Als ik íets fijn vind, is het wel een opgeruimd en rustig huis. Ik vraag Skyler regelmatig om wat dingen op te ruimen, als ik ‘hop hop hop, we ruimen alles op’ (danku mevrouw van Muziek op Schoot) zing helpt Maddox mee en ik las regelmatig wat rustmomenten in. Omdat dat prettig is voor de kinderen, maar ook omdat ik er zelf onwijs veel behoefte aan heb. De hele dag twee hysterische kids door het huis heen rennend door bergen zooi is gewoon niet goed voor mijn gemoedstoestand. Ik zag dan ook een beetje (zeg maar gerust een beetje boel) op tegen de playdates die komen zouden gaan. Skyler heeft nu de leeftijd dat de wereld om hem heen veel groter wordt dan de ruimte tussen de vier muren in Aalsmeer en natuurlijk is het hartstikke leuk om met vriendjes te spelen na school. Bij hen thuis, maar ook bij ons.
Eerste playdate
Het begon een paar maanden geleden, toen Skyler met het buurjongetje bij ons thuis wilde spelen. En ja, dat mocht uiteraard. Hij was daar ook al een paar keer geweest en het is natuurlijk niet de bedoeling dat mijn kind alleen maar bij anderen speelt. Hiervoor waren er trouwens ook weleens kinderen wezen spelen maar dat was dan met hun vader en moeder in het weekend (vrienden van ons) of tijdens verjaardagen (wanneer de boel toch al chaotisch was). Anyway: het buurjongetje kwam spelen en binnen een minuut was het aan. En dan ook echt AAN. Ik heb Raymond een aantal keer met grote ogen aangekeken en ga zeker niet onder stoelen of banken steken dat ik de hysterie verschrikkelijk vond. Iedere minuut moest er met iets anders gespeeld worden en zowel de woonkamer als Skylers kamer was een ravage. Ik vond het heel erg moeilijk om die kinderen hun gang te laten gaan en had ze het liefst de tuin in geschopt. No shame in my game. Geen troep in mijn huis. Ik riep dan ook direct ‘nooit meer!’ Maar goed, dan had ik geen moeder moeten worden want nooit playdates gaat hem gewoon niet worden. Dat zou wel echt op en top loedermoeder en gemeen zijn.
Andere instelling
Skyler had veel plezier, het buurjongetje had veel plezier, ze ruimden uiteindelijk bijna alles zelf op en ’s avonds vertelde Skyler over hoe leuk hij het vond. Het huis was weer aan kant, er lag een heel blij jongetje in bed en ik zat uitgeput op de bank. Op dat moment besefte ik wel: dit gaat vaker gebeuren dus ik kan er maar beter aan gaan wennen. Ik kan maar beter een andere instelling krijgen en wat regels gaan verzinnen, voordat dit voor mij echt de hel op aarde gaat worden. En dat kan voor sommige mensen echt klinken als de ‘worst mom on earth’, voor mij is het niets meer dan realiteit. Ik kan er gewoon heel slecht tegen. Tegen rommel, tegen herrie, tegen hysterie. Het vreet mijn energie.
Skyler begon op de basisschool en hij hield zelf de playdates buiten de deur. Hij durfde niet, vond het te spannend om bij anderen te spelen. Naarmate de tijd vorderde wilde hij heel erg graag met een vriendje spelen. Bij de ander thuis. Prima, je snapt dat ik daar geen enkele moeite mee heb. Wel vertel ik op zulke momenten altijd dat Skyler goed moet luisteren, een beetje rustig aan moet doen en moet helpen met opruimen voordat ‘ie naar huis komt. Dat vind ik zelf heel erg prettig, dus dat is voor de andere ouder ook zeker net zo fijn. Niet veel later had Skyler zijn eerste playdate bij ons thuis.
Gewend & regels
We zijn nu een paar maanden verder en het buurjongetje speelt regelmatig bij ons. Ook zijn er al twee andere kinderen van school komen spelen. Ik ben er inmiddels aan gewend, maar sta zeker niet te springen als Skyler het voorstelt. Wel mag het gewoon vaak, omdat het erbij hoort. Op dat moment moet ik even mijn eigen gevoel opzij zetten omdat het voor Skyler belangrijk én leuk is. Qua playdates hebben we wel een paar regels. Er mag overal (mee) gespeeld worden, maar het één wordt wel eerst opgeruimd voordat ze beginnen aan iets (of ergens) anders. Niet alles wordt opgeruimd maar als het grotendeels gebeurt ben ik al blij. Ook hoef ik niet iedere dag iemand mee naar huis. Als Skyler op maandag met iemand heeft gespeeld, hoef ik niet dinsdag weer een ander thuis te hebben. Andersom geldt trouwens hetzelfde, Skyler hoeft niet iedere middag met iemand anders mee naar huis. Twee keer in de week vind ik meer dan genoeg, ook omdat er in het weekend vaak met het buurjongetje wordt gespeeld, bij hen of bij ons thuis. Dat is dan wel weer makkelijk, dat het precies naast ons is. We zetten allebei ons hek open en de jongens kunnen lekker heen en weer lopen. De buurvrouw vraagt wel heel lief steeds of het uitkomt of dat ik er wel op zit te wachten. Ze weet inmiddels hoe ik in elkaar zit, haha.
Met mooi weer kunnen ze prima in de tuin spelen en als Maddox slaapt, wordt er niet boven gespeeld. Er worden dingen opgeruimd, er wordt goed geluisterd, er wordt relatief rustig gedaan en er wordt gewoon lief gespeeld. Over het algemeen gaat dit hartstikke goed en voel ik me er beter en rustiger onder. Wel merk ik dat Skyler na zo’n playdate een beetje baldadig is en slecht luistert. Ik weet niet precies waar dat aan ligt, maar waarschijnlijk ontstaat er een soort ontlading wat zich uit in dit gedrag.
Soms even niet
Ik kreeg laatst de vraag op Instagram hoe ik als introverte moeder omga met playdates. Nou, ik laat het dus maar gebeuren, mét een aantal regels. Het hoort er nu eenmaal bij en dat ga ik Skyler zeker niet ontzeggen omdat ik het zelf verschrikkelijk vind. Ik zorg dat ik zelf niks meer qua werk hoef te doen, dat er in huis niks meer hoeft te gebeuren en dat ik dus eigenlijk mijn handen vrij heb. Het is ook het prettigst als het op maandag of dinsdag plaatsvindt, als Maddox op de crèche zit. Want Maddox vindt het ook onwijs interessant en wordt op dat moment natuurlijk gezien als het irritante broertje. Dan ben ik wel vaker voor politieagent aan het spelen.
En soms zeg ik ook gewoon nee. Dan kan Skyler op zijn kop gaan staan, het hele schoolplein vertellen dat ik een stomme mama ben of keihard gaan huilen; so be it. Ik voel aan mijn eigen energie vaak wel of het het juiste moment is. Vaak wel hoor, want op maandag en dinsdag zijn de dagen voor mezelf en kan ik het ’s middags prima handelen. Maar als het bijvoorbeeld op een donderdag gevraagd wordt en ik heb er net een lastige ochtend met Maddox opzitten, dan zeg ik ‘nee Skyler, een andere keer! Gaan we er nu samen een gezellige middag van maken met chippies, limonade en een filmpje.’ Dan is het vaak weer helemaal goed. En anders ben ik maar even die stomme moeder. Niks aan te doen! Ik word nog veel stommer als er wél gespeeld wordt op dat moment…
Oh oh oh…. zo herkenbaar!!!!
Mooi artikel dat mij ook wel hoop geeft voor de toekomst. Wij zitten momenteel in de levensfase dat we langzaamaan het hebben over kinderen krijgen. Mijn partner is echter ook best wel introvert en snel overprikkeld, wat neerslachtigheid met zich mee kan brengen, dus het is fijn om te horen dat je met duidelijke regels toch wat meer rust kan creëren. Ik heb er overigens zelf ook een hekel aan als ik bij anderen over de vloer kom waar het lijkt alsof een bom is ontploft. Rotzooi opruimen vind ik ook belangrijk en kan al vroeg aangeleerd worden. Een opgeruimd huis betekent een opgeruimd hoofd.
Ik herken het wel ;). De eerste speelafspraak die mijn dochter hier thuis had, was echt een verschrikking. Het meisje wat bij ons kwam spelen, was zo’n tornado dat ik echt even met verbazing naar de situatie keek. Van het een naar het andere speelgoed en het speelgoedhuisje in de tuin werd door het meisje gesloopt. Dat dat ook gelijk je eerste ervaring moet zijn, haha. Inmiddels ken ik de klappen van de zweep en zorg ik ervoor dat ook kinderen bij ons thuis zich aan bepaalde regels houden. Het liefste zou mijn dochter ook iedere dag met iemand anders spelen, maar soms is dat gewoon even niet ;). We hebben doordeweeks drie vaste dagen in de week dat het kan en de andere twee zijn standaard dat we uit school thuis zijn en gewoon lekker iets voor onszelf doen. Anders ben ik ook de hele tijd maar bezig met halen en brengen, vermoeiend!
oh dit is zo herkenbaar voor mij toen de meiden klein waren!! en eerlijk heb het nu nog!! als ze vrienden langs willen laten komen…ja prima maar moet er geen last van hebben en geen rommel en laat ze zeker mijn kasten niet leeg vreten 😉
Ik ben nog niet toe aan playdates gelukkig heb ik 4 kinderen die daar ook niet echt naar vragen omdat ze net zoveel aan elkaar hebben.
Mijn oudste zoon spreekt ook buitenhuis af met vrienden.
Mijn dochter van net 6 gaat wel naar verjaardagfeestjes en af en toe op verplaatsing spelen fijn doe maar 😉
Ze mogen zeggen wat ze willen maar echt voor mij en mijn plekje dat is dan ons huis hoeft het niet en lukt het mij nog niet.
Het samenklitten op school en buiten de school is ook nog niks voor mij ik blijf op dat vlak vaak een buitenstaander maar ik ben daar content mee.
Ik zie het jou beter afgaat en als dat binnen jou lijnen en grenzen en willen is dan is toch prima zo 🙂
Wat fijn om te lezen, heel herkenbaar! Ik ben zelf vaak helemaal gesloopt als er iemand is blijven spelen. En ook hier een baldadig draakje na het afspreken. Zal die kleintjes zelf ook nog wel veel energie kosten, ik hoor het bij meer vriendinnen. Hier spelen ze max twee uur en ik merk dat ze het vaak na anderhalf uur al gehad hebben. Dan laat ik ze vaak een gezelschapsspelletje uitkiezen waar ik zelf ook aan mee doe, op die manier is dat laatste half uurtje nog leuk en rustig door te komen. 😉 Ik ben wel benieuwd hoe de ontwikkeling in speelafspraakjes zal gaan, wordt vast steeds makkelijker voor ze. En dus ook voor ons als moeders (hoop ik dan heel hard he? :P)
Auteur
Daarom hier ook vooral de keuze voor maandag en dinsdag! Dan zit Maddox op het kinderdagverblijf en moeten we om 17:00 uur weg om hem op te halen. Vanaf Skylers schooltijd van 15:30 uur is dat ook maximaal anderhalf uur 🙂 In het weekend merken we ook bij Skyler en het buurjongetje dat het na anderhalf a twee uur wel klaar is. Eindigt ook vaak in ruzie en ‘ik ben niet meer je vriend!’ Haha.
Haha, precies dat ja. ‘Ik wil nooit meer met jou spelen!’ Slim ook om het op de dagen te doen dat Maddox er niet bij is. Hier gaat het spelen ook wel makkelijker als kleine zus er niet bij is. En idd max 1,5 klinkt nog beter! 😛
Oh ik herken dit helemaal. Ik heb nog geen last van Playdates maar ik werk natuurlijk in de opvang en ik hou daar ook van rust binnen en lekker ravotten buiten. En zooi, aaaaaaaah ruim op als je klaar met iets bent asjeblieft. De kinderen weten dat inmiddels bij mij en houden zich er over het algemeen heel goed aan.
Grappig, ik ervaar het zelf zo anders. Maar zowel ik als mijn kids zijn nogal van de prikkels, ik kan slecht tegen rust en heb een beetje reuring nodig (en dat heeft ook echt zwaar nadelen af en toe trouwens). Ik geniet er vaak echt van om te zien hoe mijn dochter thuis speelt met haar vriendjes, vind het zo leuk om dat spel te zien! Maar kan me voorstellen dat het heel heftig is als ik jouw behoeftes lees, want het is echt ongelofelijk hoe die kids eten troep van weten te maken inderdaad!
Heel herkenbaar idd.
Herkenning ten top!
Leuk artikel om te lezen, ook als niet-moeder! Ik denk dat ik al wel weet hoe ik daar later in zou staan. Ik ken mijn karakter natuurlijk wel, ondanks dat ik nog geen kids heb kan ik me er dus wel een voorstelling bij maken hoe ik het zou ervaren. Ik kan heel erg goed tegen drukte en prikkels, en ren net zo hard mee met de kids. Heerlijk, laat ze maar dollen. Lekker wat reuring in de tent! Maar op een gegeven moment weet ik wel dat het klaar is voor mij. Dan gaat de knop om en zou ik het liefst alleen in een hoekje een boek gaan lezen, haha. En dan na een tijdje kan ik er weer tegenaan 😉
Same here! Ik vind andere mensen in mijn huis echt indringers. En moet m’n best doen om niet heel hard te zuchten als er iemand komt spelen. Ik werk in de kinderopvang en heb twee kinderen thuis. Dus ik ben 24/7 met kinderen. Als er dan thuis nog meer bij komen voel ik me eigenlijk diep ellendig. Ik ga het liefst naar de speeltuin maar vind dat eigenlijk zonde van m’n vrije quality time momenten met m’n eigen gezin. Oef, zei ik dit allemaal echt hardop?
Ik begin komend jaar dus ben heel benieuwd hoe het hier zal gaan!
Ik kan wel redelijke tegen drukte (ook 2 jongens van dezelfde leeftijd) maar verbaas me er soms wel over hoe brutaal sommige kinderen zijn en slecht luisteren! Als een volwassen persoon iets tegen je zegt doe je dat gewoon maakt niet uit wiens mama het is. Dat heb ik iig vroeger meegekregen haha.
Ik ga er maar open in als we er echt aan beginnen. We hebben een aantal duidelijke regels. Er mag veel uitgehaald worden, maar inderdaad eerst iets opruimen dan iets nieuws pakken zodat niet de hele spelletjes kast op de vloer ligt en mama het straks weer uit mag zoeken.
we eten iets lekkers maar geen bergen snoep en als het niet goed gaat met een bepaald kindje is het eens, maar nooit weer haha
Nu even vakantie dus kun je bijkomen en voor komend schooljaar succes!