Skyler is een tijdlang alleen geweest en sinds vier maanden is Maddox daar bij gekomen. Ik vind het heerlijk om twee kindjes te hebben en heb regelmatig verteld dat het allemaal van een leien dakje gaat. Natuurlijk zit ik weleens met de handen in het haar maar over het algemeen loopt alles gesmeerd en hebben we nog geen heel gekke situaties meegemaakt. Toch is het behalve heel erg leuk en heel erg genieten, ook af en toe een beetje lastig. Dingen die ik vooral ontdek op maandag en dinsdag, als ik alleen met Maddox thuis ben, of als ik helemaal alleen ben met twee kinderen omdat Raymond er niet is.
– Afspraken: ik plande vaak mijn afspraken op maandag en dinsdag als Skyler op het kinderdagverblijf zat en als dat echt niet anders kon, stelde ik voor om hem mee te nemen. Dit ging eigenlijk altijd goed maar nu met twee kids? Dat wordt een ander verhaal. Als ik nu iets op maandag of dinsdag plan heb ik altijd Maddox bij me en op de overige dagen ben ik met twee kinderen. Zakelijke afspraken voelen dan niet goed en bezoekjes aan de dokter of het ziekenhuis worden gewoon echt een stukje lastiger met de zorg voor twee kinderen. Gelukkig komt het niet vaak voor en zijn de normale uitjes prima te doen, maar de echte afspraken worden iets bemoeilijkt. Die doe ik nu dan ook nóg minder.
– Bedtijd: opeens is er niet meer één kindje dat op tijd in bed moet liggen, maar zijn het er opeens twee die rond 20:00 uur onder de wol kruipen. Gelukkig doen Raymond en ik dit samen en stap ik vaak in bed met Maddox en richt Raymond zich op Skyler, maar het gebeurt ook af en toe dat Raymond later is vanwege een vergadering of overwerken en dan is het wel echt even zoeken. Maddox huilen, Skyler die wil dat ik een boekje lees en net niet meewerkt op dat moment. Handen in ’t haar!
– Huiluurtjes: het gaat heel erg goed met Maddox maar hij heeft nog zo zijn dagen dat ‘ie niet echt lekker in zijn vel zit of enorme last heeft van het spugen of jeuk. Als Maddox dan loopt te huilen kan ik hem heel goed troosten, maar het is vervelend als Skyler precies op dat moment iets van me wil of me op de proef gaat stellen. Dingen uitproberen, precies op die momenten dingen vragen, etc. Heel lastig soms om hier de balans in te vinden en goed de aandacht te kunnen verdelen. Gaat gewoon niet altijd en dan is het kiezen tussen twee kwaden.
– Minder tijd voor jezelf: met twee kinderen heb je nog iets minder tijd voor jezelf. Is er eentje net tevreden aan het eten, wil de ander weer wat anders. Ligt de een net op bed, kan de ander niet slapen. Je bent gewoon continu bezig en dat is in het begin heel erg zoeken.
– Meer spullen en meer tijd: Skyler zette ik in de auto en binnen no time waren we weg. Dit keer moet ik echt wel wat meer tijd voor alles uittrekken want ik ben al regelmatig iets te laat ergens binnen gerend. En als ik ergens een hekel aan heb is het aan haasten én aan te laat komen. Bovendien: dacht je dat je met één kind al veel spullen in huis hebt en veel geld kwijt bent aan kleding en prulletjes? Wacht maar tot je er twee hebt. Haha. Opgeruimd huis? Waar? En dan moet Maddox nog beginnen met kruipen, lopen én spelen…
– Oppas voor uitjes: Raymond en ik gaan eigenlijk helemaal niet zoveel zonder de kinderen weg of brengen vrij weinig tijd met elkaar door zonder de kinderen. Op de avonden na bedtijd na dan. Toen we alleen Skyler hadden planden we wel eens iets op maandag of dinsdag als hij op het kinderdagverblijf zat en Raymond plotseling vrij was. Of we vroegen opa en oma om op te passen. Nu kan dat nog steeds wel en mag ik gerust bij mijn moeder aankloppen als we eens weg willen, maar met twee kinderen is alles toch iets lastiger te regelen. Je wilt iemand immers niet direct opzadelen met twee jonge kindjes.
Eigenlijk valt het allemaal wel mee. De lijst is helemaal niet zo lang en over het algemeen gaat Maddox lekker mee op ons ritme. Als hij straks naar het kinderdagverblijf gaat op maandag en dinsdag en Skyler gaat naar school, is er allemaal weer wat meer ruimte voor sporten overdag, afspraken en me-time. Het is mijn eigen keuze geweest om even te wachten met een crèche totdat Skyler naar school gaat. En negen van de tien keer is Raymond gewoon ’s avonds op tijd waardoor we de avondspits met zijn tweetjes kunnen doen. Ik kan evengoed naar mijn avondjes Anouk en Raymond en ik zijn al met zijn tweetjes uit eten geweest toen opa en oma de oppas hadden op beide kids. De enige echte ‘problemen’ die voor nú dan overblijven, zijn de zakelijke afspraken die ik even niet zoveel doe en is de aandacht verdelen. En ja, dat is soms ook gewoon lastig. Maar Skyler weet inmiddels dat ‘ie soms even moet wachten, Maddox gaat niet dood van een minuutje langer huilen en zo is het een uur later allemaal weer vergeten en vergeven. Vooralsnog vind ik de overgang van 1 naar 2 kids veel relaxter dan van 0 naar 1.
Vertel eens, moeders met twee (of meer) kinderen: wat vinden jullie het meest lastig? Of vind je het ook, net als ik, allemaal wel meevallen?
Hihi. Heel herkenbaar om te lezen! Vooral de afspraken en het oppas regelen.. Anderen vinden het vaak geen probleem; maar t voelt toch niet zo fijn dan. Hihi.
eerlijk gezegd vond ik het wel meevallen, misschien ook omdat ze zo kort op elkaar kwamen hier. toch zijn er wel puntjes want je moet toch ook de aandacht verdelen en dat maakt echt niet uit of ze klein of puber zijn!!!
Hier gaat het ook veeeeel vlotter met 2 kindjes dan met 1. Ik heb zowaar tijd om te koken of eens te stofzuigen, omdat de oudste de jongste entertaint (en soms omgekeerd ook). Toen ik nog maar 1 kindje had, vroeg die alle aandacht van mij en kwam ik nergens aan toe. Op praktisch vlak is het uiteraard een heel geregel, maar emotioneel heb ik me nog nooit zo rijk gevoeld 🙂
Heel weinig eigenlijk. Alleen dat geen een van de twee mijn volledige aandacht ooit heeft. ( of toch niet als ze allebei thuis zijn.)
Ik heb hier nog maar één kindje, maar wat ik wel merk is als je echt weg moet dan wil ze of net eten of er is iets anders. Alsof ze het aanvoelen 😉