(~215 B)




Danku, meneer de KNO-arts!

Danku, meneer de KNO-arts!

Slapeloze nachten, wandelend met een krijsend kind op ons arm. Tien keer eruit per nacht was normaal en uiteindelijk ploften we van vermoeidheid maar met zijn drietjes in bed. Van de ene dokter naar de andere om vervolgens bij een KNO-arts terecht te komen. Buisjes in zijn oren en zijn neusamandel eruit. Periodes van veel ziek zijn, waterpokken, eczeem en noem het allemaal maar op. Maar voor nu kan ik vertellen dat de rust is teruggekeerd. Of beter gezegd: de rust is éindelijk gearriveerd.

Het is lastig om uit te leggen wat slapeloosheid met je doet. Natuurlijk, het hoort erbij de eerste paar weken. Soms wel de eerste paar maanden. Daar gingen we dan ook vanuit toen we de eerste weken continu uit bed moesten en Skyler niet meer rustig kregen. Refluxmedicijnen, osteopaat, huisarts, kinderarts. We hebben alles gehad en toen we uiteindelijk de diagnose ‘gewoon een slechte slaper’ kregen, wilde ik me daar in eerste instantie bij neerleggen. We hadden pech, so be it. Maar mijn moeder was degene die dat moedergevoel van mij naar buiten trok. Slechte slaper? En dan zo hysterisch zijn? Ze geloofde het niet en ook ik twijfelde sterk aan het verhaal. Nadat er ook nog eens de vierde oorontsteking binnen drie maanden was constateert, trokken we nogmaals aan de bel en dit keer voor de KNO-arts. De laatste hoop. Als hij ook niks kon zien en/of vinden, dan hadden de vorige mensen allemaal gelijk gehad en moesten we ons erbij neerleggen dat we gewoon iemand op de wereld hadden gezet die het niet zo met slapen heeft.

Ondertussen liep ik op eieren. De slapeloosheid hakte erin, ik voelde me naar, zat niet lekker in mijn vel en kan wel zeggen dat ik er doorheen zat. Mijn werk ging door en ondertussen was ik moeder van een kindje dat niet alleen overdag aandacht vroeg, maar die ’s nachts ook het liefst op haar schoot in slaap wilde vallen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik heb me teruggetrokken in mijn eigen wereld en wilde me alleen even focussen op thuis. Voor mijn gevoel is dat gelukt. Mede ook omdat we een arts troffen die het een extra onderzoek waard vond en uiteindelijk concludeerde dat Skyler misschien wel een onrustige slaper kon zijn, maar dat er ook veel pijn bij hem schuilt. Hij besloot Skyler onder narcose te brengen om zijn neusamandel in ieder geval te verwijderen vanwege de vele verkoudheden en de oorontstekingen die dat met zich mee bracht. Tijdens de ingreep zou hij dan nog even beter naar zijn oren kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Skyler werd de behandelkamer uit gereden en ik kreeg direct de mededeling dat niet alleen zijn neusamandel eruit was, maar dat hij ook genoodzaakt was om zijn trommelvliezen door te prikken en buisjes te plaatsen vanwege het vele vocht achter beide oren. Arm ding.

Er gingen onrustige weken overheen. Skyler had geen hysterische buien meer maar was nog wel heel erg onrustig ’s nachts. Hij werd nog veel ziek, zat opeens onder het eczeem en toen dat genezen was, kwamen de waterpokken tevoorschijn. Tel daarbij nog een griepje en flinke hoestbuien op en je zult begrepen dat mijn al onrustige mannetje ’s nachts niet helemaal de rust kon vinden die hij nodig had om weer lekker in zijn vel te zitten. En papa en mama ook niet. Maar er is een grote verandering gaande sinds twee weken. Skyler slaapt. In zijn eigen bed. Negen van de tien keer klokje rond.

Nog steeds gaat Skyler rond half 8 naar bed en de afgelopen twee weken is het regelmatig voorgekomen dat we hem pas rond 7 uur of zelfs half 8 de volgende ochtend horen. Heel soms is het 6 uur, een enkele keer was het 5 uur. Of ik moet even heen en weer voor een speentje midden in de nacht. That’s it. Geen protesteren tijdens bedtijd, geen nachtelijke taferelen met hysterische huilbuien, geen urenlang meer wakker en al helemaal niet meer tussen ons in. Ja, als hij wakker wordt om nog even een uurtje te knuffelen. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen hoe blij ik hiermee ben.

Daarnaast is er nog een mooie verandering zichtbaar; omdat hij nu de rust vindt in zijn eigen bed en zijn kamer ook echt als rustplek ziet zonder dat hij onrustig wordt of pijn heeft, slaapt hij ook overdag lekker daar. En dat klinkt voor jullie misschien vreemd omdat ik het daar nooit over heb gehad, maar negen van de tien keer sliep hij overdag in de kinderwagen. Ja, tot voor kort nog. Soms plat, soms iets omhoog. Heel compact, met riempjes vast en alleen op die manier kon hij de rust vinden om in slaap te komen. Nu niet meer! Skyler ligt heerlijk anderhalf uur te tukken en kan daarna uitgerust de dag voort zetten.

Skyler slaapt klokje rond, staat niet meer aan de rand van het bed te springen, neemt genoegen met zijn eigen bed en slaapt als een roosje. Slechte slaper? Misschien een beetje onrustig met veel gedraai, gepraat en gewoel. Maar slecht? Nee hoor, helemaal niet meer. Danku, meneer de KNO-arts! Nu moet alleen mama nog even haar slaapritme terug vinden…

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

23 Reacties

  1. 17 mei 2015 / 08:07

    Dit is op een bepaalde manier heel herkenbaar. Wij hadden een jaar lang een huilbaby en hij bleek een ernstige reflux te hebben. Zo erg dat hij ervoor opgenomen had moeten worden, maar dat is niet gebeurd. Ook ik kreeg te horen dat het erbij hoorde en dat ik moest wennen, maar uiteindelijk moet je inderdaad op jezelf vertrouwen.

    Het slaaptekort hakt er inderdaad flink in en toch moet je door. Wat fijn dat het nu zo goed gaat! En jij vindt jouw ritme wel hoor!

  2. 17 mei 2015 / 08:19

    Wat fijn om dit te lezen! Voor jullie zelf natuurlijk ontzettend prettig maar ook voor Skyler zelf. Ik herken het verhaal wel, want mijn broer zijn zoontje heeft het ook. Helaas helpen de buisjes en het knippen van de neusamandelen daar nog niet niet. Nu wachten op de keelamandelen.

  3. 17 mei 2015 / 08:33

    Zooo herkenbaar. Wanneer de klachten terugkomen, aarzel dan niet om weer even naar de kno arts te gaan om te kijken of zijn buisjes goed zitten. Zijn neusamandel kan ook weer aangroeien. Sam moet a.s Donderdag voor de 5e keer. Dit keer is er een buisje vastgegroeid in littekenweefsel en gaan ze een ander soort buisje proberen.

  4. 17 mei 2015 / 08:42

    Wat fijn dat het zo goed geholpen heeft! Wat kun je je kind dan zien veranderen he? Heel goed dat je het nu al hebt gedaan! Bij mijn oudste zoon kwamen we erachter dat hij door het vocht achter zijn trommelvlies heel slecht hoorde en daardoor heeft hij nu een behoorlijke spraak achterstand. Ook heel vaak aan de bel getrokken maar iedereen bleef zeggen dat er echt niks aan de hand was. Nou dat bleek wel anders!

  5. Charlotte
    17 mei 2015 / 09:49

    Wat super fijn voor jullie zeg! Hopelijk vind jij ook snel je slaapritme weer terug!

  6. 17 mei 2015 / 09:59

    Oh wat ontzettend fijn! Het heeft even geduurd, maar fijn dat het eindelijk goed gaat.

  7. 17 mei 2015 / 10:45

    Wat fijn dat er na al die tijd eindelijk verbetering is. Je kunt je zo machteloos voelen met een krijsend kind terwijl je geen idee hebt wat er aan de hand is. En artsen zijn ook maar mensen tenslotte. Gelukkig heb je doorgezet en uiteindelijk toch een antwoord gekregen. Dat moedergevoel blijf ik iets wonderlijks vinden. Enne, slaap lekker! X

  8. 17 mei 2015 / 11:15

    Wat fijn om te lezen! Ik hoop dat jij je ritme ook weer gauw terugvindt! X

  9. Marcella
    17 mei 2015 / 11:53

    Die slapeloosheid is verschrikkelijk! Hier ook bijna een jaar last van gehad. Ik kan nu ook veel meer genieten 🙂

  10. 17 mei 2015 / 12:09

    Blij voor jullie dat het beter gaat!!! Ik krijg hoop uit jouw artikel dat het hier binnenkort ook zo zal zijn 🙂

  11. 17 mei 2015 / 13:30

    Super goed nieuws zeg! Ik lees al even met je mee, en ik kan me zo voorstellen dat het wel eens een keer klaar mocht zijn! Ook voor die arme jongen die het natuurlijk allemaal niet expres doet (dat blijkt wel). Leuk om te lezen dat alles nu stukken beter gaat!
    – X Marloes

  12. 17 mei 2015 / 14:34

    Wow wat moet dan fijn zijn, voor jullie allemaal! Goed dat je moeder aanvoelde dat het toch niet goed zat.

  13. marieke
    17 mei 2015 / 16:11

    wat super fijn voor jullie!!!!!!

  14. Nadia
    17 mei 2015 / 19:31

    Echt heel erg fijn Shirley.

  15. 17 mei 2015 / 19:38

    Goed om te lezen. Heb zo met je mee geleefd! slapeloze nachten is echt HEL.. Hoop dat het nu beter gaat!

  16. 17 mei 2015 / 19:50

    Wat fijn dat er uiteindelijk iemand op jullie pad is gekomen die jullie heeft kunnen helpen! Geniet er van!

  17. 17 mei 2015 / 20:04

    Wat ontzettend fijn zeg! Ik kan me helemaal voorstellen hoe het voelt wanneer je zo lang slecht tot bijna niet slaapt..fijn dat jullie nu allemaal weer lekker kunnen slapen…heerlijk!

  18. 18 mei 2015 / 08:10

    Oooh wat ontzettend fijn zeg! Wat moet dat een opluchting zijn en ook wel een kleine bevestiging van je moeder gevoel. Wij hebben een heel lief reflux meisje maar ik tel soms ook de dagen af naar betere nachten (en dagen) want slapen? Doet ze niet aan, ook niet overdag.

  19. 18 mei 2015 / 11:20

    Wat een opluchting zeg!
    Eindelijk iets dat helpt..
    En nu inderdaad dat ritme vinden!

  20. Petra
    19 mei 2015 / 19:17

    Door jouw verhalen heb ik ook aan de bel getrokken bij de KNO-arts. Daar bleek het trommelvlies van ons dochtertje er heel slecht uit te zien door alle oorontstekingen. Het arme kind. De buisjes gingen er met spoed in en dat scheelt al een heleboel. Haar hele slaapritme is wel verpest, dus daar moeten we nu nog even serieus mee aan de slag. En ik hoop zo dat ik dan ook weer eens een nacht kan doorslapen. Want die slapeloosheid maakt alles net ietsje te zwaar.

Secured By miniOrange