Twee weken geleden schreef ik vol trots een artikel dat mijn dochtertje Lana inmiddels 6 maanden is en dat het voor ons tijd was om te beginnen met bijvoeding. Ik gaf toen aan dat ik dit graag wilde doen middels de Rapley methode. Ik had me er helemaal op georiënteerd met wat boeken die hierover gaan en ik was er klaar voor. Vandaag ga ik jullie een update geven op de afgelopen twee weken op het gebied van voeding.
Ik was helemaal klaar voor het Rapley avontuur maar vond dit wel heel spannend. Hoe zou Lana gaan reageren en zou ze wel voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen? Zou ik het als moeder kunnen volhouden om Rapley te gaan doen? En kan ze zich niet verslikken? Allemaal vragen die ik mezelf vooral gesteld had. Toch wilde ik de uitdaging graag aangaan.
Op dag 1 stond ik vol trots in de keuken om Lana’s eerste stronkje broccoli te koken en daarna in haar handen te geven. Het was heel leuk om te zien hoe ze vol verbazing keek naar dit groene mini boompje op haar bord. Het maakte zeker wel indruk en ze vond het leuk om er mee te spelen. Ze pakte het op en zodra de broccoli naar haar mondje ging trok ze zo’n schattig verbaasd gezichtje. Ze had vrijwel niets ervan gegeten maar het was leuk om te zien hoe Lana om zich heen keek. Die middag gaf ik haar nog een banaantje die ik als een soort lolly aan haar gaf. Ook dat vond ze heel interessant.
De dag erna dacht ik dat appel wel een leuk idee zou zijn. Ik had de appel in stukken gesneden die ze zelf in haar handjes kon vasthouden. Toen gebeurde er iets waar ik al bang voor was; ze verslikte zich, en niet zo’n beetje ook. Ze werd vuurrood, stopte even met ademen en andere details zal ik niet delen maar de schrik zat er bij mij heftig in. Appel was geen goed idee. In de avond gaf ik Lana diepvries spinazie die al een mooi papje was om te geven. Ze genoot er zichtbaar van en zat uitgebreid te smikkelen.
De dag erna gaf ik haar een geprakt banaantje waar ze veel meer van binnen kreeg en zichtbaar meer van genoot dan van het Rapley-banaantje. In de avond maakte ik voor haar een prakje van broccoli, en haar bakje ging verbazingwekkend helemaal leeg. Ze had er echt van genoten. Het weekend erop begon ik met Brinta papjes die ik aanmaakte met moedermelk. Ze straalde van genot en wist niet hoe snel ze het bakje leeg kon krijgen.
Voor mij was het eigenlijk al wel duidelijk; Rapley is misschien nog wat te vroeg voor ons en voor Lana. De angst zit er bij mij toch wel erg in dat ze zich zou verslikken en ik zag haar echt smikkelen van de geprakte hapjes. Voor nu is dat even een betere oplossing. Ik zit relaxt aan tafel om Lana hapjes te geven, en Lana smikkelt er zichtbaar van. Ik wil wel langzamerhand gaan opbouwen naar Rapley en haar prakjes steeds grover maken zodat ze wel leert wennen aan het eten van grotere stukjes. Of ik het Rapley misschien te snel aan de kant heb gezet, dat weet ik niet. Voor nu voelt dit voor ons het beste.
Wat zijn de ervaringen met Rapley of prakjes/potjes van jullie? Laat het me weten in de comments van dit artikel.
Liefs Kelly
Lees meer van mij op mijn mama lifestyle blog: http://www.kellycaresse.nl
Super dat ze er zo van genoot!
Dat moet schrikken zijn geweest! Fijn dat ze van de prakjes zo geniet!
Vind het super dat je gewoon je gevoel achterna gaat. Als je nu zoiets hebt van.. ik durf het even niet aan en dit voelt goed en zo te zien bij Lana ook.. why not! Je gevoel is altijd juist…
Zelf nog geen ervaring hiermee, dat komt over een paar maanden..
Vanaf 6 maanden ook rapley, daarvoor al enkele prakjes gegeven. De eerste weken was het vooral spelen, sabbelen, in de handjes houden of weggooien. Niet echt eten dus maar ivm volledige borstvoeding kreeg ze genoeg binnen. Brood met smeersels ging altijd goed en broccoli zeer zacht gestoomd of andere groente zeer zacht gestoomd gingen steeds beter. Appel en dat soort harde stukjes deden wij ook veel later. Meer peer enzo in het begin. Je moet inderdaad niet te snel willen.
Lang verhaal maar wat ik nog wilde zeggen, rapley kun je natuurlijk ook gewoon combineren met prakjes. Net zo goed toch. Stukjes komen vanzelf echt waar.
Lijkt mij ook heel spannend! Ik zat ook na te denken over die methode, maar denk dat ik het niet aan zou durven. Zo van een soort groente een papje maken lijkt mij ook een heel goed idee! Leuk te horen dat Lana hier zo van geniet. 🙂
Herkenbaar. Sam was ook zo’n megaverslikker. Ik ben hem vanaf een maand 7 of 8 stukjes van ons bord gaan geven en toen ging het beter. Maar verder dus prutjes gevoerd. Vond het doodeng. Zeker als ik alleen thuis was. Gewoon doen wat goed voelt.
Pff, nee als zo’n kleintje zich verslikt dan zou ik het ook even aan de kant zetten. En als ze met prakjes net zo gelukkig is (en mama ook), waarom niet!
Wij hebben expres niet voor rapley gekozen. De kleine smult er heerlijk van en later (dat eigenlijk voor ons nu is haha) komen de stukjes ook wel. Luca eet nu stukjes brood (met korst) stukjes banaan/peer en appel (al komt de schil er dan wel weer uit haha). Dus dat gaat helemaal goed komen. Doe wat voor jullie fijn voelt, zeker na zo’n ervaring. Fijn dat het nu goed gaat!
Voor mij voelde Rapley niet goed. De overgang van melk naar harde stukjes vond ik te groot. Ik ben zelf gaan koken, prakken en we hebben het zo opgebouwd naar stukjes eten.
Ik vind dat hele Rapley maar niks. Een vriendin van mij deed het met haar twee kindjes en als ik zag hoe weinig die binnenkregen. Er kwam meer op de grond terecht dan in hun mond, en ze verslikten zich regelmatig. En na een poosje wilden ze ook niet meer gevoerd worden, dus een prakje geven ging ook niet (zij gaf ok verder zelf niets naast Rapley).
Ik snap niet zo goed waarom je het ook zou willen? Omdat je kindje dan smaken en vormen enzo leert herkennen toch, maar dat komt toch ook wel vanzelf? Ik heb zelf altijd gewoon prakjes gekregen (gewoon wat mijn ouders aten in de keukenmachine) en ik lust nu ook echt alles.