En dan ligt er toch weer een kind tussen ons in ’s nachts

Tijdens de zwangerschap van Maddox hadden Raymond en ik (vooral ik) een aantal voornemens wat betreft ons tweede kindje. Met Skyler ging het allemaal heel erg goed en we vonden dat we juist gehandeld hadden op dat moment maar met de kennis die we uiteindelijk hadden en de zaken waar we op dat moment tegenaan liepen of zijn gelopen, wilden we het toch deze tweede keer anders doen. Maar iets willen en daadwerkelijk kunnen zijn twee andere dingen.

Voeding

Qua voeding heb ik het direct anders gedaan. Ik maakte alle hapjes zelf en door Maddox’ koemelkallergie en eczeem werd ik zelfs behoorlijk creatief als het om eten voor de baby ging. Terwijl ik bij Skyler iedere dag potjes opendraaide, wilde ik het bij Maddox graag anders doen en ging ik aan de slag met de blender. Met resultaat, want Maddox vond alles lekker en is nu ook een heel goede eter. Geen idee of we daar met de eerste voeding invloed op hebben gehad, maar het is een fijn geweten dat dat voornemen gelukt is en dat met eigenlijk relatief weinig moeite. Niks mis met een potje en dat heeft Maddox heus nog wel af en toe gegeten, maar ik vond het op een gegeven moment zelfs leuk om combinaties te bedenken. Ik hou mezelf nu dan ook graag in de waan dat Maddox’ goede eetpatroon dankzij onze zelfbereide hapjes ontstaan is. Skyler is écht veel kieskeuriger en eet een stuk minder goed dan zijn kleine broertje.

Goed slaapritme

Voor de rest had ik nog drie andere voornemens; ik zou Maddox eerder naar de crèche brengen (check, gelukt) en ik zou minder boeken gaan lezen die me onzeker zouden maken (dubbel check, ik heb geen zwangerschaps- en babyboek gelezen). Het laatste voornemen ging over -natuurlijk- slapen. Dat blijft me nu eenmaal al jaren achtervolgen en na jarenlang gezeik met Skyler en zijn slaappatroon, wilde ik absoluut geen herhaling met Maddox. Fail, fail en nog eens fail. We hebben eigenlijk alles vanaf het begin al anders gedaan omtrent het slapen. Ik nam mezelf voor dat ons tweede kindje niet in de kinderwagen zou slapen overdag thuis maar in zijn eigen bed. Onderweg zou het een ander verhaal zijn maar overdag wilde ik een veilige plek bieden waar hij volledig tot rust zou gaan komen. Dit is absoluut gelukt. De eerste paar weken sliep Maddox nog beneden in de Sleepyhead maar niet veel later bracht ik hem voor alle slaapjes naar zijn eigen kamer. Ik ben blij dat ik dit direct zo heb gedaan, ook al waren we behoorlijk gebonden aan Maddox’ slaapjes. Hij was zelfs zo’n baby die nergens anders kon slapen dan in zijn eigen bed.

Het was een voornemen om het niet te doen…

Maddox heeft een tijdje tussen ons in geslapen in zijn babynestje, maar daarna gingen we een stapje verder door hem lekker in de wieg naast me te laten slapen. Ook hier dus weer; mission accomplished. We hebben ook andere tijden bedtijden dan toen met Skyler en Maddox slaapt niet meer bij me op de bank. Bedtijd is hup, naar boven. We zijn daar heel strikt in geweest en wilden niet weer avonden met een baby beneden zitten. Alles is gelukt, behalve het laatste puntje; we wilden niet weer een kind in ons bed. We zijn daar namelijk op terug gekomen. Of anders gezegd: we wilden het misschien niet, maar het zorgt voor meer slaap. En daar doen we na al die jaren alles voor.

Op een lijn

Maddox is altijd een onrustige slaper geweest en toen we hem heel af en toe eens tussen ons in legden, kroop hij de hele nacht van links naar rechts en van beneden naar boven het hele matras over. We hebben heel wat kopstoten ontvangen tijdens de nachtelijke taferelen van Maddox. We namen ons dan ook voor dat dat niet meer zou gebeuren. Dat ging lange tijd goed, maar sinds een paar weken heeft Maddox een nieuw ritueel; midden in de nacht naar ons toe sluipen, zijn lijfje tegen me aan nestelen, een diepe zucht slaken en verder slapen. Raymond en ik hebben hier de nodige discussies over gehad (nee, wij liggen qua opvoeding zeker niet altijd op een lijn en dat is ook oké), maar uiteindelijk zijn we het erover eens; we laten het maar gebeuren. En wel om de volgende redenen.

Nachtfles is gestopt

Ten eerste slapen we meer uren per nacht en dat is heel erg welkom. We moeten er vaak nog wel uit maar we kennen geen dramanachten meer waarin onze slaap drie, vier of vijf keer wordt onderbroken. Het verloopt rustiger en volgens mijn activitytracker haal ik weer zes uur slaap per nacht. Dat is lang, heel erg lang geleden dat ik dat heb zien staan. De tweede reden waarom we dit toelaten is omdat Maddox nu zo goed als zeker van de nachtfles af is. Ik heb regelmatig verteld dat Maddox ’s nachts nog wil drinken en zijn troost/rust vindt bij een flesje melk. Omdat hij dat lang voor zijn groei heeft nodig gehad én we daarna weer lekker snel sliepen en ons dat veel waard was, hebben we dit altijd gegeven. Inmiddels is ‘ie 2.5 jaar geweest en is de fles natuurlijk écht niet meer nodig. Hij drinkt ook nog steeds koemelkvrije melk die we ontvangen van de verzekering. Onze machtiging verloopt ook in januari en dus waren we al flink aan het afbouwen. In plaats van dat hij nu gaat huilen voor een fles, loopt hij dus naar ons toe om daar verder te slapen. De afgelopen maand heeft hij misschien nog 5 keer een fles gedronken ’s nachts en dat is natuurlijk heel erg goed, als je van iedere nacht komt.

Bewijs

We slapen dus alweer een paar weken met een kind tussen ons in terwijl we ons voornamen om het niet weer te doen. Maar weet je? Je kunt nog zoveel voornemens hebben en je een mooie voorstelling maken van hoe je het een tweede keer gaat doen; als het moment daar is kun je pas echt plannen maken. Je kind volgen, kijken naar de behoefte en kijken naar wat voor jullie allemaal goed voelt. En aangezien de slapeloze nachten van de laatste 2.5 jaar de hel waren bovenop de al lange gebroken nachten met Skyler, zal het me een worst wezen dat hij tussen ons in kruipt. Zolang ‘ie de kopstoten maar achterwege laat. Stiekem geniet ik wel van dat kleine, warme lijfje tegen me aan waarmee ik het kussen deel. We hebben het bewijs in de andere kinderkamer dat het allemaal wel goed komt.