Zwanger! #24

Gisteren was ik 24 weken zwanger en daarom praat ik jullie vandaag weer bij. 24 weken is voor mij nog een beetje nietszeggend maar toen de verloskundige me gisteren wist te vertellen dat ik dus al bijna zes maanden zwanger ben, schrok ik wel een beetje. Zes maanden?! Jeetje, wat gaat het allemaal hard. Ik ga richting het derde trimester en merk toch wel dat het allemaal ietsje zwaarder wordt. Ik ga weer even afgelopen week met jullie bespreken, aan de hand van een lijstje. Want we houden nu eenmaal van lijstjes!

– Afgelopen week had ik een héél leuk onderonsje met Waylon. Althans, als ik mijn belachelijk echte droom mag geloven. Ik droom echt de meest vage dingen en sommige dingen, zoals deze, zijn erg vermakelijk. Morgen weer, Waylon?

– Van de week kwam ik de douche uit lopen, stond ik mijn zwangere buik in de spiegel te bewonderen en daar zag ik hem opeens zitten; een zwangerschapsstreep! Hij is nog licht, maar zeker aanwezig. Zelfs Raymond kon hem zien. Een gekke gewaarwording waar ik nog niet bekend mee ben, aangezien ‘ie bij Skyler weg bleef. Ik ben er niet zo heel erg dol op maar hé, nog een extra teken dat je zwanger bent!

– Die hormonen van mij zijn gewoon niet meer te doen. Ik deel veel te vaak een sneer uit waar ik me achteraf een beetje voor schaam en maak me druk om de meest onnozele dingen. En All You Need Is Love kijken tijdens Kerstavond staat normaal al garant voor een waterval, maar tijdens je zwangerschap vul je er de hele Noordzee mee. Niet te doen, die arme man die zijn kleinkind voor het eerst ziet. En daarna nog herenigd wordt met zijn zoon ook. Ho, ho, ho.

– Gisteren was ik weer op mijn maandelijkse controle en dit keer besloot ik Skyler mee te nemen. Kon ‘ie eindelijk zijn broertje even horen! Toen het apparaat aan ging en de verloskundige het hartje had gevonden, hoorde ik Skyler roepen ‘wat hoor ik?’ en kwam ‘ie heel nieuwsgierig bij ons staan. Zo lief! Dat ‘ie daarna protesteerde om weer mee naar huis te gaan omdat ‘ie met de boormachine wilde spelen en daardoor de hele praktijk op stelten zette, vergeten we maar even. Misschien heeft Skyler ook wat last van hormonen. Het is niet niks om de titel grote broer te dragen.

– Het wordt allemaal wat zwaarder en ondanks dat ik het nog niet helemaal wil toegeven, moet ik toch wel zeggen dat ik af en toe kapót moe ben. Mijn banden spelen op, ik heb weer wat harde buiken en duik het liefst ’s avonds om 20:00 uur in bed. Het is zo’n andere zwangerschap dan met Skyler, niet normaal. Ergens ook wel jammer, dat ik er niet volledig fluitend doorheen ga. Ik merk toch dat ik minder aan het genieten ben. Maar ik voel me wel op en top zwanger. Dat dan weer wel. Werd ook weleens tijd, Shir. Zo aan het einde van je tweede trimester!

– Hebben we al een babynaam? Ik heb er zeker eentje. Eentje die maar door mijn hoofd blijft spoken en die ik zeker regelmatig even uitspreek. Nu Raymond nog even overtuigen dat dat hem moet worden. Niet geheel onbelangrijk.

– Is de weegschaal nu gewoon kapot of kom ik echt helemaal geen gram aan? Ik geloof echt het laatste aangezien ‘ie bij Raymond toch wel af en toe verschil laat zien. Na een zwangerschap van 24 weken, een vreetfestijn tijdens Kerst én een craving naar appelbeignets kan ik zeggen dat ik nog steeds 1.5 kilo lichter ben dan voor mijn zwangerschap. Wel zie ik op foto’s dat de baby aan mij is begonnen, qua eten. Mijn benen worden wat slanker. Ja, de baby groeit lekker door en neemt dus gewicht met zich mee; dan moet er bij mij ergens wat af om gelijk te blijven qua gewicht. Volgens de verloskundige is het helemaal prima zo en hoef ik me nergens druk om te maken. Nee, dat doe ik ook zeker niet! Scheelt me weer lekker na de bevalling. Had ik tóch in 2017 strak in een trouwjurk gekund…

– Mijn buik zit wat hoger, hoorde ik de verloskundige gisteren zeggen. En ja, dat is te merken! Ik zit snel vol, heb gigantisch veel last van maagzuur en af en toe moet ik echt even bijkomen tijdens het lopen omdat ik het gevoel heb dat ik amper nog lucht krijg. Bij Skyler was dit ook het geval, maar nu met baby twee heb ik af en toe het idee dat ‘ie er aan de bovenkant uit gaat komen in plaats van aan de onderkant.

– Och, wat is dat getrappel in mijn buik toch heerlijk… Daar kan geen Waylon tegenop. Alhoewel?

Tot volgende week. Richting de 25 weken!