(~215 B)




Hoe de slapeloze nachten mijn leven beheersen

Hoe de slapeloze nachten mijn leven beheersen

Het is 22.00 uur als ik uiteindelijk het licht uitdoe om te gaan slapen. Ik lag om 21.30 uur in bed maar ik wilde nog even wat schrijven en dat duurde iets langer dan verwacht. Eigenlijk zou ik nog veel eerder naar bed moeten, maar juist van de rustige avonden geniet ik het meest en wil ik opeens van alles doen. Als het licht eenmaal uit is lig ik te draaien in bed. De laatste weken duurt het langer voordat ik in slaap val, hoe moe ik ook ben. Ik zie het nog 22.30 uur worden op de klok, maar uiteindelijk val ik dan toch in een diepe slaap.

Skyler schreeuwt

Opeens word ik wakker van heel hard geschreeuw. Skyler. Normaal begint hij eerder op de avond met huilen dus dit had ik niet meer verwacht. Nachtangsten. Gelukkig gaat het een heel stuk beter dan een paar weken geleden, maar zo nu en dan wordt ‘ie hysterisch en zwetend wakker. Ik hoor dat Raymond al bij hem is, maar toch word ik er wakker van. Niet veel later zie ik Maddox in de gang staan; wakker geworden van het geschreeuw. Ik breng hem weer naar bed en niet veel later is Skyler ook stil. Tijd om te gaan slapen. Het is inmiddels 23.00 uur en Raymond komt nu ook naar bed. Weer lig ik te draaien en te woelen. Ik ben enorm onrustig tijdens het inslapen en ook nu duurt het even. En hoor ik nu Raymond al snurken? Shit, ook dat nog. Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar binnen vijf minuten ligt hij te maffen. Ik zou willen dat ik dat kon. Ik zie de klok op 23.45 uur staan en nog steeds slaap ik niet.

Inmiddels hecht ik zoveel waarde aan slaap, dat voor mij alles moet kloppen. Ik probeer niet meer op mijn telefoon te kijken, lees wat voor het slapengaan en wil in een écht goed bed slapen. Het matras moet fantastisch zijn, het kussen moet perfect voor mij zijn en ook het dekbed moet qua dikte precies kloppen. Een goede nachtrust is goud waard en dus is het van belang dat al deze elementen goed bij mij passen. Ik lever al zoveel in op de slaapuren, dat de uren dié ik slaap perfect moeten zijn. Het liefst ren ik direct naar de winkel om een Auping boxspring aan te schaffen na alle lovende woorden hierover. Dat alleen al liggen in bed zonder slaap ontzettend fijn kan zijn. Dát bed heb ik nog niet en blijft voor nu even op de verlanglijst; het matras, mijn kussen én het dekbed voldoen wel al aan mijn eisen. En het is toch wel heel erg fijn dat ik dat als iets positiefs ervaar zodra ik onze slaapkamer binnenloop, aangezien slapen en nachtrust voor mij nu gelijk staan aan ‘help, hopelijk gaat het vanavond wel goed?’

Maddox huilt

Om 00.15 uur begint Maddox met huilen. Dit is meestal wel zijn standaard tijd dus eigenlijk had ik niet anders verwacht. Misschien dat ik daarom niet helemaal lekker in slaap kom, aangezien later slapen beter is dan wakker worden na een half uur. Ik probeer Maddox te kalmeren en uiteindelijk lukt dat met een klein flesje melk. Ik weet het, hij heeft geen nachtfles meer nodig en we zijn bezig met afbouwen. No comments, please. Ik maak de fles, geef hem deze en loop weer terug naar bed. Tijd om eindelijk te gaan slapen. Raymond ligt inmiddels in een diepe coma.

Maddox probeert het

Als ik om 00.45 uur voetstappen op de overloop hoor begin ik te zuchten. Ik probeer altijd heel erg geduldig te blijven, maar ik wil nu toch wel eens gaan slapen. Ik zie Maddox staan en zeg dat ‘ie naar zijn bed moet gaan. Gelukkig kan ik hem zonder protesteren in zijn bed leggen, toedekken en hem welterusten wensen. Hij probeert dit hierna nog twee keer, gooit er nog de smoes ‘Mama, bij? Nennoks tout!’ tegenaan, maar uiteindelijk win ik deze strijd en valt hij in slaap. De klok laat inmiddels weten dat het 01.30 uur is. Tot zover het naar bed gaan om 22.00 uur.

Zelf niet kunnen slapen

Ik word in de nacht nog twee keer wakker en lig dan weer te draaien. Ondanks dat ik Maddox niet meer hoor en het ook naast me opgehouden is met snurken, kan ik de slaap niet vatten. De jarenlange gebroken nachten zorgen ervoor dat mijn eigen slaapritme geheel naar de filistijnen is en dat ik, zelfs als Maddox doorslaapt, urenlang naar het plafond lig te staren. Om even concreet te zijn; de doorslaapnachten in 2019 zijn op één hand te tellen, vier keer om precies te zijn.

Vroege ochtend

Om 06.30 uur hoor ik iemand naar me toe lopen. Maddox. Hij is wakker en kruipt bij me. Zo in de ochtend vind ik het prima, in de hoop dat we nog heel even verder kunnen slapen. Gelukkig gebeurt dat. Maddox valt al vrij snel weer in slaap en ondanks dat het bij mij even duurt, moet ik rond 07.00 uur nog even in slaap zijn gevallen. Tot 07.30 uur. Ik hoor Skyler naast ons bed staan en Raymond fluistert tegen hem dat ‘ie alvast naar beneden mag gaan omdat de tijd prima is. Skyler vindt dat heerlijk ’s ochtends; even alleen rustig opstarten zonder zijn kleine broertje en zonder ons. Hij herinnert zich niks van de avond daarvoor en heeft voor zijn gevoel heerlijk geslapen van 19.30 uur tot 07.30 uur. Maddox wordt inmiddels ook wakker en na nog even knuffelen is het tijd om onze dag te beginnen. Goedemorgen zaterdag.

Wisselende nachten

De nachten zijn inmiddels heel erg wisselend. Om een voorbeeld te geven was dit er een van vrijdag op zaterdag. De nacht van donderdag op vrijdag was beter; geen gehuil van Skyler, Maddox liep niet heen en weer en hij was alleen om 04.00 uur even wakker. De avond daarvoor was Skyler ook stil en werd Maddox twee keer wakker, waaronder een keer van de jeuk. De slapeloze nachten beginnen een beetje zijn tol te eisen. Langdurige gebroken nachten zorgen ervoor dat je slaapritme helemaal ontregeld wordt en dat in slaap komen ontzettend moeilijk is. Om nog maar over doorslapen te zwijgen, dat lukt niet meer. Of ik nu thuis slaap of ergens anders ben, of Maddox nu drie keer wakker wordt of helemaal doorslaapt. Zelf word ik minimaal drie keer wakker en het in slaap komen duurt lang.

Gevolgen van de nachten

De slapeloze nachten hebben een groot effect op de dagelijkse dingen. Ik heb een lijstje gemaakt en die wilde ik in eerste instantie met jullie delen in een artikel. Echter is dit verslag hierboven een mooie toevoeging om mijn verhaal kracht bij te zetten. Wat er inmiddels op mijn lijst staat: door de slapeloze nachten maak ik niet altijd de juiste keuze qua voeding. Ik ga vaak voor makkelijk en makkelijk is zeker niet altijd gezond. Het is van invloed op mijn gewicht en hormoonhuishouding. Ik word soms zelfs ongesteld door mijn pil door, dat zegt waarschijnlijk genoeg. De slapeloosheid vind ik het meest vervelend; dat ik zo ontzettend moe ben maar niet in slaap kan komen zodra ik in bed lig. Mijn energielevel is waardeloos en daar heb ik vooral de laatste weken veel last van. Ik ben bezig met een studie maar door het slaapgebrek is mijn concentratie, focus én geheugen waardeloos. Ik neem amper iets op en kan me niet langer dan een paar minuten achter elkaar concentreren. Ik maak fouten, schrijf lang niet zo goed en foutloos als eerst en dat vind ik heel erg stom. Ik ben twee weken geleden met de auto tegen een paal aan gereden in een parkeergarage en sindsdien wil ik geen lange stukken meer rijden. Relatie-wise is het natuurlijk ook een aanslag. Niet alleen omdat ik een partner heb die beter slaapt, de helft van de tijd niet wakker te krijgen is en dat ik daar soms boos op word; ook het libido is ver te zoeken. Ik hoef je niet te vertellen dat dat killing is voor een relatie. Gelukkig is er wederzijds begrip en zijn we lang genoeg samen om dit aan te kunnen. Last but not least; na zo’n helse nacht heb ik een ontzettend kort lontje. Vooral de kinderen zijn daar de dupe van en op deze manier kan ik niet de moeder zijn die ik voor ogen heb. Ik ben al tijden flink overprikkeld en ook al hebben we onze goede dagen en kennen we echt hele goede en gezellige weken, het is ook af en toe niet te doen en dan baal ik enorm van de situatie. Maar ik vind ook dat ik het heel erg goed doe. Ik probeer iedere keer weer een leuke moeder te zijn, doe nog steeds mijn werk, ik studeer en de kinderen zijn happy. Ik zeg soms nee op de vraag of er afgesproken mag worden met een vriendje, maar er wordt veel vaker ja gezegd. Ik bekijk het per dag en hoe ik me voel. Hoeveel ik aankan op dat moment. En zo zien we dat iedere dag weer.

Begrip tonen

Iedere dag doen we weer ons best. Terwijl we bij Skyler (hij was drie jaar toen hij door ging slapen) geen oorzaak konden vinden, is het bij Maddox vooral jeuk waar hij wakker van wordt. I get it, ik heb er alle begrip voor en blijf relatief kalm als we er een aantal keer per nacht uit moeten om hem gerust te stellen. Ik smeer hem in, ik wrijf, ik troost en ik wieg. Ik geef water, ik maak flesjes melk (nogmaals, don’t judge, we zitten inmiddels op een bodempje), we blijven kalm als we hem vragen om terug naar zijn eigen bed te gaan. Het is ontzettend zwaar en de reden waarom ik dit schrijf, is om begrip te vragen. Als steun voor andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten, maar ook om eens begripvol te zijn naar moeders die wallen tot hun kin hebben hangen. Door eens niet te zeggen van ‘het hoort erbij, het is een fase’ of ‘het gaat over als ze 18 zijn’. Door eens niet te lachen en te zeggen ‘o, de mijne sliep gelukkig al door toen ‘ie een week was. Heb je niks aan he?’ Nee, inderdaad. ‘Breng hem een nachtje uit logeren, daar knap je van op!’ Nou, nee. Zelf slaap ik al lange tijd niet meer door. Het is ook alleen al fijn als iemand tegen je zegt ‘wat heftig, wat doen jullie het goed’ of alleen ‘wat klote zeg.’ Of om gewoon eens een arm om diegene heen te slaan en respect te tonen.

Ik heb geen idee meer hoe het voelt om wakker te worden en eens echt uitgerust te zijn. Om eens wakker te worden en te denken ‘wat heb ik heerlijk geslapen!’ Om wakker te worden en vol energie de dag te beginnen. De batterij begint misschien op 10% in plaats van op de 100 zoals het zou moeten zijn. Het is dan lastig om daar heel zuinig mee om te gaan en iedere keer weer bij keuzes te denken ‘vind ik dat die laatste procenten waard?’ Enerzijds ben ik blij als het weer ochtend is want dan ligt de nacht weer achter ons en kunnen we overdag gaan leven. Overdag wanneer alles veel leuker is. Wanneer ik mijn kinderen fantastisch en leuk vind. Anderzijds kan ik wel janken als die wekker gaat. ‘Lag ik er niet pas net een uur in?’

Het is misschien wel het meest zware ooit, slapeloze nachten. De teller staat voor ons op bijna zes jaar en ik denk dat ik minstens zes jaar doorslaapnachten van de kinderen nodig heb, om hier een beetje van te herstellen. Laten we hopen dat dat snel gegund is. Het is een fase, het gaat ooit eens voorbij, maar voor nu is het de hel op aarde en stap ik iedere avond weer met een knoop in mijn maag mijn bed in. Wat gaat de nacht ons nu weer brengen?

Ik vraag niet om tips en hoop dat jullie die dan ook achterwege willen laten. Ik wil slechts mijn ervaring met jullie delen.

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

31 Reacties

  1. Jessica
    22 september 2019 / 07:06

    Pff, heeeeul herkenbaar! Mijn zoontje is 2.5 en slaapt ook nog niet door. En ik zie het met gemak ook weleens 00.30 worden terwijl hij dan wel slaapt. En s’morgens brak aan de dag beginnen. Heel frusterend ook al hoort het er bij, helaas kunnen we het doorslapen niet afdwingen! Je bent niet alleen!

  2. 22 september 2019 / 07:18

    Poeh! Pittig hoor! Slecht slapen heeft sowieso invloed op alles! Mijn oudste is 3,5 en slaapt heel af en toe eens door. Hij wordt meestal rond 3 uur wakker, maar is daarna weer snel in slaap te krijgen. Het is lang zo’n gebroken nacht niet dan bij jou, maar wordt soms ook heel vermoeid wakker. Lijkt me vreselijk om dat dagelijks te hebben.

    • Anouk
      22 september 2019 / 15:05

      Heel heftig, slaap is zo belangrijk . Hoop voor jullie dat de nachten snel beter worden en dat jij dan weer lekker kan slapen (Dat heb ik zelf opnieuw moeten leren na lang gespook van onze jongste), zodat je uitgerust aan de nieuwe dag begint. Tot die tijd, hou vol! You’re doing great

  3. 22 september 2019 / 07:24

    Wat vervelend! Ik kan me goed voorstellen dat je lichaam op is. Onze kinderen waren (nu 5&8) ook slechte slapers tot hun 4e, maar als ik dit lees, mag ik niet klagen.
    Heel veel sterkte en ik hoop snel dat er kleine verbeteringen komen.

  4. Jessica
    22 september 2019 / 07:31

    Mijn hart breekt altijd een beetje hiervan, dat weet je. Ook omdat ik weet dat je onderhand alle tips van iedereen uitgeprobeerd hebt en het je nog steeds niet gegund is om ‘normaal’ te slapen.. Al jaren zie ik dit vanaf de zijlijn en ik vi d het nog steeds moeilijk <3 Mbt die nachtfles, het is toch hartstikke fijn dat hij daar zijn troost nog uit kan halen?! Hij doet het ook al zonder speen, toch hartstikke knap?

    Hier nog 2-3 nachtvoedingen maar vaak slaap ik dan gewoon verder terwijl hij drinkt. Vannacht sliep ik niet thuis en kon ik eindelijk eens door- en uitslapen en ik was om 6.30 uur klaarwakker…

  5. 22 september 2019 / 08:03

    Sterkte, en heel veel respect. Onze jongste slaapt nu door, na twee jaar onderbroken nachten waarin ik er meestal 1 keer uit moest. Ik vond dat al een enorme aanslag op mijn dagelijkse functioneren, dus ik kan me een beetje een voorstelling maken van wat jij doormaakt. En for the record: dat je doorgaat maakt je in mijn ogen juist een goede moeder. Evenals het flesje melk. Wie daarover oordeelt, weet zelf niet hoe het is om zo lang niet zelf door te slapen.

  6. Annet
    22 september 2019 / 08:07

    Een collega van mij heeft dat ook gehad, zo’n 5 jaar lang, waarbij de partner als een os overal doorheen slaapt. ’t lijkt me verrekte zwaar als ik het zo lees en hoor. Ik wou dat ik bij wijze van spreken een paar nachten van je over kon nemen.
    Ik denk wel dat je ons iets vertelt waar heel veel ouders mee te maken hebben maar waar nog weinig over gesproken wordt en ik waardeer ook erg dat je er zo open over bent. We focussen ons vooral erop dat kinderen doorslapen en zien dat ook als een succesfactor van goed ouderschap terwijl je volgens mij gewoon puur geluk of vette pech hebt met het slaappatroon van je kinderen.

    • Karin
      22 september 2019 / 22:18

      Mijn middelste van 2.5 krijgt sinds een paar maanden melatonine. Voel ik me daar rot over? Ja! Vooral na het nieuws de afgelopen tijd, dat het slecht zou kunnen zijn. Maar hij komt zonder dat tabletje niet in slaap, komt dan tussen 19.30-22.30 er ontelbaar vaak uit. En dat trekt mijn geduld niet. Het meest respect heb ik voor het feit dat je ondanks dat killing slaapritme tóch een leuke mama bent die dingen met ze onderneemt. Petje af. Je kan trots op jezelf zijn, ondanks dat je niet altijd de mama bent die je zou willen zijn. Je kids ogen op wat je hier laat zien happy, dát is wat telt

  7. Barbara
    22 september 2019 / 09:17

    Zo herkenbaar, kan d’r wel van janken (uit herkenning, maar ook dat ik denk: ja dat is hier precies hetzelfde qua gevolgen en best confronterend om dat zo zwart op wit te zien staan.). Geloof dat ik dit zo aan mijn vriend laat lezen (die snapt het, maar soms ook niet dat mijn energielevel standje -10 is). Dikke knuffel

  8. Melissa
    22 september 2019 / 09:19

    Een en al herkenbaarheid. De oudste is bijna 7. Ik ben zelf ook zo gefrustreerd, moe tot op het bot, en gewoon niet leuk. Je lijf werkt niet meer zoals het hoort. En dan heb jij je bedrijf en studie erbij terwijl ik huismoeder ben. Naast de zorg voor de kinderen en mijn moeder zou ik niet weten hoe ik nog zou kunnen werken of leren. Ik hoop met je mee dat dit heel, héél snel stopt. En dan voor altijd. Sterkte

  9. Angela
    22 september 2019 / 09:41

    Die opmerking van logeren…alsof je na 1 nacht weer opgeladen bent je hebt inderdaad weer net zo lang nodig om bij te komen als het slaapgebrek zelf duurde

  10. Nicole
    22 september 2019 / 09:46

    Gek genoeg kijk ik uit naar dit verhaal. Een verhaal wat heel herkenbaar is. Een verhaal wat ik gedeeltelijke herken. Maar 1 meisje van bijna 2 jaar. Van kleins af aan drama met in slapen en door slapen. Een man die niks hoort en met regelmaat avond of nachtdienst heeft. Dus veel alleen doe.
    Het meeste herken ik me in het feit dat je lontje erg kort is. Zo’n moeder wil ik niet zijn. Heb daar moeite mee..

    Dank je wel dat je het met ons wilde delen. Voel mij hier door minder alleen. ( vrienden met kinderen slapen perfect)

  11. Petra
    22 september 2019 / 09:56

    Poeh, pittig. Herkenbaar ook. Ik vind het meest frustrerend dat ik zoveel vergeet. Vind dat jij nog bewonderenswaardig veel voor elkaar gebokst krijgt ondanks het slaapgebrek. Respect hoor.

  12. 22 september 2019 / 10:01

    I feel you. Hier ook al meer dan 4 jaar van hetzelfde. En net zoals bij jullie met de fles, gooi ik soms al mijn principes overboord en laat de 2-jarige in ons bed slapen als hij ernaast staat. Soms heb je gewoon écht de fut niet meer om consequent te zijn. Dikke knuffel!

  13. Eva
    22 september 2019 / 10:15

    Wat verschrikkelijk dit. Onlangs stond er ook een mooi artikel in NRC over een fotograaf die foto’s had gemaakt van ouders met kinderen die moeilijk slapen. Misschien haal jij daar wel herkenning uit.

    Sterkte!

    • Shirley
      Auteur
      22 september 2019 / 10:34

      Heb ik inderdaad voorbij zien komen 🙂

  14. Janneke
    22 september 2019 / 10:21

    Wat ontzettend goed dat je dit zo hebt opgeschreven, heb het met tranen in m’n ogen gelezen. Zo herkenbaar, ik voel alles met je mee. Vooral de effecten er van op mezelf, het niet meer normaal kunnen slapen terwijl het hele huis stil is, het effect op het hele gezinsleven en zelfs het ongesteld zijn door de pil heen (besef me nu pas door jouw verhaal dat dat hier door zou kunnen komen). Wij hebben sinds mei een kalmerend middel gekregen via de slaappoli zodat er hier na vier jaar eindelijk rust in de tent gekomen is. Ook iets wat ik bijna niet op durf te schrijven, omdat ook hier vast veel over gedacht wordt… (En ook absoluut niet als tip bedoeld, elk verhaal is zo herkenbaar maar toch anders). Maar ik leer steeds beter om schijt te hebben aan wat mensen kunnen vinden, we krijgen eindelijk allemaal ons slaapritme en daarmee ons leven terug. Gelukkig zijn er ook mensen die het wel snappen, ik denk juist door dit soort eerlijke verhalen die jij hier vertelt. Dus dankjewel daarvoor en dikke knuffel. Ik weet hoe heftig het is, maar wat doen we het allemaal goed.

  15. Nicole
    22 september 2019 / 10:23

    Ik wil je alleen maar even een dikke knuffel geven. Dikke respect voor jou als moeder. Hoe jij het draaiende weet te houden diepe buiging.

  16. Margo
    22 september 2019 / 10:42

    Niet herkenbaar voor mij gelukkig, maar wil toch zeggen hoe knap ik het vind wat en hoe je het ondanks het slaapgebrek allemaal doet. Hoop oprecht ol betere tijden voor jullie.

  17. 22 september 2019 / 11:47

    ik ken en herken je slapeloze nachten en weet hoe ruk en slopend het is, het is bij mij dan wel niet door wakkere kids maar komt bijna op hetzelfde neer. maar bij jou shir geloof me komt het een keer goed en gaan die draken gewoon slapen 😉

  18. Ria
    22 september 2019 / 12:02

    Oh wat vreselijk dit! Ik herken het ten dele van mijn oudste. Jongste geen problemen. Maar al ZO LANG voor jou!!! Sterkte gewenst, je doet het goed. Respect voor je geduld ook. Je werk op de site lijdt er niet onder, ik merk het niet tenminste, ook dat is knap Shirley.

  19. Manouk
    22 september 2019 / 12:19

    Absoluut niet fijn voor jou, maar wel fijn om dit verhaal te lezen. Ik herken me ook helemaal in jouw situatie, maar als ik dit aan iemand vertel dan krijg ik te horen: “Leg de baby in zijn eigen bed, je doet dit zelf”. Soms denken mensen dat ze meteen met tips aan moeten komen, terwijl een luisterend oor is wat ik wil of iemand die zegt dat ze het herkent. Ik heb tijdens en na mijn laatste zwangerschap een depressie gehad en dat icm slaapgebrek is echt rot gewoon.

  20. Kim
    22 september 2019 / 14:05

    Des te knapper en indrukwekkender dat je elke dag weer zo’n fantastisch leuke blogpost weet te maken. Ik wilde dit al langer zeggen en misschien is dit wel een goed moment: ik ben echt heel blij met je posts elke dag. Vermaak me er altijd uitstekend mee direct als mijn wekker is gegaan, sterker nog: ik baal als m’n werkdienst zo vroeg begint dat jouw post nog niet online staat. Het is ongetwijfeld bergen werk, zo’n blog, en gezien je vermoeidheid zal het vast ook nog eens langer duren dan wanneer je helemaal uitgeslapen zou zijn. Je kent je eigen statistieken vast door en door, maar ik hoop dat je wel ook beseft dat die x-duizend lezers per dag ook allemaal individuen zijn. Die jij elke dag opnieuw stuk voor stuk weet te raken of te vermaken met de tijd en moeite die je doet. Die je misten op de zondagen dat je (terecht!) vakantie had. Hoe tof is dat? En nogmaals: des te knapper gezien je eeuwige vermoeidheid. Sterkte, ik hoop dat de dag dat ze doorslapen sneller aanbreekt dan je denkt!

  21. 22 september 2019 / 18:45

    Ik herken het helemaal. Wij nu 3 jaar aan de gang… dat had ook effect op mijn lichaam en geest hoor. Pfhoehhhh

  22. Marloes
    22 september 2019 / 19:14

    Fijn om dit te lezen en niet omdat het leuk is. Het is kut. Maar ik herken het. Vooral ook dat je slaapritme ontregeld is. Ik hoor altijd alleen maar moeders die door moeheid altijd en overal kunnen slapen. Not me. Ook ik slaap niet, ook al slaapt dochter wel af en toe door doordat alles ontregeld is. Een nachtje weg zonder kind. Ook dan slaap ik niet. Dat maakt het zo wrang. Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Sowieso herken ik veel in jouw leven en persoonlijkheid. Bedankt voor het delen!

  23. Lurker Pauwie
    22 september 2019 / 20:56

    Dat je je ‘moet’ verontschuldigden voor die nachtfles… man, man… ik ben geen blogger, maar dat mensen serieus daarover vallen, of een oordeel hebben… bizar! Ik herken helaas de slapeloze nachten al te goed, al 6,5 jaar 🙁 Onze oudste is vanaf dag 1 een slechte slaper geweest, van alles geprobeerd en misschien wel teveel, geen idee… nu ook, ik moet bij haar blijven tot ze slaapt(doei avondje voor jezelf) dan wordt ze 9 van de 10x 1x in de nacht wakker, dan beland ze of bij ons in bed, of ik loop met haar mee naar haar eigen bed en dan rond half 7 zijn we weer wakker… en dan hebben we nog de jongste, gelukkig kan ik haar zo weg leggen, maar ook zij wordt vaak even wakker in de nacht voor een slokje water, plassen, of haar knuffel die ze kwijt is… Zij slaapt dan wel weer heel snel en ook gewoon in haar eigen bedje. Maar het is echt killing! Ik heb zo vreselijk weinig energie, mijn geheugen is echt heel slecht, daar baal ik echt van! Super fijn dat je zo eerlijk bent! Het is niet zo dat ik onze situatie verzwijg, maar vaak heb ik het er niet over of een korte, minder gedetailleerd, ik merk toch dat mensen het vaak ‘raar’ vinden, of vinden dat ik te ‘makkelijk’ ben… Of mensen die hun babyjaren dan vergelijken met mijn situatie (1 jaar of 6,5 jaar is een groot verschil) Of het gewoon weg niet begrijpen wat voor impact het heeft op je leven omdat ze het zelf nooit zo hebben meegemaakt..
    Tsja… om maar af te sluiten met een dooddoener: alles komt uiteindelijk goed 😛

  24. Jessica
    22 september 2019 / 21:55

    Ik herken het jammer genoeg ook en dat al 7 lange jaren.
    Wij slapen dan ook nog regelmatig met een kind of 2 of soms 3 in bed omdat ze er ’s nachts niet aan toekomen om verder in hun bed te slapen.
    Weinig plek dus weer geen goede nachtrust.
    Ik slaap een 4 tot 5 uurtjes per nacht.
    Mijn man gaat uit huis werken en draait uren van 6 tot 18u en de zaterdag van 5 tot 12u dus ik gun hem zeker zijn nachtrust.
    Het is zwaar om dan ’s morgens uit je bed te kruipen 3 kids klaar te maken voor school en overdag je huishouden draaiende houden.
    Ik geniet van mijn avonden dus ik kruip zeker niet vroeg mijn bed in omdat ik anders niets heb voor mezelf.
    Dikke knuf van mij aan jou … we doen wat we moeten doen he !

  25. Suus
    22 september 2019 / 22:57

    Ik had het zelf geschreven kunnen hebben !! Inmiddels 23 uur en ik ga nog niet slapen. Mijn kleinste kan elk moment komen. Hij wordt zaterdag 2. Tietie wilt ie. Dan maar bij mij liggen. Rond 4 komt de oudste en om 630 gaat de wekker. We moeten er doorheen, het meest gehoorde advies ! Pffff

  26. iris
    25 september 2019 / 11:20

    Heel herkenbaar. 3 jaar lang wakker geweest met onze dochter. Ze wou niet eten overdag dus werd wakker van de honger. het heeft een hele impact op je eigen lichaam. Hou vol!

Secured By miniOrange