Het is alweer bijna een half jaar geleden (!) dat ik het mooie pand in Amstelveen binnenstapte voor mijn eerste werkdag bij AmstelveenZ. Ik vond het súper spannend en twijfelde op dat moment nog erg aan mijn keuze. Gaat dit dan écht mijn plek zijn? Kan ik wel over zulke wisselende onderwerpen schrijven? Moet ik niet in mijn safe space blijven? Onder het mom van ‘ik heb een maand proeftijd’ begon ik aan het avontuur. Maar voordat ik het wist was deze maand voorbij. En die maand daarna. En die maand daarna. Eind deze week verloopt mijn half jaar contract, dat ik op 31 oktober getekend heb. Hoe nu verder?
Schrijven
Nou, ik kan je vertellen: ik blijf zitten waar ik zit. Soms ontstaan er buiten je comfortzone onwijs mooie dingen en dat is hier ook gebeurd. Toen ik de zoektocht naar ander werk startte, was ik redelijk uit mijn comfortzone aan het zoeken. Ik solliciteerde voornamelijk op functies die te maken hadden met online marketing en social media. Tot ik -mede door al deze sollicitatiegesprekken- tot het besef kwam dat ik eigenlijk het állerliefste gewoon wilde schrijven. Op het moment dat ik bij AmstelveenZ op gesprek mocht komen, liep mijn sollicitatie bij Kek Mama ook nog. Ook had ik nog iets anders lopen. Kek Mama was mijn absolute nummer één maar na een goed gesprek kwamen we daar tot de conclusie dat het niet haalbaar was met de kinderen en het ontbreken van opvang. Bovendien zitten zijn in Utrecht. Het eerste gesprek met AmstelveenZ verliep prima, maar daarna hoorde ik niks van hen. Ik dacht dat ze iemand anders hadden aangenomen, tot ik gebeld werd voor weer een gesprek. Maar na afloop had ik er een hard hoofd in; ik zat toch met het ontbreken van de opvang en het feit dat ik tijdens schoolvakanties niet zou kunnen werken. ‘Dat wordt niks’, vertelde ik Raymond. Tot later die week mijn telefoon ging: ‘we willen je heel graag hebben en hebben een manier gevonden om het voor ons beiden werkbaar te maken.’
Kans
Het werd een 0-uren contract. Ik heb elke maand in overleg mijn rooster gemaakt. Maar het is geven en nemen, en dus werkte ik ook soms op andere momenten. Raymond die toch vrij nam in een vakantie zodat ik aan het werk kon of kinderen die met vriendjes mee konden omdat ik naar een interview moest. Het werkt verbazingwekkend goed en het 0-uren contract is voor mij een reden geweest om dit een kans te geven en op 31 oktober daar binnen te stappen. Zij gaven mij die kans, dan moest ik het ook een kans geven. En jeetje, wat heeft die kans goed uitgepakt.
Genieten
Ik geniet onwijs van mijn werk. Ik stap maandagochtend vrolijk in de auto naar kantoor en op de andere dagen is dat niet heel anders. Ik voel me fijn daar, rustig, voel me gewaardeerd en op waarde geschat. Sterker nog: zij hebben me laten inzien wat ik eigenlijk waard ben op dit gebied en hoe goed ik ben in wat ik doe. Zij hebben me het vertrouwen gegeven dat ik dit kon, samen met Raymond en alle mensen om me heen. Want bij mij ontbrak het daaraan. Ik had geen flauw idee waar ik aan ging beginnen.
Ik blijf!
Mijn kind roept altijd: ‘van proberen kun je leren.’ En ik ben blij dat ik het een kans heb gegeven. Van sportverhalen tot human interest en van muziek tot iemand in het ziekenhuis interviewen. Het ene moment zit ik met Frank van der Lende op het terras en het andere moment sta ik in een pianowinkel die 75 jaar bestaat. Ik schrijf voor zowel AmstelveenZ als UithoornZ (hoort bij elkaar, maar UithoornZ verschijnt per kwartaal en AmstelveenZ elke maand). Of het nu een redactioneel stuk is of een advertorial; ik draai er mijn hand niet meer voor om. Het hele proces van begin tot eind is fantastisch. Van de eerste globale planning tot de opgemaakte pagina’s corrigeren en mijn zin doordrammen voor de cover (haha). Ik heb de afgelopen zes maanden meer geschreven dan de afgelopen tien jaar en ik kan niet anders zeggen dan dat ik volledig op mijn plek zit. Ik blijf! En gelukkig laten mijn collega’s me ook niet meer gaan. Op naar de volgende magazines.
