(~215 B)




Na twee jaar voel ik me weer echt helemaal mezelf

Na twee jaar voel ik me weer echt helemaal mezelf

Als mensen mij vragen wanneer ik met Skyler een beetje aan het moederschap gewend was, zeg ik altijd dat dat rond de periode van onze vakantie naar Bali was. Tijdens deze drie weken, toen Skyler twee jaar en vier maanden oud was, ging er een knop om. We hadden de tijd van ons leven, genoten enorm van de rust en van elkaar, lieten alle zorgen varen, de slapeloze nachten konden ons helemaal gestolen worden en Skyler lag iedere avond gemakkelijk tussen ons in te slapen. Bali was voor ons, vooral voor mij, een vakantie die me weer terugbracht naar mezelf. Maar nu ik met Maddox rond dezelfde leeftijd hang, kan ik eigenlijk wel zeggen: het lag niet helemaal aan deze vakantie. Het is meer de leeftijd. Na de tweede verjaardag komt alles weer echt in rustiger vaarwater terecht en is alles voor mijn gevoel veel meer in balans.

De leeftijd

Negen maanden op en negen maanden af is een gezegde waar ik me echt wel een beetje in kan vinden. Als ik kijk naar alle hormonale schommelingen had ik een aantal maanden nodig om te wennen, mijn lichaam te laten herstellen. Als ik kijk naar het psychologische effect, heb ik het nu voor mezelf duidelijk. Het is niet de vakantie naar Bali zelf geweest, ook al was die erg fijn. Het is deze leeftijd waardoor ik eindelijk weer rust ervaar, ruimte creëer en tot mezelf kom.

In mijn hoofd

Tijdens de babyperiode van Skylers was ik absoluut mezelf niet. Ik vond het eerste jaar ontzettend moeilijk en heb daar al heel wat woorden over geschreven. Die omschakeling vond ik moeilijker dan verwacht en ik had dan ook echt de tijd nodig om bij te komen en te wennen. Aan mij merk je het aan verschillende dingen, als het even niet zo lekker gaat. Ik heb flink last van mijn eczeem, ben behoorlijk aan het klooien met eten en dus mijn gewicht, ik leef voornamelijk thuis en ga amper de deur nog uit. Ik zit zo in mijn hoofd, dat ik daar de rust en tijd voor nodig heb om dat op orde te krijgen. Na Skylers tweede verjaardag en dus onze langere vakantie, merkte ik dat ik die rust weer teruggevonden had. Mijn voeding werd weer beter, ik ging beter voor mezelf zorgen, sportte weer, mijn eczeem werd beter en ik kwam weer wat meer de deur uit. En nu met Maddox herken ik dat patroon weer heel erg.

Ook deze tweede keer

Maddox’ tweede verjaardag is inmiddels achter de rug en we zijn alweer twee maanden verder. Ik ben dit jaar weer beter voor mezelf aan het zorgen omdat ik merkte dat het gerotzooi met eten weer aan de orde was. Ik kwam weer wat kilo’s aan, had de sportschool op hold gezet en leefde weer voornamelijk thuis. Dat was namelijk de plek waar ik graag wilde zijn, en waar ik dus de rust en ruimte weer op kon zoeken om mezelf terug te vinden. Sinds ik bezig ben met mijn herinneringenboek merk ik dat ik weer terug begin te komen. Er is weer ruimte voor heel wat andere dingen dan alleen het moederschap. En vorige week kwam ik tot de conclusie dat de timing nu ongeveer hetzelfde is als toentertijd met Skyler.

Meer in balans zijn

Het is echter dit keer wel iets anders dan met Skyler. Ik heb namelijk nu veel meer genoten van het eerste jaar en had veel minder moeite met de omschakeling. Sterker nog: ik vond dit allemaal veel makkelijker dan moeder worden van een eerste. Ik was relaxter, veel gelukkiger, makkelijker en voelde me fysiek en mentaal sterker. Echter sluimerde er dus wel iets op de achtergrond wat ik van de eerste keer herken. Het eten, de kilo’s, het eczeem, het kluizenaarsbestaan. En nu na twee jaar het beter voor mezelf zorgen, het meer genieten, het meer de rust ervaren, meer in balans zijn, meer tijd voor mezelf vinden, de relatie stabieler, gezonder en beter eten, weer sporten en leuke dingen doen, meer buitenshuis komen. Ik voel me rustiger, ondanks dat mijn leven iets socialer is geworden.

Niet ontevreden

Het is fijn om dit te ervaren. Ik ben zeker niet ontevreden over de afgelopen twee jaar en heb werkelijk waar mijn best gedaan om er iets moois van te maken. Ik heb genoten van alles en vind die babytijd prachtig. Maar hoe ik me nu voel, dat is me heel wat waard. De peutertijd die daarbij komt kijken met al dat geklets, de fantasie tijdens het spelen en het knuffelen maakt het alleen maar mooier.

Ik ben wel benieuwd of jullie zoiets hebben ervaren. Was er een tijd waarin je dacht: ‘ja, nu ben ik er echt weer helemaal?’ En dan niet lichamelijk, maar vooral qua mindset. Laat het me weten!

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

8 Reacties

  1. 28 juni 2019 / 08:01

    Met mijn eerste na een jaar, niet dat ik het zwaar vond. Onbewust moest ik wel eens wennen aan mijn nieuwe rol als moeder en alle zorgen en verantwoordelijkheden die erbij komen. Na mijn tweede wel iets sneller, maar ze is ook ontzettend gemakkelijk. Al ben ik nu wel een compleet ander persoon dan voor kinderen.

  2. 28 juni 2019 / 09:11

    hier duurde dat 2 jaar, we kregen ons eerste kindje, helemaal happy en 3 mnd later kwamen we erachter dat nr 2 onderweg was, dat werd aanpoten dus, 2x zwanger achter elkaar, bevallen en 2 babys toen ze 2 en 3 waren kwam hier de rust voor mij weer terug en het er nu alleen maar profeit van 😀

  3. 28 juni 2019 / 10:35

    Ik heb net hetzelfde gevoel! Schreef er onlangs ook over. Twee jaar is echt wel een mijlpaal.

  4. Jacoline
    28 juni 2019 / 11:11

    Herkenbaar! De jongste is net 2 geworden en het wordt echt makkelijker. Zijn onlangs op vakantie geweest en dat was écht de beste vakantie sinds we kinderen hebben. Ze worden iets zelfstandiger en het voelt gewoon beter.

  5. Inge
    29 juni 2019 / 01:03

    Hier is de oudste 2,5 en pas nu ben ik weer mezelf (de afgelopen maanden, vanaf z’n 2e verjaardag ongeveer).
    Maar sinds een paar weken is nr 2 er en ik herken idd dingen van de 1e keer: onregelmatig of niet eten, jezelf verwaarlozen, enz. Maar nu weet ik tenminste dat dat een fase is en het echt wel makkelijker wordt.
    Ja, ik ben niet gemaakt voor platte baby’s, geef mij maar de dreumes/ peuterleeftijd want de babyfase vind ik best zwaar…

  6. Margo
    29 juni 2019 / 16:46

    Ik vond vooral het eerste jaar heftig na de eerste. Moeder worden en niet meer je eigen ding kunnen doen.. erg aan moeten wennen..2e zoon is nu een halfjaar en dit keer pak ik het anders aan, sporten al snel opgepakt en af en toe gewoon me-time pakken. Maakt mij een relaxtere moeder

  7. Cindy
    1 juli 2019 / 12:56

    Grappig, ik zei gisteren tegen mijn man dat ik mezelf pas weer een beetje was rond onze zoon zijn tweede verjaardag. Dus hij weet wat hem de komende 102 weken te wachten staat, aangezien onze dochter 2 weken oud is. Maar dat ervaarde ik dus ook zo..

Secured By miniOrange