het kinderdagverblijf te brengen zodat ik even de rust heb om goed te kunnen werken. Maar ook omdat het voor Skyler erg leuk is om onder andere kindjes te zijn, lekker te kunnen spelen zonder steeds gewaarschuwd te worden en omdat het goed is om even in een andere omgeving te zijn dan alleen maar thuis aan zijn moeder geplakt. Een enorm goede keuze; Skyler vindt het fantastisch en ik geniet lekker even van de rust en de tijd voor mezelf. Maar ook een kinderdagverblijf zorgt voor discussies. ‘Je werkt thuis. Dan breng je je kind toch niet weg?’, ‘Laat je je kind door anderen opvoeden? Lekker makkelijk.’, ‘Fijn hoor, om je kind te dumpen. Kun je zelf zeker lekker shoppen?’ Maar ook gingen discussies de andere kant op. ‘Wanneer gaat Skyler eens naar het kinderdagverblijf? Het is nooit goed voor een kind om alleen maar thuis te zijn!’ Het enige wat hieruit duidelijk wordt? Het is nooit goed.
‘Neem je je kind overal mee naartoe? Hij heeft rust nodig!’
‘Een kinderwagen? Een draagzak is veel fijner voor jou en je kindje!’
‘Maar je moet hem veel meer eten geven!’
‘Je houdt hem wel heel erg klein.’
‘Een speen? Moet je noooooit aan beginnen!’
‘Negen uur naar bed? Mijn zoon slaapt om 7 uur en dat is toch echt de perfecte bedtijd voor kindjes van die leeftijd.’
‘Laten huilen? De generatie van nu laat zijn kind altijd maar huilen.’
‘Goh, het is wel een flinkerd hè?’
‘Je moet slaapjes gaan schuiven want hij kan prima één keer slapen op een dag.’
‘Kruipt hij nu al? Dat kan toch nog helemaal niet?’
Moet ik nog even doorgaan? Ik ben op zo’n punt aangekomen dat het dood- en doodvermoeiend is om jezelf continu te moeten verantwoorden. En als ik dan naar mijn hoofd geslingerd krijg dat ik daar als blogger zelf om vraag, moet ik toch even slikken. Is dat zo? Vraag ik ervoor om op mijn vingers getikt te worden? Om afgeschilderd te worden als slechte moeder? Want dat is wat het is. De keuzes die ik maak, voor mijn eigen kind, worden bestempeld als slecht. Want wat een andere moeder doet is immers beter. Maar wie zegt dat? Beter voor jouw kind? Hartstikke fijn. Ik ben blij dat jouw kindje het heel erg goed doet op jouw opvoedingskunsten. Maar Skyler doet het goed op de mijne. Ik deel enkel en alleen mijn onzekerheden, dingen waar ik tegen aan loop, waar ik mee worstel en hoe ík het uiteindelijk besluit aan te pakken. En als ik dan om dit soort dingen schijn te vragen? Daar pas ik voor en dat maakt de site uiteindelijk anders dan wat ik voor ogen had. Meer oppervlakkig en minder persoonlijk.
Met collegablogger Jessica van FantasticMoms had ik het hierover en zij schreef een soortgelijke blog. Waarom voelen moeders zo de drang om hun keuzes als ‘de juiste’ de bestempelen? Is het de onzekerheid? En waarom is het dan op een betweterige, negatieve en afkrakende toon? Geloof mij; toen ik om advies vroeg over de slapeloze nachten was ik dolblij met de antwoorden en met het gevoel dat ik niet de enige was tussen de andere moeders met doorslaapbaby’s. Ik heb zelfs de juiste keuze gemaakt door naar de huisarts en kinderarts te gaan, ondanks het feit dat het achteraf niets bleek te zijn. Beter het zekere voor het onzekere. Maar als er geen advies wordt gevraagd, als dingen alleen maar gedeeld worden om iets te laten zien; waarom wordt het dan direct zo afgekraakt? Zelfs als ik zeg dat ik niet iets deel om tips te krijgen en geen commentaar wil op de manier waar ík voor kies, dan barst de ene discussie na de andere los. Deel je eigen ding, maar zonder anderen daarbij op de vingers te tikken. Waarom moeten mensen vertellen dat wat zij doen veel beter is? Want wat is eigenlijk beter? Waar is dat wetenschappelijke onderzoek dat ons laat zien dat dat het beste is wat jij doet? Die is er niet. Iedereen doet wat haar kindje nodig heeft. En ik ook. Iedereen heeft haar eigen aanpak voor de opvoeding van haar eigen kind. Zullen we elkaar steunen en respecteren in plaats van betweterige adviezen geven en meningen door elkaars strot duwen? Moeders zijn al onzeker genoeg. En zeg nu zelf: doen we niet allemaal maar wat?
Wat een herkenning zeg! Mijn zoon is nog maar 4 maanden oud en we hebben behoorlijk wat met hem doorstaan omdat hij de eerste 10 weken van zijn leven alleen maar gehuild heeft. Wat voor commentaar we als ouders wel niet gekregen hebben! Ach, baby’s horen te huilen, hij is nog maar zo klein, je hebt vast geen goed ritme, je moet hem niet te veel prikkelen, misschien is hij verveelt, je geeft zeker geen borstvoeding, het is vast een huilbaby, je mag niet met hem wandelen want hij hoort in zijn eigen bedje te liggen, zijn werveltjes zitten vast, hij moet nog “landen”…en ga zo maar door… niemand die eens denkt dat dit soort opmerkingen kersverse ouders wel eens heel erg onzeker kunnen maken. Toen we erachter kwamen wat hij mankeerde is hij veranderd in een heel vrolijk ventje en kan ik tenminste zeggen dat het allerbelangrijkste is om naar je eigen gevoel te luisteren. Er is niemand die zoiets persoonlijks als opvoeding voor jouw kind kan ‘bepalen”. Heel mooi artikel!
BOKS! -xxx-
AMEN!!!!
Halleluja! Laat iedereen het toch lekker zelf uitzoeken. Mijn baby is vijf maanden en ik ben de ‘wat doet die van jou al’ opmerkingen nu al beu. INDERDAAD… Iedereen doet maar wat en elk kind is anders… ZO
Helemaal mee eens! Ik zie het zo vaak gebeuren, waarom worden mensen niet in hun waarde gelaten? Jij voedt je kind op, een ander niet. Mensen vonden dat wij onze dochter ook maar moesten laten huilen snachts met de spreidbroek. Hallo, dan mogen die mensen ook hier slapen haha. Uiteindelijk was de arts het met ons eens, dus: mommy knows best. Heel goed van je dit artikel, amen!
Wat een goed stuk! Ik ben nog niet helemaal moeder, bijna, maar ik krijg nú al opmerkingen en allemaal dingen opgedragen die ik zou “moeten” doen en alles. Zelfs over mijn zwangerschap?
Ik vind het ook niet leuk als ik aan iemand mijn verhaal en ideeen vertel, waar diegene om vroeg nota bene, en dan vervolgens: “ja maar je moet niet zus en je moet niet zo”. Dan denk ik: waarom vraag je er dan naar als je toch een weerwoord hebt? En een “beter” advies…
Inderdaad wat jij en Jessica al aangaven: het is toch nooit goed en iedereen doet maar wat! Ik ben juist blij met jouw stukjes die zo open en eerlijk zijn, misschien heb ik er wel wat aan straks.
Nou wat irritant lijkt me dat Zeg
Mooi geschreven! Ik merk nu al dat sommige mensen hun mening nogal opdringen. Iedereen doet dingen op zijn eigen manier en ik snap ook niet zo goed dat sommige mensen hun eigen mening zo geweldig vinden, en denken dat zij de perfecte opvoeding hebben gevonden.
Heel mooi geschreven!!
Zonder inhoudelijk op de discussie in te gaan, andermans gedrag (al dan niet reageren met ongewenste adviezen en commentaar) kan je niet veranderen. Je kan er iemand in een direct gesprek op aanspreken; via een blog is dat lastiger zo niet onmogelijk.
Actie of acceptatie, dat is de keuze die er ligt. Accepteer je dat het er bij hoort en laat je het maar gaan, of kies je er bv. voor om comments op bepaalde artikelen dicht te zetten. Ik snap dat de ongewenste `adviezen’ je frustreren en dat je er weinig begrip voor hebt. Doe eraan wat je kan of kies ervoor om het te accepteren. Misschien geeft dat wat rust!
Auteur
Als ik het zo hoor ben ik ook misschien gewoon niet gemaakt voor de blogwereld en al helemaal niet als moederblogger. Ik hoop altijd dat mensen respect kunnen opbrengen en als ze het er niet mee eens zijn of niks zinnigs te zeggen hebben, dat ze dan het artikel gewoon wegklikken. Helemaal als het om zoiets persoonlijks als opvoeding gaat. Mijn outfit op Styleguide niet mooi vinden is heel wat anders dan mij bekritiseren als moeder zijnde, waar al zoveel onzekerheid over heerst. Het hoeft niet altijd duidelijk te worden als je het ergens niet mee eens bent. Maar dat is inderdaad misschien dat gedrag wat we -helaas- niet kunnen veranderen 🙂
Hé schat je doet het prima met je blogs!!! Niet aan twijfelen door anderen x
Precies Shirley, het gedrag van andere mensen heb je (helaas) niet in de hand.
(Maar ik heb als aanstaande moeder heeeeel veel aan hoe jij (en ook andere bloggende moeders) het doen. Jullie laten zien dat het op heel veel manieren kan en dat het soms ook wel eens niet lekker gaat wat je ook probeert en dat dat er dus gewoon soms bij hoort.)
Pff Shirley, goed van je dat je dit er even uit gooit hoor! Ik heb het al vaker gezegd maar ik vind het echt knap dat je zoveel openlijk deelt met ons (lezers) want dan krijg je blijkbaar wel eens opmerkingen/adviezen naar je hoofd geslingerd.
Blijf inderdaad gewoon bij jezelf, jij bent Skylers mama jij doet alles wat in jou macht is om hem alles te geven wat hij nodig heeft. Moeder zijn is niet altijd makkelijk, soms gewoon zwaar. Laten we elkaar gewoon helpen i.p.v. afbreken of ontmoedigen. X, Judith
Wat een gezeik van die vrouwen hè hahaha. Sommigen begrijpen het gewoon niet. Ach ja die mensen heb je er helaas ook bij. 😛
Amen! En op zo’n artikel hoor je zeker niets? We doen idd allemaal maar wat. Iedere ouder wilt het beste voor zijn of haar kindje. Ik heb in iedergeval HEEL veel aan jouw artikelen!
Mooi geschreven en zo herkenbaar.
Topper! Ik vind het heerlijk om jou verhalen te lezen want het is soms allemaal zo herkenbaar! En daardoor weet ik, dat ik het goed doe voor mijn kleine man! Je mag trots zijn op jezelf, je kleine man is super vrolijk en doet het super goed.. Dat is het belangrijkste! 🙂
Amen! Ieder kind is anders en iedere moeder is anders, zolang we allemaal ons best doen vanuit onze eigen beleving voor ons eigen kind, moet het goed komen als moeder zijnde. En alstublieft, ga niet minder persoonlijk schrijven of mindere dingen hierdoor delen/vragen. Het is juist zo fijn om het precies te lezen hoe het is. Heel herkenbaar en niet alleen maar die “roze wolk”.
Moeders onderling zijn gewoon heksen. (sorry vast niet allemaal).
Ik merkte in mijn zwangerschap al hoe het begon, goh wat heb je al een grote buik, goh wat heb je een klein buikje, ga je borstvoeding geven echt niet doen hoor, mijn baby sliep meteen de eerste nacht door blablabla. Ik dacht als mijn kindje er is houdt de ellende vanzelf op, maar het wordt alleen maar erger. Iedereen lijkt beter te weten hoe ik mijn jochie groot moet brengen en hoe ik hem moet behandelen.
Ik ben er serieus zo zat van dat ik gewoon ja knik, en als blogster lijkt het me helemaal lastig!
“Listen, smile, agree. And then do whatever the fuck you were gonna do anyway.” Mijn nieuwe levensmotto voor bemoeizuchtige allesweters. 🙂
Denk dat mensen het altijd leuk blijven vinden om hun mening te geven, eigen ideeen en suggesties te delen onder artikelen. Niets mis mee lijkt me, zolang het geen aanval wordt of oordeel. Het gaat denk ik vooral om de toon.
ik vind de persoonlijke verhalen juist erg leuk! Ook de dingen die ik niet of minder herken vind ik leuk om te lezen. Gewoon om te zien hoe het met kleine Skyler gaat! Onpersoonlijke info kun je overal wel lezen….
We hadden het er al over op Twitter. Wat vooral duidelijk wordt is dat je het nooit goed kan doen. Ik denk zelf dat moeders dit doen om hun eigen werkwijze te promoten. Je kunt maar 1 keuze maken, borstvoeding – flesvoeding, zelf prakken – potjes, laten huilen – nabijheid. En we willen allemaal dat wij met onze aanpak de juiste keuze maken dus hoe meer mensen het doen zoals wij, hoe beter. Of dat denken we tenminste. Maar weet je, zolang er liefde is voor het kindje en hij niet verwaarloosd wordt qua voedsel, warmte en verschoning dan komen ze vrijwel allemaal goed terecht.
Shirley positief of negatief, reageren zal de mens altijd doen (met of zonder respect). Blijf schrijven en wat betreft de reacties, pik alleen datgene eruit wat jou aanspreekt en negeer de rest en maak het vooral niet persoonlijk, daar je de mensen die reageren waarschijnlijk ook niet persoonlijk kent. Lekker laten lullen .. je doet het goed!
Auteur
Reageren is juist leuk! Ik lees graag over bijvoorbeeld andermans ritme met hun kindje of andere opvoedingsmethodes. Maar dan wel zonder te oordelen en te bekritiseren. En lees ik een blog of reactie waar ik het totaal niet mee eens ben, dan haal ik mijn schouders op. Want iedereen doet immers wat goed voelt. Zij ook, ook al zal ik het nooit zo aanpakken 🙂 Wie ben ik om dat dan te zeggen? Niemand die zich daar beter van gaat voelen.
Ik vind je stukjes geweldig om te lezen maar mijn haren gaan rechtop staan als ik sommige comments lees en krijg de neiging daar boos op te reageren pfff maar nee dat gaan we dus niet doen..
Weet je nog dat zinnetje over die “dikke vinger” die je gewist hebt? Volgende keer lekker laten staan xx
Ik schrik echt van de opmerkingen die je naar je hoofd krijgt.. Wat belachelijk!! Ik snap er ook helemaal niks van, ik heb bewondering voor je hoe je alles doet en heb nooit gedacht als je schreef over je strubbelingen van goh wat doet ze dat dom, of kan het niet beter zus of zo?
Blijf lekker doorgaan zoals je het doet, en om even te reageren op je vraag; ja, ik doe ook maar wat 🙂
Liefs, Roos
JIJ bent zijn moeder, JIJ bent (bijna) 24/7 per dag bij hem, JIJ kent hem als geen ander. Het is voor anderen lekker makkelijk om een mening te hebben over iets wat zij als buitenstaander zien. Je moet doen wat goed voelt, en ik vind het oprecht jammer als ik soms de in comments lees wat voor reacties er zijn. Je mannetje ziet er goed en happy uit, dus good job 🙂
Shirley, je bent een topvrouw 🙂
Ik denk dat we misschien allemaal maar wat doen, we doen ons best maar je weet nooit of je het wel goed doet. En misschien wordt er daarom zo aanvallend gedaan? Niet per se als aanval op wat die andere persoon doet, maar gewoon uit een soort van beschermingsmechanisme, want als iemand iets helemaal anders doet dan jij, dan is er misschien een klein stemmetje dat zegt ‘he, misschien heeft zij wel gelijk?’. Ik weet het niet hoor, het is maar een theorie.
Ik weet ook niet of ik het juist doe, ik probeer gewoon mijn gevoel te volgen, maar bovenal probeer ik mijn kindje heel erg graag te zien en hem dat te laten merken. Ik denk dat dat toch belangrijker is dan of hij nu bio-worteltjes of gewone worteltjes te eten krijgt 🙂
Doe zo voort!
Wat stom dat er mensen zijn die je niet in je waarde laten. Het valt me op dat je regelmatig onzeker bent over het moederschap en dat hier tot uiting komt. Terwijl je het zo goed doet, kijk maar eens naar je zoontje. Ook al reageer ik niet veel, lezen doe ik zeker wel en ik hoop ook echt dat je doorgaat. Daar kunnen heel veel andere moeders wat van leren. Was iedereen maar zo open en eerlijk.
Ik lees je blog met veel plezier, niet stoppen met schrijven aub. Hihi. Ik werk samen met mijn vriend fulltime en onze dochter gaat 5 dagen naar het kdv. Je wilt niet weten wat men daarvan vindt.. Ze vergeten alleen dat wij dat ook voor haar toekomst doen, zodat we haar iets kunnen bieden. Ieder zijn ding toch? Laat elkaar lekker in de waarde, dat stomme gezeik op en over elkaar ook altijd…
Ik lees nu 2 van mijn eigen reacties terug maar die waren echt niet zo vervelend bedoeld als dat er nu in je blog staat en zeker geen aanval op jou als moeder zijnde. Als je dat zo hebt ervaren dan bied ik hierbij mijn excuses aan. Ik had mezelf voorgenomen om niet zo’n ‘ongevraagd advies’ moeder te worden maar dat is soms best lastig als je zelf erg enthousiast over iets bent. 😉
Auteur
Het zijn slechts voorbeelden die ik noem; het artikel over ons ritme was zeker niet het enige en ik wis zelfs af en toe hele nare comments die gewoon geen discussie waard zijn. Over het slapen, het kinderdagverblijf, het eten, het laten huilen waar ik laatst over schreef en ga zo maar door. De reacties op het artikel van gisteren zijn me echter in het verkeerde keelgat geschoten. Gewoon de opeenstapeling van alle nare reacties die maar blijven binnenstromen. Maar thanks, dat waardeer ik 🙂
Ik reageer niet vaak, maar hierop wel. Je hebt helemaal gelijk zo wordt een mooie eerlijke open blog bestraft. Dat is erg jammer! Het is juist zo mooi en fijn (lijkt mij) voor andere moeders om te zien dat het bij anderen ook wel eens niet lukt. Geen enkel kind en moeder is perfect, en zeg nu eerlijk dat wil je eigenlijk ook niet. Ieder kind heeft andere behoeftes. Geniet van het moederschap en je kleine ventje! maar natuurlijk ook van alle leuke en positieve reacties
x margot
Amen! Je moet doen waar jij je goed bij voelt & die moeders die alleen maar zeiken hebben geen leven.. Iedereen voedt zijn of haar kind op zoals je denkt dat het beste is en juist een moeder zou moeten weten dat elk kind anders is en je dus niet kunt oordelen over een kind van een ander.
Lieve Shirley wel doorgaan met je persoonlijke blog’s ik hou ervan!
Vreselijk zulke types… je kan het nooit goed doen! Ben zelf (nog) geen moeder, maar ik vind jouw artikelen super leuk om te lezen juist ook omdat je zo ‘oprecht’ schrijft over jouw kleine kanjer en jullie avonturen. Moeder zijn is niet altijd rozegeur en manenschijn, dat hoor ik vaak genoeg terug bij vriendinnen. Denk dat mensen die jou afzeiken vooral een probleem met zichzelf en een spiegel hebben. Niemand is perfect, gelukkig maar! Blijf je ding doen! Liefs Denise
Ik vermoed dat het juist komt doordat er geen ‘standaard’ is voor hoe je de dingen moet doen. Als een moeder dan leest dat jij de dingen compleet anders doet dan zij, maakt dat haar misschien onzeker.
Ook denk ik dat reacties soms botter overkomen dan ze bedoeld zijn. Misschien omdat die moeder net een huilend kind op schoot had toen ze het typte of een slapeloze nacht achter de rug had. Ik wil het niet goedpraten hoor, maar het is misschien wel iets om in je achterhoofd te houden 🙂
Ik vind dat in jouw artikelen juist altijd heel duidelijk is dat het de manier is waarop JIJ de dingen doet. Zelf probeer ik dat ook te doen en daarmee ieders keuze te respecteren. Wie ervoor openstaat kan er iets van leren en kiezen er iets mee te doen (of juist niet) en een ander klikt maar weg 🙂
Je krijgt nou eenmaal geen handleiding bij je kind en zoals wij als volwassenen allemaal anders zijn zo geld dat ook voor baby’s. Wat voor de ene baby werkt hoeft niet voor de andere te werken. Uit proberen kan nooit kwaad maar opdringen helpt niet. Ik vind dat je het super doet met hem! En ik lees de laatste avonden alleen maar positieve tweets over het in slaap vallen. Skyler komt er wel en jij ook als moeder zijnde. En geloof me die onzekerheden die blijven! Maar jij kent je kind het beste dus doe gewoon wat goed voelt.
Wat fijn je artikel te lezen. Ik ben zelf mama van een geweldig, vrolijk zoontje van bijna 10mnd en ik heb dan ook mogen ervaren hoe sommige mensen zich aldoor bemoeien met hoe ik dingen aanpak. Ik ken mijn zoontje het beste, ik ben dagelijks met hem bezig en niet iemand die ik 1x per maand zie. Maar ik maak me er niet meer druk in. Ik doe wat het beste is voor mijn baby en hij is zo n vrolijk, gelukkig kind die goed slaapt, goed eet en drinkt en geweldig evolueert. Dus BAM!
Mooi geschreven!
Oja en nu opeens reageren alle mommy’s met “oja zo herkenbaar blabla”. Nou lekker hypocriet hoor, want inderdaad normaal gesproken slaan de goedbedoelde adviezen je om de oren.
Goed dat je dit hier aandacht aan geeft Shirley!
Wat vervelend dat je je zo voelt! Je doet het ontzettend goed met Skyler! Mensen moeten altijd wat te zeiken hebben over andermans opvoeding. Het is nooit goed wat je ook doet! Pik inderdaad de leuke reacties eruit om op te reageren en leg de verwijtende reacties naast je neer. Het is niet de bedoeling dat je straks geen zin meer hebt om te bloggen over het moederschap alleen om alle verwijten! Mijn zoontje is al 6 maar ik lees je blog ontzettend graag!
Liefs
Desiree
Op z’n 16 kruipt heus niet meer tussen jullie in hoor ;p
schouderklopje voor Shirley !!
Lieve Shirley,
Wilde dit al een aantal pist geleden posten maar ik ben niet zn schrijver. Onthou 1 ding en dat is de allerbelangrijkste regel SKYLER IS JULLIE KINDJE!!!!!!! Je bent een verstandige jonge moeder en achteraf is altijd makkelijk lullen maar doe wat jou hart zegt dat goed is. Je gaat dingen fout doen je gaat missers maken maar zolang je ze maakt omdat jij op dat moment dacht dat het de juiste was is het ok. Want je houdt van hem en alles wat je doet doe je in het belang van je kindje. En iedereen mag een mening hebben maar dat is hun mening en niet de jouwe. Conclusie we doen het allemaal op onze eigen manier en al onze kindjes worden/zijn vrolijke blije kids . En 1 ding bij een eventuele broertje of zusje van skyler zal alles / veel anders zijn
Yay!
Even iets wat ik wilde delen nog met je want ik denk dat ik het nooit gezegd heb, maar Aiden slaapt ook zo enorm slecht. Hij wordt wel 10 keer per nacht wakker, soms wel 20 soms wel 30. Een nacht waarin hij minder dan 3 keer wakker wordt vinden wij geweldig. Ik hoef geen medelijden ofzo, want het is nu eenmaal gewoon zo. Maar gewoon even ter info 😉
Tja, wat kan ik hier nog aan toevoegen … 😉
Wat vervelend. Ik zie het zo veel om me heen gebeuren. Al die bemoeizucht. Het lijkt wel of dat naar boven komt bij jonge moeders. Het kan zo positief werken om elkaar nuttige tips te geven maar helaas komt het veel te vaak over als “ik weet het beter”.
Hier geen kindjes, maar ik betrap mezelf er heel vaak op als het om m’n puppy gaat haha! Misschien niet eens zo heel vaak adviezen, maar vooral dat als iemand anders vertelt, dat ik dan gelijk mijn ervaringen wil vertellen. Maar eigenlijk vind ik dat zwaar irritant van mezelf haha. Laten we het maar houden op enthousiasme 😉 En ik heb betrap mezelf er ook vaak op dat ik heel vaak m’n mening klaar heb over anderen, terwijl dat gewoon flauwekul is. Iedereen weet- op welk gebied dan ook- wel wat voor hem of haar het beste is. Ik heb wel vaak gemerkt dat als ik ergens over vertel, totaal niet vanuit een reactie op wat iemand anders zegt, dat mensen zich dan toch nog aangesproken voelen dat zij dingen anders aanpakken. Dus dat hou je volgens mij altijd wel. Maar niemand weet alles en veel dingen moeten we allemaal leren en veel dingen werken ook gewoon anders voor verschillende mensen, toch? Is ook alleen maar prima eigenlijk.
Maar ter geruststelling, er zijn dus ook mensen die weten dat zo’n irritante eigenschap hebben haha en er van alles aan proberen te doen. Al vind ik sommige reacties gewoon ronduit lomp. Maar dat is ook gewoon het gemak van internet, denk je niet?
Wel heel goed van je dat je dit aankaart. Ik betrap mijzelf er soms ook, dat je (ongemerkt) een mening vormt, misschien omdat je het zo duidelijk allemaal opschrijft? En ik denk ook, doordat je iemand niet persoonlijk kent, je al snel iets schrijft, wat je in het dagelijkse leven nooit tegen iemand zo zou durven zeggen. Dan kleed je het toch iets anders in, iets meer subtieler.
Nogmaals, vind het erg goed van je dat je ‘ons’ hiervan bewust maakt!
Wat een herkenbaarheid. Het is niet erg om adviezen te krijgen, maar er is geen goed of fout. Jij kent je eigen kind door en door en op basis van jouw gevoel, waar jij je goed bij voelt, maak je beslissingen. Soms maak je de verkeerde keuze, maar hé van fouten leer je. Levi is nu 3 jaar en ik leer nog steeds. Het begon al bij de zwangerschap, jezelf te moeten verantwoorden waarom je de keuze maakt voor flesvoeding ipv borstvoeding. Of het wel/niet laten huilen, het wel/niet laten slapen in de kinderwagen en het geven van puree ipv rapley. Het zijn allemaal keuzes gemaakt op basis van onze gevoelens, waar wij ons goed bij voelen. Levi zit nu in een periode dat hij ons heel erg aan het uitproberen is. Andere ouders zouden het wellicht 180 graden anders aanpakken, maar wij doen het op deze manier. Het is nooit goed wat je doet, iedereen heeft er zijn mening over en dat is jammer. Adviezen geven en ervaringen delen is heel fijn, maar jullie keuzes afkeuren omdat dat volgens een anders niet de beste manier is? Dat is zo jammer.
En ik weet zeker dat er ook een hele hoop mensen hun mond houden en het super fijn vinden dat jij zo eerlijk bent over het moederschap. Het zijn altijd dezelfde die reageren, en soms is het moeilijk daar niets van aan te trekken. Ik kreeg laatst een mail van een meisje met ongevraagd advies over mijn perfectionisme. Ik had er niet om gevraagd, en toch kreeg ik het. Ik heb er lang overna gedacht, want roep ik het op mijzelf af? Vraag ik hierom? Eigenlijk niet, en ik wil het ook helemaal niet. Maar je houdt het niet tegen. Goed dat je deze blog schrijft, worden juist die mensen die deze reactie plaatsen even met de neus op de feiten gedrukt. Jij bent ook maar een moeder, en je doet het op jouw manier. Respect!
Amen to that! Destijds voor mij één van de redenen dat ik gestopt ben met bloggen..kreeg een nare mail en dat heeft me erg geraakt. Moeders onder elkaar kunnen zo gemeen zijn, jammer want uiteindelijk hebben hetzelfde doel. Iedereen op een eigen manier. Ik heb veel aan de mama blogs en ook al ken ik niemand persoonlijk, zo lijkt het soms wel. We leven met elkaar mee. Just keep up the good work. Helaas zijn er in elke oogst rotte appels en peren. Liefs!
Ik denk eerlijk gezegd dat het niet eens altijd zo verkeerd bedoelt is. Alleen dat het misschien niet zo tactisch geschreven wordt, of gewoon helemaal niet geschreven zou moeten worden. Iedere ouder voedt zijn of haar kind op een manier op die hem of haar de beste lijkt. Ik denk dat daardoor soms zulke reacties worden geplaatst. Mensen hebben een andere keuze gemaakt (de beste) en lezen hier bijvoorbeeld iets anders en willen dan reageren met hun keuze. En ik denk dat die reacties daardoor niet even tactisch zijn.
Niet leuk voor jou en ik wil deze reacties helemaal niet goed praten, maar ik denk dat een persoonlijk artikel het uitlokt en omdat je hier kunt reageren (in tegenstelling tot in een tijdschrift) laten ouders hun mening horen.
Misschien is het een idee om bij het reactie vak een soort etiquette neer te zetten? Dan wordt iemand er nog even aan herinnerd als er een reactie getypt wordt.
En misschien is het een idee om soms een algemeen artikel te schrijven over een onderwerp waar mensen juist wel kunnen discussiëren.
Fijn weekend!! Jonna.
Heel herkenbaar, vooral de borstvoeding/ flesvoeding discussie heeft mij in het begin heel onzeker gemaakt. Borstvoeding lukte niet goed omdat ons meisje niet goed kon drinken (te vermoeiend voor haar en ze viel iedere keer in slaap en daarna had ze weer honger). Dankzij het goedbedoelde advies / mening van anderen voelde ik me falen als moeder omdat ik zoiets simpel als borstvoeding geven niet kon. Zo erg dat ik dacht dat ook mijn vriend me ervoor veroordeelde. Ik heb gewoon moeten aanvaarden dat sommige voornemens niet lukken (zoals enkel borstvoeding geven in mijn geval).
Ieder kind is uniek en iedere moeder is uniek. Volgens mij “doet iedereen maar wat” en is er geen juiste of foute manier om kinderen op te voeden. Zolang je zelf gelukkig bent met de manier dat je opvoed is dat prima. Het is inderdaad spijtig dat moeders soms hun manier willen opleggen en zo snel anderen veroordelen. Wanneer er gewoon “discussie” is zonder elkaar te veroordelen, zouden we zoveel van elkaar kunnen leren.
Uiteindelijk kent iedere moeder haar kindje het beste en kan een buitenstaander daar moeilijk advies in geven.
Wauw wat top dat je dit heb neer gezet! Ik reageer zelden maar lees al vanaf dag 1 mee. Zelf niet zo lang geleden bevallen. Zo veel tips en weetjes heb ik door jou stukken ervaring meegenomen in mijne ervaringen. Ik schrik soms zo van de reacties en hoop dat mensen er echt wat mee gaan doen en er wat van leren. Ik wacht altijd met smart op een nieuw artikel wat je plaats. Hopelijk blijf je dit nog lang doen en kan je er ook weer wat van genieten ipv je bekritiseert voelen. Ik vind je echt een top persoon en vooral moeder!
Amen! Helemaal mee eens! Elk kindje is anders, elke situatie is anders. Niks is zielig of verkeerd als je baby maar met liefde opgroeid en met veel zorg zoals jij het wil.
Ik ben het helemaal met je eens…we zijn allemaal verschillend…omdat we ook anders zijn opgevoed door onze ouders…er is geen perfecte opvoeding…wat bij de een geweldig werkt lukt bij de ander totaal niet…gelukkig maar…anders waren we allemaal hetzelfde…bah wat zou dat saai zijn zeg…
Gelukkig kunnen we soms dingen van elkaar leren en elkaar helpen, maar buiten dat…zijn we allemaal op onze eigen manier aan het opvoeden…en dat is toch geweldig!
ik lees al even mee op je blog. Mijn dochter scheelt niet veel met skyler. Maak dezelfde keuze wat betreft flesvoeding kdv en potjes. Kan je vertellen dat af en toe mn nekharen overeind gaan staan van die ‘goedbedoelde adviezen’ . Soms had ik graag zo’n iwab ( ik weet alles beter) door mn computerscherm heen getrokken. De ellende begint idd al bij de zwangerschap. Ben nu weer zwanger en ik kan je vertellen dat ik deze keer mn tanden ga laten zien. De enige van wie ik ditmaal advies aanneem is mn eigen moeder. Shirley lekker doen waar je je goed bij voelt. En blijven bloggen!
Jeetje zeg, ik wist niet dat het zo erg was, maar ik lees dan ook meestal alleen de artikelen en niet de comments. Wat kan het internet ‘hard’ zijn. Ik hoop dat je toch doorgaat met deze blog! Ik lees m met plezier en haal er soms ook tips en trucs uit. Moeder zijn is het mooiste wat er is maar ook t moeilijkste. Uiteindelijk doet iedereen t op zijn eigen manier en jij als mama weet echt wel wat t beste is voor jouw kindje.
Voor mij best een interessant artikel, de paar mensen die ik ken met een baby zijn de eersten in het ‘groepje’ dus niemand bemoeit zich echt met hoe ze iets aanpakken met de baby…… en ze groeien allemaal en komen vrolijk over, ik ging ervan uit dat ik ook weinig gezeur zou krijgen, maar als ik het zo hoor, kan ik maar beter een dikke huid kweken als aanstaande moeder….
Dat gezeik van anderen altijd… doodvermoeiend en irritant!
Ik herken het helemaal.
Maar echt Shirley, laat je er niet onzeker door maken. Je doet het prima! En andere moeders doen het anders.
Maar we doen allemaal ons best. Stuk voor stuk. Pas als we dat niet meer doen, zouden we ons zorgen moeten maken.
Ik loop een beetje achter met lezen maar hoezo herkenbaar!? Maar weet je wat het is, elke moeder doet het op haar manier en dat is allemaal goed. Het is fijn als je tips krijgt maar dat soort opmerkingen vind ik echt niet normaal. En nee ik vind niet dat je als blogger dit maar naar je hoofd geslingerd mag krijgen. Ik vind het juist heel fijn om met je mee te lezen en wij hebben ook gewoon potjes groente en fruit, daar zit echt niks verkeerds in. Sommige mensen moeten gewoon altijd wat te mopperen hebben. Hoop dat je je er niet teveel aan stoort en gewoon lekker je eigen ding doet, jij bent zijn mama en weet echt wel wat het beste is! You go girl!