Mijn voornemen is altijd geweest om een relaxte moeder te worden. Dat de kinderen binnen ruime grenzen zichzelf rustig kunnen ontdekken en dat lekker alles op hun eigen tempo gebeurt. Nu is dat laatste wel echt aan de orde. Ik blijf vasthouden aan het eigen tempo en merk dat dat de kinderen ten goede komt. Maar die relaxte moeder? Die is eigenlijk heel erg ver te zoeken. Vooral de laatste tijd betrap ik mezelf steeds weer op een gedachte of handeling die totaal niet bij mijn eigen voornemen past. Het is ook eigenlijk gek dat we ons al dingen voornemen als de kinderen er nog niet eens zijn en dat we aan die verwachtingen willen blijven doen. Er zijn namelijk een hoop dingen momenteel die ervoor zorgen dat ik niet zo relaxt kan zijn als dat ik zelf wil.
De vermoeidheid
Wist ik veel dat ik twee nachtbrakers zou baren. Wist ik veel dat er minimaal vijf jaar zou komen waarin ik niet door zou gaan slapen. Wist ik veel dat dit een stempel op de dag zou drukken en me soms laat veranderen in een schreeuwende vrouw die regelrecht van de markt lijkt te komen. Wist ik veel dat de vermoeidheid zo killing zou zijn, dat van relaxtheid even helemaal geen sprake is? Ik wist het niet en soms vraag ik me af wat voor moeder ik zou zijn geweest als ik wel goede slapers had gehad. Maar het heeft eigenlijk geen zin om daar over na te denken.
Mijn karakter
Ik kan wel zeggen dat ik mezelf pas echt goed heb leren kennen tijdens het allereerste jaar als moeder. Daarvoor deed ik maar wat. Ik ken mezelf nu beter dan ooit en heb mezelf meer ontdekt dan tijdens de 27 jaar daarvoor. Ik vind twee kinderen leuker, maar ook zeker moeilijker dan verwacht en soms doen ze iets waar mijn interne ik behoorlijk van op hol slaat, haha. Ik kan me gewoon niet altijd lekker verdiepen in zo’n kinderhoofd en vind het lastig om daar mee om te gaan. Ik merk ook dat ik niet zoveel geduld heb als dat ik dacht, en dat ik relaxter word als de kinderen iets ouder zijn.
Graag alleen zijn
In het verlengde van hierboven; ik ben meer dan ooit graag alleen en met twee kinderen lukt dat gewoon niet altijd om die tijd te pakken. Doordat Raymond gewoon fulltime dagen maakt ben ik voornamelijk met de kinderen en heb ik weinig tijd alleen, maar ik pak ze zelf ook veel te weinig. Ik ben daar nog steeds niet zo goed in en ik merk dat als ik te weinig tijd heb gekregen of genomen, dat mijn lontje steeds korter wordt en die relaxte moeder even helemaal nergens te vinden is. Ik heb natuurlijk, voordat ik kinderen had, voor mezelf gewerkt en had alle tijd van de wereld. Doordeweekse dagen was ik sowieso overdag in de positie om alleen te zijn. Ik denk dat ik die omschakeling het meest moeilijk heb gevonden.
De kinderen
Sommige kinderen gaan goed op iets meer vrijheid; andere kinderen hebben meer behoefte aan regels. Nu kan ik mezelf heel erg gaan voornemen dat alles relaxt gaat verlopen, dat we niet al te strenge regels hanteren en dat alles vanzelf wel goed komt, maar dat is zeker niet altijd het geval. Het ene kind vraagt soms om een heel nieuwe opvoeding dan het andere kind. Skyler deed het in het begin goed op niet al te strakke lijntjes terwijl het nu anders is. Maddox daarentegen had al gelijk veel duidelijkheid en grenzen nodig en wie weet hoe dat zich nog gaat vormen.
Ik merk dat het me frustreert dat dit de situatie is. Dat ik het graag anders had willen zien en dat ik heel graag het moederschap was in gegaan zonder die vermoeidheid, vooral de tweede keer. Ik weet echter ook dat het wel goed komt. Dat ik dat derde jaar met Skyler, toen hij beter was gaan slapen, ook veel meer mezelf was en het daadwerkelijk leuker vond. Als Maddox betere nachten gaat draaien zal het ook met mij een stuk beter gaan. En als het met mij beter gaat, zal ik ook steeds meer die relaxte moeder worden. Want diep van binnen is ‘ie er, ze heeft er alleen een beetje moeite mee om tot bloei te komen.
Ook niet te streng zijn voor jezelf! Uitgerust is zo belangrijk, als het daardoor allemaal even niet zo wil..
Bedankt voor jouw openheid en eerlijkheid. Zó herkenbaar.
Ik zie wel eens in een supermarkt o.i.d. een vader of moeder tegen een dwars kind tekeergaan. En denk dan altijd: oh gelukkig, andere kinderen doen soms ook zo. En andere ouders reageren dan soms ook zo. Ik ben niet de enige die soms tobt met driftbuien van een peuter of de extreme vermoeidheid van een dreumes die nog steeds 3x per nacht wakker is. Hoe leuk ik ze ook vind, soms is het ouderschap loodzwaar. En het dan ook nog állemaal goed willen doen… (is vast wel makkelijker als je ‘s nachts gewoon kan uitrusten)
Prachtig stuk, ik wou dat ik dit zelf geschreven had. Herkenbaar van de eerste tot de laatste letter.
mooi geschreven meis en sommige dingen herkenbaar. als jij goed in je vel zit dan ben je een relaxte moeder anders niet maar hey geloof mij…, elke moeder is een stresskip 😉 kids zijn leuk lief en aardig maar een pain in the ass!!!
Ik ben benieuwd hoe Raymond hierover denkt.. Je hebt wel eens verteld dat hij een heel drukke baan heeft en dat het dus geen optie is om vaker thuis te zijn, maar als dit de andere optie is, is dat dan wel oké? Mijn vriend is kok maar we hebben al afgesproken dat mochten we ooit kinderen krijgen, hij ander werk gaat zoeken. Want ik wil niet de weekenden en avonden alleen zijn.
Auteur
Ook als Raymond iets anders zou gaan doen, ga ik niet beter slapen en verandert mijn karakter niet 🙂 Raymond heeft drukke periodes maar over het algemeen heeft hij gewoon een fulltime job qua uren en dat gaat niet veranderen.
Dat is natuurlijk waar! Maar omdat jij het ook over “lange dagen” had en vaker hebt gehad, kreeg ik die indruk. Zoals je zelf weleens zegt: we zien niet alles van jou, alleen wat je laat zien. Maar het is voor mij als lezer dan weer best logisch dat ik aan de hand van wat jij laat zien een beeld vorm.
In ieder geval, sommige dingen zijn hoe ze zijn, maar dat betekent niet dat ze niet kunnen veranderen. Of dat je je leven(s) niet radicaal kunt omgooien, “omdat het nou eenmaal zo is”. Ipv schipperen en een beetje bijschaven, kun je ook de situatie helemaal omgooien. Ook al lijkt dat écht onmogelijk. Dat is denk ik wat ik wilde zeggen. Niet per se tegen jou hoor. Succes met alles!
Ik begrijp het verband tussen Raijmonds werk en jouw slaapgebrek deels maar niet helemaal…is dat werk zo belangrijk dat Raijmond nooit een nachtje kan doen zodat jij kan slapen? Wat heb je aan een goedbetaalde fulltime baan als je vrouw er half af ligt thuis vanwege de vermoeidheid? Ik denk niet dat ik dat zou accepteren, mijn tijd is niet minder kostbaar dan die van mijn partner. En wat als jij voor een baas zou werken, zou jij dan ook ‘mogen’ slapen? Wie doet dan de nachten? Heb jij er ook wel eens zo naar gekeken? (Met inachtneming van wat degene hierboven schrijft, wij zien ook niet alles).
Maar dat zeg ik helemaal niet? Ik heb het niet over mijn slaapgebrek en Raymonds werk. Het enige dat ik zeg is dat Raymond vaak langere dagen maakt waardoor er minder tijd voor mezelf over blijft. Bijvoorbeeld doordat ik de kinderen op bed leg of omdat hij in het weekend nog iets moet doen. Onder het kopje vermoeidheid heb ik het nergens over Raymond of hoe de nachten nu gaan? De nachten gaan inmiddels beter, maar de vermoeidheid van de afgelopen jaren is niet zomaar weg. Vandaar dat ik er steeds vroeg in lig om lekker bij te kunnen slapen. Er worden nu echt dingen uit zijn verband getrokken 🙂
Dit is een van de artikelen waarom ik een paar keer per week je site bezoek! Ik gun je meer rust en slaap, je hebt nog alle tijd om een relaxte moeder te worden. Hoeveel herinneringen heb jij van voor je 6e?
Zorg goed voor jezelf! Misschien toch maar eens een oppas zoeken. Een 14jarige in de buurt met ouders thuis heeft mij veel vrijheid teruggegeven!
Mooi, open en eerlijk. Ik heb ook enorm de behoefte aan tijd voor mezelf, gewoon even lezen en niets doen. Daarom ga ik komende week voor het 3e jaar op rij een weekendje alleen weg. Eén nachtje weg, alleen in een hotel, zonder kids, man of vriendinnen. Doen wat ik wil en wanneer ik wil. Heerlijk en misschien ook echt een aanrader voor je. Een weekendje kids bij je vent en jij even weg, lekker opladen, heeft iedereen wat aan.
Oei dat was natuurlijk niet mijn bedoeling. Vooropgesteld: ik heb veel respect voor hoe je het allemaal doet! Ik vroeg me (ik denk door de zin over dat als Raijmond wat anders zou doen dat niets zou doen aan je slaap) vooral af in hoeverre dat wel een issue was, de combi werk van je lief en jouw slaap. Goddank voor jullie wordt het ook minder een issue omdat het slapen beter gaat, dat vind ik oprecht fijn voor jullie. En inderdaad, dat is niet zomaar even opgelost. Ik zou zeggen: slaap lekker 😉
Auteur
Nou, dat heeft dus inderdaad niks met elkaar te maken, haha. Vandaar dat ik dat ook zei. Als Raymond ander werk zou doen, gaan de kinderen daar niet beter van slapen. En het feit dat ik er negen van de tien keer uit ga als een kind wakker word, komt gewoon omdat ik daar eerder wakker van word. Heeft niks met het werk van hem of het thuiswerken van mij te maken. Plus wat ik zei: ik neem te weinig tijd voor mezelf. Als ik gewoon een nachtje weg zou gaan of oppas zou kunnen vragen, zou die tijd meer vrijkomen 🙂 Blijft allemaal zoeken voor me! Deze opmerkingen geven voor mij wel aan dat ik volgende keer duidelijker moet zijn in mijn teksten of het beeld over onze situatie even bij moet stellen 😉
Thnx voor je reactie, waardeer dat je je inleeft en terug reageert. En dan nog even on topic: het blijft een lastig ding, dat hele tijd voor jezelf nemen. Ik leer ook steeds ‘egoistischer’ te zijn. Ik hoef niet altijd diegene te zijn die alles regelt, wiens behoeften altijd op de laatste plaats komen. Weggaan met vriendinnen, dagje vrij nemen als de kinderen bij de opvang zijn. Dat gun ik mezelf, dat soort dingen deed ik ook voordat de kinderen er waren en toen vond ik dat ook heel normaal (en oh wat was ik druk! Haha). Ik denk altijd maar dat ik onmisbaar ben, maar dat valt dan toch nog tegen! Eh of mee…:)