Het ene moment heb je een zwangerschapstest in je handen; het andere moment heb je een 11-jarig kind in huis. Ik heb er nooit zoveel moeite mee gehad dat mijn kinderen ouder worden en geniet van de fases die daarmee gepaard gaan, maar nu is het toch wel even slikken. Onze eerste baby is gewoon 11 jaar geworden. Hij zit in groep 8 en gaat over een paar maanden een doorstroomtoets maken, een school kiezen, een eindmusical oefenen en op kamp. Sinds wanneer is dat gebeurd?
Ik schrijf niet echt meer persoonlijke verhalen over de jongens. Ze worden ouder en alles wat je nu nog kan delen, is erg persoonlijk. Maar man man, wat ben ik trots op deze jongen. Ik kan wel een hoop feiten over hem delen. Hij is lief, zorgzaam, een allemansvriend, sportief en eigenlijk heel tevreden. Op school is hij een kei in rekenen, hij heeft sinds groep 1 een beste vriend en ondanks dat hij naar eigen zeggen een heel irritant broertje heeft, gaat hij voor hem door het vuur.
Skyler is dol op gamen (soms een beetje te dol) en geeft zijn leven tijdens een basketbalwedstrijd. Hij is aanvoerder van het team, een rol die hem uitstekend past. Hij is lief en supportive en altijd bereid om iemand te helpen. Hij zit nooit verlegen om complimenten en de high fives en ‘lekker man’s’ vliegen over het veld tijdens wedstrijden. De ‘bro’s’ ook, want het is en blijft een tiener.
Op school had hij laatst de zilveren griffel gewonnen met zijn verhaal. Aan fantasie geen gebrek. Hij begint steeds meer te eten, wil steeds vaker nieuwe dingen proeven en is dol op een vierkazen pizza terwijl hij gewone kaas niet lust. Vraag hem naar zijn favoriete voetbalspeler en hij roept direct Frenkie de Jong. Maar zeg ook geen slecht woord over Weghorst, want dan komt hij met een aantal argumenten waardoor je niks meer te zeggen hebt. Vraag hem iets over een transfer in de voetbalwereld van vijf jaar geleden en hij heeft het antwoord voor je. Maar toch wil hij niet voetballen want basketbal is echt zijn ding. Fortnite en EA Sports FC 25 zijn zijn favoriete spellen op de Playstation en op zijn verlanglijstje stonden bonnen van de Mediamarkt om een toetsenbord en muis te kopen voor een nieuwe game-opstelling. Ook kreeg hij twee voetbal trainingspakken van Ajax en FC Barcelona en een Ajax sjaal. Het speelgoed is verleden tijd.
Hij wil nooit ’s avonds naar bed, maar wil er ook nooit uit ’s ochtends. Hij leert ontzettend makkelijk en kan binnen 10 minuten een presentatie voorbereiden en deze ook met een Goed afronden. Hij maakt zich nooit zo druk want ‘alles komt altijd goed, mama’. Hij houdt net als zijn moeder van muziek en luistert graag naar de Bankzitters, Antoon, Snelle en Flemming. Maar ook samen met mij naar Suzan & Freek is ons jaarlijkse uitje. Van mijn liefde voor Anouk snapt hij dan weer helemaal niks.
Elke ochtend op het schoolplein krijg ik een kus en als ik roep ‘veel plezier vandaag’, hoor ik terug ‘jij ook’. Hij gaat niet slapen voor een kus, welterusten en ‘ik hou van je’. De grote mond is aanwezig, het kleine hartje ook. Onrecht vindt hij vreselijk. Voor kleine kinderen is hij ontzettend lief. Als ik hem vraag wat hij wil worden, roept hij ‘Youtuber’, maar eigenlijk weet hij nog niet echt wat hij wil. En dat is oké. In een restaurant wil hij opeens biefstuk met patat, in plaats van de kipnuggets van vroeger en de ijsthee wordt vervangen door ‘doe mij maar een sinas’.
Skyler is 11 en het feit dat dit het laatste jaar op de basisschool is, is bizar te noemen. Volgend jaar is hij weer de jongste op school en gaat er een nieuw tijdperk aanbreken. Ik voel het niet snel, maar het geeft me een brok in de keel. Mijn kleine jongen, die een maand te vroeg ter wereld kwam omdat hij niet langer meer kon wachten, is 11. Nu wil ik wachten. Op welke knop mag ik drukken?
