Op de dag van mijn 18e verjaardag stond er een lesauto voor de deur; verjaardagscadeau van mijn ouders. Iedere vrijdagmiddag reed ik een uurtje en na ongeveer een jaar had ik mijn rijbewijs in the pocket. Echter reed ik daarna al gauw niet meer. Ik woonde in Amsterdam bij Raymond, ging altijd met het ov naar mijn school en werk en áls we dan met de auto weggingen, kroop Raymond achter het stuur. Doordat ik het niet meer zo vaak deed, durfde ik op een gegeven moment ook niet meer. Ik vond het steeds enger worden en uiteindelijk heeft het heel wat jaartjes geduurd voordat ik daadwerkelijk weer zelf achter het stuur wilde zitten om de auto te besturen. Dat ging heel eventjes goed.
De angst kwam wéér om de hoek kijken toen ik moeder werd van Skyler. Dóódeng vond ik het, om samen met mijn kind in de auto te zitten en nog meer verantwoordelijk te zijn. Wat nou met al die gekken op de weg? Straks komt mijn kind niet meer levend thuis. Ik vond het rijden eng, het parkeren eng, het als eerste stoppen voor een stoplicht eng. Ik had totaal geen plezier meer in autorijden en deed het weer heel lang niet meer. Tot Raymond een auto van zijn werk kreeg en we dus onze auto ‘over’ hadden. ‘Zullen we hem wegdoen of ga jij er gebruik van maken?’, vroeg Raymond me. Uiteindelijk hebben we hem gehouden en thank God, wat ben ik daar nu blij mee.
Want van die autorij-angst? Daar is niks meer van over. Ik kan me heel af en toe nog druk maken als ik naar een voor mij onbekende plek moet en bijvoorbeeld niet weet hoe ik daar kan parkeren, maar voor de rest ben ik onwijs gelukkig met de auto voor de deur en voelt het voor mij als absolute vrijheid. Helemaal nu we in Aalsmeer wonen en helemaal nu met twee kinderen.
In Amsterdam was alles prima met het openbaar vervoer te doen. De trams zijn uitstekend geregeld en anders is er altijd nog de bus die je kunt pakken. Ook had ik een fiets staan waar ik regelmatig gebruik van maakte. Echter is dat in Aalsmeer een ander verhaal. Er rijdt af en toe een bus, voor de metro moet ik in Amstelveen zijn en op fietsafstand vind ik ook niet alles wat ik zou willen. En dus pak ik nu regelmatig de auto. Helemaal nu met twee kinderen vind ik het een absolute uitkomst. Er staat een fiets in de schuur voor de kleinere afstanden (met zitje voor Skyler en in de toekomst nog een zitje voor Maddox), er rijdt een bus als ik naar Amsterdam moet of naar ’t ZiggoDome ga voor een concert (yes, een rechtstreekse verbinding!) en voor de rest is het de auto die me overal naartoe brengt. Gisteren naar Artis, van de week naar het centrum, het strandje, tijdens de zwangerschap naar de verloskundige, naar Zeeland waar ik een paar keer ben geweest, evenementen en afspraken voor de site, de weekendjes weg die ik met mijn moeder samen heb gedaan, naar verjaardagen van vriendinnen die iets verder wonen, voor de grote boodschappen die moeten worden gehaald, de sportschool die iets verder zit, onze tripjes naar het winkelcentrum van Amstelveen, naar mijn ouders. Zelfs als ik naar Amsterdam moet pak ik tegenwoordig vaak de auto; ik rij niet het centrum in omdat ik de parkeerkosten én parkeermogelijkheden dramatisch vind, maar parkeer de auto in Osdorp bij ons oude huis om vervolgens het laatste stukje op de tram te stappen. Scheelt me toch weer zo’n 20 minuten heen en 20 minuten terug dan als ik hier in Aalsmeer op de bus stap. Of ik rij iets dieper Amstelveen in zodat ik ergens de metro kan pakken. Het mag misschien niet heel goed voor het milieu en niet heel goed voor mijn conditie zijn; het zorgt voor vrijheid en dat vind ik een onwijs fijn gevoel. Dat ik nu, in Aalsmeer en met twee kids, overal kan gaan en staan waar ik wil. Ik denk dat ik me zelfs opgesloten zou gaan voelen, ondanks dat er dan natuurlijk voor deze luxepoes gewoon oplossingen zijn te vinden. Hoeveel mensen doen alles niet gewoon zonder auto?
Ik moet wel zeggen dat ik er een beetje lui van word. Nu met Maddox is het wat lastig fietsen (ik durf dus niet met een draagzak de fiets op te springen) maar tot voor kort had ik veel dingen ook op de fiets kunnen doen. Het is dan toch wel een stukje gemakzucht om in de auto te gaan zitten en ergens heen te rijden. Toch ben ik blij dat de rijangst verleden tijd is en dat ik zonder enige moeite in de wagen spring. Het idee dat ik geen auto meer zou hebben benauwd me een beetje. Toen ik in Amsterdam woonde en nog geen kinderen had, had ik dat helemaal niet. Maar nu? Is dat ding toch wel een beetje heilig voor me geworden.
Vertel: hoe doen jullie alles? Hebben jullie een auto of doen jullie alles op een andere manier?
Rijangst herken ik zeker ook. Bij mij ging het precies hetzelfde, heel vroeg m’n rijbewijs gehaald. Vervolgens jaren geen auto gereden want was een student en dus niet nodig. Totdat ik mijn eerste echte grote mensenbaan kreeg. Oh wat was ik bang de eerste keer, maar gelukkig heb ik mij eroverheen kunnen zetten.
Wij doen ook veel met de auto, maar boodschappen halen etc doen wij lopend met de kinderwagen.
Ik moet toegeven dat ik ook veel vaker de auto pak sinds ik kindjes heb. Maar toen we ontdekte dat ik zwanger was van nr twee is er ook een bakfiets gekomen! Ideaal! Draagzak mee en hop ik fiets zo overal naar toe waar ik heen wil. En hoef dus niet weer 9mnd te wachten tot de kleine weer eens korte stukjes op de fiets mee kan (trouwens tijdens m’n zwangerschap was ie ook perfect, geen zitje voorop dus alle ruimte voor m’n buik om nog te kunnen fietsen!)
Wij hebben onlangs 1 auto eruit gedaan en doen het nu nog met 1 auto. Dat gaat prima eigenlijk. Hij staat eigenlijk het meest op de parkeerplaats. Ik breng de oudste lopend naar school, ga lopend boodschapjes doen of een rondje winkels en ga lopend naar m’n ouders of broer. Nu heb ik nog verlof en heb ik daar ook tijd voor. Ben benieuwd of dat straks ook zo blijft als ik mee moet in de haast van de dag.
Auteur
Wij hebben echt nog twee auto’s omdat Raymond er met eentje naar zijn werk gaat én klanten moeten bezoeken. Wel fijn dat alles op loopafstand is, dat maakt het weer iets anders natuurlijk 🙂
Ik rijd ook overal naar toe met mijn auto. Naar mijn werk, met kind wat leuks doen, boodschappen enz. Toch rijdt mijn vriend altijd in het weekend als we ergens naar toe moeten. Nee, zonder auto kan ik ook inderdaad niet meer. Erg eigenlijk hè? Dan te bedenken dat mijn moeder vroeger nooit een auto tot haar beschikking had met 2 kinderen.
Wat fijn dat je over die rijangst heen bent gekomen! Ik zou niet zonder auto kunnen. Zeker nu ik door de zwangerschap niet kan fietsen, voel ik me echt opgesloten als ik geen auto heb.
Ik woon in Middelburg (jaja, Zeeland haha) en doe eigenlijk vrijwel alles met de auto of lopend. Supermarkt, bakker en kinderboerderij zitten op loopafstand en de stad wel op fietsafstand, maar ik vind dat soms zo’n gesjouw met kind op de fiets, buggy, tassen enzovoorts dat ik liever de auto pak. Fietsen doen we ook wel, maar dan voor de lol een stuk of als we alleen maar even bij oma (die op de markt werkt in de vis) kibbeling gaan halen en ik niet allerlei tassen moet meenemen. Ben dolblij met mijn auto.
Heel fijn dat je over je angst heen bent! Zelfs als je de auto niet zo vaak zou gebruiken is het fijn om niet bang te zijn als je ‘m dan wel een keer nodig hebt. Ik kan écht niet zonder mijn auto. Ik vind autorijden heerlijk en kan er echt van genieten. Ik had twee weken na mijn 18e verjaardag mijn rijbewijs en reed vanaf dat moment iedere dag zo’n 140 kilometer op en neer naar mijn werk. Keuze was er niet, en sindsdien ben ik verkocht. Nu ik een mamafiets heb doe ik dingen in de buurt met de fiets als het weer ’t toestaat, maar voor verdere afstanden pak ik, nu we de 30 weken gepasseerd zijn, met die dikke buik toch echt liever de auto!
Ik heb geen rijbewijs ik begin er gewoon ook niet aan want zit met dezelfde punten als jij had.
Goed je erover bent want zie toch ook het voordeel.
Ik mis het eigenlijk best een beetje zelf die vrijheid te hebben , het gemak van een auto … maar ik krijg die stap niet gezet.
Ik doe alles te voet en met de fiets.
We wonen midden in’t stad dus ok alles bij de hand (winkels school werk dierentuin speeltuinen … noem maar op)
Draagzak op de fiets vind ik een no go. Eens geprobeerd en onwijs schokkerig. In mijn ogen geen wijs besluit (uitzondering of noodgeval daargelaten) Bakfiets it was. En zodra de kleine man redelijk stabiel was de maxicosi erin geklikt. Ideaal. Vooral de elektrische bakfiets. Daardoor gebruik ik weinig de auto op mijn vrije dag. En zelfs op een winderige of ongezellige dag fietsen we rond. Urban arrow <3
Ik doe ALLES op de fiets. Behalve als ik naar Amsterdam ga, dan vind ik het zo onhandig met de trein en kind ;-). Maar fietsend de weekboodschappen, met strandspullen, de kinderboerderij…Nu is Den Haag wel een ander verhaal, omdat hier alles op fietsafstand is en je nergens kan parkeren. Maar hoe dat in de toekomst met 2 moet?
Hier een gezin van 4 en geen auto. Nooit gehad ook. Mijn man en ik fietsen beide naar ons werk. We wonen in Groningen en hoeven allebei nog geen 10 min te fietsen. Ideaal als je mij vraagt! We wonen dicht bij het centrum. Alle nodige voorzieningen zijn hierdoor op loopafstand. Mensen vragen mij weleens hoe we dat toch doen met 2 jonge kindjes (zoontje van net 2 en van 7 maanden). Veel grote boodschappen laten ik bezorgen en voor de rest lekker overal heen wandelen en fietsen. Gezond, goedkoop en goed voor t milieu. Auto wordt hier totaal niet gemist!
Wij hebben beide een auto, met mijn werk moest dit ook. Maar ik heb tegenwoordig een grotere auto (had eerst een smart) nu nog steeds niet achteruit ingeparkeerd, of achteruit gereden. Vind dat dus een beetje eng…
Ik herken mezelf hoor Shirley! Het gaat zeker nu de goede kant op maar dat parkeer gedoe onbekend ik herken dat! Maar ook ergens naar toe rijden waar je onbekend bent. Bijvoorbeeld Den Haag. Je weet niet hoe de wegen lopen of drukke kruising etc etc. Doodeng! Maar tot nu toe gaat dat ok.
Hahaha
Wij hebben allebei een auto maar ikzelf fiets vaak naar mijn werk. Auto van mij is vooral voor boodschappen of als ik op mijn vrije dag met onze dochter van 3 jaar weg ga.
Ik heb juist een ander ‘probleem’… ik durf niet te fietsen met dochter achterop. Ben zo bang dat ik val dat ik alleen met haar fiets als mijn man mee gaat en haar achterop neemt. Ik ben nooit gevallen ofzo met haar en geen idee waar de angst vandaan komt maar lastig vind ik het wel.
Doe veel met de auto, ik vind autorijden ook echt héérlijk ontspannend. Vind het veel vrijheid geven met twee kindjes, ik neem ze overal mee naartoe. Ik zou niet zonder willen! (Kunnen kan altijd)
Ik heb helaas 8 maanden gedaan over het halen van mijn rijbewijs toen ik 18 werd (heel jaloers op de kids van nu die al met 17 mogen beginnen). Rond mijn 18e verjaardag van n dorp naar n gehucht verhuisd met mijn ouders, te ver om iets met de fiets te doen en n bus 1 keer per uur op werkdagen overdag, op andere tijden heel onregelmatig. Die eerste 8 maanden bracht m’n moeder me dus overal heen (zelfs af en toe naar de universiteit (40 autominuten en 2 ov uren verderop omdat ik niet op tijd zou zijn voor tentamens met het ov). Na 8 maanden heel vaak mijn moeders auto geleend (ouders hadden ook 2 auto’s). En toen ik 2 jaar later op kamers ging wonen aan de andere kant van de stad als waar de universiteit lag deze auto ook meegenomen (ouders waren inmiddels gestopt met werken). Toen ik 2 jaar later fulltime ging werken stond er vanaf dag 1 n leaseauto klaar. Ook manlief reed toen al in n eigen autootje. Hebben altijd twee auto’s (grotendeels zelfs 2 leaseauto’s) gehad vanaf t moment dat we gingen samenwonen (anders konden we beide ook niet op t werk door heel Nederland komen). Toen mijn man thuis kwam te zitten door faillissement van t bedrijf waar hij werkte en natuurlijk ook de leaseauto moest inleveren hebben we t 2 maanden met 1 auto (en 2 motoren) gedaan. Maar dat was echt afzien dus snel autootje gekocht en vanaf september staan hier weer 2 leaseauto’s voor de deur. We hebben dan ook altijd in dorpen gewoond en werken op minimaal 30km afstand (maar vaak verder) dus anders dan wandelen naar de supermarkt (1,5km) zit er niet in, omdat we beide fulltime werken doen we maar 1 keer per week boodschappen dat zie ik mezelf nig niet lopend vervoeren.
Conclusie: ik zou echt niet zonder auto kunnen.
Wij hebben een auto en sinds kort een scooter. Mijn vriend die nam eerst altijd de auto mee naar zijn werk en met twee kindjes miste ik die wel eens. We deden vooral veel dingen lopend of op de fiets. Nu ik verder weg ben gaan werken ga ik met de auto en mijn vriend op de scooter. Ik werk 5 dagen per week en voor de vrijdagmiddag, dan ben ik vrij, is het toch wel heel handig om met de auto weg te kunnen!
Ik ben dol op onze auto, maar ik woon dan ook in Emmen, of all places. Ik werk zowel in Assen als in Groningen en de verbinding naar Assen is dramatisch, dus dan pak ik eigenlijk altijd de auto. Naar Groningen is de bus dan weer handiger in verband met parkeren. Wij delen een auto en dat gaat goed, maar voornamelijk omdat mijn vriend op dit moment niet werkt. Het liefst blijven we daarom toch in de buurt van het station wonen (nu 3 minuten lopen, haha) omdat het dan beter te combineren is als hij wel weer aan het werk gaat. Een tweede auto erbij hoeft van ons op dit moment niet.