De afgelopen jaren kwam de zorg voor de kinderen grotendeels op mijn schouders terecht. Raymond werkte per dag heel wat uren en ging ’s ochtends vroeg de deur uit en kwam ’s avonds pas binnen. Soms net na het eten, maar veel vaker als de kinderen al op bed lagen. Tijd voor mezelf was er vrij weinig, in ieder geval niet zoals ik het nu ken. Er is namelijk het een en ander veranderd en omdat Raymond meer thuis is, is er voor mij meer ruimte ontstaan. Ruimte die ik met beide handen aangrijp en waar ik dus optimaal gebruik van maak.
Meer thuis
Als ik schrijf over mijn wandelingen of het feit dat ik vier keer in de week sport, zijn er altijd wel mensen die aan mij vragen waar ik de tijd vandaan haal. En dat snap ik, want die tijd was me eerst ook onbekend. Ik had wel twee dagen iets kunnen voor mezelf zodra de kinderen allebei op school zaten maar na school of na het avondeten was er absoluut geen moment voor mij om iets buitenshuis te gaan doen. De kinderen lagen op bed en Raymond zat op kantoo. Er moest toch iemand in huis zijn om op de kinderen te passen. Omdat Raymond sinds december minder werkt én omdat hij meer thuis moet doen wegens Corona, ontstonden er opeens momenten waarop ik dacht ‘hé, er is een gaatje waarin ik iets voor mezelf kan doen!’ En dat ‘iets’ is uiteindelijk wandelen en sporten geworden.
Sport- en wandelmomenten
Zo sport ik nu op maandagochtend, nadat beide kinderen op school zijn afgezet. Dit is mijn werkdag en ik vind het heerlijk om om 08.30 uur in de sportschool te staan en dan om 10.00 uur te kunnen beginnen aan mijn werk. Ik sport ook op dinsdagavond, omdat ik een lesje yin-yoga heerlijk vind. Daarvoor ga ik de crosstrainer op voor een half uurtje cardio. Dit is van 19.00 uur tot 21.15 uur en op dat moment is Raymond thuis om de kinderen te doen. Ook op donderdag sport ik en het moment is een beetje afhankelijk van onze planning. De afgelopen weken zat Maddox op school op deze dag en ging ik direct nadat ik hem had afgezet op school, maar voor nu is hij de donderdagen weer lekker thuis. Ik vind het zelf fijn om ’s ochtends te sporten, maar ik sluit niet uit dat het ook ’s avonds gebeurt als Raymond moet werken. Op zaterdagochtend sport ik ook omdat Raymond dan weer thuis is. Voor de rest kijk ik wanneer ik kan wandelen en meestal doe ik dat nadat Maddox op bed ligt. Er zit dan een uur tussen zijn en Skylers bedtijd en in dat uurtje vind ik het heerlijk om naar buiten te gaan. Ook wil ik nog wel eens midden op de dag wandelen om even het huis uit te vluchten, haha. Mits Raymond dan thuis is. En op zondag wandel ik ook, omdat ik iedere dag wil bewegen en zondag altijd een dag is waarop Raymond thuis is.
Geen gaatjes
Als ik het zo bekijk waren er voor deze rustigere periode in het gezin ook prima ruimtes voor mij om te claimen. Zo kon ik altijd in het weekend, maar ook op maandag en dinsdag naar de sportschool of wandelen. Bovendien was Raymond heus wel wat avonden thuis waarop ik mijn tijd had kunnen pakken. Feit is wel dat ik er toen geen energie voor had. Als je iedere dag volledig in het teken staat van de kinderen is het lastig om tijd vrij te maken voor jezelf. Toch zie ik nu pas wat het voor me doet, dat ik me veel beter voel, energieker ben en meer geduldig.
Tijd voor het gezin of tijd voor jezelf
Ik hoor ook vaak momenteel dat mensen zichzelf deze tijd niet gunnen. Dat ze het idee hebben dat ze thuis moeten zijn op de momenten dat iedereen thuis is. Dat er voor de kinderen gezorgd moet worden en dat er toch een soort plichtsgevoel is naar de kinderen en de partner toe. Geloof mij, dat heb ik ook gehad. Sporten in de avond? Maar de kinderen moeten op bed gelegd worden en dat wil ik graag doen. Sporten op zaterdagochtend? Een lange wandeling op zondagmiddag terwijl dat allemaal tijd met het gezin is, die al zo schaars is? Ik moest het allemaal even loslaten en tot het besef komen dat ik heus die eigen tijd mag claimen binnen het gezin. Omdat ik nu eenmaal ook deel uitmaak van het gezin en ook mijn eigen behoeftes heb. Ik weet ook dat een wandeling van een uurtje me ontzettend goed doet. Ik vind het heerlijk om dit op woensdagmiddag te doen, op het moment dat Raymond even klaar is met zijn werk en ik er al een paar uur met twee kinderen op heb zitten. Frisse lucht, de rust, de ruimte en het bewegen doen me dan heel erg goed, om de rest van de dag weer aan te kunnen. Afgelopen zondag was Raymond naar Voetjebal met Maddox en had ik de boodschappen gedaan met Skyler. Toen ik de kinderen aan tafel had gezet met hun lunch, trok ik mijn schoenen aan voor een wandeling van anderhalf uur. Om vervolgens weer meer opgeladen thuis te komen en de middag met zijn allen te spenderen. Er was immers nog genoeg qualitytime over.
Vaste prik
Inmiddels is het in mijn week verweven en weten we van elkaar wanneer we weg zijn. Mijn sportmomenten zijn het eerste wat ik inplan in de agenda en daarnaast bekijk ik per dag wanneer ik ga wandelen. Meestal is dat op dagen dat ik niet sport, maar het kan ook zo zijn dat ik op een sportdag ’s avonds na het eten onwijs veel behoefte heb aan een rondje in de buitenlucht. Er is nu ruimte voor, dus ik pak het ook. Zonder schuldgevoel, omdat ik er alleen maar beter van word. Lichamelijk, maar vooral mentaal. Ik denk dat ik me nog nooit zo rustig heb gevoeld.
