Happy birthday to me! Hoe gaat het?

Op 9 maart 1987 kwam ik, na een zwangerschap van acht maanden, ter wereld in het ziekenhuis in Hoorn. Vandaag tik ik de leeftijd van 31 jaar aan. Dacht ik vroeger altijd dat dat heel erg oud was en dat ik dan alles bereikt zou moeten hebben; is dat nu eigenlijk helemaal niet aan de orde. Ik vind mezelf niet oud, ik voél mezelf niet oud en ik heb al helemaal niet het idee dat ik alles heb bereikt. Ik heb een fijn papiertje op zak, heb al jarenlang een vaste en stabiele relatie, heb twee kinderen en heb een fijne baan. Maar nog steeds voelt dit niet als het hoogst haalbare en heb ik het gevoel dat er iets anders voor me op de plank ligt. Wat dat precies is weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat komende jaren vast en zeker net zo mooi zullen worden.

Trouwplannen

Afgelopen jaar kende pieken en dalen. Natuurlijk was het mooiste moment de geboorte van Maddox. Anderhalve maand na mijn 30e verjaardag werd ik moeder van ons tweede kindje en hij maakte ons gezin compleet. Nog steeds –misschien nog wel meer dan voorheen- zijn we ervan overtuigd dat het voor ons goed is zo en dus staan er geen grote gezinsveranderingen op de planning. Op een bruiloft na maar zoals jullie al gemerkt hebben, hebben we daar nog niet echt haast mee gemaakt. Ik droom nog steeds van een te gekke trouwjurk shoppen en deze de hele dag aan mogen maar mocht de trouwdag in het gemeentehuis plaatsvinden en daarna afsluitend in een restaurant eindigen met alleen familieleden vind ik dat ook geen probleem. Sinds de verlovingsring om mijn vinger zit is die urge een beetje verdwenen ofzo. Of niet echt verdwenen, maar naar de achtergrond geschoven. Ons moment komt wel. Het zit in de planning na jaren heel hard hopen en dromen, en de tijd zal uitwijzen wanneer het het goede moment voor ons is om ja te zeggen tegen elkaar. Dat dat gaat gebeuren met twee kids om ons heen maakt dat plaatje eigenlijk alleen maar completer.

Medisch dossier

Maar genoeg over trouwen want daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben, haha. Hoe ouder, hoe langer van stof. Dat blijkt wel weer. Behalve de geboorte van Maddox kende afgelopen jaar ook een behoorlijk dieptepunt; mijn longontsteking. Ik kan wel zeggen dat ik daar zieker dan ooit van ben geweest en dat ik me nog rotter voelde dan ik hier –en om me heen- heb laten blijken. Ik kon amper op mijn benen staan, was ontzettend benauwd en iedere stap deed me happen naar adem. Het duurde maanden voordat ik weer een beetje hersteld was en eigenlijk is het nog steeds niet in orde. De afgelopen maanden heb ik er heel wat dokter- en ziekenhuisbezoekjes opzitten met longfunctietesten, ct-scans, bloedonderzoeken en wisseling van medicatie. Achteraf bleken niet zo zeer mijn longen het grootste probleem, maar mijn slijmvliezen in mijn gezicht. Vooral rondom mijn neus bleek het, na de ct-scan, behoorlijk waardeloos. Volgens de arts zijn ze hoogstwaarschijnlijk al jaren ontstoken en is mijn lichaam al jarenlang aan het vechten om dit te verhelpen. Tevergeefs, aangezien ik dagelijks word blootgesteld aan allergieën die nieuw uit mijn bloedtest waren gekomen. Ik wist dat ik zwaar allergisch was voor huisstofmijt, pollen en katten, maar dat daar ook andere dingen zoals honden uit kwam, liet ons allemaal een beetje schrikken. Mijn allergiewaardes waren absurd hoog en ondanks dat ik niet altijd benauwd ben geweest, is mijn eczeem en zijn mijn slijmvliezen wel altijd hard aan het vechten tegen deze allergenen. Dat verklaart ook wel de vele hoofdpijnen, het absurde vermoeide gevoel al jarenlang en het feit dat die longontsteking veel langer duurde dan ik gehoopt had. Mijn lichaam had er simpelweg geen energie voor om ook hier tegen te vechten. En nog steeds niet. Ik heb een shitload aan medicatie voor mijn longen én neus, slik een hoop pillen tegen de allergieën en ondertussen zijn we aan het kijken hoe nu verder. Want ja, dat we een hondje in de rondte hebben lopen weet natuurlijk iedereen. Ik woon mijn leven lang al met honden samen. Kwam er voorheen uit de test dat ik niet allergisch was voor honden en mega allergisch voor katten; kan ik nu beter in een ruimte met katten worden gezet. Ik bedoel maar.

Nou ja, dat is dus een stukje over mijn gezondheid van de afgelopen maanden waar ik eerder nog niet zo open over ben geweest. Dat verklaart ook waarom ik gestopt ben met Personal Body Plan en waarom ik me de afgelopen maanden behoorlijk koest heb gehouden. Behalve de slapeloze nachten en de medische situatie met Maddox, ging het met mij dus ook niet zo best. Zolang ik nu de medicatie goed neem, voel ik me over het algemeen wel goed. In ieder geval beter dan dat het is geweest. Mensen die mij kennen weten dat ik heel erg nasaal klink en constant verkouden ben. We hebben in ieder geval een hoop antwoorden gekregen de afgelopen tijd en de komende maanden is het hard werken om voor een beter resultaat te zorgen.

Alles zijn gangetje

Oké, trouwen, medisch dossier. Wat kan ik nog meer vertellen op deze dag dat ik 31 ben geworden? Voor de rest gaat het eigenlijk wel weer goed. Ik doe mijn best, laten we het daar op houden. Ik werk nog steeds met veel plezier aan de site en helemaal sinds ik mijn andere blog heb losgelaten, lijkt er meer ruimte te zijn ontstaan. Daarnaast heb ik twee draakjes om voor te zorgen, ben ik net gestart met mijn marketingcursus en probeer ik het sporten weer op te pakken door twee keer per week naar de sportschool te gaan. Ik ben nog steeds een drama met sociale contacten, spreek vrienden vaker via de app dan dat ik ze zie en voel me daar eigenlijk prima onder. Ik ben geen sociaal dier en de mensen om me heen en ikzelf hebben dat geaccepteerd. Waar ik nog wel steeds een liefde voor heb, is voor concerten en voor Anouk. En laat dat nu weer op de planning staan.

Anouk

Mijn agenda staat vol met leuke dingen. Zo ga ik 13 april naar Waylon in Hoofddorp, stappen we 17 mei voor twee weken in het vliegtuig naar Turkije, ga ik naar Festival Zand (Anouk!), ga ik met Raymond naar Vliegende Vrienden (Anouk!) en ben ik dit jaar wél aanwezig bij Live at the Beach (Anouk!). Vorig jaar kon ik er niet bij zijn vanwege mijn longontsteking en dit jaar ga ik in de herkansing. Dat het maar een mooie avond mag worden! Voor de rest komt natuurlijk Maddox’ eerste verjaardag er bijna aan (26 april al!), ben ik 1 mei 15 jaar samen met Raymond en vul ik mijn dagen lekker met werk, mijn studie en vooral met twee kids die me bezig houden. O ja, tussendoor probeer ik ook nog die leuke vriendin (verloofde!) uit te hangen. Dat is niet altijd even makkelijk, kan ik je vertellen. Vraag maar aan Raymond, die vindt me ook vaak lekker chagrijnig, haha. We houden het erop dat ik gewoon heel erg moe ben. Dat is een understatement.

Laten we hopen dat aankomend jaar een stuk gezonder wordt, dat ik meer goede nachten ken, beter voor mezelf ga zorgen en mijn dagen blijf vullen met wat ik het liefste doe: schrijven en er zijn voor Skyler en Maddox. En af en toe naar Anouk! Dan heb ik voor de rest niks meer te wensen.

Happy birthday to me!