De eerste helft van 2022 zit er bijna op. Enerzijds ging het ontzettend snel; anderzijds zijn er weken geweest die maar niet voorbij leken te gaan. Dit is grotendeels te wijden aan mijn gezondheid. Want man man, wat ben ik op de proef gesteld. Ik ging van longontsteking naar oorontsteking naar keelontsteking en weer terug. Op dit moment heb ik een gigantische eczeemuitbraak, word ik gek van de jeuk en zijn mijn longen ook weer aan het protesteren. Ik kan eigenijk wel zeggen dat ik 24/7 benauwd ben momenteel. Behapbaar en mee te leven op dit moment, maar natuurlijk niet helemaal oké. Volgens de longarts heeft dit te maken met het feit dat ik enorm hoge waardes heb als het om allergieën gaat en aangezien alles via mijn huid naar binnenkomt en ik ook daarop bizar hoog scoor (jammer dat deze hoge ratings niet in mijn voordeel werken, haha), blijf ik in deze vicieuze cirkel hangen. Ik heb bijvoorbeeld niet zoveel last van dikke ogen of niesbuien in deze periode door de hooikoorts, maar ben dan wel weer enorm benauwd. Al met al dus een flinke aanslag op mijn lichaam. En mentaal is het ook niet zo’n pretje, kan ik je vertellen. Ik kan het maar moeilijk accepteren dat ik niet fit ben, dat ik belemmerd word in mijn doen en laten en dat mijn conditie niet is zoals het vorig jaar was. Waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ik riep laatst: mijn gezondheid laat me in de steken. Iemand op Instagram had de mooie woorden: ‘laat het je in de steek of probeert het je iets te vertellen?’
Longarts
Dit alles heeft veel van mijn eerste half jaar in beslag genomen. Ik heb de huisarts meer dan ooit gezien de afgelopen zes maanden, heb me moeten melden bij de spoedpost op mijn verjaardag en loop sinds jaren weer bij de longarts. Maar hoe vervelend ik het ook vond om deze man weer onder ogen te komen (we hadden niet bepaald een klik de laatste keer); des te fijner was het vorige week. Hij stelde me gerust, we bespraken rustig hoe en wat en, daar scoor je altijd punten mee, hij vindt Anouk de bom. Ik kwam bij hem vlak na de bruiloft op het Malieveld en vond het ontzettend fijn om hiermee het ijs te kunnen breken. Het is iets kleins, maar voor mij een groot gebaar. Ik heb namelijk een schurfthekel aan het ziekenhuis en alle poli’s waar ik me in mijn leven al heb moeten melden. Het liefst vermijd ik alles en iedereen daar. Anyway: dit zal voorlopig nog wel wat tijd en aandacht vragen, maar ik hoop dat het zijn vruchten afwerpt. We gaan in ieder geval kijken hoe nu verder en een van die dingen is een bepaalde therapie in het AMC. Een behoorlijk intensief traject waar ik even over na moet denken, maar wat ik hoogstwaarschijnlijk wel ga doen om de kwaliteit van mijn longen, mijn huid en algehele gezondheid te verbeteren.
Back on track
Momenteel ben ik weer rustig aan het sporten. Ik probeer minimaal twee keer in de week te gaan om weer een beetje op te bouwen. Het is frustrerend dat je in je hoofd veel zwaarder en meer kan trainen, maar dat je lijf niet helemaal meewerkt. Ik noem mezelf niet graag chronisch ziek, maar met het sporten word ik toch wel met de neus op de feiten gedrukt en volgens de longarts moet ik die woorden gewoon gaan accepteren. Dat vind ik moeilijk. Ik ben wat zwaarder weer en de kuren antibiotica en prednison hebben echt niet veel goeds gedaan voor mijn lijf, behalve dus de problemen zoveel mogelijk oplossen. Maar hé, zoals de trainer in de sportschool ook zei: ik ben er wel weer! Mijn gezondheid verdient alle aandacht en het sporten is daar onderdeel van. Ik ben niet zo fit en krachtig als vorig jaar, maar langzaamaan komen we er wel. Bewegen is gezond en ik zal er niet slechter van worden. Merken jullie dat ik mezelf nu een beetje moed in praat? Haha. Dat is ook wel een beetje zo. Deze woorden zijn ook echt van en voor mezelf en dit blog is dan ook niet alleen om jullie een beetje op de hoogte te brengen, maar ook om van me af te schrijven.
Alles in de gaten houden
De eerste jaren van Maddox’ leven stond zijn gezondheid op nummer 1. Ik zat met hem snel bij de huisarts als iets niet in orde was, meldde me vaak bij de kinderarts om dingen uit te sluiten en uit te zoeken en hield hem nauwlettend in de gaten. Nu is het tijd om dat voor mezelf te doen. Niet te lang met iets doorlopen, niet eigenwijs zijn, alles goed in de gaten houden en daar ook naar handelen. Werken aan mijn lichamelijke gezondheid door lekker te blijven bewegen, me te houden aan de voorschriften, alle medicatie te nemen en op tijd weer bij te bestellen, netjes alle controles van de longarts te volgen, eerdaags naar het ziekenhuis voor een nieuwe longfunctietest, wie weet het traject in bij het andere ziekenhuis en op tijd aan de bel trekken als het niet gaat. En lief voor mezelf zijn, dat zal ook helpen. Dan zal het vast goed komen en ben ik over niet al te lange tijd hopelijk weer net zo fit als 1.5 jaar geleden.
