Het is woensdagavond 20.30 uur en ik lig al lekker in bed omdat ik enorm moe ben van de afgelopen dagen. Ik ben een half uur geleden naar boven gegaan, heb GTST gekeken en wil nu nog even dit blog schrijven. De hele dag is het er niet van gekomen en ook gisteren was ik niet in de gelegenheid om een blog te schrijven. Misschien gaat dat de komende tijd vaker voorkomen, hoe moeilijk ik dat op dit moment ook nog vind. Ik heb namelijk gisteren gehoord dat ik flink meer uren ga werken voor Briljant Baby. Een mooie kans die ik niet laat schieten, maar die wel veranderingen met zich meebrengt. Laat ik eens beginnen bij het begin.
Zwangerschapsverlof
Eind mei stuurde Rosanne van LifebyRosie me een bericht. We kennen elkaar al jaren uit de online wereld en ze wist dat ik op zoek was naar werk. Ze was zwanger en zou in augustus met verlof gaan. Of ik haar taken bij Briljant Baby over wilde nemen voor zo’n 8 uur in de week voor vier maanden. Ik vond dit zo ontzettend lief! En het kwam mij heel erg goed uit: ik zou dan tot en met december daar een dag in de week gaan werken voor deze opdrachtgever en als de klus afgerond zou zijn, kon ik in januari beginnen met mijn boek. Ik vertelde haar dat ik het dolgraag wilde doen en na mijn zomervakantie, de tweede week van augustus, hadden we een online meeting om alles door te spreken. Ik ging vol vertrouwen aan de slag, samen met nog twee andere mensen in het team waar ik mee zou samenwerken.
Iemand ging weg…
Maar ik was nog maar net begonnen of een van de twee anderen nam ontslag. Het had voor mij niet zoveel consequenties, aangezien ik lekker mijn ding kon blijven doen. Hij was mijn aanspreekpunt, maar er waren genoeg andere mensen met wie ik contact kon hebben. Ik ging dus lekker verder met alle content en stelde hier en daar wat dingen voor om aan te pakken en eens op een andere manier te proberen. Ik ben best kritisch en behoorlijk direct in mijn communicatie naar dit bedrijf toe, maar dat bleek in de smaak te vallen. Als ‘buitenstaander’ kijk je toch anders naar bepaalde zaken. Alhoewel ik normaal niet zo’n communicatieheld ben, zag ik mijn plannen nu zo goed voor me. Ik had er vertrouwen in om me op deze manier uit te drukken. Zo werkte ik heerlijk een paar weken.
Toen ging nummer twee ook weg…
Tot opeens mijn tweede ‘collega’ een berichtje stuurde dat ze wegging. Ze had het niet meer naar haar zin en wilde iets anders. Gelukkig had het beide keren niks met mij te maken, haha. Maar toen was ik nog maar alleen. Ik heb een deel van haar werk overgenomen en zat er nog meer bovenop. Nog steeds wel één dag in de week, maar dat was nog wel redelijk te doen. De ene week draaide ik iets meer uren dan een andere week. Ik werk gewoon vanuit huis, dus verspreid soms ook mijn uren over twee halve dagen om zo lekker bezig te blijven. In december kreeg ik weer contact met Rosanne omdat zij zou terugkomen. Maar omdat er mensen weg waren geweest en de mensen bij Briljant Baby erg tevreden zijn over mijn werkwijze, vroegen ze me om samen met Rosanne aan de plannen te blijven werken de komende maanden. Zo tof. Ik kreeg bevestiging dat mijn tijdelijke klus nog even door zou blijven gaan. Dat gaf me lucht, want jullie weten hoe ik het afgelopen jaar heb doorgebracht met zoeken en solliciteren. Dit paste wel echt in mijn straatje: een babymerk, socials vullen, content verzorgen, lekker vanuit huis en het takenpakket uitbreiden met meer online marketing. Ik had een online meeting met Rosanne waarin we een lijst opstelden wat er zoal moest gebeuren en we zouden in januari fysiek samenkomen op kantoor met de eigenaresse en nog iemand met een belangrijke rol in het bedrijf om dit door te spreken en goede afspraken te maken. Ik heb namelijk geroepen dat ik graag wilde blijven, maar dat het niet ten koste moest gaan voor Rosanne en haar werk. Dat was gelukkig totaal niet het geval en door het ontslag van de andere twee mensen, zouden we dit mooi kunnen invullen. Ik had onwijs veel zin om hier samen aan te werken.
De enige nog
En toen dropte Rosanne het bommetje, haha. ‘Ik heb een nieuwe baan gevonden en ga weg bij Briljant Baby.’ Ze heeft een ontzettend mooie kans aangepakt die ik alleen maar kan toejuichen. Maar zo was er ook een bizar scenario gaande: ik, als tijdelijke invaller, was opeens nog maar als enige over. De afspraak om samen te komen stond al voor 11 januari en dus ging ik dinsdag naar Enschede toe om flink te gaan praten. Niet om de taken te verdelen met Rosanne; wel om mijn toekomst te bespreken bij Briljant Baby. Want ik blijf daar wel graag, zie veel potentie, heb veel mooie ideeën en wil graag iets moois neer gaan zetten. Gelukkig zijn zij het met me eens en mag ik blijven. Voor drie dagen in de week. En dat gaat dus opeens heel serieus worden en veel veranderingen met zich meebrengen.
Van 8 naar 24 uur
Gisteren was ik dus de hele dag daar op kantoor om alles door te spreken. Er liggen mooie plannen en ik vind het tof om te horen dat ze achter me staan en dat ik dingen mag gaan proberen. Ik mag shoots naar mijn hand gaan zetten, de socials vullen zoals ik denk dat het gaat aanslaan, ik mag de productteksten gaan schrijven, contentkalenders gaan vullen en ads gaan draaien. Het wordt heel spannend en voor mij ook een grote stap. Ik ga van 8 uur naar 20-24 uur en heb opeens een serieuze job te vervullen. En dat resulteert er dus in dat ik nu, inmiddels is het 20.50 uur, dit stuk aan het schrijven ben. De komende weken zal ik op zoek moeten naar een nieuwe weekindeling. De nieuwsbrieven bij My Lovely Notebook blijf ik schrijven omdat ik dat heerlijk vind en dat slechts twee uur van de maandag in beslag neemt. Ik ga het komende half jaar ook nog aan mijn boek werken, waar ik een dag voor de week voor nodig denk te hebben. En dan gaat het hard met mijn beschikbare uren. Ik wil dolgraag Mommyhood blijven doen en dat zal ook echt nog wel gebeuren, maar vergeef me als een blog op een ander tijdstip online verschijnt of misschien even helemaal niet. Ik heb dit vaker geroepen de afgelopen weken, maar nu wordt het dus echt allemaal anders.
Kans grijpen
Waar de ene deur sluit, gaat de ander open. Ik kwam binnen om iemands verlof over te nemen en opeens zijn er dusdanig dingen veranderd dat er een mooie kans in mijn schoot is geworpen. Het feit dat ze heel blij met mij zijn geweest de afgelopen maanden en willen verlengen, geeft me vertrouwen. Het is een kans die ik met beide handen aangrijp. Er gaat een hoop veranderen en ook al was het mijn wens afgelopen jaar om iets te vinden; ik vind het nu opeens heel erg spannend. Bloggen is mijn comfortzone en het idee dat ik dat iets los ga laten, vind ik echt heel erg eng. Ik merk ook dat ik er niet aan toe ben om hier helemaal te stoppen en zolang mijn gevoel dat blijft zeggen, zal ik altijd hier blijven schrijven. Ik weet dat ik met vier uur per week schrijven ook een heel eind kom, als ik de inspiratie heb. Maar het feit dat ik niet meer hoef te leuren om opdrachten, en misschien wel helemaal geen opdrachten meer hoef aan te pakken, geeft me rust. Bloggen zoals het begonnen is: als hobby. Met misschien af en toe een toffe opdracht die ik gewoon zelf heel erg leuk vind om te doen. Vaste opdrachtgevers die me de afgelopen jaren ook gesupport hebben.
De komende maanden wordt een toffe reis, weer een heel andere dan vorig jaar. Bring it on, ik ben er klaar voor!
