Als je zo open en eerlijk blogt, zijn er altijd wel mensen die iets van je vinden. En als het moederschap dan om de hoek komt kijken en je daar óók over gaat schrijven, vinden ze óók wat van je kind en van jou als moeder zijnde. It comes with the job, zullen we maar zeggen. Eén van die dingen waar ik nogal vaak vragen of verpakte kritische opmerkingen over krijg, is Skylers speen. Skyler is immers al twee jaar geweest en dan is het beláchelijk dat ik hem als moeder met zo’n ding in zijn mond laat lopen.
Laat ik voorop stellen dat het ieder zijn keuze is. De één stopt er direct na de bevalling een fopspeen in en de ander walgt ervan en piekert er niet over om zo’n ‘stuk rubber’ aan te schaffen. Nog eens een ander verandert na de bevalling van mening als ze zien dat hun kind een erge zuigbehoefte en rennen naar de drogist om er eentje te kopen. Of ze sturen manlief in de kraamweek op pad om ‘alsjeblieft zo’n ding te gaan halen’. In welke categorie je ook hoort; it doesn’t matter. Je doet het goed. Jij hebt de verantwoordelijkheid over zo’n kleintje en als jij vindt dat hij of zij een speentje nodig heeft, dan doe je er goed aan om deze ook daadwerkelijk te gebruiken. En voelt het niet goed? Dan doe je het lekker niet. Maar goed, Skyler is dus twee en ja, dan kunnen we het excuus ‘zuigbehoefte’ niet meer gebruiken. Sterker nog: de speen is helemaal niet meer nodig en kan wel weg. Abrupt? Daar ben ik niet zo’n voorstander van. Nogmaals: ieder zijn keuze. De één geeft hem mee aan Sinterklaas of laat hem spontaan verdwijnen en de ander bouwt het liever af. Ik behoor tot de laatste categorie en vind het tijd worden om actie te ondernemen. De speen kan best ietsje minder.
Als het aan Skyler ligt, loopt hij de hele dag met zijn speentje. Ik snap het ook wel. Als je vanaf je geboorte al gehecht bent aan zo’n ding in je mond, is het toch wel gek als dat opeens mist. Ik duimde al van kleins af aan en heb nog steeds soms de behoefte om deze te gebruiken als ik moe ben of een soort troost nodig heb. Het is een automatisme en bij Skyler zal dat niet veel anders zijn. Maar gelukkig kunnen we daar als ouders best wel wat verandering in brengen. Om te beginnen met de regel: ‘alleen een speentje tijdens het slapen’. Het slapen verloopt namelijk al een week enórm goed (later meer hierover) en dat wil ik nog even zo laten. Een speen met slapen vind ik namelijk helemaal niet erg. Skyler is ál twee, maar eigenlijk ook pás twee. Laten we eerlijk zijn: we hebben het niet over een kind van zes waarbij het écht niet meer kan.
Op het kinderdagverblijf gaat het al tijden goed. Alle kinderen hebben daar een eigen bakje met een naam en een plaatje (Skyler weet zijn bakje met een bal precies te vinden) waar alle spulletjes van hen in zitten. Zodra we binnenkomen trekken we Skylers jas uit, hangen we deze aan de kapstok, pakken we zijn speen en doekje en leggen we deze in het bakje. Dit is totaal geen probleem. We nemen afscheid, ik ga naar buiten en Skyler speelt. Hij krijgt zijn speen bij het middagdutje en zodra hij wakker is wordt het weer ingeleverd. Zonder enig protest. Hij is niet anders gewend. Op de terugweg naar huis mag hij zijn speen altijd van mij. Hij zit dan de hele weg voor zich uit te staren en het is echt even zijn moment. Om vervolgens thuis lekker te eten en te spelen en niet meer naar zijn speen om te kijken. Het is een automatisme, maar ik merk ook zeker dat Skyler er toch wat minder behoefte aan begint te krijgen. En daar gaan we dan ook maar direct gebruik van maken. Dít is voor ons een perfect moment om met het afbouwen te beginnen.
Op de dagen dat we thuis zijn nam Skyler vaak zijn speen en doekje mee naar beneden. Met spelen vergat hij hem al snel op de bank, maar tijdens het kijken van een filmpje wilde hij hem toch wel graag hebben. Maar ik merkte ook: uit het zicht is de behoefte helemaal verdwenen. Op de bank of tafel ligt hij natuurlijk voor het grijpen. Boven in zijn bedje ziet hij hem niet en dat proberen we nu dan ook te hanteren. Of we leggen hem ergens in de keuken zodat hij hem ook niet ziet als hij boven in zijn kamer gaat spelen. Dit werkt voor ons heel erg goed. Skyler vraagt er niet om en is hem ook niet aan het zoeken. ’s Avonds tijdens het knuffelen en het lezen van een boekje krijgt hij dan zijn speen om ermee in slaap te vallen.
Overdag is het soms nog wel lastig. Skyler slaapt vrijwel ’s middags thuis niet meer, maar hij heeft wel momenten dat hij moe is en gewoon rustig wil zitten om op de iPad een filmpje te kijken. Op dit soort momenten vraagt hij om zijn speen. We moeten daarin consequent zijn, maar ik merk ook dat ik hem dat rustmomentje gun. En als dat speentje er dan bij hoorde de afgelopen maanden, is het gek om dat niet te geven. Of de momenten dat hij rollend over de grond in de supermarkt tekeer gaat omdat hij iets niet mag. Dan is het voor mij als moeder zijnde verleidelijk om zijn speen als demper erin te steken zodat we in ieder geval rustig boodschappen kunnen doen. Voor zover dat moment dan nog rustig verloopt. Ik heb hem dus nog wel vaak bij me. Want niet alleen Skyler moet afbouwen; ook voor mij is het weer iets om te leren.
Over het algemeen is de speen al een stuk minder en alleen nog maar aanwezig tijdens het slapen, in de auto van het kinderdagverblijf naar huis en op de momenten dat Skyler zichtbaar moe is en er nogal veel behoefte aan lijkt te hebben. Dat vind ik een heel mooi begin. Wanneer de speen helemaal verleden tijd is? Ach, ik ben allang blij dat we alle drie een paar nachten hebben doorgeslapen. Dat zien we later wel weer verder… Voor zijn achttiende is ‘ie er vanaf. Promise!
Pff lastig lijkt me dat om zo een speen af te bouwen voor je kindje en jezelf. Als jij hierop terugkijkt, zou je dan bij een eventueel twee kindje het anders aanpakken met de speen? In ieder geval succes, hoop dat het geen al te grote strijd gaat worden. 😉
Auteur
Nee hoor, want ik ervaar dit absoluut niet als strijd. We doen het op ons eigen tempo en volgens mij gaat het zo prima 🙂 Op dat moment had Skyler er behoefte aan en hebben we hem dat gegeven. Bij een volgend kindje bekijken we dat weer opnieuw. Mocht hij of zij dat wel willen, dan krijgt ‘ie het. Zo niet, hebben we natuurlijk een mazzeltje 🙂
Dat is ook zo! Wel fijn dat je het niet als een strijd ziet/voelt. 😉
Thanks voor je reactie! 🙂
Ieder kind is anders, het ene kind wil als baby wel graag een speen en het andere kind niet.
Mijn oudste van 2jr heeft alleen bij het slapen een speen, ook bewust overdag verder niet. En mijn kleinste van 1jr hoefde vanaf de geboorte geen speen.
Hier een zoontje van 3 maanden dat dus geen speentje wil. Hij gaat straks in januari naar het kdv dus dan zou het toch fijn zijn als hij een speentje pakt…. Mijn vraag is dus: hoe laat je je kind wennen aan de speen? 😉
Auteur
Hoezo is het fijn voor het kinderdagverblijf? Als hij geen speen wil, dan niet toch? 🙂 Alleen maar fijn!
Mijn zoontje wilde ook geen speen. Hij heeft ook nooit geduimd. Dan ga je hem er toch ook niet aan wennen. Wees er blij mee!
Best lastig hoor. Dat afbouwen. We hadden ook een speenverslaafde zoon. Op een vakantie op de terugweg van Marokko naar Nederland beet hij zijn speen doormidden. Ruim 3 was hij toen trouwens. Wij hebben een zeer lastige terugvlucht gehad. Maar hem ook gezegd dat de speen nu kapot is en we geen nieuwe meer hebben…..einde speen…………….( natuurlijk hadden we volop spenen thuis, allemaal weggeknikkerd)
En we hadden ook echt geen doorslaper, de slapeloze nachten zitten nog in mijn geheugen. Dat we hebben we ook na zijn derde verjaardag cold turkey opgelost. Kostte ons drie slapeloze nachten. Steeds weer terug naar zijn kamer, instoppen en welterusten wensen, dit ongeveer 30 keer.
Maar iedereen doet het anders, ik veroordeel ook niemand, weet hoe lastig het is.
Zoon is nu een voorbeeldige 😉 bijna 13 jarige.
Ik herken dit heel erg. Wij wilden na onze vakantie het speentje van mijn dochter (2,5) afleren omdat iedereen er altijd over zeurde dat ze al zo groot was en dan nog een speen heeft. De eerste week ging het goed zonder speen, maar ineens wilde ze smiddags niet meer slapen (met speen 3 uur ), ze was chagrijnig van vermoeidheid en wilde niet meer eten omdat ze te moe was savonds,ze werd Snachts ineens weer wakker voor warme melk.Na 2 weken waren we allemaal chagrijnig en gesloopt. Ik heb weer een speen gekocht en die krijgt ze nu alleen tussen de middag met slapen en savonds in bed. Kind blij en wij ook! Voordat ze naar school gaat is ze echt wel van die speen af 😉
Hoi Naamgenoot 🙂
Inderdaad niet druk maken, ieder doet het op zijn eigen manier.
Ikzelf heb geduimd zeker tot mijn 8ste…. mijn dochter is ineens van de speen af (na ruim 3 jaar) ik dacht dat het nooit zou gebeuren. Maar echt afpakken aan de speen waar ze zo aan gehecht was kon ik niet over mijn hart verdragen.
Vanaf een jaar of 2 bleef de speen alleen nog in bed/boven en toen ik met 3 jaar bedacht dat ze moest stoppen wilde ze dat niet. Dan niet!
Ik probeerde hem inderdaad ook in de schoen te doen maar dat hielp niet, uiteindelijk heeft zwarte piet gezegd dat ze te oud is en dat ze hem in haar schoen moet doen, en dat maakte wel indruk, in 1 keer is ze er vanaf en nooit meer naar gevraagd.
Ik zou dus lekker wachten wanneer hij er aan toe is 🙂
Het lijkt me best lastig dat iedereen een mening heeft over hoe je je kind opvoedt. Maar fijn dat het beter gaat met het slapen!
Wij doen een beetje hetzelfde als jullie. Ik moet er vooral op letten dat ze hem niet mee neemt naar beneden. Dan is het overdag verder ook geen probleem. Als ze s’middags gaat slapen dan krijgt ze hem weer. Een tijdje geleden heeft ze waterpokken gehad en toen is het er weer een beetje ingeslopen dat ze hem wat meer heeft. Ik vind het verder ook niet zo’n probleem. Het is net wat je zegt ze zijn nog maar 2. Als ze nou 4 zouden zijn dan vind ik het een ander verhaal.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het lastig is dat iedereen altijd zo’n uitgesproken mening heeft. Het zal er inderdaad bijhoren, maar dat maakt het dan nog niet per definitie leuk. Ik heb geen idee hoe het hier straks zal zijn wat een speentje betreft. Volgens mij heeft het ook helemaal geen zin daar plannen voor te maken, want net wat je zegt; ieder kind is anders! We zullen zien:).
Hier ook een spenen meisje, bijna 18 maanden… Het gaat elke keer een paar weken goed met alleen in bed en dan komt er weer een hoektandje door of is ze ziekjes en dan sluipt het er weer in dat ze hem vaker krijgt. Ik maak me er maar niet te druk om
Ik was meer een voorstander van duimen dan spenen maar de mijne is toch aan de speen gegaan. We bouwen nu al een tijdje af en nu krijgt hij zijn speen rond het jengeluurtje (17/18 uur) en in bed. Ik neem hem vaak wel mee want soms wil ik hem gewoon kalm en ontspannen hebben, zoals toen we laatst bij een sinterklaas ietsje waren en hij zichzelf aan het volproppen was met op de grond gegooide pepernoten. Vond ik niet zo’n goed idee. Dus de speen er in zodat we geen kotsmisselijk kind zouden hebben. :’) Maar ik moet wel zeggen dat ik verbaasd kijk als ik kindjes van 2 jaar plus nog met continu een speen zie in winkels of lunchrooms.
Zuigbehoefte kunnen kindjes hebben tot hun 6 of 7e levensjaar geloof ik. Ik vind dat er geen leeftijd vast zit aan de speen, zit er immers ook niet aan duimen toch? Natuurlijk is het op een gegeven moment wel ‘raar’ om in het openbaar een speen te hebben of te duimen, maar ’s nachts is je eigen momentje. Mijn zoontje wilde nooit een speen en ook geen duim. Heb wel een speen geprobeerd, aangezien hij een flesweigeraar was. En ik had de logica dat als hij een speen had, hij ook de fles pakte haha. Maar hij weigerde ze alsnog beiden. Succes en doe vooral wat voor jullie goed voelt!
Hier beetje hetzelfde verhaal. Speen en haar (stinkende haha) konijn horen in bed. Gaat al heel lang goed, tot ik zelf weer eens te laks wordt en de speen bijv geef als ze hangerig is… En dan is het hek van de dam want geef mijn dochter een vinger… Vaak is het even een dag bozig en daarna is ze alweer gewend dat het ding in bed ligt. Ik vind een speen wel erg vervelend op de dag omdat ik haar vaak niet kan verstaan… Geen idee of er een maximale leeftijd aan zit, ik heb tot mijn 20e geduimd 😉
Aah joh ik heb tot mijn 6e!! een speen gehad en met mij is het ook helemaal goed gekomen.
Mijn dochter van net 2 is ook verslaafd en dat vind ik helemaal niet erg.
Gelukkig hebben de Twins niet/ nauwelijks een speen gehad, want dit afbouwen lijkt me best lastig! Jesse gebruikt wel mijn tepel,maar ach. Succes met afbouwen!
Ik vind een speen echt superlelijk. De oudste weigerde en had ik geluk. De jongste loopt ook het liefste met zo’n vreselijk ding in d’r mond. Hier is de speen ook beperkt tot het bed en wanneer mevrouw over d’r toeren is. Sommige kinderen hebben nou eenmaal meer behoefte dan andere kinderen aan die lelijke speen. Dat blijkt wel weer. Troost je hoor, in Zwitserland lopen ze sowieso tot 3 en soms wel tot 4 met een speen in de mond of in bed. Moet er niet aan denken 😉
Haha ja dat is ook zo hoor Shirley.. Meestal hebben ze er zelf opeens geen zin meer in. Ze geven het vaak vanzelf aan. Wij hadden met ons dochtertje ook moeite om te speen af te bouwen, maar na een tijdje gaf ze er niks meer om. Ons zoontje is nooit echt gek op een speen geweest. Ach ja, komt vanzelf wel allemaal op z’n pootjes terecht. 😉
Ieder doet het op zn eigen manier toch? Wij zijn er niet zo mee bezig. Ik wilde Alicia geen speen geven, tot ik de tweede nacht om 03:00 uur naar mijn man riep dat hij; “NU DIE VERDOMDE K*TSPEEN MOEST GAAN UITKOKEN!” Haha. Alicia heeft alleen in bed haar speentje en knuffel, als zij wakker wordt legt zij zelf dr speentje neer in bed. In de auto heeft zij de speen ook in. Verder eigenlijk nooit.
Ik vind het een hele goede manier hoe je het gaat afbouwen.
Ik ben er zelf nu ook mee bezig, alleen op een andere manier.
Mijn zoontje is net 1 jaar. En ik knip iedere week een heel klein stukje van de speen af haha. Omdat hij nu nog klein is, heeft hij het niet zo erg door. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan!
Allereerst: knap dat je dit ‘durft’ aan te kaarten, je weet nooit wat voor reacties je krijgt 😉
Maar ik lees gelukkig niks negatiefs (of je hebt t al weggehaald haha)
BLijft altijd een lastig onderwerp. Wij hebben de speen ongeveer 2 maanden voor de 2e verjaardag van ons zoontje cold turkey weggedaan. Hij vroeg er een paar keer om en dan zei ik dat hij vies was haha. Het ging heel goed op deze manier, maar misschien hadden wij gewoon geluk. Ik wilde trouwens eerst ook zonder speen proberen maar toen hij een paar dagen oud was en t snachts op een gillen zette en we m niet stil kregen was ik toch blij dat ik een speen in huis had haha 🙂
Wij hebben trouwens ook wel commentaar op zijn speen gehad, bijv toen hij nog maar 1,5 was en was gevallen op een verjaardg, kreeg hij als troost even zijn speen. toen hoorde ik mensen op die verjaardag gewoon waar ik naast stond zeggen van ‘ooh dat vind ik zo erg, een kind dat al loopt met een speen’??? zonder gene gewoon, ik moest me echt inhouden 😉
Onze zoontjes schelen niet zoveel maanden en ik heb ook helemaal geen moeite met de speen. Vooral niet omdat hij nu ook een zusje heeft en ik eerlijk gezegd op bepaalde momenten de speen juist extra vind. Alleen laatst zei hij auw terwijl hij de speen gebruikte. En toen bleek dat er een soort van scheurtje/gaatje in zat. Toen wilde hij het opeens niet meer. Wij hebben het later nog een aantal keren aangeboden maar hij maakte de link met steeds auw. Maar we gaan op zoek naar een stevige variant want hij heeft nu 3 spenen al kapot gebeten 😉