Door Merle.
Ik ben Merle. Inmiddels bijna vier jaar samen met mijn lieve vriend en in verwachting van ons eerste kindje (team roze!). Daarnaast ben ik ook druk bezig met afstuderen. Ik hoop voor de bevalling mijn diploma van de studie Media, Informatie en Communicatie in ontvangst te mogen nemen. De komende tijd zal er af en toe van mij een artikel geplaatst worden op MommyToBe. Ik vind het namelijk erg leuk om te schrijven en het is in het kader van een opdracht van school.
Een paar maanden geleden had ik op een woensdagochtend een positieve test in mijn handen. Super blij natuurlijk en ik wilde het stiekem direct van de daken schreeuwen. Iedereen mocht het weten, wij verwachten ons eerste kindje! Dit fantastische gevoel maakte bij mij snel plaats voor een hoofd vol zorgen. Een paar jaar geleden is er geconstateerd dat ik een angst- en paniekstoornis heb ontwikkeld. Hoe dat gekomen is? Als ik dat eens zou weten… Het is eigenlijk zomaar plotseling van de ene op de andere dag gekomen en helaas nooit meer weggegaan. Urenlange sessies met een psycholoog hebben er gelukkig voor gezorgd dat ik het tegenwoordig aardig onder controle heb. Je hebt namelijk heel veel dingen in het leven niet zelf in de hand. Maar nu ben ik zwanger en zorg ik eigenlijk al volop voor ons kindje. Dat is een hele bijzondere taak.
Een lief klein boontje in mijn buik. Een groeiend nieuw leven. Dit feit zorgde er in de eerste weken voor dat Google mijn nieuwe beste vriend was. Je kan het zo gek niet bedenken en ik zocht het op. Ik typte zelfs zoekopdrachten in waarvan ik stiekem wist dat die op mij helemaal niet van toepassing waren. Maar ik wilde het gewoon zeker weten. Een beetje buikpijn? Misschien heb ik wel een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een steekje rechts onderin mijn buik? Oh jee, misschien zit het wel niet goed en krijg ik een miskraam. Wat kan je jezelf gek maken. Natuurlijk wist ik diep van binnen dat het allemaal onzin was, want waar had ik nu last van eigenlijk? Volgens mij mag ik in mijn handen knijpen met zo’n fijne makkelijke zwangerschap. Je hoort mij dan ook echt niet klagen, maar ik zou mezelf niet zijn als de angst er niet zou zijn.
Sinds afgelopen week durf ik echt volop 100 procent te genieten. We hebben de welbekende 20 weken echo achter de rug en onze kleine meid is helemaal goedgekeurd. Alles precies op het gemiddelde, dus ze is helemaal door de APK keuring heen! Deze echo ging natuurlijk bij mij niet zonder slag of stoot. Ik lag niet relax, constant keek ik naar de echoscopiste en weer naar het scherm. Ik dacht: “Ik kan vast aan de blik in haar ogen zien of het goed of slecht is”. Soms keek ze heel bedenkelijk, maar eigenlijk was dit gewoon pure concentratie. Stom, achteraf bedenk ik me dat pas.
Een vrouw met zorgen blijf ik waarschijnlijk de rest van mijn leven. Ik hoop toch echt dat het afzwakt als ons kindje er eindelijk is. Een moeder maakt zich volgens mij altijd wel zorgen, maar het moet wel een beetje gezond blijven. Het helpt mij ontzettend dat mijn vriend zo nuchter is. Misschien af en toe te nuchter, maar juist bij mij helpt dat enorm. Google helpt je ook niet, het is niet je beste vriend. Eigenlijk is het een beetje een vijand, voor mij tenminste. Er staan zoveel verhalen en ervaringen op, maar die personen zijn geen artsen of verloskundigen. Zij zorgen er vaak juist voor dat er alarmbellen gaan rinkelen. De verloskundige en mijn moeder zijn nu mijn beste vriendinnen en de toekomstige papa mijn beste vriend. Dag Google, ik heb je (bijna) nergens voor nodig.
Heb jij misschien tips en/of advies voor mij zodat ik wat beter met mijn angst om kan gaan tijdens deze zwangerschap?
Hai Merle, wat leuk dat je gaat schrijven voor mommytobe! Vervelend dat je zulke angsten hebt. Ik snap het ook wel. Ik ben nu 14 weken zwanger (team verrassing!) en denk ook snel aan vervelende dingen als ik wat voel. Kindjes zijn sterk en die meid van je is helemaal goed gekeurd! Je zit over de helft. Gefeliciteerd!
Ik denk dat je jezelf gerust kan stellen met de wetenschap dat bijna alle zwangere vrouwen ‘last’ hebben van dat soort gedachtes tijdens de zwangerschap 😉 Alles komt goed, je bent al op de helft! Voor je het weet zit er poep aan je arm omdat de luier is doorgelekt!
Ik heb ook last van een angst en paniekstoornis, nu nog niet toe aan kinderen maar ik vraag me wel is af hoe ik dat tegen die tijd ga aanpakken dus erg leuk dat ik jouw verhalen kan volgen nu!
Heel herkenbaar. Ik ben nu bijna 14 weken, maar leef echt van echo naar hartje luisteren en weer naar echo. Dan ben ik weer een paar dagen gerustgesteld ;-).
Wat herken ik veel van je onzekerheid en dat google dan je beste vriend kan zijn, wat knap hoe je dit kan beschrijven! In mijn zwangerschap van Lana dacht ik ook bij ieder pijnscheutje dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of miskraam of andere foutjes kreeg en ik kon mezelf echt gek maken. De 20 weken echo gaf me veel duidelijkheid en rust. Ik hoop dat je toch mag genieten van dit wondertje nu het nog lekker veilig bij je in je buik ligt 🙂
Leuk dat je ook gaat schrijven hier! Gefeliciteerd in elk geval met je zwangerschap en ik ben benieuwd naar je verhalen!
Leuk een nieuwe mommy to be! Welkom!
En gefeliciteerd natuurlijk! Ik ben ook een google fanaat, en vind het juist erg handig. Soms ff door negatieve forumberichten heen lezen. En je info van “echte sites” afhalen. Het is in mijn ogen volledig normaal dat je bij een eerste zwangerschap je wel eens zorgen maakt en alles is nieuw & spannend. Geniet van je zwangerschap!
Leuk dat je hier ook schrijft, ik ga je verhalen zeker lezen! Het is niet niks zo’n zwangerschap met angstklachten. Ik ken dat gepieker maar al te goed. 😉 ik vertel het eigenlijk nooit aan iemand, maar het is bij mij ook vastgesteld. In sommige periodes is het erger dan in andere, maar oh wat was google mijn vijand tijdens de zwangerschap. Het helpt mij om te denken ‘is de situatie nu heel erg? Of ben ik bang dat de situatie zo erg gaat worden?’ Natuurlijk is er nooit echt iets aan de hand, dus concludeer ik al snel dat het weer die angst is en dan neem ik het niet meer zo serieus. Als het echt niet weggaat bel ik even mijn man op en die zegt dan iets heel geruststellendst (hoe doet hij dat toch?) mijn logica is dan vaak verdwenen en hij weet dan heel logisch te vertellen dat wat ik denk niet echt is. (Dat weet ik wel, maar als hij het zegt is het toch anders)
Oh en als je echt in paniek bent over iets in de zwangerschap, bel de verloskundige! Zij kan beter vertellen wat er aan de hand is dan google. Dat heb ik drie keer gedaan in de zwangerschap. Google zei me namelijk dat er van alles mis was, maar dat viel reuze mee. De verloskundige vindt het niet erg, ook niet als je piekert. En die drie keer heeft ze me echt gerustgesteld. Ze wist dat ik alles heel spannend vond en dat mag gewoon. Dat is het namelijk sowieso bij je eerste kindje. 😀
Heel erg herkenbaar! Ik ben nu 21 weken zwanger, ook team roze en ook met een angststoornis, die bij mij gelukkig wel stabiel is nu maar hormonen gooien er nog weleens een schepje bovenop;) Ik denk dat het voor elke mommy to be spannend is, je wilt het beste voor je kindje en zit met 100.000 vragen. Ik probeer het vooral op mij af te laten komen en vooral te focussen op die heerlijke schopjes, zolang die nog volop aanwezig zijn ga ik er vanuit dat de kleine meid het nog prima naar haar zin heeft! Nu je de 20 weken echo achter de rug heb kan je het misschien wat meer loslaten, je weet dat ze, voor wat nu te zien is, helemaal goedgekeurd is en je kan nu gaan genieten. Probeer dat ook echt te doen!
Ga je trouwens vaker hier schrijven? Lijkt me leuk om je verhalen te blijven volgen!
Ohja, als je echt het idee heb dat je wat extra hulp nodig heb vraag de verloskundige dan naar de POMP-poli in het ziekenhuis. Daar kan je misschien wat extra begeleiding krijgen hierin 🙂 Google het maar;)
Ik bedoel natuurlijk de POP-poli