Hoera! Ik ben jarig vandaag! Ik ben aangekomen op het punt dat ik moet nadenken en rekenen wat mijn leeftijd nu is. Ken je dat? Maar ik ben geboren in 1987 en dat betekent dat ik vandaag 37 jaar ben geworden. Vorig jaar schreef ik op mijn verjaardag over de rollercoaster van dat jaar, maar afgelopen jaar was eigenlijk vrij relaxt. Natuurlijk kende ik downs, maar over het algemeen verliep alles voorspoedig en kan ik wel zeggen dat het een rustig jaar is geweest.
Lissabon
Momenteel zit ik in Lissabon en vier ik mijn verjaardag zonder de kinderen. Ze vinden het vooral stom dat ze me geen cadeautjes op bed kunnen geven, maar ik heb al gezegd dat we gewoon doen dat ik maandag jarig ben. Dan hebben zij hun moment en kan ik fijn genieten van hun aanwezigheid. Wat we precies in Lissabon doen, weet ik nog niet. Maar ik sta wel even stil bij het afgelopen jaar en hoe dat zichzelf allemaal vorm heeft gegeven. Het is mooi hoe alles van de afgelopen jaren op dit moment bij elkaar is gekomen.
Vast contract
Mijn werk loopt voorspoedig en deze maand ga ik een vast contract tekenen met daarop een vast aantal uren. Ik zit op mijn plek, zij zijn blij met mij en ik ben voorlopig nog niet klaar daar. Het is fijn dat ik de afgelopen anderhalf jaar heb kunnen proeven van dit beroep door het 0-urencontract en de losse contracten, maar ik vind de vastigheid die eraan komt toch ook wel een fijn gevoel. Het is een mooie, nieuwe stap in mijn carrière en dat heeft een hoop rust meegebracht. Daar ben ik heel erg blij mee.
Gezondheid
Twee jaar geleden vierde ik mijn verjaardag in het ziekenhuis; daarna is alles qua gezondheid gelukkig wel iets beter verlopen. Ik heb geen longontsteking meer gehad en op een paar dips en kuurtjes prednison na, heb ik mezelf aardig op de been gehouden. Toch was het voor de longarts in het Amstelland ziekenhuis niet genoeg en als ik heel eerlijk ben naar mezelf toe, was het niet zo stabiel als dat het eigenlijk hoort te zijn. Vandaar dat ik ben doorgestuurd naar het AMC en daar een traject in ben gestapt. Niet van harte hoor, want ik haat ziekenhuizen en vooral de groteren. Maar ik heb geen andere keuze, als ik over wil op nieuwe medicatie en alles onder controle wil krijgen. Dus dit vind ik een lastig punt en dat zal de komende maanden nog veel mijn leven gaan beheersen. Aan de andere kant wil ik er ook weer niet te veel mee bezig zijn en probeer ik het ook een beetje te negeren, haha. Een zwakke plek, het ziekenhuis en mijn gezondheid. Maar fingers crossed dat dat goed blijft gaan.
Rustig vaarwater
Voor de rest zijn we echt in rustig vaarwater beland. Mijn werk gaat goed en ik kan het momenteel probleemloos combineren met de kinderen. De jongens gaan erg goed op school en de levensfase waar zij nu in zitten, geeft me echt veel rust. Ik kan ze ook wel eens een moment alleen thuis laten, waardoor ik me op sommige momenten niet meer in bochten hoef te wringen als ik iets moet plannen. En juist door deze rust, gaat het goed met mij. Ik ga daar wel lekker op, op het feit dat mijn leven ook (weer) belangrijk is en er tijd en ruimte voor mezelf komt.
Sociaal
Mijn sociale leven is hier en daar weer een beetje uitgedund, maar what else is new in mijn leven. Je zou bijna denken dat het aan mij ligt, lol. Tot op zekere hoogte zit daar natuurlijk een kern van waarheid in, maar met life changing moments zoals een bruiloft, merk je pas echt wie je vrienden zijn en wie er klaar staan voor je. Het selecte groepje om me heen zijn mensen die al 10-15-20 jaar bij me zijn en ik vind het wel best. Hier en daar leg ik wat nieuwe contacten en soms zit daar een super lief iemand tussen waar ik erg goed mee ga en die ik in mijn hart sluit. Ik ben gezegend met de mensen om me heen en als we elkaar zien is het goed, maar als het niet lukt is dat ook dikke prima. Dat vond ik wel een groot leermoment de afgelopen twee jaar. En op mijn bruiloft was er een vriendin, die ik een jaar niet had gezien. Zij is de hele dag bij me gebleven en heeft me werkelijk overal mee geholpen en ondersteund. Dat heeft me doen inzien dat ik soms wat verder moet kijken. Dat ook die constructies van vriendschappen er zijn. Want een ander die ik de afgelopen jaren enorm veel gezien heb, heeft het laten afweten. Dus laat dat een boodschap zijn op mijn verjaardag voor iedereen die dit blog leest. Kijk verder dan een klassieke vriendschap waarin je elkaar wekelijks moet zien en misschien wel dagelijks moet spreken. Het werkt voor mij in ieder geval niet, heb ik ontdekt. Hoe graag ik het ook wilde.
Dikke prima
Ik werk, ik ben moeder, ik heb een fijne relatie, heb lieve mensen om me heen en heb mijn ouders. Mijn agenda is soms gevuld met concerten waar ik enorm gelukkig van word. Muziek doet heel veel voor me. Ik blog, ik schrijf voor anderen, ik heb een hele kleine optie open voor een tweede boek en ik heb leuke collega’s. Ik ben lekker aan het sporten, ben sterk en mijn voeding gaat momenteel ook dikke prima. Helaas heb ik ook een fucked up gezondheid met slechte longen. Maar als dat het enige is, heb ik niks te klagen. Ik functioneer en ik ben happy. Ik ben 37 jaar geworden. En ik ben in Lissabon!
