Toen Skyler 10 maanden oud was, gingen Raymond en ik samen naar New York. In eerste instantie wilde ik Skyler meenemen maar na er even over te hebben nagedacht, vonden we dat geen goed en handig idee. We wilden echt even alles doen wat we wilden in deze grote stad en het samenzijn zou ons ook echt goed doen. Skyler verbleef zes dagen bij mijn ouders thuis en had de tijd van zijn leven. Daarvoor was hij ook al een paar keer wezen logeren omdat ‘ie dat zo leuk vond. Dan ging hij op vrijdag mee met mijn vader en moeder en kwam hij zaterdag weer thuis. Nu Skyler alweer een tijd op de basisschool zit zijn de logeerpartijtjes wat beperkt, maar het is eigenlijk wel traditie dat ‘ie in de Kerstvakantie met een bloemetje in zijn handen aanbelt bij opa en oma om daar te slapen. Met Maddox is dat een ander verhaal. Hij is pas één keer wezen logeren en dus ben ik slechts één keer niet langer dan 24 uur zonder hem geweest.
Twee kinderen
Ik moest even nadenken waar dat precies aan lag, maar ik denk dat het met de volgende redenen te maken heeft. Allereerst is Maddox natuurlijk niet alleen. Als je één kind hebt, breng je dat toch sneller naar iemand toe dan twee. Ik weet zeker dat mijn ouders dat helemaal niet erg vinden, maar toch. Het vergt wat meer organisatie om twee kinderen uit logeren te brengen, maar ook is dat een stuk drukker voor opa en oma. Ik denk dat de kinderen het wel heel leuk vinden om samen te gaan. Skyler is wel eens alleen geweest dat Maddox thuis bij mij bleef, maar ik denk dat Skyler het niet leuk zou vinden als Maddox alleen zou gaan en hij thuis zou moeten blijven. Zal hij wel moeten leren, maar ik snap dat het lastig is als dat altijd zijn uitje is geweest.
Loslaten
Twee kinderen wegbrengen is dus ietsje lastiger, maar ik denk niet dat dat de hoofdreden is. Ik vind het namelijk best moeilijk om Maddox ‘uit handen’ te geven. Dat vond ik tijdens de zwangerschap al, dat het heel erg sterk voelde om goed voor hem te zorgen, en dat merkte ik in de kraamweek ook. Dat gevoel is eigenlijk altijd wel gebleven, ook al is het nu meer op de achtergrond. Maddox is de jongste en ik weet niet of het herkenbaar is voor sommige ouders, maar ik vind het heel moeilijk om hem los te laten. Ook al zijn de nachten rommelig en ook al zou het goed voor ons zijn om samen eens weg te gaan; vorig jaar toen wij naar Deventer gingen voor Anouk en een overnachting, is de enige keer geweest dat Maddox uit logeren is geweest. Ik hou hem liever in zijn eigen omgeving en hij was voorheen toch een beetje mijn zorgenkindje. Inmiddels gaat het hartstikke goed en is er geen sprake meer van speciale zorgen, maar ergens blijft dat toch in mijn achterhoofd.
Bij ons thuis
Als Raymond en ik weggaan, is dat eigenlijk niet langer dan een dag. Dan kiezen mijn ouders (de enige die op de kinderen passen, dat zijn persoonlijke overwegingen) er sneller voor om naar ons te gaan. Dan doen ze leuke dingen, maar uiteindelijk eten ze thuis bij ons en leggen ze de kinderen ook thuis in hun eigen bed. Voelt dan ergens ook wel fijn en vertrouwd. We zijn dan zelf rond middernacht thuis en dan gaan mijn ouders terug naar hun eigen huis.
Plannen
Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt als Maddox ergens gaat logeren. Ik vertrouw blind op de mensen bij wie hij dan zou zijn en weet zeker dat hij het naar zijn zin gaat hebben. Toch is het dus nog niet gebeurd, op een nachtje na dat we weg waren samen. Het is ook niet nodig geweest, aangezien Raymond en ik nog geen plannen hebben gehad om echt even weg te gaan met zijn tweeën en als we wel weg gingen, was dat dus maar een dag of gingen de kinderen mee. Misschien moeten we dat eerdaags toch maar eens plannen, zodat we eens tijd samen hebben en ook Maddox kan wennen aan het logeren. Ik weet zeker dat ‘ie dat heel erg leuk zou vinden, ook al zijn we best klef met zijn tweeen, haha. Ik ben aardig nuchter aangelegd, maar het liefst zou ik Maddox nog in de draagzak dicht bij me dragen. Gewoon, om hem zo klein te houden en hem niet los te hoeven laten. Aan de andere kant lijkt een nachtje weg me heerlijk. Toch gek, hoe dat per kind kan verschillen. Met Skyler vond ik het heerlijk als ik eens mijn handen vrij had; bij Maddox moet ik er dus niet aan denken en krijg ik best een knoop in mijn maag. Dan maar weer een slapeloze nacht, denk ik dan. Mijn kleine baby gaat nergens naartoe. Maar eerdaags toch maar wat plannen! ‘Hallo oma, ik kom logeren!’
Poeh, dat loslaten ben ik niet zo goed in. Ik denk dat ik zelfs nooit langen dan 10 uren zonder mijn kinderen ben geweest. Logeren komt hier wel als ze ouder zijn, daar doe ik ze nu nog niet zoveel plezier mee denk ik. En weekendjes weg en vakanties doen we ook met zijn allen, ik kan ze ook niet zolang missen.
Hier ook zo’n moederkloek . De kindjes (bijna 4 en 1,5 zijn nog nooit uit logeren geweest). Ik moet er vooral zelf niet aan denken om ze een nacht te missen (en ook wij hebben nog heel vaak gebroken nachten). Ik heb zelf ook niet de behoefte om zonder de kinderen ergens heen te gaan. Terwijl partner graag een weekend op stap gaat met zijn vrienden.
Dit is zo herkenbaar :’). Pas rond zijn 2e verjaardag ging hij voor het eerst een keer bij oma logeren. Terwijl de oudste regelmatig gaat, houd ik de middelste dan vaak bij me hahahaha. Ik ga pas in april een paar dagen alleen weg dus dan zal de jongste van dan bijna een jaar een paar dagen bij papa blijven. Hem uit logeren doen kan ik gewoon niet aan joh hahaha.
Ik ben een ongelooflijke moedergans die graag voor haar eigen kroost zorgt en ze dichtbij wil hebben.
Ik heb eerlijk gezegd nog nooit een babysit gehad voor mijn kids ze zijn nog nooit gaan logeren (buiten op school) heb mijn dochter vorig schooljaar 3 dagen moeten missen omdat ze op boerderijklassen waren en mijn zoontje 1 dag omdat ze op school bleven slapen in een tent in de tuin.
Mijn kids vragen er ook niet achter ze zijn zelf heel graag thuis.
Bij ons slapen ze regelmatig een nachtje bij oma. Ze vragen er zelf om want daar hebben ze ook vriendjes. Oma vindt het gezellig en wij kunnen het een keer laat maken.
dit herken ik wel!! ik had bij niomi minder moeite dan met rashel en nu nog, ras en ik zijn eigenlijk altijd bij elkaar en dat is vanaf beeb zijnde al zo. nu zijn ze druk met school en werk en stage en ja dan moet ik ze toch echt los los laten en zelfs als ze puber zijn is dat soms nog wel eens lastig want ik mis gewoon het “verzorgen” van ze hahah ik ben dan ook super blij als ze weer thuis komen van werk of school 😀
Ik denk dat het hier andersom is. De oudste (4.5) heeft nog nooit gelogeerd of zelfs een dag weggeweest. Ze is er het kind niet naar, en ik laat haar niet makkelijk los.
De jongste( bijna 1,5) ook nog nooit gelogeerd of naar de oppas gehad.. haar zou ik wel makkelijker naar de opvang of oppas doen dan de oudste. Dat ligt aan verschil in karakter, flexibiliteit en aanpassingsvermogen.
Bij de oudste heb ik besloten helemaal thuis te blijven om zelf te kunnen zorgen. Nu begin ik te denken aan werk en wil ik de jongste naar de opvang (ipv peuterspeelzaal als ze twee jaar is).
Wat grappig, hier precies hetzelfde. De oudste gaf een geef ik makkelijk uit handen en logeert er op los. Pas nog een heel weekend bij m’n ouders op de camping. De jongste daarentegen… Zij is geen makkelijke slaper, meer eenkennig en gewoon wat meer temperamentvol 😉 Waardoor ik juist heel goed af en toe wat afstand (en een nachtje doorslapen) zou kunnen gebruiken maar om de een of andere reden kan ik haar veel moeilijker loslaten. Toch heeft ze inmiddels twee keer een nachtje gelogeerd bij m’n ouders. Dat ging nog hartstikke prima ook. Maar ik blijf het lastiger vinden dan met de oudste.
Ik herken het wel. Terwijl Mels dagen achter elkaar met opa en oma op de camping zit, ga ik voorlopig Niene nog niet laten logeren. Ook zij is mijn zorgenkindje en de jongste en zolang zij nog afhankelijk is van de neus-maagsonde gaat ze niet logeren.. Het is zelfs zo dat ik afgelopen week Mels amper heb gezien, die was bij papa of één van de oma’s thuis of bij kdv en ik was (en ben nog steeds) bij Niene in het WKZ voor haar opname.. Alleen ’s nachts slaap ik in het Ronald McDonald huis, bewust wel. Ze gaat wel straks naar een verpleegkundig kinderzorghuis en daar zou ze ’s nachts ook kunnen slapen en krijgt ze ook de zorg en aandacht die ze nodig heeft, dus wellicht biedt dat ruimte om eens met mijn man een weekend weg te gaan.. Maar eerst uit deze achtbaan stappen voordat we dat gaan doen.
Herkenbaar hoor! Onze oudste ging voor het eerst logeren met 11 weken, wij gingen een nachtje weg. Ik had nauwelijks een oog dicht gedaan. Ons 2e zoontje ging voor het eerst met 4 maanden maar die hebben we weer opgehaald omdat hij zo verdrietig was. Ons 3e kindje is nu 8 maanden en ik moet er nog niet aan denken dat ze gaat logeren. En nu bij de 3e durf ik nog beter bij mijn gevoel te blijven, en het is de laatste dus ik probeer meer te genieten van de nabijheid (nachtvoedingen). En is Maddox inmiddels al wezen logeren?
Auteur
Nee, haha!