Of beter gezegd: hij hád nog een speen.
Sinds twee maanden ligt hij in de prullenbak en ik ben mega trots op mijn kind. Of hij nu twee of vier is; het is een mooie mijlpaal en misschien nu nog wel moeilijker dan toen hij jonger was. Om het taboe een beetje te doorbreken (‘heeft hij écht nog een speen? Dat kan toch niet!’) en om het iets meer bespreekbaar te maken (er zijn zoveel meer kinderen!) wil ik dit toch dit artikel schrijven. Even getwijfeld (het staat al twee maanden in draft, ik schreef dit namelijk direct de dag nadat de speen weg was), maar zoals jullie inmiddels weten wil ik veel dingen aankaarten. Dus ook dit. Twee jaar geleden schreef ik al over afbouwen trouwens. We hebben hem vlak daarna overdag geschrapt, maar voor ’s nachts is het dus tot twee maanden geleden een dingetje geweest. En heel eerlijk? Dat hebben we zelf als ouders in stand gehouden. Want het was toch wel erg makkelijk en fijn om op dat ding terug te kunnen vallen.
De eerste maanden na zijn geboorte wilde Skyler graag zijn speen, maar kon hij hem niet zelf vasthouden. Met een doekje probeerden we de speen ‘vast’ in zijn mond te leggen zodat we hem niet constant vast hoefden te houden. Uiteindelijk was hij een maand of zes toen het hem voor het eerst lukte. Ik vraag me weleens af of hij die eerste maanden wel écht die speen wilde hebben of dat het voor ons gewoon makkelijk was, maar dat even terzijde. Hij had die speen en na zes maanden zat ‘ie vaker in zijn mond dan niet. Qua afbouwen hebben we nooit een manier of leeftijd in ons hoofd gehad. Net zoals met alles dachten we ‘we zien het wel’ en ‘wanneer hij er aan toe is’. Je weet dat we enorm kindvolgend zijn en dat overal vanzelf een perfect moment voor is. Maar ja, dat perfecte moment om die speen af te bouwen kwam maar niet.
De eerste drie jaar sliep Skyler niet door. Naarmate de tijd vorderde werd het wel iets beter, maar van een goede nachtrust was absoluut geen sprake. Je zult dus begrijpen dat de speen regelmatig onze redding is geweest. We hebben er daarom die eerste drie jaar totaal geen probleem van gemaakt. Oké, we bouwden wel af van ‘de hele dag’ naar ‘alleen met slapen’, maar verder dan dat kwamen we niet. Nog steeds kwam toch ook vrij regelmatig die speen naar beneden trouwens, omdat we zelf als ouders een beetje laks waren.
Uiteindelijk hebben we bij alles gedacht ‘ach, eerst die stap en daarna volgt het weggooien van de speen wel!’ Zo vonden we het feit dat hij grote broer werd een enorme stap en merkten we dat Skyler zijn rust vond bij zijn speen. Daarna kwam project zindelijkheid. Omdat we ons op één ding tegelijk wilden focussen en zindelijk worden een hell of a ride was, was ook dit niet het juiste moment om die speen van hem af te nemen. Al die vieze broeken, de angst voor de wc, de verstoppingen. Ik heb regelmatig aan Skyler gevraagd of we zijn speen weg konden doen maar dat resulteerde in gigantische hysterie, driftige buien en een waterval aan tranen. We voelden: dit is niet het juiste moment. Op het consultatiebureau hebben we het regelmatig ter sprake gebracht maar ook zij vertelden ons dat het moment vanzelf wel kwam. Tsjah, dat moment duurde gewoon even. Want na het zindelijk worden kwam de basisschool. En dat was toch ook wel erg spannend. Achteraf zijn we natuurlijk veel te makkelijk geweest en kwam het ons ook wel goed uit, dat we konden terugvallen op dat stuk rubber.
Skyler is zindelijk, Skyler slaapt door, Skyler is gestart op de basisschool, Skyler is al een tijdje grote broer en er was geen reden meer om de speen te houden. Sterker nog: we moesten er echt vanaf, aangezien Skyler toch niet zo heel duidelijk praat en moeite heeft met twee letters uitspreken. Daar hebben we sinds kort hulp bij (die trouwens zegt dat kinderen zónder speen dezelfde spraakfouten maken af en toe, vond ik ergens best fijn!) maar de tijd was dus ook gekomen om die speen te gaan lozen. Een tijd geleden was ik boven aan het opruimen en kwam Skyler opeens met zijn speen aan lopen. Uit het niets zei ik: ‘als jij je speen nu eens weggooit, dan kunnen we hem omruilen voor een heel vet, cool cadeau.’ Deze tactiek heb ik vaker in de strijd gegooid maar altijd kon het cadeau hem niets schelen. Maar nu kreeg ik opeens het antwoord waar ik al tijden op hoop: ‘mag ik dan het politiebureau van Playmobil? Dan wil ik best mijn speen weggooien. Ik ben toch al grote broer en heb hem niet meer nodig!’ Eh, huh?
De nacht die volgde mocht hij voor het laatst zijn speen en toen hij wakker werd ging ‘ie -met lichte twijfel maar zoals afgesproken- de prullenbak in. Hij was vier jaar en twee maanden. Maar het moment was daar. Het moment dat hij zelf had gekozen en precies zoals we het wilden. Stap voor stap, op zijn eigen tempo. Daar komt dan wel zijn prachtige politiebureau voor in de plaats. Het mooie is dat er daarna nooit drama is geweest. De eerste avond vertelde Skyler me dat ‘ie zijn speen miste, maar door er even over te praten was dit binnen no time opgelost en ging hij heerlijk slapen. Daarna heb ik hem er nooit meer over gehoord en daardoor is ook dat project afgerond. Hoera!
Lieve mensen, ik hoop van harte dat dit artikel met respect wordt gelezen en dat ik andere moeders een hart onder de riem kan steken. Want net als met zindelijk worden komt het ook met dat rubberen ding wel goed. I promise!
Vind dit n top artikel! Mooi dat jullie niet pushen!
Ik vind jullie helemaal niet te makkelijk geweest. Zoals ik je updates lees is Skyler best een gevoelig ventje en door hem niet die zekerheid weg te nemen tijdens al die belangrijke en moeilijke mijlpalen heb je heel goed aangevoeld dat hij daar nog niet klaar voor was.
Dat het nu zo makkelijk is gegaan geeft dat ook aan. Hij was er klaar voor.
Super fijn dat het zonder veel verdriet en angst gegaan is toch?
Ik heb een gevoelig dochtertje en merk elke keer weer dat ze ergens vanzelf klaar voor is.
Jullie hebben de juiste tijd aangevoeld wanneer skyler er klaar voor was. Het ene kindje is er eerder klaar voor dan het andere kind. Jullie hebben ook gekeken naar de grote stappen in zijn leventje en dat hij bij zijn speen zijn veiligheid voelde is toch prima en als het goed voelt kan niemand daar over oordelen.
En skyler was er zelf klaar voor om zijn speen weg te doen, mooier kan niet!!
Hier precies hetzelfde en zelfde leeftijd! Elke keer was er weer wat, verhuizen, broertje, zindelijkheid, school en toen opeens mocht die weg in ruil voor een kado! Zonder strijd!
Hier precies hetzelfde met de oudste (werd een playmobil boerderij), de middelste wou geen speen en de jongste kan het met 3 jaar en 3 maanden ook nog niet loslaten. En tja, doe ik dan iets niet goed of geef ik mijn kind nog wat extra geborgenheid met zijn speentje ?!
Wij zaten hier met hetzelfde “probleem”. Onze zoon wilde ook maar niet dat we de speen weg zouden doen. Tot hij vrij vroeg begon te wisselen met zijn tanden, net begonnen op de basischool. Hij vond het zo’n vervelend gevoel om de speen dan in zijn mondje te hebben dat hij hem niet meer wilde, hoera Haha! Je kunt je voorstellen dat we daar wel blij mee waren want we hadden ook al van alles geprobeerd. Nu hebben we een tweede kindje en die wilde na een paar maanden geen speentje meer, super fijn dat we daar nu geen gedoe meer mee hebben!
En ik vind jullie trouwens ook niet “te makkelijk” geweest. Als een kind zich er fijn bij voelt en zijn rust er bijvoorbeeld mee vindt is dat prima!
het is weer zo’n herkenbare stuk, we zitten precies met hetzelfde. we zijn nu ook aan het afbouwen, overdag mag hij niet zijn speen (wel zijn knuffel) en de speen mag weer pas wanneer hij naar bed gaat. Het is nu nog steeds iets waar hij erg naar uitkijkt dus het zal nog even duren denk ik voordat de speen het huis verlaat.
Moedig verhaal. Mijn dochter wordt 3 in mei, en dat is voor ons toch ook een soort grens geworden. We zijn al eens gaan kijken naar de tutjesboom (tutje= fopspeen in België), hebben samen een cadeautje uitgekozen, maar toch kiest ze telkens opnieuw voor haar tutje. Het zal nog een lastige zoektocht worden naar wat wel werkt…
Heel goed gedaan. Jullie kennen je kind het beste en hebben het een de manier gedaan die het beste bij Skyler past. Gewoon rustig en lekker nuchter.
Beetje een off topic opmerking, niet specifiek gericht aan jou. Zo jammer dat het nodig is om de schuingedrukte zin er onder te zetten. Ik snap dat ‘momshaming’ niet wat er af en toe kan heersen. Trek je alsjeblieft niets aan wat zou moeten volgens deze of gene. Volg je gevoel!
Auteur
Ja, ik weet niet zo goed. Ik doe het normaal niet maar dit artikel ligt ergens een beetje gevoelig ofzo? Ook een beetje ter bescherming van Skyler en het feit hoe wij het hebben aangepakt. Nou ja, lastig onderwerp 🙂
Kan ik me voorstellen. Niet onzeker over zijn, jullie pakken het naar mijn mening prima aan!
Zo fijn om ‘eerlijke’ artikelen te lezen, dat is voor mij in ieder geval een steuntje in de rug als het hier een keertje lastig is en heerlijk om ook de goede momenten mee te lezen en deze blog past voor mij zeker in het rijtje met goede momenten.
Mijn dochter van 5 mijn zoon van 4 zijn nog beide tutters … ze hebben die troost nodig voor rustig te kunnen inslapen en een rustige nacht te hebben.
Wie ben ik dan om hun dat af te pakken?
Is er wel een grens tot wanneer en daarna niet meer?
Ik maak mij daar nooit druk in ze lopen ook niet overdag met dat rubberen ding in hun mond.
Het komt allemaal vast goed !
Eerlijk artikel, jullie kennen je kind als beste, dus jullie bepalen wanneer het goede moment is. Al die factoren als zindelijkheid, grote broer worden, naar de basisschool zijn al onwijs spannende dingen voor een kind, als hij zijn geborgenheid en veiligheid bij zijn speen vind, so what! De een heeft zijn knuffel en de andere een speen, en een ding: geen enkel 16-jarig kind loopt met een speen dus komt allemaal goed iedereen op zijn eigen manier en op zijn eigen tijd.
Ik denk dat jullie heel goed hebben aangevoeld wanneer de timing goed was. En toch fijn dat hij er zonder drama, maar met een mooi cadeau vanaf gekomen is. Ik heb zelf tot mijn 6e ‘s nachts een speen gehad *oeps*. Dus ben benieuwd hoe het mijn dochter gaat. Ze is nu net 1 geworden dus voorlopig maken we ons nog geen zorgen.
Jullie hebben super aangevoeld wanneer Skyler er klaar voor was. Als logopediste ben ik niet ‘voor’ de speen, maar ook niet heftig tegen. Veel kinderen vinden er troost in, en dat is fijn. Dit is een hele mooie volwassen manier om van de speen af te komen! Well done!
Jullie hebben gedaan wat het beste voelde voor Skyler, prima toch. Echt goed dat hij er nu vanaf is.
Onze dochter is vandaag jarig en is 4 geworden en heeft nog altijd haar speen, snachts. Ze kan nog niet zonder in slaap vallen en wij gaan in haar tempo mee. Ze heeft het de laatste tijd veel over ‘geen speen meer nodig mama want ik ben al groot’. Maar echt weggooien kan ze nog niet… dat moment komt wel daar geloof Ik inmiddels in.
Ik trok me in het begin veel aan van de mening van anderen maar heb dat nu los kunnen laten. Het komt zoals het komt
Mijn dochter was al vier jaar en zes maanden. We hebben het net op dezelfde manier aangepakt. Als je je tutje weg doet, mag je een leuk cadeau kiezen in de speelgoedwinkel, stelde ik op een avond voor. Geen enkel protest. Die avond niet en daarna ook niet. Ze was er gewoon klaar voor. Misschien zijn wij inderdaad ook wel makkelijk geweest hierin. Met een zoontje van 2 dat heel slecht slaapt en helemaal geen tutje heeft, maar duimt, was het ’s nachts gewoon al druk genoeg.
Het enige waar ik me nu wel zorgen over maak zijn haar tanden. Daar zie je het eigenlijk wel aan. Volgens de tandarts komt dit bij de meeste kinderen met melktanden wel spontaan goed. Hopelijk bij haar dus ook. Op dat vlak hadden we misschien wel wat kordater mogen zijn.
Dat hebben jullie goed aangepakt.
Eerlijk, als ik een kindje boven twee met een speen overdag zie denk ik neeeee! Maar dat is omdat ik logopedist ben en weet wat het zou kunnem veroorzaken (wat de tandarts zei). Dan ben ik wel weer blij dat het geen duim is, want zie die maar eens kwijt te raken (die gooi je zo lastig in de kliko :p). Aan de andere kant ben ik ook gewoon mens en vertel ik vaak ouders dat een speen voordelen heeft bij een jong kindje (minder kans op wiegedood, troost). Wie ben ik om tegen een moeder te zeggen ‘uw kind MAG GEEN speen meer’ terwijl ze net verteld dat haar kindje een pittige tijd doormaakt? Niet slaapt zonder?
Ik geef tips en adviezen, maar als buitenstaander vind ik het zo kort door de bocht om te zeggen dat het stante pede moet. Het is een proces, ouders weten heus dat het beter is van niet maar het is niet zo 1-2-3 geklaard. Iets wat zo troost.. hoe ‘pak’ je dat af?..
Oh, en met de tanden komt het vast goed. Als je zijn tong vaak tussen de tanden ziet en/of zijn mond hangt vaak open kan je altijd een keer een logopedist vragen. Wij behandelen deze tandstand problemen en dat klusje is zo geklaard met grappige oefeningen.
En als laatste, you’re a GOOD MOM! <3
Auteur
Ik vind het ook geen gezicht hoor, haha. Maar zo’n ding geven we natuurlijk niet voor de mooi. En thanks voor het advies, we lopen ook bij een logopedist vanwege twee letters die hij niet kan zeggen, en het slissen is voor latere zorg 🙂
Je moet doen wat voor jullie goed is.
Mijn kind word over 3 weken 4, poept nog steeds in zn luier en heeft ook nog steeds een speen.
Ben pedagogische medewerker en hebben alle vormen al in de strijd gegooit maar niks werkt. Laat het maar op zn beloop zie het wel en handel wel weer daar als alles anders loopt.
Zelf heb ik tot mn 10de snachts een speen gehad. Ben ik er slechter van geworden? Nope.
Al die eisen tegenwoordig pfff word er moe van. Luister naar je moeder/vader hart en alles komt goed.
Onze dochter is 3 en drama om van dat ding af te komen, maar ik wacht dan maar tot hét moment..
hier hebben ze tot hun 5e ermee gelopen so what 😉
Eerlijk gezegd verbaasd het mij dat dit kennelijk zo’n onderwerp is. Nu ben ik kinderloos en als kind ook speenloos geweest. Ik had iets veel beters, namelijk een duim. Nu bijna 26 jaar later zijn er nog steeds momenten dat ik wel eens duim. Dus zo erg is een speen nog niet, want die kan weg gedaan worden (een duim is toch een vrij permanent deel van je lijf). Al heb ik overigens geen last ondervonden van mijn duim, ik praat prima (of althans goed genoeg om een master mee af te ronden, zonder logopedie) en mijn tanden staan behoorlijk recht voor iemand die nooit een orthodontist heeft gezien. Wat ik hier mee probeer te zeggen; ouders maak je niet zo druk, het komt wel goed met of zonder speen/duim.
Lieve mensen, ik hoop van harte dat dit artikel met respect wordt gelezen en dat ik andere moeders EN VADERS een hart onder de riem kan steken. Want net als met zindelijk worden komt het ook met dat rubberen ding wel goed. I promise!
Dit bericht is al van eventjes geleden. Maar ik startte net met Googlen vanwege een terugval op de speen. Onze vent is net 3 jaar en na de sint het land het uit was, waren zijn spenen mee naar Spanje. Even een kleine strijd. Maar het was goed. En nu na de zoveelste driftbui, wegduwen van mama en een constant boos kind, hebben we ervoor gekozen er 1 terug te geven. En meteen, wat een rust in dat kleine lijfje. Nu ik dit lees, denk ik. Het komt wel goed. Ooit komt die er vanaf! Dankjewel.