Twee weken van de speen af. Hoe gaat het?

Twee weken geleden kreeg ik een bericht van Maddox’ school dat ze zijn speen hadden weggegooid omdat ‘ie stuk was. Natuurlijk was ‘ie niet echt weg en hebben ze hem, nadat Maddox hem weggegooid en uitgezwaaid had, eruit gevist om voor mij te bewaren. De keuze om met een speen te stoppen ligt immers bij mij en niet bij school. Maar dit werd me natuurlijk wel erg in de schoot geworpen. Geheel cold turkey want het kwam geen moment eerder in me op om de speen ‘nu al’ weg te gooien. Maddox was er nogal gehecht aan en liep regelmatig met het rubberen ding in zijn mond. Inmiddels zijn we twee weken verder en omdat ik wat vragen kreeg, wil ik nu een eenmalige update geven. De speen is namelijk geheel verleden tijd.

Aanbod afgeslagen

Toen ik schreef dat Maddox van de speen af was omdat zijn speen stuk was, kreeg ik van verschillende mensen het aanbod voor een nieuwe speen. Mensen die in Amerika woonden en hem voor me mee wilden nemen en mensen die hem nog hadden liggen voor me. Ondanks dat ik dit allemaal heel erg lief vind en een week eerder zéker op dit aanbod was ingegaan, heb ik het voor nu allemaal afgeslagen. Het ging namelijk gelijk al erg goed met het stoppen met de speen.

Zaterdag

Het vorige artikel over het cold turkey stoppen plaatste ik vrijdag terwijl hij de speen dinsdag had weggegooid. Het was dus nogal vers allemaal. Maddox was nog heel erg zoekende, kwam regelmatig ’s middags en ’s avonds zijn bed uit en keek maar om hem heen om de speen te zoeken. Ik vertelde keer op keer wat ermee gebeurd was en dat ‘ie hem had weggegooid op school omdat de speen stuk was. Hij leek er absoluut vrede mee te hebben en na veel gedraai en wat auto’s mee naar bed (ach, kan mij het schelen), ging hij rustig slapen. Vrijdag bleef hij nog roepen om de speen maar sinds die zaterdag daarna lijkt het een beetje uit zijn systeem te zijn.

Zaterdag ging hij voor het eerst ’s middags direct slapen toen ik Maddox in bed legde, zonder te zoeken of te vragen naar zijn speen. Hij sliep maar 40 minuten, maar het was langer dan de dagen daarvoor, toen ‘ie het gehele slaapje oversloeg. ’s Avonds ging hij rustig naar bed en kwam ook het woordje speen totaal niet meer ter sprake. Hij zocht niet en hij vroeg niet. Bovendien ging hij een stuk sneller slapen en kwam hij niet zo vaak zijn bed meer uit.

Ziek!

Ook zondag ging het hartstikke goed. We waren naar Bataviastad en Maddox sliep ’s middags op de terugweg naar huis. ’s Avonds ging hij naar boven om te slapen en is hij helemaal zijn bed niet meer uitgekomen. Maddox hoefde zijn fles ook niet en draaide zich om om te gaan slapen. Toen ik ’s avonds bij hem ging kijken bleek ‘ie koorts te hebben en dus ging hij waarschijnlijk snel slapen omdat hij echt niet lekker was. Maandag bleef hij thuis van school en ik vreesde dat hij om zijn speen zou gaan vragen. Dat vond hij namelijk het lekkerst tijdens ziektedagen: zijn speen, tut en bij mij in de draagzak. Nu is de draagzak al een tijdje de deur uit, maar de speen dus ook. Gelukkig ging het héél erg goed en kwam weer de speen niet meer ter sprake. Hij zocht niet, hij vroeg niet en hij heeft het heel erg goed gedaan allemaal.

Zijn tut is heilig

Wat we wel merken, is dat zijn tut (de streepjesdoek aka het T-shirt van mij waar hij altijd mee loopt) meer heilig is geworden. Hij knuffelt ermee, slaapt er mee in zijn handen en wil hem toch ook wel graag mee als we ergens naartoe gaan. Dat was eerst dus zijn speen. Vaak in combinatie van maar we konden altijd beter de tut vergeten dan zijn speen. Maar ach, wij hebben hier helemaal geen problemen mee. Het is maar een tutdoek waar hij helemaal niks mee doet. Knuffelen, ermee slapen, eraan frunniken. Het biedt hem troost en rust. Skyler slaapt ook nog met zijn tut terwijl zijn speen al lange tijd de deur uit is. En eerlijk? Ik heb er ook nog een in bed liggen.

Meevaller

Het is me echt allemaal heel erg meegevallen. De eerste paar dagen vroeg Maddox nog vaak om zijn speen, maar na twee weken (of dus eigenlijk na een week al) was dat verleden tijd. Hij lijkt het te zijn vergeten of zoals zijn juf zei: hij heeft het gewoon geaccepteerd. Weg is weg. Ik denk ook dat ik het zonder hun hulp voorlopig nog niet had gedaan. De speen was een veilige haven, maar zeker niet alleen voor Maddox. Het is zo gemakkelijk als ouder om er gebruik van te maken. Ik ben blij dat ik geen extra spenen heb aangeschaft en dat we dit even cold turkey hebben gedaan. Bij Skyler werd het een heel ding; bij Maddox was het gewoon op tijd weggegooid. Blij dat we dit gedaan hebben!