Als ik via Instagram vraag om ideeën om over te schrijven of vraag om mij een vraag te stellen voor een Q&A, komt daar altijd hetzelfde onderwerp voorbij; hoe om te gaan met de slapeloze nachten? Hoe zorg ik ervoor dat ik ondanks het gebrek aan slaap goed blijf functioneren? Nu heb ik in de afgelopen zes jaar al behoorlijk vaak over de killing nachten geschreven omdat het nu eenmaal -hoe graag ik het ook anders had gezien- onderdeel van mijn leven is geworden. Van doorslapen is al jaren geen sprake, over rustige nachten wordt hier thuis niet gesproken en iedere ochtend voel ik me niet uitgeslapen. Het is wat het is, maar dat ik daar van baal moge duidelijk zijn. Inmiddels is het zover dat ik keuzes moet maken qua energie. Ik krijg vaak de vraag hoe het me lukt om nog goed te functioneren, maar de laatste maanden kan ik niets anders dan keuzes maken. Dat remt me ontzettend in wat ik allemaal wil doen, maar het is voor nu niet mogelijk om meer te doen. Om meer te willen.
Keuzes maken
De oplettende kijker – of in ieder geval de lezer van mijn fotodagboeken- zal gemerkt hebben dat foto’s uit de sportschool al een tijdje niet voorbij zijn gekomen. Ik was lekker op dreef, ging twee keer per week naar de sportschool, deed zelfs een aantal lesjes bodypump en kreeg er plezier in. Maar toen kwamen de laatste weken van mijn studie eraan. Ik moest vol aan de bak en dat was enorm energievretend. Ik haalde er voldoening uit, maar het kostte me wel veel energie. Ik had het gevoel dat ik vanwege de slapeloze nachten twee keer zo lang bezig was met leren en er bleef gewoon geen energie over voor meer. Ga ik bijvoorbeeld op een dinsdagochtend naar de sportschool, dan weet ik dat ik de rest van de dag vrij weinig energie heb om nog lekker en gemotiveerd een paar artikelen eruit te rammen. Ben ik de hele dag aan het leren geweest, dan ben ik ’s avonds echt heel erg moe en verkies ik mijn bed boven de sportschool. En zo gaat dat momenteel met alles. Aan de ene kant baal ik ervan; aan de andere kant wil ik ook weer niet te hard voor mezelf zijn.
Zoeken naar energie
Afgelopen zaterdag was de verjaardag van Skyler. We hebben het expres heel klein gehouden omdat dat voor nu prima was. Zo’n dag vreet energie, hoe leuk en gezellig ik iedereen ook vind die er is. Ik ben ’s ochtends zelf de taarten gaan halen (Raymond wilde het doen maar ‘neeeee, ik moet er echt even uit!) zodat ik een momentje voor mezelf had, maar evengoed was ik ’s avonds om 19.00 uur op. Het zal dan ook niemand verbazen dat ik om 20.00 uur in bed lag en als een blok in slaap viel. Zondag bezochten we met vrienden de kinderboerderij. Onwijs leuk en gezellig, de kinderen speelden leuk, onze lieve vrienden om ons heen om te kletsen en na afloop nog mee naar huis voor een tosti-lunch en warme chocolademelk. Normaal zou me dat energie geven en dat doet het ook enigszins wel, maar niet zoals altijd. Nu had ik ’s middags niet eens meer puf om naar de supermarkt te gaan. Het zijn keuzes die ik moet maken vanwege het slaapgebrek. Het is normaal om met een volle batterij te starten na een goede nachtrust. Mijn batterij blijft momenteel volgens mij nog onder de 50% hangen en dan kan ik niet anders dan bewust kijken naar waar ik die overige 50% aan wil spenderen.
Eigen bubbel
Het liefst zou ik alles weer willen doen. Mijn studie is achter de rug en dus wilde ik direct weer gaan sporten. Het lukt me niet. Ik ben bezig met mijn werk, spendeer mijn uren met de kinderen, doe af en toe wat leuks met vrienden, we gaan in het weekend met zijn viertjes op pad en dat is het momenteel wel. Ik zeg afspraken af, probeer veel uren thuis te zijn, wil het liefst lekker vaak naar het bos omdat ik dan voor mijn gevoel een beetje oplaad en maak zo iedere dag bewuste keuzes van energiegevers en energievreters. Het is voor mij soms wel een valkuil want wat soms echt voelt als een energievreter, kan na afloop voor veel voldoening zorgen en me energie geven. Ik ben me daar niet altijd bewust van, waardoor ik merk dat ik mezelf weer veel in mijn bubbel trek. Ik zie het alleen niet echt zitten om volledig in te storten en hou mijn cirkel expres wat kleiner. Dat voelt oké, ook al wil ik het dus graag anders. Gelukkig is Raymond er ook gewoon en neemt hij dingen over, maar ik wil vaak graag alles zelf doen. Ook een valkuil.
Goede en slechte momenten
Ik heb zo mijn goede en slechte momenten. Er zijn weken geweest waarin ik vol met energie zat ondanks de slechte nachten. Er zijn ook momenten dat ik het slechter trek. Voor nu is dat laatste weer het geval en dan weet ik dat ik niet teveel van mezelf moet verwachten. Ik merk het aan mijn eczeem, ik merk het aan mijn longen (twee jaar geleden had ik rond deze tijd een fikse longontsteking omdat het toen ook niet zo lekker liep), ik merk het aan mijn hele lichaam. Ik kan weinig hebben, heb een kort lontje en om te zorgen dat ik niet over grenzen heen ga, moet ik deze dus goed bewaken. Dat is dus eigenlijk mijn tip voor iedereen die zegt ‘hoe hou je het toch vol, ik heb het gevoel bijna in te storten en jij slaapt al zes jaar niet door!’ Wees een beetje lief voor jezelf, bekijk iedere dag weer hoe jouw energielevel is en hoe je je voelt. Kies voor jezelf en wees een beetje egoïstisch. Afspraken mogen afgezegd worden, er wordt niet van je verwacht dat je drie keer per week gaat sporten als je dat voorheen wel deed maar nu geen energie hebt. Bekijk iedere dag wat je wil gaan doen en kies wat jouw hoofddoel wordt. Vandaag is dat voor mij artikelen schrijven; morgen is dat tijd spenderen met de kinderen omdat Skyler thuis is én jarig is. De rest zien we een andere dag wel weer. Geen man overboord. Misschien een beetje schuldgevoel dat drukt op je schouders, maar niemand heeft er iets aan als je instort. Dat hou ik mezelf dan ook maar steeds weer voor als ik eigenlijk wil sporten maar op de bank hang, als ik om 20.00 uur naar bed ga terwijl Raymond net thuis is van zijn werk of als ik toch geen energie heb voor iets dat ik heb afgesproken. Het is even niet anders. Ik ben moe, ben te overprikkeld en kies bewust. Voor mezelf.
Als ik je verhaal zo lees (en ik volg je al van toen Skyler nog in je buik zat) is het volgens mij echt tijd voor een klein beetje tijd voor verandering in je leven, althans zo voel ik dat heel sterk als volger, zeg het als ik het totaal mis heb . Om er vooral ook zelf niet aan onderdoor te gaan en inderdaad een leuke moeder te kunnen zijn. Iets met vaste werkdagen, al zijn het er 2 voor een baas, stabiel inkomen, met leuke collega’s buiten huis, wanneer je thuis komt geen werk meer aan je hoofd en een voldaan gevoel hebben. Daar krijg je ook weer energie van. En misschien toch eens af en toe zeggen ik ben er 24 uur niet ik moet alleen opladen anders stort ik in. Je zorgt voor het hele gezin omdat Raymond een goede drukke baan heeft, maar daar heeft niemand wat aan als jij 3 weken eraf ligt met bijv longontsteking of jouw lontje helemaal is opgebrand. Respect voor hoe je het tot dusver allemaal bolwerkt!
Auteur
Daar ben ik inderdaad al voor rond aan het kijken, en er zijn de laatste tijd ook zeker al wat mails uit gegaan 🙂 Er gaat waarschijnlijk veel veranderen de komende maanden. Raymond is nu ook vaker op tijd thuis, dus dat helpt natuurlijk ook wel mee. Komt allemaal wel goed 🙂 Leuk dat je me al zolang volgt, bedankt daarvoor!
als je moe bent moet je gewoon doen wat je aan kan en belangrijkste waar je dan op dat moment wel en geen zijn in hebt. je bent al een bezige bij opzich en dat sporten uh ja je bent nu ook de hele dag in beweging dus daar zou ik mij helemaal niet druk over maken, wat tussen je oren zit is belangrijker en dat is gewoon je rust hebben
Shirley echt… Niemand houdt dat vol. Ik wist het al met een goede slaper in huis, maar nu met een soort van slechte slaper (hij heeft waarschijnlijk chronische oorontsteking) weet ik het uit ervaring: met slaapgebrek word je gedwongen om kritisch én vooral met heel veel zelfliefde naar jezelf en je tijdsbesteding kijken en soms (voor de omgeving) onconventionele keuzes te maken. Het is super normaal dat je dit slecht trekt. Ik kijk soms ook met verlangen naar al dat ik niet heb of niet kan doen vanwege te weinig energie maar aan de andere kant; misschien is dat soort van gedwongen vertragen niet alleen superkut maar ook een cadeautje. Zo probeer ik het te zien. Lukt ook niet altijd hoor Maar echt, neem meer tijd voor jezelf. Liefs!
Poe heftig hoor! Ik heb geen kinderen en als ik lees over slapeloze nachten twijfel ik ook of ik er ooit aan durf te beginnen. Ik kom nooit mensen tegen bij wie de kinderen makkelijk slapen, helaas. Ik ben wel benieuwd naar Raymonds ervaringen, omdat mijn partner en ik net als hij fulltime werken, hoe houdt hij het vol met deze nachten?