Ik ben niet zo prestatiegericht. Ik vind het ontzettend belangrijk dat mijn kinderen plezier hebben in wat ze doen en als ze dan ergens goed in zijn, is dat mooi meegenomen. Zo niet, dan hoop ik in ieder geval dat ze er wel van genieten. Zo weten we van Skyler dat hij enorm goed gaat op school. Hij schijnt fantastisch te zijn in rekenen en dat is voor ons heel fijn om te horen. Niet zozeer omdat hij dan hoog scoort op zijn toetsen, maar omdat we als ouders een goede keuze hebben gemaakt door hem van groep 2 over te laten gaan naar groep 3 terwijl hij nog best klein en jong is. Hij is de jongste van de klas maar komt goed mee, en dan is het toch ergens fijn om te horen dat ‘ie het zo goed doet en met plezier gaat.
Veel plezier!
Daarentegen vindt hij zwemles echt helemaal niks. Hij is van zijn watervrees af en doet het allemaal prima, maar iedere vrijdag ziet hij weer op tegen de lessen. Het helpt ook niet mee dat ‘ie al twee jaar bezig is vanwege alle stops door Corona. Hij wil er nu wel vanaf zijn en dat begrijp ik maar al te goed. Nu Raymond weer fulltime aan het werk is en dus op vrijdag niet meer mee kan, moest ik hem laatst wegbrengen. Ik liep met hem mee, riep ‘veel plezier!’ en liep rustig verder naar de uitgang. De zwemlerares sprak me aan: ‘wat ontzettend fijn! Dat we een ouder ook horen zeggen ‘veel plezier’ in plaats van alleen maar ‘doe je wel je best?’
Ze doen altijd wel hun best
Eigenlijk zeg ik dat altijd. ‘Veel plezier, Skyler!’ Ik zeg het iedere ochtend als ik hem naar school breng en hoor dan altijd ‘veel plezier, mama!’ Of ‘ie nu wel of geen goede dag hebt, dat hij plezier heeft vind ik het belangrijkst. Iets met tegenzin doen is ook gewoon niet leuk en motiverend. We merken nu bij Maddox dat hij moeizaam naar school gaat en dat hij de overgang naar de basisschool lastig vindt. Ook bij hem roep ik iedere keer weer met een grote glimlach: ‘veel plezier, Maddox!’ Ik ben namelijk van mening dat de kinderen altijd wel hun best doen, op hun eigen manier. En dat de één een zwemdiploma binnen een jaar haalt en de ander binnen drie jaar, zegt voor mij helemaal niks over hun best doen. De kinderen zetten allemaal op hun eigen manier hun beste beentje voor. Of het nu op school is, tijdens zwemles of eventuele sportclubjes.
Grote glimlach is goud waard
Skyler heeft wel eens periodes gehad dat ‘ie de zwemles vooral gebruikte voor het sociale uurtje. Hij heeft zijn babbeltje wel klaar en ik ontving dan af en toe een berichtje van Raymond met daarin: ‘Skyler is weer lekker op dreef met zijn babbeltje en vergeet een beetje te zwemmen’. Natuurlijk heb ik liever dat ‘ie even keihard ervoor gaat zodat we deze fase -vooral voor hem- snel achter ons kunnen laten. Maar als hij dan met een smile op zijn gezicht naar buiten loopt en zegt ‘ik vond het leuk, mama!’, vind ik dat eigenlijk veel meer waard. Helemaal omdat het in het begin zo moeizaam ging.
Ik vond het best wel leuk!
Afgelopen week had Maddox een wendag op de basisschool. Van de juf hoorden we dat het weer wat moeizaam ging en dat hij zijn draai niet helemaal kon vinden qua werkjes en keuzes, maar dat ‘ie uiteindelijk een boekje had gevonden en aan zijn tafel zat om deze te ‘lezen’. Hij kwam uit school en riep: ‘ik vond het best wel leuk vandaag!’ En dat is me veel meer waard dan te horen: ‘ja, hij heeft zijn werkjes heel erg goed gedaan’. Niets zo vreselijk als iets met tegenzin doen.En dus blijf ik roepen: ‘veel plezier!’ De resultaten volgen vanzelf wel. Of niet, dan hebben ze in ieder geval plezier gehad. En daar kunnen we allemaal wat van leren.
