Zorgen om het gewicht van je kind

Toen Maddox drie maanden oud was, kwamen we terecht bij de kinderarts vanwege uitslag over zijn hele lichaam. We waren de weken daarvoor al een aantal keer bij de huisarts geweest, maar toen ik een heel overstuur en krijsend ventje in mijn armen had dat ik niet meer tot bedaren kreeg, was voor mij de maat vol. De vlekken over zijn lichaam werden erger, hij was enorm onrustig en na het zoveelste zalfje te hebben gekregen, voelde ik dat er meer aan de hand was. Uiteindelijk bleek het koemelkallergie te zijn en zat mijn gevoel goed, maar opeens was dat niet het grootste probleem waarom we steeds op controle gingen; Maddox ging afvallen, het lukte maar niet om onsjes te groeien en van de +1 groeilijn, dook hij onder de -2.5.

Bloedonderzoeken

De kinderarts heeft ons gelukkig heel erg goed begeleid in deze kwestie. We hebben een aantal keer Maddox’ bloed laten onderzoeken, allerlei allergieën onderzocht, zijn hele gestel is bekeken. Uiteindelijk is er niks gevonden, maar het afvallen bleef doorgaan. Maddox is een heel actief kind en zit geen moment stil, maar het groeien moest toch een keer gaan gebeuren. Het hielp ook niet mee dat ‘ie vaak ziek was. Echt zo’n vicieuze cirkel waar we in kwamen; hij werd ziek, viel nog meer af, herstelde weer, maar omdat ‘ie geen reserves had werd ‘ie weer snel ziek. Ieder virus pikte hij op. De verwijzing naar de KNO-arts was een kleine redding; door het plaatsen van buisjes waren de oorontstekingen minder en was Maddox ieder minder vaak ziek thuis. Maar wat we ook deden, Maddox kwam maar niet aan. Daar heb ik me veel zorgen om gemaakt.

Van bolle baby naar dunne baby

Skyler zat altijd op de +1 lijn qua groei en hij was een lekker volle baby. Stevige benen, een lekker bolle toet en broekjes die soms lekker strak om zijn benen zaten. Bij Maddox was de ervaring opeens heel anders. Kleding was hem te groot, hij oogde vaak ziek en zag er gewoon niet zo heel gezond uit. Ik heb in die tijd ook vaak berichten ontvangen met de boodschap dat Maddox er zo slecht uit zag. En inderdaad, dat vond ik zelf ook. Als ik nu foto’s terugzie uit deze tijd, schrik ik een beetje. Ik wist dat ‘ie er niet zo gezond uit zag, maar dit was wel heel heftig.

In de lengte

We zijn heel vaak in het ziekenhuis geweest en steeds weer kreeg ik een knoop in mijn maag als ik Maddox op de weegschaal moest zetten. Steeds zien dat je kind niet is gegroeid, of maar een ons per drie maanden, is echt niet fijn. Op een gegeven moment vond ik het zelfs naar dat Maddox in de lengte groeide want ja, dat was natuurlijk ook van invloed op het gewicht. Hij heeft soms groeispurten gehad waarin hij drie centimeter groeide, maar niks was aangekomen. Tsjah, dan word je gewoon steeds lichter en lichter.

Vakantie

Dat Maddox wel kón groeien, merkten we tijdens onze vakantie vorig jaar in Turkije. Hij was daar zo in zijn element en vond het allemaal zo fijn en gezellig, dat we hem met de dag zagen veranderen. De zon en het zwemmen deed hem goed en na een vakantie van twee weken zagen we een +1 kilo op de weegschaal staan. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Sinds die tijd zijn er nog wel wat dalen geweest, maar is het vooral met onsjes weer omhoog gekropen.

Calorieën stapelen

Het afvallen en aankomen heeft nooit echt veel met Maddox’ voeding te maken gehad. Het is geen hele grote eter, maar ik kan hem altijd wel blij maken met eten. Waar het dan wel aan heeft gelegen weten we niet precies. Er is nooit iets uit de onderzoeken gekomen en de kinderarts kon het voor de rest niet verklaren. We merkten wel dat hij het erg goed deed op de melk die we van de kinderarts kregen. Toen we dat gingen afbouwen viel hij weer meer af en dus mochten we daar lang op door blijven gaan om hem bij te voeden en calorieën te stapelen. Zo kreeg Maddox altijd ’s avonds voor het slapengaan een fles, was er laat in de avond nog een voedmoment én kreeg hij ’s nachts nog een kleine fles. Als hij ’s middags naar bed ging, kon dat ook altijd met een fles melk. Die flessen afbouwen vond ik onwijs spannend, helemaal omdat het goed ging met zijn groei. Inmiddels krijgt hij al een lange tijd geen fles meer tussen de middag op school en slaapt hij thuis ook niet meer waardoor deze fles eraf is. De fles aan het eind van de avond is ook verleden tijd en dus is er nu alleen een fles voor bedtijd ’s avonds en eentje in de nacht. Nu is het zaak om die in de nacht eraf te krijgen maar na bijna 2.5 jaar is dat toch behoorlijk gewenning geworden. De speen is inmiddels weg en met deze fles vindt hij toch een soort van troost. Daar gaan we snel mee aan de slag want erg goed voor zijn tanden is het natuurlijk niet.

12.3 kilo

Vorige week waren we bij de kinderarts om te wegen en meten en behalve twee centimeter gegroeid, weegt Maddox ook ineens 12.3 kilo. Voor een jongen die maandenlang niet boven de 10 kilo kwam, is dat natuurlijk een hele mooie sprong de goede kant op. De zomer doet hem heel erg goed en vakanties is iets wat ‘ie blijkbaar nodig heeft om sprongen te maken. Het mooie weer, buiten zijn, in het water, lekker spelen, rust. Hij doet het er goed op.

Tijdens ons laatste bezoek aan het consultatiebureau heb ik mijn zorgen over Maddox’ gewicht nog op tafel gegooid. De vrouw vertelde me dat ‘ie het heel erg goed deed en gaf me een uitdraai mee van zijn BMI. Ondanks dat ‘ie nu in het groene gedeelte zit en qua groei weer netjes op de -1 lijn zit van de grafiek, vind ik het wat lastig loslaten. Toen ik ruim 12 kilo zag staan bij de kinderarts viel er ook een soort last van mijn schouders. Eindelijk. Eindelijk is ‘ie in drie maanden meer gegroeid dan twee ons. Eindelijk zijn het geen kleine stapjes maar heuse sprongen en eindelijk zagen we een goede stijgende lijn. Het heeft me een stukje rust gegeven dat we over die 10 kilo heen zijn. Dat was ook keer op keer hetgeen dat ik tegen de kinderarts zei: ‘ik wil hem zo graag over die tien kilo heen hebben.’

Loslaten

Het gewicht van je kind hoort niet zo’n ding te zijn, maar het heeft voor heel wat kopzorgen gezorgd. Eetmomenten werden meer gestrest, ziektes werden vreselijker omdat je niet wil dat er onsjes af gaan en op school steeds weer aangeven dat ze hem qua eten in de gaten moeten houden. Extra flessen maken, extra schepjes erin, bezoeken aan de diëtist die hem op astronautenvoer wilde zetten zodat er maar kilo’s bij kwamen, iedere keer weer die weegmomenten. Gelukkig gaat Maddox nu de goede kant op en zijn er geen redenen meer voor zorgen. We gaan over een half jaar pas terug naar de kinderarts en als het dan nog steeds zo goed gaat, wordt het tijd om dit traject af te sluiten. Nu hopen dat ik het zelf ook weer een beetje kan laten gaan.