De introverte moeder is bijna een jaar oud. Time flies! Ik vind het nog steeds heel bijzonder om een eigen boek op mijn naam te hebben staan en als ik van de uitgever hoor dat ‘ie goed blijft verkopen en lekker doorloopt, kan ik niets anders dan heel erg trots zijn. Vanwege het specifieke onderwerp hebben we nooit gezegd dat het een bestseller zou worden en dat hoeft ook niet; het feit dat ‘ie maandelijks heel stabiel blijft qua verkopen vind ik veel belangrijker. En na een jaar is dat nog steeds het geval dus dat is heel erg fijn!
Kansen bij Briljant Baby
Tijdens het schrijven van dit boek riep ik steeds ‘dat ik dit nooit meer zou gaan doen’, maar na de lancering begon het al vrij snel weer te kriebelen. Ik had een mooi onderwerp in mijn hoofd, ben gaan overleggen met de uitgever en een paar maanden na de lancering van mijn eerste boek, kreeg ik een go voor mijn tweede. De planning was om te gaan starten met schrijven nadat mijn werk bij Briljant Baby erop zou zitten. Ik nam daar iemands zwangerschapsverlof over tot december en zou daarna alle tijd hebben om het boek te schrijven en deze in te leveren op 1 juni. Maar het leven loopt soms niet zoals gepland of zoals vooraf gedacht. Mijn werk bij Briljant Baby is verlengd omdat degene die met verlof is gegaan, vlak na haar terugkomst ontslag heeft genomen. Dit bood voor mij kansen en die heb ik met beide handen aangegrepen. Omdat ze heel erg blij met mij zijn, blijf ik daar dus voorlopig nog even hangen en ben ik gemiddeld zo’n 20 uur per week aan het werk voor ze. Zo bijzonder en dankbaar voor deze kans op mijn pad.
Weinig energie
Een boek schrijven kost veel tijd en energie. En die energie heb ik al twee maanden niet echt. Of anders gezegd: de energie die ik momenteel heb (na zelf een lange ziekenboeg en ook nog kwakkelende kinderen), besteed ik aan mijn werk bij Briljant Baby, de werkzaamheden voor My Lovely Notebook, hier en daar nog een leuke blog voor Mommyhood, af en toe een samenwerking, twee kinderen, mijn partner, vrienden, sporten en het huishouden. Ik heb de mogelijkheid aangepakt om te werken aan mijn carrière en kansen te pakken, iets waar ik al een paar jaar naar op zoek was. Op dit moment past daar even geen boek bij. Ik heb een vaste weekplanning gemaakt en er blijven gewoon geen uren over voor nu. In ieder geval niet zonder me over de kop te werken en daar pas ik voor. En dus heb ik afgelopen week een goed gesprek gehad met de uitgever en hebben we in samenspraak besloten om het boek even on hold te zetten.
Niet haalbaar
Ga ik het nog schrijven? Het plan ligt er zeker. Het onderwerp is te mooi om het niet te doen. Het boek is nog niet officieel aangekondigd dus er is geen man overboord. Mijn redacteur heeft alle begrip voor mijn situatie en we hebben afgesproken om het voor nu even helemaal los te laten en elkaar in september weer te spreken. Ik ga dus niks schrijven tot die tijd, tenzij ik opeens bergen inspiratie krijg in wat vrije uren. Dan heb ik voor nu alle tijd om op adem te komen, even goed te herstellen, mijn werk in goede banen te leiden en alles goed neer te zetten. We zitten met Briljant Baby in een heel belangrijke fase, er moeten honderden teksten geschreven worden voor nieuwe websites en als het eenmaal staat, zien de weken er ook weer heel anders uit. Het voelt als een opluchting, als een verademing en als een last van mijn schouders dat ik een bal kan laten vallen. Ik doe graag alles 100% en op dit moment lukt dat niet. Dus ik heb keuzes gemaakt. Niet de makkelijkste, want het liefst ga ik dat boek schrijven en verschijnt hij zoals eerder gezegd in september. Maar het is niet haalbaar. En dat is oké voor nu!
Begripvol
Trots op mezelf dat ik deze keuze heb gemaakt. Ik wil altijd heel veel, alles heel graag en het liefst alles tegelijk. Het voelde in eerste instantie dan ook een beetje als falen toen ik het gesprek met mijn redacteur moest gaan voeren. Buikpijn! De avond van tevoren had ik een gesprek met Raymond over dat ik alles zo leuk vind en dat ik alles tegelijk wil, maar dat ik mezelf nu in hemelsnaam afvraag waar ik allemaal mee bezig ben. Dat ik de uitgever niet teleur wil stellen en dat ze me vast gaan laten zitten en de boel gaan cancelen. Maar tijdens het gesprek de volgende dag bleek niets minder waar. Al na een paar minuten sprak ze haar begrip uit en stelde ze zelf voor om in het najaar weer contact te hebben. Dat voelde zo fijn en goed. We cancelen niks; we zetten het gewoon even op pauze en zien in het najaar wel weer verder. Fijn. Dus bij deze de update: in 2022 geen nieuw boek van mijn hand. Wanneer dan wel? Dan horen jullie vanzelf! Voor nu voel ik me met de minuut rustiger worden, en dat gevoel heb ik sinds januari niet meer gehad.
