Ik ga eerlijk met je zijn. Afgelopen week was een mentale struggle. Ondanks dat je me vaak lachend op de foto’s ziet verschijnen, was het vooral een gevecht door de dag heen. Ik slaap slecht, eet weinig, val af en ben energieloos. Ik probeer mijn zinnen te verzetten in de sportschool, om maar niet in mijn hoofd te blijven hangen. Het was ook het moment dat ik aan de bel trok bij de huisarts, alhoewel daar nog niet echt heel serieus iets mee is gedaan door de praktijkondersteuner. Sterker nog: ik heb bizarre en kwalijke dingen te horen gekregen, waardoor ik niet meer met hem in een kamer wil zijn. Als het goed is, word ik daar vandaag over teruggebeld door de praktijkeigenaar. We gaan zien wat de vervolgstappen zijn. Ik trek niet zo snel aan de bel, helemaal niet voor mentale klachten omdat ik mezelf al gauw een aansteller vind, en als er dan zo wordt gereageerd, ben ik er alweer klaar mee.
Ik ontvang veel complimenten op Instagram over hoe goed ik er uit zie nu ik zoveel ben afgevallen. Het verdient echter geen schoonheidsprijs op deze manier. Ik sport veel om zen te blijven, maar ondertussen zien jullie niet dat ik van een fiets word gehaald omdat ik duizelig ben. Ik deel mooie plaatjes, maar Raymond vertelde me dat hij me nog nooit zo ‘op’ heeft gezien in de afgelopen 21 jaar dat we samen zijn. Het voelt een beetje alsof het ziekenhuistraject de genadeklap is geweest en het is aan mij om daar een positieve draai aan te geven en het te zien als iets goeds. Maar zover ben ik nog niet. Ik voel me vooral een energieloos en zieke patiënt waar iedereen in het ziekenhuis iets over wil zeggen en dat dus ook doet. Ik ga van gewoon astma naar schimmels in de longen en van onverklaarbare vlekken op de longen naar weer nieuwe allergieën. Ze hebben al tientallen foto’s, scans en buisjes bloed van me. Binnen zijn is niet goed; buiten zijn maakt me ook ziek. Dat is voor de mind niet heel erg lekker. Dat ik nog niks van de prikken merk en momenteel als vanouds heel benauwd ben helpt natuurlijk ook niet mee.
Dat gezegd hebbende: ik heb wel veel foto’s geschoten. Geen weerspiegeling van de mentale toestand; wel een stuk leuker voor jou om naar te kijken dan de chagrijnige en vermoeide blikken die anderen in het dagelijks leven van me krijgen. Zoals mijn collega zei: ‘Jeetje, je bent echt chagrijnig. Dat we dat nog eens mee mochten maken’. Dat zegt wel iets over de omslag. Ik doe mijn best, elke dag, maar ik heb even mijn handen vol aan mezelf. Laat me maar even. Sorry voor deze negatieve toon; ik heb even geen zin om de schijn op te houden en te doen alsof het hele leven gezellig is op dit moment. Dit mag er ook zijn en ik deel het gewoon even met je. Ook met de mensen om me heen trouwens, en dat is voor mij een grote stap. Ik denk dat de wereld er weer wat kleurrijker uit gaat zien als ik weer een beetje ga slapen, beter ga eten en het effect merk van de prikken. Laten we hopen dat dat snel het geval gaat zijn.
Kijk evengoed mee naar mijn week, die bomvol was met een deadline, verjaardag, babyshower en het dagelijks leven.
Maandag
Op naar school. De kinderen mogen een eigen planeet bedenken en Maddox vindt een Haaland-planeet een goed idee. Ik ook vriend, ik ook.
Ik ben de hele dag op kantoor.
Kickboksen.
Raymond en Skyler zijn naar basketbal (Raymond traint de jongens); Maddox wil van alles met mij doen. We gaan van tekenen naar knutselen naar UNO.
Sporten.
Lekker op tijd naar bed.
Dinsdag
We zijn weer op het schoolplein.
Ik maak een rondje Uithoorn om wat fotospots te zoeken voor het UithoornZ Magazine.
Voor de rest ben ik de hele dag op kantoor.
Om 17.30 uur haal ik Maddox van de BSO.
Ik kijk het Kinderziekenhuis en dat had ik beter niet kunnen doen. Zo sneu allemaal.
Woensdag
Ik begin de dag in de sportschool.
Even een rustmoment; een uurtje koffie en lezen bij het Tuinhuis.
Samen wandelen en fietsen.
Jeej, het nieuwe magazine is er. Zo trots op dit nummer, met een interview van mij met Siem de Jong.
Donderdag
Ik ben weer klaar voor een werkdag. Heb inmiddels de wijde jeans nu ook in lichtblauw.
Haaland is ook weer klaar voor de dag.
Ik ben de hele dag aan het werk in Alphen bij de vormgever. Naast AmstelveenZ geven we ook een paar keer per jaar UithoornZ uit. Deze moet vrijdag naar de drukker, dus ik ga vandaag een hoop werk verzetten met de vormgever. Het is aanpoten, maar het lukt! Gelukkig kan Maddox na school met een vriendje mee en gaat Skyler zelf naar huis. Heb ik net even wat meer tijd. Ik vind mijn werk zo leuk!
Weer sporten.
Moe maar voldaan! Ik deel een persoonlijk verhaal op Instagram (de korte versie van hierboven) en krijg lieve berichtjes. Doet me goed.
Mooie afsluiter van de dag waar ik even de auto voor aan de kant zet.
Vrijdag
Na een paar weken is (o)ma er weer!
Koffie!
We gaan weer naar zwemles en zoals altijd is het huilen. Hopelijk komt er snel een einde aan deze martelweg voor hem.
Hier knapt hij wel van op; voetbal.
Hier knap ik van op; nieuwe sneakers van Axel Arigato. Is toch altijd lekker hè, nieuwe schoenen?
Nasi van mama.
Ik lig er lekker om 20.30 uur in.
Zaterdag
Daar ben ik weer.
We rijden even naar een zaak hier om de hoek want ik wil dit aan Raymond laten zien.
We worden heel leuk ontvangen want de laatste keer dat ik hier was, was voor een interview voor AmstelveenZ. Altijd leuk als klanten waarderen dat je zelf als klant terugkomt. Gezellige en kundige mensen en we worden gelijk in de watten gelegd!
We gaan de magazines rondbrengen en Raymond loopt gezellig mee om te helpen.
De weekboodschappen zijn weer in the pocket.
’s Middags kleed ik me om en rijden we naar Almere voor een verjaardagsfeestje van Max en Luke.
Wim is aan het barbecueën en er komen allemaal lekkere dingen op tafel.
Valt goed in de smaak.
Iedereen gaat zo goed met elkaar. Echt ontzettend leuk om te zien. De leeftijd is hier 5 tot en met 14 en ze zijn zo lief. Hier zitten ze midden in een potje Brawl Stars. Er wordt vooral veel buiten gevoetbald, dus don’t worry, haha.
Vriendjes!
Zondag
Zondag blijf ik wat langer in bed en daarna maak ik me klaar voor de babyshower van mijn schoonzusje.
Grote cappuccino to go. Ben alleen mijn koffiebeker vergeten, dus dan maar even een wegwerpbeker.
Hoi Alkmaar.
Hoi mama en Kitty!
We hebben een high tea bij Miss Central en daar moet ik even een foto van mijn pak maken. Is van YAYA, maar wel al uit de collectie van voorjaar 2023.
Ziet er allemaal enig uit binnen.
Cheers!
Na het eten nog een stukje wandelen. Ik kan mijn oortjes niet vinden en als ik ze eenmaal heb gevonden, zijn ze leeg. Ik pak mijn koptelefoon en ook die is leeg. Raymond moet er een beetje om lachen; ik ga half jankend de deur uit, haha. Maar ik loop uiteindelijk 40 minuten en 3 kilometer, dus dat is altijd fijn.
Dat was hem. Thanks voor het lezen, maak er een mooie week van en tot de volgende keer X
